My SomAte เนื้อคู่กันวันสุดท้าย T T~ {TK}

ดีจ้ากลับมาแล้วเรื่องที่ 2 แต่งไว้นานมาก -_- 555 ลงในโมะทีม

เรื่องนี้เปนเรื่องที่เศร้ามาก หวังว่าทุกคนคงจะชอบกันเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ให้ดีนะจ้ะ




--------------------------------------------------


“โทโมะนายรู้มั้ยว่าวันนี้เปนวันอะไร ^^” ฉันถามโทโมะแฟนของฉันด้วยความสงสัยและลุ้นๆ
“วันอังคารไง” เค้าพูดไปพลางเล่น BB ไปด้วยโดยไม่ได้หันมามองหน้าฉันเลยสักนิด
“ไม่ใช่ลองนึกดีๆสิ” ฉันถามเค้าอีกครั้งนึง
“โว่ยยยย !! ก้บอกว่าไม่รุ้ไง !! จะถามอะไรนักหนาเนี่ยย !!” อยุ่ดีๆเค้าก้ลุกขึ้นมาตะคอกใส่หน้าฉัน ฉันถึงกับช็อคไปเพราะเค้าไม่เคยเปนแบบนี้มาก่อน
“โทโมะ...ทำไมวันสำคัญของฉันนายยังจำไม่ได้ละ” ฉันถามเค้า
“ก้บอกมาสิว่าวันอะไรอะ จะถามอะไรนักหนา”
“วันเกิดของฉันไง วันที่ 22 มิถุนายนไง !” ฉันตะคอกใส่เค้า
“หรอ HBD นะ แค่นี้ใช่มั้ย ฉันรีบ”
“ไปไหนอะ” ฉันถามเค้า
“ไปธุระ” แล้วเค้าก้เดินออกไป นี้เค้าลืมวันเกิดฉันจริง ๆ ใช่มั้ย ?? เค้าไม่เคยเปนแบบนี้หนิแล้วทำไมถึง....
“แก้ววว !!” ฟางตะโกนเรียกฉัน
“ว่าไง ๆ”
“เพื่อน ๆเค้ารอเทออยุ่อะ พวกเราจะพาเทอไปเลี้ยงไอติมกันในวันเกิดเทอไง ^^”
“ยังจำวันเกิดฉันได้อีกหรอ ??” ขนาดแฟนฉันยังจำไม่ได้เลย....
“เห้ย ! เปนบ้าไรเนี่ยแก เพื่อนกันก้ต้องจำได้ดิวะ” ฟางตบบ่าฉัน
“ หือ ๆ ๆ แล้วทำไมแฟนฉันทั้งคนถึงจำไม่ได้ละ TT~” ฉันร้องไห้
“ เห้ย ๆ ๆ อย่าร้อง ๆ ๆ ไม่เอา ๆ เค้าอาจจะแกล้งลืมก็ได้ใครจะไปรู้ นี้วันเกิดแกนะทำหน้าให้สดชื่นหน่อยดิ
“ แง ๆ ๆ มันน่าให้ร้องนี่หว่า T^T” น้ำตาฉันไหลหนักกว่าเดิม
“ โอ๋ ๆ ๆ หยุดร้อง ๆ แล้วตอนนี้แฟนแกไปไหนละ ??” ฟางถาม
“ ไปธุระ TT~” ฉันพูดไปร้องไห้ไป
“ นั้นไงไม่แน่นะ ธุระของเค้าอาจกำลังรอ เซอร์ไพรซ์ แกอยู่ก้ได้ คิดมาก ๆ” เออ ! นั้นสิ !! เค้าอาจแกล้งลืมวันเกิดฉันก้ได้หนิ ใครจะไปรู้ ^^ แต่ขอให้มันเปนอย่างงั้นจริง ๆ เหอะ ไม่แน่นะเค้าอาจกำลังรอฉันอยู่ที่งานแล้วก้ได้เนาะ ๆ ^^
“ อื้ม ๆ :’D” ฉันยิ้ม
“ แหม่ ๆ หยุดร้องแล้วละสิ ไปกันเถอะ” แล้วฟางก้พาฉันไปร้านแห่งนึง หวังว่าโทโมะคงรอฉันอยู่นะ...

ณ ร้าน I-TIM SweeT

ตอนนี้ฉันอยู่ในร้านแล้วบรรยากาศเงียบเหงามากก นี้หรองานปาร์ตี้ของฉันอะ = =
“แกอยู่ชั้น 2 = =;;” ฟางบอกฉันไม่น่าบรรยากาศมันเงียบเหงาชอบกล - -
ตึก ๆ ๆ ~~

ฉันเดินขึ้นไปบนฉัน 2 ก้เจอห้อง ๆ นึงเขียนป้ายหน้าห้องว่า ‘ HBD KAEWJAI ‘ ใช่เลย ! ห้องนี้ต้อง    เปนห้องงานวันเกิดฉันแน่นอน !!

