Like A Maze 'เพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ'

โทโมะ-แก้วเพื่อนนร่วมค่ายที่รู้จักกันมานานถึงห้าปี ทั้งสองคนต่างมีความรู้สึกดีๆให้กันแต่ไม่มีฝ่ายใดยอมเปิดปากบอกความรู้สึก นั้นๆให้อีกฝ่ายรู้เลย เพราะเหตุผลเดียวที่ทั้งสองกลัวนั่นคือ ‘กลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไป’ จึงได้แต่เป็น ‘เพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ’ ตลอดมา …

BBM
โทโมะ : วันนี้ใครมาส่ง ?

แก้ว : นั่งแท็กซี่ไปเองอะ ม๊าไปธุระ

โทโมะ : ให้ไปรับมั้ย ?

แก้ว : ไม่เป็นไรอะ แก้วเกรงใจโทโมะ

โทโมะ : เกรงใจทำไม เราสองคนเป็นเพื่อนกันนะ

โทโมะจำใจต้องพิมพ์ว่า ‘เพื่อน’ ลงไปทั้งที่ในใจอยากจะเป็นมากกว่านั้น .. ส่วนแก้วเมื่อได้อ่านก็รู้สึกชาไปชั่วขณะ น้ำตาเธอค่อยๆเอ่อล้นออกมาจากดวงตากลมโตนั่น

Jแก้ว : โอเค งั้นเพื่อนไม่เกรงใจเพื่อนก็ได้

พิมพ์อีโมยิ้มไปทั้งที่ใบหน้าเธอตอนนี้ไม่ดี้รอยยิ้มเลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงน้ำตาที่ไหลอาบเต็มแก้ม



บนรถ

โทโมะ : กินอะไรมารึยัง ?

หลังจากเงียบมานานโทโมะก็เอ่ยถามแก้ว

แก้ว : ก็นิดหน่อยอะ ม๊าไม่อยู่ไม่มีใครทำอะไรให้กิน -3-

โทโมะเห็นแก้วทำปากจู๋แล้วนึกในใจว่าทำไมเธอถึงได้น่ารักขนาดนี้ ><

โทโมะ : มีแซนวิชอยู่หลังรถอะ โทโมะเอาติดรถมา

แก้ว จึงหันหลังไปหยิบกล่องที่มีแซนวิชอยู่มากินเพราะตอนนี้เธอหิวมากๆ แก้วกินแซนวิชโดยไม่ได้ดูเลยว่าแซนวิชที่เธอกินมันเลอะข้างๆปากเธอเต็มไปหมด ระหว่างนั้นรถติดไฟแดงอยู่ โทโมะจึงเอื้อมมือไปหยิบทิชชูแล้วเอาทิชชูไปเช็ดปากแก้วเบาๆ โดยที่อีกฝ่ายได้แต่นิ่ง เพราะตอนนี้หัวใจของเธอเต้นรัวอย่างกับมีคนมาตีกลองอยู่ข้างใน

โทโมะ : กินเลอะอย่างกับเด็ก

โทโมะส่ายหัวพร้อมอมยิ้มกับท่าทางน่ารักๆของเธอ แล้วจึงขับรถต่อเมื่อสัญญาณไฟกลายเป็นสีเขียวแล้ว

ระหว่างที่นั่งรถมาแก้วก็ได้แต่แอบมองหน้าโทโมะโดยที่ไม่รู้เลยว่าโทโมะเองรู้ว่าเธอกำลัง มองเขาอยู่ เธอรู้สึกมีความสุขมากเวลาที่อยู่กับเขา ตอนที่เขาเอื้อมมือมาเช็ดปากให้เธอ…เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะมีมุมที่อ่อน โยนอย่างนี้ ถึงข้างนอกอาจจะดูเย็นชาเหมือนคุณชาย หน้านิ่งๆ พูดไม่เยอะแต่ทำไมเธอถึงชอบที่เขาเป็นแบบนี้กันนะ …เธอคิดในใจ

ด้านโทโมะ… ผู้หญิงอะไรน่ารักขนาดนี้ ดวงตากลมโตที่ดูไม่มีพิษมีภัยอีกทั้งท่าทางโก๊ะๆของเธอทำให้เขาชอบเธออย่างที่ไม่เคยชอบ ใครมาก่อน ปากสีอมชมพูนั่นทำให้เขาอยากจะจูบเธอมากเหลือเกิน อยากจะรู้ว่ารสชาติจะเป็นยังไง …และนี่เขาคิดอะไรอยู่ เขาจะคิดอย่างนั้นกับเธอไม่ได้ในเมื่อเขากับเธอเป็นแค่ “เพื่อน” กันเท่านั้นไม่มีทางที่จะเป็นอย่างอื่นได้เลย



