ผิดไหม...ถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ...TK

"นี่แกสองคนเป็นแฟนตั้งแต่เมื่อไร" เฟย์ถามด้วยความสงสัยคู่รักคู่ใหม่ส่งยิ้มให้กัน

"เมื่อคืน"

"ห๊า แกได้กันแล้วเหรอ" เฟย์พูดทำเอาแก้วหน้าแดงด้วยความเขินเธอยังไม้่ได้มีอะไรกับโทโมะสักหน่อย

"ทะลึ่งน่ะพี่ เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรพี่แก้วเลย จริ๊งจริง"เด็กหนุ่มยืนยันเสียงสูง แต่คืนนี้ล่ะไม่แน่

"โทโมะแกจะตามทำไมเนี่ย"เฟย์บ่นอย่างไม่สบอารมณ์เพราะตัวเองกับแก้วจะไปซื้อเสื้อผ้ากันแล้วก็อยากไปแต่ผู้หญิงด้วยไม่อยากให้มีผู้ชายไป

"ผมไม่ได้ตามพี่ผมมาดูแลแฟนผม"โทโมะเื้อื้อมมือโอบไหล่แก้วคนสวยผลักออกก่อนจะหันมาทำหน้าดุใส่

"ไม่ต้องตามมาเลย กลับบ้านไป ชิ่วๆ"โทโมะโดนไล่ถึงกับน้อยใจเิดินคอตกกลับบ้านไปมีความลับอะไรกันหนักหนา

"แก้วไม่สบายใจเลยเฟย์"ตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดเหลือเกินเฟย์บอกว่าให้พิสูจน์ความจริงใจของโทโมะโดยให้แก้วทำตัวสนิทสนมกับเขื่อนแฟน(หมาดๆ)ของเฟย์

"แก้ว...อย่าใจอ่อน"เฟย์ว่าแล้วก็ดึงแก้วไปซื้อชุดใส่ไปงานเลี้ยงรับน้องของมหาวิทยาลัย

'พี่ไปไหนนะทำไมไม่มาสักที'เด็กหนุ่มหัดฟัดหัวเหวี่ยงที่โทรหาแหนสาวไม่ติดพี่สาวเขาก็พลอยปิดเครื่องไปด้วยงานก็จะเริ่มแล้วยังไม่มากลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอ

'แกนั่นพี่แก้วนี่หว่า สวยชิบเลย'เสียงผู้ชายสองสามคนที่ยืนข้างหน้าผมกำลังคุยกันบทสนทนาของพวกมันมีแฟนผมอยู่ด้วยน่ะสิ

'ขาว สวย เอ็กซ์ อึ๋ม น่ารักอย่างนี้ใครได้เป็นแฟนโชคดีมาก'ไอ้คนที่สองพูดหารู้ไม่แฟนพี่แก้วน่ะยืนอยู่หลังพวกมันแสดงว่ามันมองน่าอกแฟนผมไอ้ลามก ไอ้บ้า ว่าแล้วผมกูแกล้งไปเบียดไหล่แรงๆจนพวกมันล้มไปแต่คนเยอะมากเลยไม่รู้ว่าใครทำ

สายตาคมเหลือบไปเห็นแฟนสาวที่เดินมาเฟย์วันนี้พี่แก้วใส่ชุดราตรียาวสีชมพูอ่อนแต่มันเป็นเกาะอกน่ะสิทำไมพี่ถึงใส่อย่างนี้ผมหวง

"พี่แก้วครับ"ผมเดินเข้าไปหาแฟนสาวที่กำลังนั่งคุยอย่างออกรสกับพี่เฟย์ พี่ฟาง แล้วก็ผู้ชายอีกคนที่ผมไม่รู้จัก

"อ้าว โทโมะ"พี่แก้วหันมาทักผมแล้วก็หันไปคุยกับไอ้ผู้ชายคนนั้นต่อ

"แก้วนี่ครับน้ำส้ม"ผู้ชายหน้ายาวมันยื่นน้ำส้มให้พี่แก้ว

'ทำไมพี่ไม่สนใจผมเลย'ผมยืนหัวโด่อยู่นี่ไงน้อยใจแล้วน่ะเพราะพี่ทำให้โทโมะคนที่เคยเข้มแข็งต้องมาอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้

"เอ๊ะ เขื่อนอะไรติดผมน่ะ"คนสวยเอื้อมมือไปลูบผมไอ้หน้ายาวนั่นไอ้นั่นมันก็ก้มหัวลงมาจนหน้ามันจะชนหน้าอกพี่อยู่แล้ว

"ทนไม่ไหวแล้วโว๊ย"โทโมะโพร่งออกมาด้วยความโกรธ

"โทโมะพี่เจ็บ"ผมลากพี่แก้วมาหลังอาคารจัดงานที่ลับตาคน

"ผมขอโทษ"ผมจับข้อมือเล็กมาลูบเบาด้วยความเสียใจที่ทำให้ผู้หญิงที่รักต้องเจ็บตัว

"ฮึก ฮึก..."แก้วสะอื้นเบาๆหลบสายตาโทโมะที่มองอย่างสำนึกผิด'พี่ไม่ได้อยากจะแกล้งโทโมะนะ'แก้วคิดในใจแรงลากแค่นั้นเธอไม่เจ็บหรอกแค่มารยาไปนิดเท่านั้นเอง

"ผม..."โทโมะสวมกอดแก้วจากข้างหลังใบหน้าหล่อเกยไว้บนไหล่เนียนเปลือยเปล่า

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร บอกผมสิ"เขาถามพลางประคองใบหน้าหวานใหเมองหน้าตัวเอง

"เพื่อนเฉยๆ"แก้วตอบเสียงแผ่ว ตอนนี้รู้สึกสงสารโทโมะจับใจ

"แล้วทำไมต้องสนิทกันอย่างนั้นด้วย"เขาไม่เข้าใจ

"เจ้าเด็กขี้หึง...แฟนพี่น่ะอยู่ตรงนี้แล้วไง"คนสวยผลักหัวเขาเบาแต่ก็แอบเขินอายที่พูดอะไรแบบนั้น

"ก็ผมรักพี่นี่"ฟอด O^O เด็กหนุ่มขโมยหอมแก้มเนียนนุ่มมือเล็กฟาดแรงๆที่อกเจ้าเด็กฉวยโอกาส

"โอ๊ย ผมเจ็บฟาดมาได้"นี่แน่ะ เขาคว้าร่างเล็กขึ้นพาดบ่า

"ปล่อยยยยย...จะพาพี่ไปไหน"แก้วแดดิ้นแรงๆให้หลุดจากวงแขน

"พี่ยิ่งดิ้นไอ้นุ่มๆมันก็ยิ่งเบียดผมนะครับ"O^Oเขาว่าทำเอาเธอหน้าแดงกล่ำตายล่ะอายจังไม่รู้ว่าเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแต่ใช่ว่าคนถูกอุ้มจะเขินฝ่ายเดียวคุนอุ้มก็ไม่แพ้กันอาจจะหนักกว่าเพราะต้องคอยหักห้ามใจ

'สิ้นฤทธิ์ล่ะสิ'เค้ายิ้มก่อนจะใส่เข็มขัดนิรภัยให้เธอวันนี้เขาจะพาพี่แก้วไปบ้านเขาไปพบแม่เขาว่าเพื่อนพี่เฟย์คือว่าที่สะใภ้ของคุณแม่

"ฮัลโหล พี่เฟย์...ไม่ต้องตกใจน่ะครับ คืนนี้พี่แก้วอยู่กับผมที่บ้านเรา"

จบแล้วคร๊าบ