ไม่ใช่อิจฉา

แก้ว:

"ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เค้ารักเธอก่อนนะ ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า"

แม่มล-อ้าวแก้ว กลับมาแล้วหรอลูก ทานอะไรมารึยังจ้ะ แล้วโทโมะล่ะ เค้าไม่ได้มาส่งหรอ แม่ของชั้นพูดขึ้นเมื่อเห็นชั้นก้าวเท้าเข้าบ้านด้วยน้ำเสียงสดใส แต่ก็ไม่วายจะถามหาโทโมะ ชั้นจึงตอบไปว่า

แก้ว-เปล่าค่ะแม่ เค้าก็ไป.... ไปกับแฟนเค้าสิคะ ชั้นกลั้นใจพูดคำว่าแฟนออกไป โอ๊ย!อยากร้องไห้ 

แม่มล-โทโมะมีแฟนแล้วหรอจ้ะ แม่ของชั้นถามออกมาด้วยน้ำเสียงดูเศร้าๆ

แก้ว-ค่ะ แก้วขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ 

ชั้นรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ เพราะน้ำตาของชั้นกำลังจะไหลแล้ว ชั้นกลั้นต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ทำไมนะ กะอีแค่คนๆนึง เค้าแค่เพื่อนเราไม่ใช่หรอ ทำไมเราต้องร้องไห้ด้วยล่ะ ไม่เข้าใจเลย เราไปได้สนเค้าซักหน่อย 

แม่มล-แก้ว ก๊อกๆๆ เป็นไรมั๊ยลูก แม่ของชั้นถามด้วยความเป็นห่วง

แก้ว-ปะ ปะ ปะ เปล่าค่ะ แก้วไม่ได้เป็นอะไร แม่ไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวแก้วตามไปนะคะ ชั้นกลั้นใจตอบแม่ไป

โต๊ะอาหาร

แก้ว-แม่คะ วันนี้มีอะไรทานบ้างคะ แก้วหิว ชั้นพยายามทำตัวปกติ เพื่อไม่ให้แม่สงสัย

แม่มล-ของโปรดลูกทั้งนั้นเลยจ้ะ แม่ของชั้นตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ปี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงใครมาบีบแตรรถฟ่ะ เดี๋ยวจัดเก็บซะเลย

แม่มล-แก้วทานข้าวไปนะลูก เดี๋ยวแม่ขอไปดูก่อนว่าใครมา แล้วแม่ของชั้นก็วิ่งไปดูที่หน้าประตูบ้าน ซักพักก็กลับมาพร้อมกับสีหน้าดีใจ

แม่มล-แก้วๆ โทโมะตาลูก แม่ชั้นวิ่งยิ้มร่ามาบอก

แก้ว-แก้วขอออกไปดูก่อนนะคะ

หน้าประตูบ้าน

โทโมะ

โทโมะ-ว่าไงน้องสาว ผมทักทายแก้วแบบยิ้มๆ แต่หน้าแก้วไม่ยิ้มกับผมเลย แถมตายังแดงๆอีก เป็นไรของเค้า

แก้ว-อืม มีไรอ่ะ แก้วตอบสั้นๆ เหมือนไม่อยากคุยกับผม

โทโมะ-หิวอ่ะ ขอทานข้าวด้วยดิ นี่แก้วโกรธผมเรื่องหวายรึเปล่าเนี่ยะ

แก้ว-บ้านไม่มีทานรึไง กลับไปทานบ้านนายไป๊ แก้วไล่ผมทั้งๆที่เมื่อก่อนแก้วจะดีใจมากที่ผมจะมาทานข้าวด้วย มันน่าแปลกนะ แก้วเป็นอะไรเนี่ยะ

ปัง!!!! แก้วปิดประตูใส่หน้าผม

โทโมะ-เฮ๊ย!แก้วโทโมะขอโทษ แก้วเป็นอะไรฮ่ะ ทำไมทำแบบนี้อ่ะแก้ว...

"ไม่อยากเห็นเค้าดีกว่า ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ..."

จบไปอีกตอนแล้วนะ 

ก็อย่าลืมติดตามต่อให้จบ เพราะมันเป็นเหมือนมิวสิกซีรีย์

ไรเตอร์จะเอาเพลงนู้นเพลงนี้มารวมๆกันเป็นเรื่องราวขึ้นมา ติดตามๆน้า....

เม้นกันด้วยนะคะ ขอบคุณมากเลยจ้า