แอ๊ดดด ~~ เสียงเปิดประตูโบราณมากเคอะ = =

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์แก้วเพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกก!” พอเปิดประตูไม่ถึง 3 วินาที เค้กก้อนโตที่เขียนว่า ‘สุขสันต์วันเกิดแก้วเพื่อนรัก และจะรักตลอดไป ‘ รูปมิคกี้เม้าส์ก้มาอยู่ตรงหน้าฉัน
“ขอบใจมากนะเพื่อน ๆ TT~” ฉันขอบคุนเพื่อน ๆที่แสนดีของฉัน
“อ้าว ๆ เร้ว ๆถึงเวลาให้ของขวัญ !” เอ๊ะ ! เสียงคุ้น ๆ แหะหรือว่าเปน....
“พี่กิ่งง !! O_o” พี่กิ่งพี่สาวแท้ ๆ ของฉันเองนี้พี่กิ่งมาด้วยหรอเนี่ยย
“ช่ายจ้ะน้องรัก ^^” พี่กิ่งพูด
“ไหนพี่บอกจะไปแคนนาดาไง แล้วมาได้ไงเนี่ย” ฉันถามอย่าง งง ๆ
“กำลังจะไปแล้วละแต่มาให้ของขวัญน้องก่อน ^^ อุ้ย ! ตายและ อีก 1 ชม. เครื่องออกแล้วนี้หน่า พี่ไปก่อนนะ อะนี้จ้ะของขวัญบ๊ายบาย..... ^^/” พี่กิ่งโบกมือลาแล้วให้ของขวัญฉัน แล้วรีบหยิบกระเป๋าวิ่งออกไป
“แก้วสุขสันต์วันเกิดจ้ะ” จินนี่พูด เอ๊ะ ! ทำไมไม่มีโทโมะเลยละ โทโมะหายไปไหน
“มองหาใครหรอแก้ว” จินนี่ถามฉัน
“ป่าว ๆ” ฉันแก้ตัว
“ถ้ามองหาโทโมะเค้าไม่อยู่หรอก” อ้าวว จินนี่รู้ทัน = =
“ เอ๊ะ ! แต่จะว่าไปพิมก็ไม่อยู่หนิ - -*” มีล่าพูด
“ พิมบอกว่าติดธุระจ้ะ” จินนี่บอก
“พิมกับโทโมะมีธุระพร้อมกันมันบังเอิญไปหน่อยป่าววะ” ป๊อปพูด
“ป๊อป !” ฟางตะโกนใส่ป๊อปปี้ ป๊อปถึงกับอึ้งแล้วหยุดพูดไปเลย
“นั้นดิ ! ฉันเห็นด้วยกับป๊อปนะอะไร ! มันจะบังเอิญขนาดนั้นอะ หรือว่า...เค้า 2 คนแอบนัดเจอกัน ! O_O” เขื่อนตะโกน
“koen shut up !” เฟย์ตะโกน
“คร้าบบ ๆ ๆ” เขื่อนตอบเฟย์ แต่ที่เขื่อนพูดก้ถูกนะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นอ่ะ ฉันหวังว่าเค้า 2 คน คงไม่นัดเจอกัน 2 ต่อ 2 นะ....
“แก้วอย่าไปฟังเลยนะจ้ะ : ) “ ฟางปลอบใจฉัน
“ฉันขอตัวก่อนนะ” แล้วฉันก้รีบวิ่งออกไปข้างนอกร้าน งานวันเกิดปีนี้เปนปีที่แย่สุดในโลกเลยย ! อยู่รอให้เขามาทำไม เพราะเขาก้ไม่มาอยู่แล้ว เพราะเค้าลืมวันเกิดฉันจริง ๆ !
“แก้ว !” เสียงฟางตะโกนแล้ววิ่งตามฉันมากับเฟย์
“จะไปไหนแก้ว !” เฟย์ถาม
“ฉันปวดหัวนิดหน่อยอ่ะ ฉันอยากกลับบ้านขอโทดด้วยนะที่ทำให้งานล่มนะ ขอตัวก่อนนะ” แล้วฉันก้รีบวิ่งไปโบกรถ Taxi กลับบ้าน เฮ้ออออ... ทำไมงานวันเกิดปีนี้ถึงแย่แบบนี้อะว่าไป โทโมะทำธุระไรอะ แล้วไปกับใคร อยากรุ้จริง ๆเลยอะ แต่ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวเขาหาว่าเรายุ่งเรื่องส่วนตัวของเค้าเกินไป...
“ถึงแล้วครับ 150 บาทครับ” โชเฟอร์แท็กซี่บอก
“นี้คะ 200 ไม่ต้องทอน”
“ขอบคุนมากครับสวยแล้วยังใจดีอีก ^^” โชเฟอร์รับเงิลแล้วยิ้มหน้าบาน :’D
“ขอบคุนคะ” ฉันตอบโชเฟอร์ไป แหม่ๆ คิดว่าฉันจะหลงกลหรอเจอมาเยอะและ ไอ้แท็กซี่ปากหวานเนี่ยรับทิปปุ้บปากหวานปั้บ =_=;;
ฉันเปิดประตูรถเพื่อจะเข้าบ้านไปนอนเปิดแอร์เย็น ๆ สบาย ๆ เตียงนุ่ม ๆ แล้วนอนกอดตุ๊กตา มิคกี้ ๆ ของช้านดีกว่า *0*

