[SF} คำสัญญา ที่ทำไม่ได้

ณ ที่แห่งหนึ่ง
“นี้ เปนอะไรอีกแล้วล่ะ ? น่าเศร้าเชียว”หญิงสาวทักชายหนุ่มที่เป็นเพื่อนสนิทกับเธอ
“แค่รู้สึกเหนื่อยๆอ่ะแก้ว เบื่อ”ชายหนุ่มตอบ
“เฮ้อออ! ทะเลาะกันมาอีกแล้วสิ”หญิงสาวถามเพราะรู้ดีว่าเพื่อนของตนเป็นอะไร
“ใช่ เบื่อมากอ่ะแก้ว ทั้งๆที่ฉันนะตามใจเค้าทุกอย่างเลยนะ แต่ทำไมเค้าต้องงี่เง่าใส่ฉันด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจ”ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทีที่โมโหปนกะความไม่เข้าใจในตัวแฟนของเค้า
“เอาเถอะ เป็นแฟนกันควรเข้าใจกันสิ เคลียร์กันสิจะได้คืนดีกัน”หญิงสาวตอบ
“เค้าไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉันอ่ะแก้ว ทำไงดีอ่ะ ???”ชายหนุ่มถาม
“ไปหาเค้าสิ ไปปรับความเข้าใจกัน”หญิงสาวตอบ
“อ๊ะ!จริงด้วย ขอบคุณมากนะแก้ว”ชายหนุ่มพูดพอพูดจบก็รีบวิ่งออกไป
‘ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลยยัยแก้ว รู้ว่าเจ็บจะไปช่วยเค้าทำไม ? รู้ว่าต้องเสียใจแล้วทำทำไม ? ต้องให้ตัวเองเจ็บไปมากกว่านี้ใช่มั้ย ? ถึงจะจำ!!!’หญิงสาวคิดถึงการกระทำของตนเองพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลลงมาอาบแก้มสีขาวอมชมพูของเธอ พร้อมดวงตาที่แสนเส้าสร้อยมองไปยังคนที่ตนรักแต่เค้ากลับรักคนอื่นที่ตอนนี้กำลังวิ่งไปด้วยรอยยิ้ม แต่เค้าจะรู้มั้ย ? ว่าตอนนี้คนที่ช่วยแก้ไขปัญหาให้เค้ากำลังยืนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดอยู่
“แก้ว เปนอะไรล่ะ ? ร้องไห้ทำไม ?”สาวหน้าหวานถามอาการเพื่อนสาวของตน
“ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ฟาง”หญิงสาวตอบ
“ไม่เป็นไรได้ไง ก็เนี้ยเห็นอยู่ว่าร้องไห้อ่ะ”สาวน้อยที่มีลักยิ้มเป็นเอกลักษณ์พูดแทรกขึ้นมา
“ไม่เป็นไรหรอก แค่ฝุ่นเข้าตาอ่ะ เฟย์ เรากลับบ้านเถอะ”หญิงสาวบอกเพื่อนๆทั้ง 2 ของตน

ที่บ้านของแก้ว
‘เมื่อไม่มีสิทธิ์หวง จะไม่หวงจะไม่ห่วงเธอสักวัน ถ้าคิดถึงแล้วไม่ถึงจะไม่คิดเลยล่ะกัน.....’
“ฮัลโหลมีไร ?”หญิงสาวถาม
“ขอบคุณมากนะแก้ว ฉันกับพิมคืนดีกันแล้วนะ”เสียงปลายสายพูด
“อืมมม! คืนดีกันก็ดีแล้วแหละ โทร.มาแค่นี้ใช่มั้ย ? ฉันจะไปกินข้าวแล้ว บาย”หญิงสาวพูดทันทีที่พูดจบก็วางสายไปทันที

เช้าวันต่อมา
“ขอบคุณมากนะแก้ว ที่อยู่ข้างฉันตลอดอ่ะ”ชายหนุ่มพูดออกมา
“มาเมื่อไหร่เนี้ย ?”หญิงสาวพูดออกมาพร้อมอาการตกใจ
“555555 สักพักแล้วแหละ เฮ้อ!ดีใจจังที่มีเพื่อนดีดีแบบแกเนี้ย!”ชายหนุ่มออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“แก้วขอบคุณมากนะที่อยู่ข้างฉันอ่ะ ฉันสัญญาว่าฉันจะอยู่ข้างเธอในตอนที่เธอไม่มีใคร”ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยแววตาที่จริงจัง
“ขอบคุณล่ะกัน ขอให้มันจิงเถอะ”หญิงสาวพูดด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยเชื่อ
“จิงดิ สัญญาเลย”ชายหนุ่มพูดพร้อมยื่นนิ้วก้อยออกมา
จากนั้นทั้ง 2 ก็ได้เกี่ยวก้อยสัญญากัน คำๆนี้เค้าจะรู้มั้ย  ว่าทำให้หญิงสาวนั้นมีความสุขมากแค่ไหน