RS

“พวกเรา!! โทโมะกับแก้วมานู่นแล้ว” แฟนคลับคนหนึ่งตะโกนขึ้นเมื่อโทโมะลงมาจากรถพร้อมกับแก้วที่เดินตามหลังมา

โทโมะยิ้มให้กับแฟนคลับและดึงมือแก้วให้มายืนข้างๆเขา

“ทำไมโทโมะกับแก้วมาด้วยกันอะ ? -0-” แฟนคลับถามอย่างสงสัย

“ม๊า ไปธุระอะ โทโมะเลยไปรับ” แฟนคลับแต่ละคนคิดในใจว่าถึงม๊าจะไม่ว่าง แล้วแก้วอาจจะมากับใครก็ได้แต่ทำไมต้องเป็นโทโมะ ? และแฟนคลับก็อยากรู้ต่อไปอีกว่าทำไมโทโมะถึงต้องไปรับแก้ว ? โทโมะแก้วคิดอะไรอยู่กันแน่ ?

“อื้มมมม เข้าใจละ”
แฟนคลับอีกคนเหลือบไปเห็นมือของโทโมะที่กุมมือแก้วอยู่จึงถามยิงคำถามใส่โทโมะอย่างกับนักข่าว

“แล้วนั่นทำไมโทโมะต้องจับมือแก้ว ?” โทโมะแก้วได้ยินจึงสะดุ้งรีบปล่อยมือกันทันที แถมยังเขยิบตัวออกห่างกันอีกด้วย

“ก็…คือแก้ว .. แก้วหนาวไงโทโมะเลยกุมมือไว้ ^^;” แก้วแก้ตัวทั้งๆที่ไม่ได้ดูสภาพอากาศเลยว่ามันร้อนมากแค่ไหน

“ใช่ๆ แก้วไม่ค่อยสบายนิดหน่อยอะ”

“อ๋อหรอออ :D” แฟนคลับตอบไปงั้น แต่ในใจคิดกันไปถึงไหนต่อไหนแล้วโดยที่โทโมะกับแก้วไม่รู้เลย
โทโมะแก้วพูดคุยและถ่ายรูปกับแฟนคลับสักพักเมื่อถึงเวลาจึงเดินเข้าไปในบริษัทเพื่อแก้วจะไปซ้อมเต้นสำหรับอัลบั้มใหม่ ส่วนโทโมะก็มาคุยเรื่องทัวร์คอนเสิร์ตต่างจังหวัด



ห้องซ้อมเต้น

“ฮั่นแน่ ! เมื่อกี้ฟางเห็นนะว่าใครเดินมาส่งแก้วที่หน้าห้องซ้อมอะ กิ้ววๆ” ฟางเห็นแก้วเดินเข้ามาในห้องซ้อมก็แซวเข้าให้

“ก็ ไม่มีอะไรนี่ โทโมะแค่มาส่งเพราะเป็นทางผ่านไปห้องประชุมเฉยๆ ฟางนี่เป็นเอามากนะ” แก้วบอกปัดแล้วเดินวางกระเป๋าก่อนจะหยิบหูฟังไอพอดขึ้นมาฟังเพลงระหว่างรอ ซ้อมหรือเหตุผลที่หยิบไอพอดขึ้นมาฟังก็เพราะจะได้ไม่ต้องฟังฟางพูดนั่นเอง แต่ถึงจะไม่ได้ฟังฟางพูดแต่แก้วคงลืมไปว่ามีอีกคน ..

“แก้ว เป็นอะไรกับโทโมะกันแน่บอกเฟย์มานะ” เฟย์กระโดดมานั่งข้างๆแก้วแล้วดึงหูฟังที่แก้วฟังอยู่อย่างพลการ แต่มันก็เป็นเรื่องปกติเพราะเฟย์ก็เสียมารยาทกับแก้วตลอดอยู่แล้ว -__-

“เสียมารยาทอีกละเฟย์… ก็เป็นเพื่อนกันไงถามแปลก โว๊ะ!! ไปๆไปซ้อมกัน นั่นไง! ครูมาแล้ว” แก้วรีบตอบแล้วเลี่ยงเดินออกมาอยู่กลางห้องซ้อมพร้อมกับเริ่มซ้อมเต้นตามที่ ครูสอนเฟย์ฟางต่างมองแก้วแปลกๆ พวกเธอสองคนเป็นเพื่อนเธอมาห้าปีแล้วนะ อยู่ด้วยกันมาก็นาน แก้วเปลี่ยนไปอย่างนี้ทำไมพวกเธอจะไม่รู้

หลังจากซ้อมเต้นเสร็จเฟย์กับฟางจึงเดินเข้าไปจูงมือแก้วมานั่งกลางห้องซ้อม จากนั้นฟางจึงเริ่มเปิดประเด็น

“แก้ว บอกพวกเรามาเหอะว่าแก้วกับโทโมะเป็นอะไรกัน ?”