ณ ห้องของแก้วใจ
โอ้วววว ~~ แอร์เย็นช่ำเลยอ่า ^o^ ค่อยอารมณ์ดีหน่อย -0-

ก๊อก ๆ ๆ
“คุณหนูคะมีของมาส่งคะ !” เสียงพี่กล้วยไข่คนใช้บ้านฉันเองเคาะประตูเรียก
แอ๊ดดด ~~ ( เสียงเปิดประตูที่แสนจะโบราณ )
“คะ ๆอะไรหรอคะพี่ไข่แล้วใครส่งมา “ ฉันถามด้วยความสงสัย
“ไม่ทราบสิคะ ไม่มีจ่าหน้าซองไรเลยพี่ไปดูซองจดหมายหน้าบ้านก้เหนอยุ่ พี่ขอตัวก่อนนะคะ” แล้วพี่ไข่ก้ยื่นซองจดหมายมาให้ฉันแล้วเดินลงบันไดไปทำงานบ้านต่อ
ปัง !
ใครส่งมาเนี่ย ไม่จ่าหน้าซองอีก ?? ฉันค่อยแกะซองดูพอแกะไปก้เจอรูปภาพอยู่ 2 ใบ ฉันหยิบรูปภาพรูปที่หนึ่งดู ก้มีผู้ชายคนนึงใส่เสื้อ LOVe Tk 4 ever กับผู้หญิงคนนั้นคิอพิม ผู้ชายคนนั้นกำลังหอมแก้มกันอยุ่เอ๊ะ ! แต่ผู้ชายคนนั้นน่าตาคุ้นๆแหะ เสื้อก้คุ้น ๆด้วยแต่หน้าเสียดาย cencer หน้าเอาไว้ในลองดูแผ่นที่ 2 หน่อยสิ
ฉึก !
มะ....ไม่จริง...ไม่จริงใช่มั้ยย ! รูปแผ่นนี้ไม่ได้ cencer ทำให้เห็นภาพผู้ชายคนนั้นที่กำลังหอมแก้มพิมอยุ่คนๆนั้นคือ...
“โทโมะ....” ฉันพูดเสียงเบา ๆพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ไม่จริงใช่มั้ย เค้าแค่คนหน้าคล้ายโทโมะ โทโมะไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ ใช่มั้ย !!
~ แค่อยากเรียกเทอที่รัก แต่เทอไม่ต้องบอกรักผิดมั้ยที่ใจมันคิดถึงเทอ ๆ ~ เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
‘PimMy Call’ พิมโทรมาหรอมีเรื่องอะไรเนี่ย ??
“ฮัลโหล่” ฉันรับสาย
[สวัสดีจ้ะแก้วใจเพื่อนรักเปนไงบ้างของขวัญที่ฉันส่งไปให้] พิมพูด
“เทอเปนคนส่งมาให้ฉันหรอ!” ฉันตะคอกใส่พิมพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าตา
[ อุ้ย ! รุ้ด้วยหรอ ! 555 ] พิมพูดไปหัวเราะไป
“เทอต้องการอะไร !” ฉันถามพิม
[ ง่าย ๆคือเทอต้องเลิกกับโทโมะ ! ]
“ ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย !”
[ตามรูปที่เทอเหน] ฉันหันกลับไปมองรูปอีกครั้ง ยิ่งมองก้ยิ่งเจ็บ....
“แล้วไงละ”
[ ทำไมเทอโง่ อย่างงี้ละแก้ว รูปมันก้เหนอยุ่แล้วว่าโทโมะเค้ากำลังหอมแก้มฉันอยุ่อะ แสดงว่าเค้ารักฉันเพราะฉะนั้น เทอควรจะเลิกกับเค้าซะ ! ] ทำไมพิมพูดฉันถึงเจ็บแบบนี้ล่ะ โทโมะรักพิมหรอ ??
“ ฉันไม่เชื่อโทโมะรักฉัน ๆ !!” ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาหนักขึ้น ๆ
[ หึ ! ก้ได้ ! ถ้าเทอยังเชื่อว่าเค้ายังรักเทออยุ่ ฉันจะพิสูจน์ให้เทอเหนว่าโทโมะเค้าไม่ได้รักแกเลยแม่แต้นิดเดียว ! ]
ตู๊ดดดด !!~

ไม่นะ ! โทโมะรักฉัน ๆ ๆ โทโมะรักฉันคนเดียว ไม่ ๆ ๆ !!
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !” อยู่ดี ๆฉันก้กรี้ดลั่นบ้านเหมือนคนบ้าที่กำลังโดนผีเข้าอยุ่
“หือ ๆ ๆ ไม่ ๆๆ !! ไม่จริงงงง !!” ฉันตะโกนลั่นบ้าน
“คุณหนูคะ ! คุณหนูเปนอะไรคะ !! คุณหนูเปิดประตูสิคะ คุณหนู !!” เสียงพี่กล้วยไข่ที่กำลังจะเปิดประตูแต่ฉันล็อคเอาไว้
“ไม่ออกไป ! ฉันอย่างอยุ่คนเดียวว ! พี่กล้วยไข่ออกไป ! หือ ๆ ๆ” ฉันตะโกนไล่พี่กล้วยไข่ออกไปเพราะฉันไม่อยากให้เค้าเหนฉันในสภาพเหมือนคนบ้าแบบนี้ โทโมะ ๆ ๆ นายไม่รักฉันแล้วใช่มั้ยอ่ะ โทโมะ หือ ๆ ๆ

