บอกได้มั้ย...บอกว่า(รักกัน) จะได้มั้ย
To_oNg0909
14) "ไม่สบายใจ"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบอกได้มั้ย....บอกว่า (รักกัน) จะได้มั้ย
ตอนที่ 13 ‘ไม่สบายใจ’
“จินนี่ ฉันว่าพอเถอะแก” มีนแย่งแก้วเหล้ามาจากมือเพื่อน หลังจากที่เจ้าตัวโทรเรียกเธอและพิมออกมา นี่ก็เกือบ
เช้าวันใหม่เข้าไปแล้ว จินนี่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดดื่มซักนิด เธอเข้าใจดีว่าจินนี่รักป็อปปี้มาก แต่การที่ไม่ได้รับความ
รักตอบจากอีกฝ่ายก็เป็นเรื่องปกติของสงครามความรักเช่นกัน ใช่ว่าเธอไม่เสียใจที่โดนเขื่อนบอกเลิก แต่เพราะ
เธอทำใจไว้แต่แรกแล้วว่า การคบกันที่มาจากการโดนบังคับ สุดท้ายมันก็ต้องจบลงอยู่ดี
“อ้าว คืนมา ฉันห้าย แกมานั่งเปนเพื่อนนะ ไม่ใช่ห้ายแกมาบ่น อ้ายมีน”
จินนี่ตอบกลับมาชนิดที่ว่า ลิ้นพันกันจนเธออยากจะฮา มากกว่าโกรธ
“แกปล่อยมันไปเถอะมีน เดี๋ยวมันก็หายบ้าเอง”
พิมเงยหน้าขึ้นมาจาก BB ในมือขึ้นมาห้ามเซ็งๆ เพราะพูดไปคนเมามันก็ไม่ยอมฟังอยู่ดี
สุดท้ายเธอกับพิมก็ต้องแบกยัยเพื่อนบ้านั้นกลับมาที่ห้องเจ้าตัวอยู่ดี
“เฮ้อ ยัยจินนี่ เห็นตัวบางๆอย่างนี้ หนักไม่ใช่เล่นนะแก” บ่นคนที่หลับไม่เป็นท่า
“กลับเหอะ” พิมชวนมีนกลับไปพักบ้าง แค่นี้ก็เหนียวตัวจะแย่ แหยะมีแต่กลิ่นขวันบุหรี่
เช้าวันต่อมา จินนี่ตื่นขึ้นมาพร้อมอาการแฮงค์ อย่างแรง
“โอ๊ย ปวดหัว เพราะแกนังฟางฉันเลยต้องโดนป็อปปี้ทิ้ง แกอย่าหวังว่าจะได้ป็อปปี้ไปครอง ฉันไม่ยอม”
ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บปวด เจ็บที่โดนทิ้ง เจ็บที่เขาไม่เคยรัก และงานนี้จะต้องมีคนเจ็บยิ่งกว่าเธอ!!!
“ไปเปลี่ยนเลยเร็วๆๆ” เสียงป็อปปี้โวย ทันทีที่เห็นแฟนสาว(ซักที) ใส่เสื้อนักศึกษาตัวเก่าที่เขายังไม่ได้เอาไป
บริจาค
“ไม่เอา ที่นายซื้อมามันใหญ่เกิน ฉันไม่อยากโดนล้อนะ” ซอยเท้าหนีคนที่จ้องจะจับเธอเปลี่ยนเสื้อให้ได้
“ฟาง อย่าดื้อได้มั้ย”
“ใครดื้อ นายตั้งหากที่เรื่องมาก อ๊ากกก สายแล้วๆๆ” สุดท้ายเขาก็ต้องยอมให้เธอใส่เสื้อตัวนั้นมาเรียยนจนได้
ฮ่าๆๆ
‘โครม’
เพราะความที่รีบ จนไม่ทันได้ดูทางข้างหน้า ทำให้วิ่งชนใครซักคนเข้าโครมเบ่อเริ้ม
“ขอโทษค่ะๆ ไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไร อ๊ะ ...ฟาง” เงยหน้ามองคนที่เธอชน
“จินนี่”
“เธอไม่เป็น’ไรนะ”
“อะ...อืม ฉันไปก่อนนะ”
“บาย” จินนี่ยิ้มให้พลางโบกมือลา
“หึ...ฉันจะกระชายรอยยิ้มออกจากหน้าแกแน่ นังฟาง” พึมพำรอดไรฟัน รอยยิ้มหวานเมื่อครู่ค่อยๆเลือนหายไป
จากใบหน้าสวย
หลังจากนั้นดูเหมือนจะมีเหตุบังเอิญให้เธอต้องพบป่ะ จินนี่อยู่ตลอด อีกฝ่ายก็ดูจะไม่คิดมากเรื่องที่เธอกับป็อปปี้
คบกันอย่างที่กังวลตอนแรก ในไม่ช้าเธอและจินนี่ก็ค่อยๆสนิทกันมากขึ้น เฟย์กับแก้วได้แต่แปลกใจในมิตรภาพ
ของทั้งคู่
