คว้าหัวใจเธอมาครองให้ได้ TK

      " เป็นอะไร น่าเศร้ามาเชียว" มารดาเอ่ยถามลูกชาย

      " ไม่ได้เป็นอะไรครับแม่" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า  เพราะคิดว่าหญิงสาวหนีเขาไป

       " ไหนบอกว่าจะพาว่าที่ลูกสะใภ้มาให้มาดูตัวไง" มารดาเอ่ยถามลูกชาย

       " เอ่อ.เธอไม่อยู่ครับ สงสัยโกรธที่ผมไปญี่ปุ่นโดยไม่บอก"

       " เหรอ แม่ว่าเราขึ้นไปพักผ่อนก่อนดีกว่า" มารดาเอ่ยบอกลูกชาย  โทโมะจึงค่อยๆ เดินขึ้นมายังห้องนอน  แก้วเองที่แอบดูอยู่ก็หลบไม่ให้ชายหนุ่มนั้นเห็น  โทโมะเองก็เดินมาล้มตัวนอนบนเตียง

        ' ทำไมเธอต้องทิ้งฉันไปด้วยนะแก้ว ทำไม ทำไม' โทโมะบอกแล้วร้องไห้ก่อนเผลอหลับไป  แก้วเองที่แอบดูอยู่ก็เดินออกมา  ก่อนจะจัดการเช็ดตัวให้ชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา

        " แก้ว แก้วใช่ไหม" โทโมะลืมตาขึ้นมาเห็นว่าเป็นใครที่เช็ดตัวให้ก็ลุกขึ้นมามองหน้า

        " อืม แก้วเอง" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม

        " อย่ามายุ่งกับฉัน ไปหาผู้ชายของเธอเลย" โทโมะผลักหญิงสาวออก เมื่อนึกได้ว่าเขาโทรมาหาแล้วเสียงผู้ชายรับ

         " โทโมะฟังฉันก่อนสิ ฉันไม่ได้มีใครเลย นอกจากนายคนเดียว" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม

         " ฉันไม่เชื่อ ออกไป" โทโมะบอกแล้วลากหญิงสาวออกมาจากห้องด้วยความโมโห

         " เบาๆ หน่อยสิไอ้โมะ แก้วกำลังทะ.."

         " ไม่ต้องพูดค่ะพี่เคนจิ แก้วจะไปแล้ว" แก้วเอ่ยบอกทั้งน้ำตาก่อนจะหันหลังวิ่งลงบันไดไป

         " ได้น้องโง่" เคนจิไม่อยากจะทะเลาะกับน้องชาย  แต่เขาเป็นห่วงผู้หญิงตัวเล็กๆ กับลูกตัวน้อยในท้อง  จึงวิ่งตามลงมา

         " โธ่เว้ย" โทโมะตะโกนบอกอย่างโมโห

       " เดี๋ยวก่อนแก้ว" เคนจิมาดึงแขนแฟนน้องชายเอาไว้

       " ขอบคุณนะค่ะที่พี่พาแก้วไปโรงพยาบาลและยังพามาพักที่นี้ด้วย" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม

       " แก้ว คุยกันก่อนสิ"

       " อย่าดีกว่าค่ะพี่เคนจิ แก้วตัดสินใจแล้วค่ะ  แก้วจะบินกลับไปพร้อมธามไท ไปอยู่กับป๊าม๊า" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม

       " งั้นพี่ไปส่งนะ" เคนจิเอ่ยบอกก่อนจะขับรถออกไปส่งหญิงสาว

       " ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะลงจากรถ  แล้วเดินมายังห้องของน้องชาย

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก

       " อ้าวพี่แก้ว เป็นอะไรไป" ธามไทเห็นพี่สาวร้องไห้ตาบวมก็เอ่ยถาม

       " อย่าเพิ่งถาม แกจะกลับอเมริกาเมื่อไร" แก้วเอ่ยถามน้องชาย

       " สองอีกวัน พี่ถามทำไม"

       " จองตั๋วเครื่องบินให้พี่ด้วย พี่จะไปกับแก" แก้วเอ่ยบอกน้องชาย

       " มีอะไรหรือเปล่าพี่"

       " ไม่มี คินนี้พี่ขอนอนนี้นะ ฝากเก็บของในห้องพี่ด้วย พี่ไม่ค่อยสบาย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินมาล้มตัวนอนที่โซฟา ธามไทค้นกุญแจห้องจากกระเป๋าพี่สาวก่อนจะเดินไปเก็บของ เสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับมายังห้องของตัวเอง

         เช้าวันรุ่งขึ้นแก้วมาหาเพื่อนสาวที่ร้านเพื่อนร่ำลาก่อนที่จะเดินทางในวันพรุ่งนี้  แต่เมื่อเข้ามาในร้านก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่รักนั่งอยู่กับสาวเปรี้ยวอย่างเอาใจ

       " แก้ว แกเป็นไหรือเปล่า" ฟางเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง  แก้วไม่ตอบได้แต่ลากเพื่อนสาวไปยังหลังร้าน