ฉันนอนลงไปกองบนพื้นพร้อมกับร้องไห้อาการหนัก ฉันหยิบรูปขึ้นมาฉันทิ้งเปนเสี่ยง ๆ
“แก้ววว ! ฉันฟางเองนะ เปิดประตูสิ !” เสียงฟางหนิเค้ามาทำไม
“แก้ว ๆ ๆฉันเฟย์นะเปิดสิแก้วเปิด !” เฟย์ตะโกนมา
“ไม่ ! ฉันไม่เปิด ! กลับไปเถอะ ฉันไม่อยากให้พวกเทอเหนสภาพฉันแบบนี้” ฉันตะโกนออกไป
“แก้ว ! เราเปนเพื่อนกันนะมีอะไรต้องช่วยเหลือกันดิ แกอย่าทำแบบนี้สิแก้ว เชื่อฉันนะแก้วถ้าแกเปิดฉันจะช่วยแกเอง” เฟย์พูด
“พวกเทอช่วยไรฉันไม่ได้หรอก ไม่มีใครช่วยฉันได้สักคน !” ฉันตะโกนออกไป
“แก้ว ! ทำไมพวกเราจะช่วยแกไม่ได้เวลาแกมีปัญหาอะไรพวกเราก้จะอยุ่ข้างแกเสมอนะ ขอร้องละเปิดประตูเถอะ” ฟางพูด จริงด้วย...เวลาเรามีปัญหาก้มีฟางกับเฟย์นี้แหละที่อยุ่ข้างเราฉันควรที่จะเปิดให้เค
้าสินะ
แอ๊ดดด ~ ฉันเดินไปเปิดประตูให้ฟางกับเฟย์
“เห้ย ! แก้ว !” ฟางกับเฟย์ถึงกับช้อคที่เหนฉันในสภาพแบบนี้
“หือ ๆ ๆ ฉันไม่อยากให้พวกแกเข้ามาเพราะแบบนี้ไง” ฉันพูดไปร้องไห้ไป
“ไม่เปนไร ๆ เฟย์ปิดประตูให้ด้วยนะ” ฟางบอกเฟย์พร้อมกับพยุงแก้ว
“จ้ะ ๆพี่ฟาง” เฟย์ตอบพร้อมกับปิดประตูไป
“ไหนเกิดอะไรขึ้นเล่าให้พวกฉันฟังสิ” ฟางพุดกับฉัน
แล้วฉันก้เล่าเหตุการณ์ให้ฟางฟังทั้งหมด
“เห้ย ! ทำไมพิมเลวแบบนี้วะ !” เฟย์พูดพร้อมกับกำหมัด
“นั้นดิเฟย์ อะไรอะรุ้ทั้งรุ้ว่าโทโมะกับแก้วเปนแฟนกันทำไมถึงทำแบบนี้วะ !” ฟางพูด “ไม่เปนไรนะแก พวกเราจะอยุ่ข้างแกเสมอ แต่ตอนนี้ฉันรับสภาพแกไม่ได้วะ ไปอาบน้ำเถอะ แล้วเดียวไปซ้อมเต้นกันต่อนะ พวกพี่ๆทีมงานเรียกตัวแล้ว” ฟางพูดต่อ
“อืม ๆ” ฉันพยักหน้าตอบกลับพร้อมหยิบผ้าเช็ดตัวเดินไปที่ห้องน้ำ
10นาทีผ่านไป
“เออค่อยดีหน่อยวะเพื่อน เมื่อกี้นี้ไม่ไหวเลยอะ - -*” ฟางพูด
“แก้วแกดีขึ้นมั้ย ??” เฟย์ถามฉัน
“ไม่อ่ะ” ฉันตอบ
“เอาเหอะ ๆ ไปกันได้แล้วนะ เดี๋ยวสาย ๆแล้วอย่าไปปล่อยโห่ที่นั้นแหละเดี๋ยวเค้าจะแห่มากันตรึมรุ้กันแค่ 3 พอนะ” เฟย์พูด
“อืมๆ”