แต่คนที่ดูจะไม่สบายใจที่ฟางกับจินนี่สนิทกันคงจะมีแต่ป็อปปี้ ที่เขาเชื่อว่าจินนี่ต้องคิดอะไรบ้างอย่างอยู่ ถึงแม้เธอ
จะพูดว่าอยากจะเป็นเพื่อนกับเขา แต่สายตาเวลาที่จินนี่มองฟาง มันทำให้เขารู้สึกสยองแบบแปลกๆทุกที
“ฟาง ฉันว่าแกห่างๆจินนี่บ้างก็ดีนะ”
“หืม แกคิดมากไปเปล่าแก้ว จินนี่เขาก็ไม่เห็นมีอะไรเลย”
เฟย์แอบส่ายหัวให้กับความมองโลกในแง่ดี(เกิ๊น)ของเพื่อนสาว ขนาดว่าป็อปปี้ยังคิดเหมือนพวกเธอแต่เจ้าตัวกลับ
มองไม่ออกซะงั้นว่าอีกฝ่ายอาจมีแผนอะไรในใจ
“ฟาง”
“อ้าว จินนี่^^ มีอะไรรึเปล่า” ออกปากทักเพื่อนสาวคนใหม่ งงๆ
“พอดีจะมาชวนไปงานวันเกิดเพื่อนของจินนี่นะ มีนกับพิมเขาไม่ว่าง”
“น้า นะ ไปเป็นเพื่อนกันจินนี่หน่อยน้า”
“อืม ก็ได้ ฟางชวนป็อปไปด้วยได้มั้ย”
“เอ่อ...อย่าเลยป็อปเขาไม่ค่อยชอบเพื่อนจินนี่คนนี้นะ”
“อืม ก็ได้ กี่โมงล่ะฟางจะได้เตรียมตัวถูก”
“เดี๋ยวนี้”
“ห๊ะ...”ลุกออกจากโต๊ะไปตามแรงฉุดของจินนี่
“เห็นยัยเตี้ยมั้ย” ถามหาแฟนสาวกับเพื่อนคนอื่นในคณะของเจ้าตัว หลังจากที่เขาโทรหาเธอไม่ติด แก้วกับเฟย์ก็
ไม่มีใครเห็น
“แฮ่กๆ เจอมั้ยไอ้หมี”
“ไม่ ไม่รู้หายไปไหน”
“อ๊ะ...หรือว่าฟางจะหายไปกับจินนี่”
“เมิงลองโทรหาดิ จินนี่อาจจะรับสายเมิง” เขื่อนเสนอวิธีเพราะเขาลองกดโทรหาแล้วแต่อีกฝ่ายไม่ยอมรับ
“เออ” ยอมกดโทรหาจินนี่ แต่ปลายสายก็ไม่ยอมรับสายจากเขาเช่นกัน
“แบบนี้ต้องใช่แน่ๆ เมื่อกลางวันยัยฟางบอกจะมานั่งรอเราสองคนที่ม้าหิน แต่พอพวกเรามาก็ไม่เจอแล้ว”
“หายไปไหนของเขากันนะ” ป็อปปี้บ่นหน้าเครียด เพราะครั้งนี้เขารู้สึกใจไม่ดีเอาซะเลยกับการหายตัวไปของเธอ
“กรูว่า ลองไปถามพิมกับมีนอาจจะได้เรื่องก็ได้”
ป็อปปี้พยักหน้าเห็นด้วยกับวิธีของโทโมะ ก่อนจะพากันเดินไปที่คณะของสองสาว
แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังความนหาตัวจินนี่ที่ตอนนี้เขาแน่ใจว่าเธอเป็นคนพาฟางหายไป
ทางด้านจินนี่ที่ลากฟางมาในงานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนตามที่เจ้าตัวกล่าวอ้าง
“ฟาง กินนี่ก่อนซิ”
“อะไรเหรอจินนี่”
“แค่เครื่องดื่มน่ะ กินเข้าไปเถอะ” ฟางพยายามปฎิเสธเพราะเริ่มรู้สึกแปลกกับบรรยากาศของงานปาร์ตี้ ที่เริ่มมีการ
จับคู่กันทำกิจกรรมบางอย่างแบบโจ่งแจ้ง แล้วไหนจะพวกกลุ่มคนที่ดูเหมือนซอมบี้เดินได้พวกนั้นอีก
“น่า จินนี่อุตสาห์เอามาให้”
สุดท้ายเธอก็จับแก้วเครื่องดินกรอกปากบางของฟางจนหมดแก้วจนได้ ก่อนจะเดินแยกออกมาอีกมุมหนึ่ง
“จัดการให้เรียบร้อย รับร้องนังนี้นะของใหม่” เอ่ยกับชายหนุ่มที่อยู่ในการอากมึนเมาปรายตามองไปยังฟางที่เริ่มจะ
มึนๆไปบ้าง เพราะฤทธิ์ยาเลิฟที่เธอผสมในแก้วเครื่องดื่มของฟาง
‘หึ งานนี้แกไม่มีหน้ากลับไปหาป็อปปี้แน่นังฟาง ขอให้สนุกกับการโดนรุมโทรมนะยะ’
^_____________________________________________________^
เรื่องนี้จินนี่เป็นคนดีไม่ขึ้นจริงๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
