ที่กันแห่งความสุข

Rrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์มือถือไอโฟนของร่างบาง ที่กำลังชั่นเข่านั่งร้องไห้อยู่ดังขึ้น เมื่อร่างบางรู้ว่า

 

ใครโทรมาก็ว่างโทรศัพท์ไว้ที่เดิมแล้วร้องไห้หนักกว่าเดิม

             

                 จะโทรมาทำไมน้ะ ธุระเสร็จแล้วหรอ  เหอะ 

           

ให้ทำไงได้ก็คนที่โทรหาร่างบางคือคนคนเดียวกันที่ทำให้ร่างบางร้องไห้อย่างหนักอยู่นี้

 

ไง    

"แก้ว!!!!!  ร้องไห้อีกแล้วหรอ เดียวโรคก็กำเริบหรอก" เสียงหวานใสของหญิงสาวนามว่า

 

พิมดังขึ้น 

 

"ไม่ได้ ฮึก ร้องสักหน่อย ฮึกๆ TT0TT"   พูดไปก็ปาดน้ำตาไป

 

"ก็เห็นอยู่ว่าเธอร้อง ยังจะแก้ตัวอีก หึ ไอนั้น มันทำไรให้เธออีกล้ะ ถึงร้องไห้หนักขนาดนี้

 

 ฉันเตือนเธอแล้วก็ไม่เชื่อ เป็นไงล้ะ หึ "   ตามด้วยน้ำเสียง เยือกเย็น เย็นชา ของป็อปปี้ พี่

 

ใหญ่สุด น้ำเสียงนี้ ทำให้แก้วร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

"พี่ป็อป ทำไมพูดอย่างนี้ ไม่เห็นหรอว่าแก้วร้องไห้หนักขนาดนี้ ถ้าโรคบ้านั้นกำเริบขึ้นมา

 

จะทำยังไง" 

 

"หรือมันไม่จิงล้ะ"         ว่าพลางยักไหล่

 

"ไอ่พี่ป็อปนี่!!!!!!! เช๊อะ แก้วไม่ต้องร้องน้ะ ผู้ชายไม่ตายหาใหม่ได้ พิมว่าแก้ว เลิกกับหมอ

 

นั้นซะเถอะ" พิมว่าพลางเดินไปปลอบน้องฝาแฝด ที่หน้าไม่เหมือนกันเลย 

 

"แต่....ฮึกๆ แก้วรักเค้ามาก ฮึกๆๆTT_TT" 

 

"รักมากกก แล้วมันเคยทำไรเพื่อเธอบ้างไหมล้ะ" ป็อปปี้ก้มลงบอกน้องสาวแท้ๆของตัว

 

เอง   

 

"พี่ป็อป!!!!!!!!!!!!!!!!"   เสียงตะคอกของพิม(ดังเว่ออ้ะ ><)     

 

"หึ" 

 

" ฮึกๆๆ แก้ว....โอ้ยยยย"      สิ้นเสียงของแก้ว ร่างบางก็ดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด

 

"แก้ว/แก้ว"      เสียงของพิมกับป็อป ดังขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ

 

"พิมไปเรียกใครก็ได้ให้เตรียมรถมา เร็ว!!!!" ป็อปปี้ ที่ตั้งสติได้ก่อนตะโกนบอกพิมก่อนที่

 

พิมจะวิ่งไปและป็อปปี้ก็วิ่งไปอุ้มน้องไว้ในอ้อมแขน (แอร๊ยยยยยย)

 

ณ โรงพยาบาล (นึกเอานะค่ะ)

 

"คุณหมอครับน้องผมเป็นยังไงบ้างครับ"เสียงของร่างสูงนามว่าเขื่อนดังขึ้น

 

"อาการของคุณจริญญา ตอนนี้ไม่ดีเลยครับ หมอพยายามรักษาคนไข้ทุกวิธีทาง แต่คนไข้

 

ไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นเลย ขอโทษด้วยนะครับ คนไข้อาจอยู่ได้ไม่เกิน2วันนี้ครับ เสียใจด้วย

 

ครับ" ว่าเสร็จคุณหมอก็โค้ง1ที แล้วเดินไป

 

"ฮึกๆๆ แก้วววววว!!!! ฮืออออ "พอหมอเดินไปพิมก็ล้มลงนั่งหน้าห้อง ICU แล้วร้องไห้อย่าง

 

หนัก

 

"อย่าร้องเลยน้ะพิม 2 วันนี้เราต้องทำอะไรก็ได้ให้แก้วมีความสุขที่สุด โอเค ไหม " เสียง

 

เขื่อนปลอบใจน้องตัวเอง

 

"อื้อ/อื้ม"

 

Kaew part'

 

เหลืออีกแค่วันเดียวสินะ สำหรับโลกใบนี้

 

"แก้ว อยากได้อะไรอีกไหม " รู้ได้ชัดเลยอ้ะ ว่าเสียงของพิมสั่นมากกขนาดไหน

 

"ไม่แล้วล้ะ พิม " ฉันว่าก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนให้พิม

 

"ฮึกๆๆ แก้วTT^TT" พิมว่าก่อนจะเข้ามากอดฉันแน่น

 

"โอ๋ๆๆๆๆ เด็กดีๆๆ อย่าร้องนะ ไม่มีแก้วพิมก็ยังมี เขื่อน มี

 

 พี่ป็อปน้ะ :)" ฉันวาพลางลูบหลัง

 

พิมไปด้วย

 

"ฮึกๆๆๆ งั้นเดียวไปหาอะไรมาให้กินน้ะ ป่ะ พี่ป็อป ป้ะ เขื่อน "

 

ลงไปกันแล้ว เฮ้ออออออออออออออ ทำยังไงดีน้ะ ฉันคิดถึงนายจังเลย นายคิดถึงฉันบ้าง

 

ไหมน้ะ คงไม่ล้ะสิ นายมีคนที่นายรักอยู่แล้วนิ ฮึกกๆๆๆๆๆๆๆ TT_TT

 

อีกดานหนึ่ง

 

"อื้มมมมมม..."(ไรง่ะคิดเอาน้ะ)

 

Rrrrrrrrr

 

"ใครโทรมาวะ" เสียงสถบอย่างหัวเสีย

 

"ฮัลโหล"

 

".........."