ณ บริษัติR s (เร้วมาก ๆเพราะเปนเรื่องสั้นต้องเร้วนิดนึง อิ ๆ)
“แก้วกินไรมั้ยเดี๋ยวไปซื้อมาให้” ฟางถามฉันระหว่างที่ฉันกำลังนั่งอยุ่บนชิงช้า
“เอาโค้กกระป๋องนึงละกัน” ฉันตอบ
“ได้ ๆเฟย์ไปเปนเพือนพี่ พี่สั่งของไว้เต็มเลย” ฟางพูดกับเฟย์
“จ้ะพี่ฟาง ^^ เดี๋ยวมานะแก้ว” เฟย์พูดกับฉัน
“จ้ะ ๆ” ฉันนั่งเด็ดใบไม้อยุ่คนเดียว
“หวัดดีจ้ะแก้ว !” เสียงพิมหนิ นี้เค้ายังไม่เลิกหาเรื่องฉันอีกหรอ??
“เทอจะหาเรื่องไรฉันอีกละ” ฉันถามพิมที่มานั่งข้างๆ ฉัน
“ทำไมคิดกับฉันแบบนี้ละจ้ะ” พิมทำเสียงแอ็บแบ็ว
“ฉันก้คิดกับเทอแบบนี้มาตั้งนานแล้วละ” ฉันตอบพิมแบบไม่สบอารมณ์
“หรอจ้ะ” พิมตอบฉัน
“มีเรื่องไร” ฉันถาม
“แค่จะมาตกลงกันเรื่องโทโมะเฉย ๆอะนะ” พอพิมจะพูดเรื่องโทโมะก้แทงใจฉันทุกทีเลยอะ
“ว่ามา”ฉันตอบ
“ฉันถามเทอจริง ๆเหอะนะเทออยากเปนมือที่3ขัดขวางความรักของเรา 2 คนหรอ” พิมถามฉัน
“หมายความว่าไง”
“ก้หมายความว่าฉันอยากให้เทอเลิกกับโทโมะไง !” ฉึก ! ยิ่งพูดฉันก้ยิ่งเจ็บ
“นี้ยัยพิม จะมายุ่งวุ่นวายอะไรเพื่อนฉันอีกห้ะ !” โชคดีที่เฟย์มาพอดี
“อ้าวเฟย์สวัสดีจ้ะ” พิมทักทายเฟย์
“หึ ~ ไม่ต้องมาทำเปนคุณหนูที่แสนดีเลยนะ” เฟย์ด่าพิม
“อะไรเนี่ยห้ะเฟย์ ! ฉันทักเทอดี ๆนะ”พิมถามเฟย์
“ก้นี้แหละเทอฉันทักดี ฉันเลยต้องทำดี ๆแบบสไตล์คนแบบเทอไง แหม่ ๆทำมาเปนคนที่แสนดี แหวะ ! จะอ้วก ! ที่ไหนได้เลวม๊ากกกก !!” เฟย์ด่าพิม ฉันแอบสะใจนะเนี่ย อิ ๆ
“นี้ ! ตบกันดีกว่ามั้ยห้ะ ! ยัยเฟย์” พิมท้าเฟย์ตบ
“มาสิเว้ย ! ใครกลัว !” เฟย์ท้า
“เห้ย ๆ หมาตัวไหนจะตบน้องฉัน” ฟางด่า
“อ้าววว ! นังฟางแกด่าฉันหรอตายแน่ ๆ” พิมกำลังจะเข้าไปตบฟาง
“เห้ย ! ทะเลาะไรกันเนี่ยยย !!” เสียงป๊อปปี้มาห้ามไว้ทัน เฮ้อออ ขอบคุนป๊อปมากที่แกมาห้ามได้ทัน TT
“ก้ดูดิสิป๊อปแฟนแกอะ ชอบหาเรื่องคนอื่นนิสัยไม่ดี” พิมฟ้องป๊อป
“แหม่ ๆใครมาด่าเพื่อนฉันก่อนแล้วจะตบน้องฉันก่อนละวะ !” ฟางด่ากลับ
“โอ้ยยยย ! พอเหอะ !” นั้นมันเสียงโทโมะหนิ โทโมะนายมาหาฉันใช่มั้ย
“ดาร์ลิ้งงงงงง >3<!!~” พิมกระโดดเข้าไปกอดโทโมะ
“ไปกันได้แล้ววพิม” โทโมะตามพิม
“ใช่คะที่รักไปกันเหอะ” แล้วพิมก็เดินควงแขนกับโทโมะยิ่งดูก้ยิ่งเจ็บใจอะ
“แก้วแกเปนไรป่าว” ฟางถามฉัน
“ไม่เปนไร ๆ” ฉันตอบฟาง
“แหม่ ! เจ็บใจหนักป๊อปไม่น่ามาห้ามฉันเลยจะได้ตบแม่พิมอยุ่แล้วเชียว !” ฟางหันไปว่าป๊อป
“อ้าววว คนอุตสาห์เปนห่วงโดนด่าซะงั้นน” ป๊อปถึงกับ งง ๆ
“ พอ ๆ ช่างมันเหอะ ไปเหอะฟางเฟย์” ฉันลากฟางกับเฟย์ไปซ้อมเต้น