หลายวันต่อมา
“แก้ว ฉันมีเรื่องจะถามอ่ะ”ชายหนุ่มพูดออกมา
“มีไรอ่ะ ?”หญิงสาวเอ่ยในขณะที่เธอกำลังอ่านหนังสืออยู่
“คือว่า แกไปตบพิมทำไม ?”ชายหนุ่มพูดดอกมาด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด
“ห๊ะ! แกว่าอะไรนะ ?”หญิงสาวพูดออกมาด้วยเสียงที่ตกใจปนไม่เข้าใจ
“ฉันถามว่าแกตบพิมทำไม ?พิมทำอะไรให้แก แกถึงต้องไปหาเรื่องเค้า แกไม่ชอบเค้าแกก็ไม่เหนต้องทำอย่างนี้เลย แกทำทำไมแก้ว!!!”ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเขย่าตัวเพื่อนสาวของตนด้วยความโกรธ
“ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ทำแกเข้าใจมั้ยยยยย!!!”หญิงสาวระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความโกรธพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลออกมาอาบแก้มของเธออีกครั้ง
“ทำไมหรอ ? ทำไมแกถึงคิดว่าฉันจะเป็นคนแบบนั้น ทำไมแกไม่เชื่อใจฉัน ทั้งๆที่เรารู้จักกันมาตั้งนาน แกไม่รู้เลยหรอว่าฉันเป็นคนยังไง ?”หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
“ใครกันที่บอกว่าจะอยู่ข้างฉันในวันที่ฉันไม่มีใคร ใครกันที่บอกว่าจะไม่ทิ้งฉันไปไหน คนๆนั้นคือใคร!!!”หญิงสาวตะโกนออกมาด้วยความไม่เข้าใจพร้อมกับความโกรธ
“แล้วนี้มันอะไรกัน ? นี้หรอที่บอกว่าจะอยู่ข้างกัน แกพูดคำนั้นเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา แกลืมมันแล้วหรอ ? โทโมะ”หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่ตอนนี้ไม่แม้แต่จะมองหน้าตนเลยพร้อมกับเขย่าให้อีกคนมองมาที่ตนเอง
“ฉันแค่อยากรู้ว่าแกทำจริงหรือป่าวว ??”ชายหนุ่มพูดออกมาหลังจากที่เงียบมานาน
“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ได้ทำล่ะ ? แกจะเชื่อมั้ย ??”หญิงสาวพูด
“....................................”แต่ชายหนุ่มกับไม่ตอบอะไร
“แกเงียบก็แสดงว่าแกเชื่อ แกเชื่อว่าฉันทำแบบนั้น ได้!ฉันทำเอง ฉันตบพิมเอง ฉันเกลียดมัน เกลียดมากด้วย เกลียดมันที่มาแย่งแกจากฉันไป แกต้องการให้ฉันพูดแบบนั้นใช่มั้ย ?”หญิงสาวพูดออกมาด้วยสีหน้าที่โกรธอย่างชัดเจนพร้อมกับน้ำใสๆที่เริ่มไหลออกมาอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง
“หมายความว่า ?”ชายหนุ่มถาม
“ใช่ ฉันชอบแก”หญิงสาวตอบพร้อมกับปาดน้ำตา
“คำพูดของแกมันเชื่อไม่ได้เลย ไม่ได้สักอย่าง แต่ทำไมฉันยังเชื่อแก เชื่อว่าแกจะทำตามสัญญาที่แกให้ไว้กับฉันได้ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังเชื่อ ยังเชื่อว่าแกจะเชื่อในคำพูดของฉัน เชื่อว่าแกจะทำตามสัญญา ทั้งๆที่ฉันเชื่อใจแกมากขนาดนี้ แต่แกกลับไม่เคยเชื่อใจฉันเลย ทำไมแกไม่เชื่อใจฉัน เพราฉันต่างกับพิมใช่มั้ย ? พิมคือคนรักของแกแต่ฉันมันเป็นแค่เพื่อนนิ แกคงไม่เชื่อฉันหรอก!!!”หญิงสาวตอบพร้อมกับวิ่งหนีออกไปก่อนที่จะทะเลาะกันไปมากกว่านี้