 

"ว่าไงน้ะ"

 

"........."

 

"0.o ไม่จิง เธอโกหกฉัน แก้วไม่มีทางเป็นอย่างนั้น"

 

"............"

 

"ฉันจะรีบไป"

 

ตี๊ด ตี๊ด

 

พึ่บ พับ (เสียงใส่เสื้อผ้าน้ะ ไม่ใช่เสียงนกบินค่ะ) 

 

"โทโมะนั้นคุณจะไปไหนค่ะ"

 

"เดียวมา"

 

"นี่!!!!!!!!"

 

ปัง

 

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

เธออย่างพึ่งเป็นอะไรไปน้ะ 

 

ระหว่างข้ามถนน

 

ปี๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โครมมม ตึงง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

อีกด้านในเวลาเดียวกัน

 

ตี๊ด ตี๊ดดดดดดๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

"แก้วววววว ม่ายยยยย ฮือออออออออออออออ" เสียงพิมร้องไห้ปริ่มจะขาดใจตายทันทีที่

 

ได้ยินเสียงเครื่องวัดหัวใจแก้วดังขึ้น

 

"แก้ววววว"เสียงเขื่อน

 

"แก้ววววว"เสียงป็อปปี้

 

วันต่อมา

 

"ฮึกๆๆๆ นายโทโมะนั้น ใจดำจังน้ะ ไม่มาดูใจแก้วไม่พอยังไม่มางานศพอีก ฮึกๆๆฮือออ"

 

 เสียงพิมว่าไปร้องไป

 

"อ้าวพิม ฮึกๆแก ไม่รู้หรอว่าโทโมะตายแล้ว" เสียงของเฟย์เพื่อนสนิทแก้วและพิมดังขึ้น

 

"ห้ะ!!!!! อะไรนะ เมื่อวานฉันยังคุยกับหมอนั้นอยู่เลย "

 

"โทโมะโดนรถชน หน้าโรงพยาบาลของแก้วนั้นแหละ"

 

"กี่โมงอ้ะ"

 

"6 โมง 23 นาที"

 

"เวลาเดียวกับแก้วเลยน้ะ ฮืออออออออออออ"

 

"ไม่เป็นไรหรอกพิม เค้าคงรักกันและอยากอยู่ด้วยกันน้ะ ฮึก"

 

3 วันก่อน

 

"ฮันนี่ค๊าบบบบ  ตอนเย็นเจอกันน้ะ จุ๊บๆๆ เดียว โทโมะไปรับน้ะ" เสียงชายหนุ่มพูด

 

โทรศัพท์กับหญิงที่รัก

 

"อ่าห้ะๆ เดียวแก้วรอน๊าาาาา ><"

 

"ค๊าบบบบ แค่นี้น้ะ"

 

"ค๊าาาา"

 

หลังจากสาวร่างบางว่างโทศัพท์ไปก็อยากไปหาชายหนุ่มก่อนเวลานัดจึงโบกแท็กซี่ไปที่

 

คอนโดของเค้า

 

ถึงหน้าห้องแล้วตื่นเต้นจังโทโมะจะว่าไงน้ะ ที่มาหาก่อนเวลาเนี่ยย ><

 

แอ๊ดดดด

 

"เอ๊ะ ทำไมเงียบจัง สงสัยนอนหลับ อยู่ในห้อง"ร่างบางว่ากับตัวเองเบาๆ

 

แอ๊ดดด

 

"โอ๊ะ!!!! โทโมะ " ร่างบางว่าอย่างตกใจที่ไปเห็นฉากสวีตของ โทโมะกับหญิงสาว อีกคน

 

"แก้ว!!!"

 

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

"เดียวก่อนแก้ว ฟังโทโมะ อธิบายก่อน "

 

"ฮึกๆๆ"แก้ววิ่งมาโบกแท็กซี่กลับบ้านโดยไม่ฟังคำอธิบายของโทโมะ

 

(แล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างตอนแรกนะค่ะ )

 

*************************************************************

อันยอง อุ้ย ผิดภาษา โทษค่า แหะๆ สวัสดีค่ะ*โค้งอย่างสวยงาม*

ชื่อ ซูกัสค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะค่ะ *ยิ้มกว้าง* กัสแต่งเป็นเรื่องแรก อาจไม่สนุกเท่าไร

น้ะค่ะ ติชมกันได้กัสไม่ว่าน๊าา....*ทำตาวิ้งๆๆ* กัสชอบ พี่โทโมะ กับ พี่แก้ว ม๊ากกกมากกก

กกกกกกกก*มากจิงๆน๊า* เลยอยากแต่งดูบ้าง มาคุยกันได้ค่ะ กัสไม่กัด*ฉัดยาแร้วว*แอ

ร๊ยยย ไม่ช่ายย 5555 กัสเป็นคนพูดมากน้ะค่ะ คุยได้ทุกคน ฝากติดตามด้วยน๊า...

ขอให้อ่านสนุกๆนะค่ะ