3 ชม. ผ่านไป
หลังจากที่เราซ้อมเต้นกันเสร็จ พวกเราก้คิดว่าจะนัดกันไปกินข้าวกันที่ร้าน Pasta GooD ซึ่งเป็นร้านพาสต้าที่อร่อยมากซึ้งเราจะไปกัน 5 คนคือ ฉัน ฟาง เฟย์ ป๊อปและเขื่อน ซึ่งฉันจำได้เปนร้านที่ฉันกับโทโมะชอบมากินกันบ่อย ๆแต่ตอนนี้คงไม่มีอีกแล้ว
“แก้วเดี๋ยวมานะปวดฉี่อะ” ฟางพูด”ป๊อปไปเปนเพื่อนหน่อยเฟย์ด้วยกลัวผีอะเขื่อนแกด้วยเร้ว ๆ” ฟางพูดพร้อมกับลากตัว 3 คนนั้นไปโดยให้ฉันอยุ่คนเดียว
“โทโมะฉันรักคุนนะคะ” เอ๊ะ ! เสียงนี้คุ้น ๆแหะ
“ผมก้รักคุนนะพิม” เสียงมาจากตรงข้างหลังต้นไม่หนิ ฉันแอบเดินเข้าไปดู ก้เหนว่าโทโมะกับพิมอยุ่กัน 2 คน แล้วเมื่อกี้เค้า 2 คนก้บอกรักกันด้วยหรอ...
“ถ้าคุนรักฉันแล้วแก้วละคะ” พิมถามโทโมะเอ๊ะ ! นี้เค้าหมายถึงฉันหรอเนี่ย
“โอ้ยยย ! แก้วก้แค่ของเล่นของผมเท่านั้นแหละ” โทโมะพูดไปกอดพิมไปนี้เค้าเหนฉันเปนแค่ของเล่นหรอกหรอ ??
“แล้วฉันละคะ” พิมถามโทโมะ
“คุนคือคนที่ผมรักที่สุดและผมก้จะไม่มีวันปล่อยคุนไปง่าย ๆหรอก” โทโมะพูดไปก้ยิ่งกอดพิมหนักเข้าไปอีก อยู่ดี ๆน้ำตาฉันก้ไหลออกมา
“แล้วแก้วละคะ” พิมถามโทโมะไปมองหน้าโทโมะด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
“ผมจะบอกเลิกเค้าไปให้เร้วที่สุดนะ แล้วเราก้จะรักกันแค่ 2 คน” โทโมะพูดไปเขี่ยผมพิมเล่นไป
“อุ้ย !บ้าเขิลนะ” พิมทำเปนทุบอกโทโมะ
“ขอผมจูบคุนได้มั้ย ผมไม่ไหวแล้วละพิม” โทโมะขอจูบพิมหรอ O_o
“ได้สิ !” พิมหลับตาพร้อมยิดหน้าให้โทโมะจูบ โทโมะกำลังจะจูบพิมแล้ว อีก 3ซม . 2ซม. แล้วอีก 1ซม. ไม่ไหวแล้วเว่ย !
โครมมม ! ฉันเตะถึงขยะที่อยุ่ข้าง ๆโดยเสียงที่ดัง
“แก้ว !” โทโมะตะโกนพร้อมรีบปล่อยพิมออกจากอ้อมกอด
“ฉันได้ยินหมดและ ! ไหนละอย่าบอกเลิกฉันไม่ใข้หรอ พูดออกไปเลยสิ !” ฉันพูดเสียงดัง
“แก้ว !! “ เสียงฟางตะโกนวิ่งตามเสียงฉันมา “โทโมะ.... แก้ววว...นังพิม ! O_o” ฟางพูดอย่าง งงๆ
“นี้ยัยฟางเรียกชื่อฉันอะไม่ต้องมีนังก้ได้ !” พิมพูด “เปนไงละแก้วฉันบอกแล้วว่าโทโมะเค้าไม่ได้รักแก”
“ใช่ ! ฉันเชื่อเทอพิม ไหนละโทโมะจะบอกเลิกฉันไม่ใช่หรอ !! พูดมาสิ !!” ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
“แก้วแกใจเย็นๆดิ”เฟย์พุด
“ไม่เย็นและเฟย์ นายรุ้มั้ยฉันอุตสาห์เชื่อนายว่านายจะไม่ทำแบบนี้กับฉัน ฉันยอมเจ็บปวดรักนายมาตลอดแล้วทำไมนายทำกับฉันแบบนี้ !!” ฉันพูด
“แก้วฟังฉันก่อนนะ” โทโมะจะอธิบายให้ฉันฟัง
“ฉันไม่ฟัง ! ฉันไม่ฟังคำพูดพล่อยๆของนาย นายมันก้เหมือนผู้ชายห่วย ๆ ชั่ว ๆ ทั่วไปแหละที่เหนผู้หญิงเปนของเล่นเบื่อแล้วก้ทิ้ง ! ฉันคิดผิดจริง ๆที่ไปรักคนอย่างนาย ฉันคิดผิดจริง ๆ โทโมะพอกันทีฉันไม่ทนเจ็บปวดเพราะนายอีกต่อไปแล้ว... เราเลิกกันเหอะ !” ประโยคนี้แหละที่ฉันไม่อยากพูดที่สุดในชีวิตแต่ฉันทนไม่ไหวอีกแล้วว
“แก้ว ! ไม่นะแก้วฉันไม่เลิกกับเทอ ฉันรักเทอนะ !” โทโมะแก้ตัว
“รักหรอ ?? ความรักที่นายแสดงออกให้ฉันเหนคือแบบนี้หรอ ! พอกันทีเราเลิกกัน !!” ฉันรีบวิ่งหนีไปโดยไม่สนใจว่าใครจะว่ายังไง
“โทโมะนายนี้มันเลวมาก” เฟย์พุด
“ใช่พวกเราไปกันเหอะ “ ฟางพูด แล้วเขื่อนกับป๊อปก้ตามมา
“แก้ว ๆ ๆ !!” โทโมะตะโกนแล้วกำลังจะวิ่งตามไป
“โทโมะเดี๋ยวสิไหนนายว่ารักฉันไง !” พิมกักโทโมะเอาไว้
“ไม่อะ ฉันรักแก้ว ๆ !!” แล้วโทโมะก้สะบัดแขนพิมออกไปแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“แก้ว ! แกทำให้ฉันเจ็บปวด แกจะไม่มีวันสมหวังเปนอันขาดฉันจะฆ่าแกให้ได้ !” พิมพูด