       " เฟย์ ฟาง ฉันจะกลับอเมริกา" แก้วเอ่ยบอกเพื่อนสาว

       " ทำไม เพราะไอ้บ้านั้นใช่ไหม" เฟย์จะลุกไปเอาเรื่อง

       " ไม่ใช่ ฉันอยากกลับไปหาป๊าม๊า" แก้วเอ่ยบอกเพื่อนสาวทั้งสอง

       " ตามใจแกถ้ายังไม่พร้อมที่จะเล่า" ฟางเอ่ยบอกเพื่อนสาว

       " พี่แก้วค่ะ คุณฟลุ๊คถามหาค่ะ" น้องดาวเด็กในร้านเดินเข้ามาเรียกหญิงสาวหนึ่งในสามของเจ้าของร้าน

        " เอาเลย ประชดกลับไปบ้าง จะได้รู้ว่าแกก็ไม่ได้แคร์" เฟย์เอ่ยบอกพร้อมดึงเพื่อนสาวเดินออกมา

        " หวัดดีค่ะคุณฟลุ๊ค วันนี้รับอะไรดีค่ะ" แก้วเอ่ยถามอย่างเสียงหวาน  เพราะว่าชายหนุ่มนั่งโต๊ะใกล้กับโทโมะ

        " เหมือนเดิมดีกว่านะครับ ผมไม่มานาน ไม่รู้ว่าคุณแก้วจะลืมหรือเปล่าว่าผมชอบทานอะไร" ฟลุ๊คเอ่ยแซวหญิงสาว

        " แก้วจำได้เสมอค่ะ งั้นรอสักครู่นะค่ะ" แก้วชำเลืองมองชายหนุ่มโต๊ะข้างๆ ที่จ้องไม่วางตาก่อนจะเดินมาเตรียมเครื่องดื่มและเค้กให้ชายหนุ่ม

        " ผมจะรอนะครับ" ฟลุ๊คยิ้มให้หญิงสาวก่อนที่เธอจะเดินจากไป

        " ได้แล้วค่ะ โกโก้ปั่นเพิ่มวิปครีม กับทาร์ตผลไม้รวม" แก้วเอ่ยบอกพร้อมวางแก้วเครื่องดื่มกับจานใส่ขนมให้ชายหนุ่ม

        " แหม ผมนึกว่าคุณแก้วจะจำไม่ได้แล้วนะเนี่ย" ฟลุ๊คเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว  โทโมะที่นั่งดูก็มองอย่างไม่พอใจก่อนจะลุกเดินออกจากร้านไป

        " คุณฟลุ๊คค่ะ แก้วมีเรื่องจะบอก"

        " ว่าไงครับ"

        " ต่อจากนี้แก้วจะไม่อยู่สักพักหนึ่งนะค่ะ แก้วจะกลับไปอเมริกา" แก้วเอ่ยบอก

         " เสียดายจังเลยนะครับ ผมเพิ่งกลับมาจากอเมนิกาเอง ไม่งั้นเราจะได้เที่ยวด้วยกัน" ฟลุ๊คเอ่ยบอก

         " ค่ะ งั้นแก้วขอตัวก่อนนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินจากไปทันที

         " ชั้นกลับก่อนนะเฟย์ ฟาง"

         " พรุ่งนี้บินกี่โมงอ่ะ" เฟย์เอ่ยถามเพื่อนสาว

         " บ่ายโมงอ่ะ"

         " วันนี้ไปผับกัน ปลดปล่อยวันสุดท้ายก่อนจาก" ฟางเอ่ยบอกเพื่อนสาว

         " งั้นคืนนี้เจอกัน" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินออกไป  หญิงสาวเดินมายังที่ทำงานของน้องชาย

          " ว่าไงพี่แก้ว" ธามไทเอ่ยเรียกพี่ชาย ทำให้ชายหนุ่มที่เดินมาข้างๆ หันมามองก่อนจะหันหน้าหนี

          " เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ มือถือพี่แบตหมดเลยมาบอกก่อน"

          " ได้สิพี่"

          " ขอกุญแจของแกด้วย" แก้วเอ่ยบอกน้องชาย

          " แล้วห้องพี่ล่ะ"

          " พี่จะขายทิ้ง เอากุญแจห้องแกมา ไม่ต้องถามมาก" แก้วเอ่ยบอกน้องชาย โทโมะที่ได้ยินถึงกับหันมามองอย่างไม่พอใจ  เพราะห้องนั้นเป็นห้องแห่งความทรงจำระหว่างเขาและเธอ

          " อ่ะ" ธามไทหยิบกุญแจห้องให้พี่สาว

          " ไม่ต้องบอกนายนั้นนะว่าพี่จะกลับอเมริกา" แก้วกระซิบบอกน้องชายก่อนจะหันหลังเดินออกไป

   ++ อัพแล้วนะ  หวังว่าจะชอบ  ถ้าเม้นเยอะจะอัพต่อให้ อิอิ เม้น โหวต ++