ทางด้านของแก้ว
“ยัยแก้ว เป็นไรอ่ะ ?”สาวหน้าหวานถาม
“ฟางง ฉันไม่ไหวแล้ว”หญิงสาวพูดพร้อมกับนั่งกอดเพื่อนสาวของตน
“ใจเย็นๆแก้ว ไหนเล่ามาให้ฉันฟังสิ”สาวหน้าหวานพยายามปลอบ
จากนั้นหญิงสาวก็เล่าให้เพื่อนสนิทของตนฟัง
“ทำไมอ่ะฟาง ทำไมค้าไม่เชื่อใจฉันเลยอ่ะ”หญิงสาวถาม
“ฉันไม่รู้ว่าจะปลอบแกยังไงนะแก้ว แต่ฉันอยากจะพูดกับแกว่า อะไรที่ไม่ใช่ของเรามันก็ไม่ใช่ของเรา ยิ่งถ้าเราต้องการมันมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น แกอ่ะคอยเป็นที่ปรึกษาให้มันในวันที่ไม่มีใครมันก็ทำให้แกมีความสุขแล้วไม่ใช่หรอแก้ว ? อย่างน้อยแกก็ได้ทำอะไรให้คนที่แกรักให้เค้าได้สบายใจ ให้เค้ามีความสุขทำไมแกไม่มีความสุขกับมันล่ะ ? การที่มันไม่ทำตามสัญญาที่มันได้ให้ไว้กะแกมันก็ไม่ได้หมายความว่ามันลืมนิ แต่แกก็ควรเข้าใจมัน เพราะอีกคนคือแฟนอีกคนคือเพื่อนที่มันอยากให้อยู่ข้างๆมากที่สุด มันก็ต้องสับสนว่าควรเลือกที่จะเชื่อใคร ทางที่ดีฉันคิดว่าแกควรพยายามคิดกับมันให้เป็นได้แค่เพื่อนก็พอ ฉันคิดว่ามันก็คงจะดีสำหรับแกทั้งคู่นะ”สาวหน้าหวานปลอบเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่
“ฉันคิดว่าฉันทำไม่ได้อ่ะฟาง ฉันใจไม่แข็งพออ่ะ”หญิงสาวตอบพร้อมกับปาดน้ำตา
“แกลองทำแล้วหรอ ?ถึงได้บอกว่าทำไม่ได้อ่ะ ??”สาวหน้าหวานถาม
“ฉันลองแล้ว หลายครั้งแล้วด้วย ฉันคิดว่าฉันจะไม่ไปเจอหน้าเค้าอีก”หญิงสาวตอบ
“ตามใจแกเถอะ ฉันคิดว่าฉันคงห้ามแกไม่ได้หรอกยัยแก้ว”สาวหน้าหวานบอก
“ขอบคุณนะฟางที่คอยปลอบฉันในทุกๆเรื่อง บายๆ”หญิงสาวตอบพร้อมกับเดินจากไป
หลายวันต่อมา
“แกจะไปจริงๆหรอแก้ว แล้วโทโมะล่ะ ?”สาวหน้าหวานถาม
“อืมมม ฉันจะไปจริงๆ ส่วนเค้าหรอ ? ตอนนี้ก็คงจะมีความสุขกับแฟนเค้าอยู่ล่ะมั่ง อ๊ะ!เครื่องจะออกแล้ว ไปล่ะนะฟาง”หญิงสาวตอบพร้อมกลับเดินจากไป
‘ลาก่อน โทโมะ ต่อจากนี้เราคงไม่เจอกันอีกฉันก็ได้แต่หวังให้นายมีความสุข คำสัญญาที่นายเคยให้กับฉันฉันจะไม่ลืมมัน แต่นายคงลืมมันไปหมดแล้วสินะ บ้าจริงๆทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีวันได้เค้ามาก็ยังทนต่อไป ก็ยังหวังต่อไปว่าสักวันเค้าจะกันมามองเรา ถ้าคำว่ารักฉันเขียนมันลงบนกระดาษฉันก็คงจะไม่เสียใจแบบนี้ แต่ฉันเขียนนายไว้บนหัวใจจะมีวันไหนมั้ยย ? ที่จะสามารถลบคำว่ารักที่ฉันมีให้ต่อนายออกไปจากใจฉันได้ ฉันก็ได้แต่หวังว่าสักวันมันคงจะมีวันนั้น พอกันทีสำหรับความรักครั้งนี้ พอทีสำหรับคำสัญญาที่ไม่สามารถทำตามได้ พอกันทีสำหรับความเจ็บปวดและรอยน้ำตา และลาก่อนโทโมะขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้จักคำว่ารักและคำว่าความสุขขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้ว่าฉันสามารถทำอะไรให้กับคนที่ฉันรักได้บ้างแม้ว่ามันจะไม่มีค่าสำหรับนาย และขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รักนาย’