(กลับมาที่แก้วผู้หน้าสงสารของเรากันบ้าง)
หือ ๆ ๆ ฉันเกลียดนายโทโมะฉันเกลียดนาย T^T ทำไมนายทำฉันได้ขนาดนี้ ต่อไปนี้ฉันกับนายคงไม่ได้เปนอะไรกันทั้งสิ้น
“แก้ว ๆ ๆ” ฟางเรียกฉัน “ไม่เปนไรนะแก” ฟางปลอบใจฉัน
“ฉันไม่เปนไรหรอก”
“ไม่เปนไรทำไมร้องไห้ละ” เขื่อนถาม
“ถ้าเปนแก แกจะร้องมั้ยเขื่อน” ฉันตอบเขื่อน
“เอาเหอะ ๆ เริ่มต้นชีวิตใหม่เหอะนะแก นี้ก้ดึกมาแล้วนะกลับบ้านเหอะไปเดี๋ยวฉันไปส่ง” เฟย์พูด
“เฟย์แกไปนอนค้างบ้านฉันได้มั้ยอ่ะฉันเหงาฟางด้วย” ฉันพูด
“อืมได้ ๆ ป๊อปเขื่อนกลับไปกันได้แล้วนะพรุ่งนี้ก้เข้างานเช้าด้วยอะ” ฟางพูดกับ 2 คน
“อืมได้ ๆไปก่อนนะ แก้วทำใจไว้นะเว้ย !” ป๊อปพูด
“เออ ๆ ขอบใจมากวะ” แก้วพูดแล้วป๊อปกับเขื่อนก้กลับบ้านไป
“ไปพี่วิทย์รออยุ่” ฟางพาฉันไปขึ้นรถบ้านฟาง พี่วิทย์เปนคนขับรถของฟางเอง

ณ บ้านแก้ว (ห้องนอนของแก้ว)
“แก้วฉันนอนก่อนนะวันนี้ปวดหัวทั้งวันเลยวะ” เฟย์พูดพร้อมกับนอนลงบนเตียง
“อืม ๆ “ แก้วพูดพร้อมกับเช็ดผม
“ฉันด้วยนะแก้วบาย ๆ” ฟางพูดพร้อมกับนอนลงบนเตียงเช่นกัน
“จ้า ๆ” แก้วแขวนผ้าเช็ดตัวเสร็จก้โน้มตัวนอนลงบนเตียงเช่นกัน โทโมะ...หวังว่านายคงจะมีความสุขนะที่ได้เลิกกับฉัน ZzZ

[ Pim Talk’s ]

หึ ! ยัยแก้วถ้าฉันไม่มีความสุขแกก้ต้องไม่มีความสุขกับฉันไปด้วย โทโมะต้องเปนของฉันคนเดียวเท่านั้น !
พรุ่งนี้คือวันตายของแก ฉันจะทำให้แกตายอย่างทุกข์ทรมานให้ได้เลยคอยดู !

ตู้เย็นของ Kz
ไหนนะของกินของแก้วใจตอนเช้าที่มีป้ายเขียน
‘ของแก้วนะคะห้ามแย่ง ๆ อิ ๆ’ นี้ไงเจอและ  ฉันหยิบขวดสีแดงที่อยุ่ในกระเป๋ากางเกงใส่ในน้ำส้มของยัยแก้วแล้วเขย่าจนมันเปนเนื้อ
เดียวกัน
“หึ ~ ยาพิษนี้ไม่ตายก้ให้แล้วกันไป น้ำส้มขวดนี้เปนน้ำส้มที่อร่อยที่สุดแล้วแกจะต้องจดใจรสชาติของมันไปอีกนาน 5555”

เช้าวันรุ่งขึ้นน

[ kaew talk’s ]

หาวววววววววววววว ~~ เช้านี้ดูไม่ค่อยสดชื่นเลยแหะ ก้แหง่ล่ะ เมื่อวานร้องไห้ซะหนักเลยดูสิตาบวมปูดเลยอะ T^T
“แก้วไปกันเหอะ” ฟางพูด
“อื้ม ๆ”

ณ บริษัติ Rs
“เห้ย ๆ หิว ๆ ๆ ฟางเราฝากหยิบน้ำส้มหน่อยดิ” ฉันพูดกับฟาง
“เออ ๆ ได้ ๆ” แล้วฟางก้หยิบน้ำส้มมาให้ฉันที่เหลืออยุ่ครึ่งขวด
อึก ๆ ๆ (เสียงฉันกินน้ำส้ม)
“อา ~~ สดชื่น ^o^ “ ค่อยดีหน่อยรุ้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เอ๊ะ ! ทำไมรู้สึกแปลก ๆเหมือนมีอะไรมากดที่หัวใจ
“แคก ๆ ๆ โอ้ยย ๆ  ๆฟาง ! เฟย์ ! แคก !!” ฉันพูด
“เห้ย ! แก้วเปนไรวะ” เฟย์รีบวิ่งมาหาแก้ว
“ไม่รุ้ดิ ฉันหายใจไม่ออก ช่วยฉันด้วย แคก ๆ” ฉันพูดพร้อมกับจับที่คอ ทำไมตอนนี้รุ้สึกมีอะไรมาอุดที่คอแล้วละ
“เออ ๆ ๆเดี๋ยวไปตามรถพยาบาลมาให้นะ” ฟางพูดพร้อมรีบวิ่งไป
“แก้ว ! ทำใจดีๆนะเพื่อนแกต้องไปเปนไร” เฟย์พูดไปร้องไห้ไป
“โอ้ยยยย ! แกฉันเจ็บที่หัวใจอ่ะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย !!” ฉันร้อง
“มาแล้ว ๆเดี๋ยวรถพยาบาลก้มาอดทนไว้นะแก” ฟางพูดพร้อมกับน้ำตา
“แคก ๆ ดะ...ได้ แคก ๆ ๆ” ฉันพูด
“เห้ย ! เสียงไรวะ” ป๊อปปี้ตะโกน
“ป๊อปช่วยด้วยย ! แก้วเปนไรไม่รุ้” ฟางตะโกน
“เห้ยยย !! แก้วเปนไรวะ” ป๊อปรีบวิ่งมา
“มะ..ไม่รุ้...แคก ๆ ฉันจะตายแล้วเว้ย แคก ๆ ช่วยไปตามโทโมะมาให้หน่อยนะขอร้อง แคก ๆ” ฉันขอร้องป๊อป
“เออได้ ! อย่าเพิ่งตายนะ” แล้วป๊ปก้รีบวิ่งไปหาโทโมะที่กำลังฟังเพลงอยุ่
“โทโมะแย่แล้วเว้ย !” ป๊อปพูด
“อะไรของแกวะ.” โทโมะถามพร้อมเอาหูฟังออก
“แก้ว ๆ ๆ แก้วจะตายแล้วเว้ย !!” ป๊อปพูด
“ห้ะ ! ตอนนี้อยุ่ไหน” โทโมะตกใจลุกขึ้นมา
“ตามมา ๆ” ป๊อปให้โทโมะวิ่งตามมา
“แคก ๆ ๆ โท...โมะ...มะ..มา..ยัง แคก ๆ” ฉันถาม
“มาแล้ว ๆ ๆ !!” ป๊อปตะโกนมาแต่ไกล
“แก้ววว !! อย่าเพิ่งเปนอะไรนะแก้ว” โทโมะนั่งลงจับมือแก้วอย่างแน่น
“โทโมะ...ฉันอยากจะบอกนายว่า แคกๆ ฉันอยากให้นาย แคก ๆ อย่าทิ้งฉันไปนะ แคก ๆ ไม่มีนายแล้วฉันไม่มีใครแล้วนะ โท..โมะ แคก ๆ” ฉันพูดพร้อมกับจับมือเค้าไว้แน่น
“ได้ ๆ ๆ!! แก้วฉันจะไม่ทิ้งเทอไปไหนฉันขอโทดนะแก้วสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างฉันขอโทด ! อยุ่กับฉันเหอะนะ” โทโมะพูดแล้วกอดแก้วพร้อมกับน้ำตาของเค้าเอง
“ฉันไม่ไหวแล้วโทโมะ ฉันอยากจะบอกพวกเทอเปนครั้งสุดท้ายว่า ถ้าฉันไม่อยุ่แล้ว ทุกคนอย่าร้องไห้นะ เพราะฉันจะอยุ่ในใจทุกคนเสมอ ขอบคุนฟางและเฟย์ที่แกเปนเพื่อนที่ดีของฉันมาตลอด และทุก ๆคนที่อยุ่เคียงข้างฉันมาตลอด โทโมะฉันรัก โอ้ยยยยย ! ฉันรักนายนะ แคก ๆ”
“แก้ว ๆ ๆฉันก้รักเทอ ! อย่าไปนะแก้ว !!”
“ลาก่อนทุกคน...”
ฟุ้บ !
“แก้ววววววววววววววววววววว !” เสียงโทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วไว้ในอ้อมกอดของเค้า
เรื่องนี้ฉันอยากจะบอกทุกคนไว้ว่าเวลาเรารักใครสักคนแล้ว อย่าทำให้เค้าเสียใจอย่านอกใจเค้า เพราะถ้าคุนทำให้คนที่คุนรักเสียใจ คุนนั้นแหละที่จะเปนคนเสียใจคนต่อไป เหมือนฉันกับโทโมะไง....... แต่ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะแต่เรา 2 คน ก้จะรักกันตลอดไป ตลอดกาล และชั้วนิรันด์...