“ก็ แก้วบอกไปแล้วไงว่าแก้วกับโทโมะเป็นแค่เพื่อนกัน แค่เพื่อนกันอะเฟย์กับฟางเข้าใจมั้ยว่าแค่เพื่อน !! ฮึกก” แก้วพยายามกลั้นน้ำตาไว้แต่มันก็ไม่เป็นผล

“แก้ว ..ฟางขอโทษ ฟางไม่น่าถามแก้วเลย”

“แก้ว ชอบโทโมะใช่ไหมเฟย์รู้ เราเป็นเพื่อนกันมานานนะแก้ว แก้วมีอะไรก็บอกพวกเรามาสิอย่าเก็บไว้คนเดียว เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม ?” เฟย์เอื้อมกับจับมือแก้วไว้อย่างหลวมๆเพื่อให้กำลังใจเพื่อนสาว

“เฟย์ฟาง… แก้ว…แก้วรักเขา แก้วรักโทโมะ แต่เรื่องของแก้วกับโทโมะมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก แต่เดี๋ยวแก้วก็จะตัดใจจากเขาแล้วแหละ แก้วไม่อยากเจ็บแล้ว ;(”

“ไม่ทันแล้ว !” เสียงคนที่กำลังเปิดประตูมาดังขึ้นทำให้ทั้งสามคนหันไปมองอย่างตกใจ และปรากฏว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องไม่ใช่แค่คนเดียว แต่คือเคโอติกทั้งวงเลยต่างหาก
แก้วจึงรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นมุ่งหน้าไปยังดาดฟ้าของบริษัท



ดาดฟ้า

ตึก…ตึก..ตึก

เสียงคนกำลังเดินมา แต่แก้วไม่แม้แต่จะหันไปมอง เธอไม่อยากให้คนที่กำลังเดินมาเห็นน้ำตาเธอที่ตอนนี้มันไหลลงมาอย่างกับเขื่อนแตกที่ไม่ว่าอะไรก็หยุดไม่ได้

“ร้องไห้ทำไม ฮะ ?” คนๆนั้น คนที่เธอรักอย่างหมดหัวใจเขาเอื้อมมือมาจับแขนให้เธอหันไปมองหน้าเขา พร้อมกับปาดน้ำตาเธออย่างอ่อนโยน

“แก้วขอโทษนะโทโมะ แก้วจะรีบตัดใจจากโทโมะ แก้วจะเลิกชอบโทโมะให้เร็วที่สุด ฮืออๆ”

“โทโมะไม่ให้แก้วเลิกชอบโทโมะ เลิกชอบไม่ได้เด็ดขาด!”

“….” แก้วได้แต่งงกับคำพูดของโทโมะ นี่เขาหมายความว่ายังไงกัน

“ถ้าแก้วเลิกชอบโทโมะแล้วโทโมะจะเป็นแฟนกับใครล่ะ หือ? :)”

“..!!” แก้วอึ้งอีกรอบ นี่โทโมะหมายความว่า …

“โทโมะรักแก้ว ได้ยินมั้ย รักมานานแล้วด้วย เป็นแฟนกันนะครับคนดี” โทโมะเอามือโอบรอบตัวแก้วพร้อมกับดึงเธอเข้ามากอดอย่างที่อยากจะทำมานานแสน นาน

“ไม่ตอบได้มั้ย ?”

“ไม่ตอบโทโมะจูบอะ จะเลือกอันไหน ?” โทโมะคลายอ้อมกอดจากแก้วแล้วหันมามองหน้าเธออย่างมีเลศนัย

“ตกลง งั้นแก้วยอมเป็นแฟนกับโทโมะ …อะโทโมะ!”

โทโมะบรรจงประกบริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของเธอ ค่อยจูบเธออย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะเอื้อมมือไปโอบเอวของเธอ มืออีกข้างก็ประคองใบหน้าจองเธอเอาไว้ จูบที่อ่อนโยนแฝงไปด้วยความรักที่เอ่อล้นทำให้แก้วแทบจะละลายลงไปตรงนั้นหาก แต่ติดที่ยังมีมือของโทโมะโอบเอวไว้อยู่ จากจูบโทโมะก็ไล่ริมฝีปากไปตามใบหน้าขาวนวลของเธอพร้อมกับใช้จมูกเช็ดน้ำตาที่แก้มของเธออย่างแผ่วเบา จูบไล่ทั่วใบหน้าอยู่อย่างนั้นจนพอใจจึงไล่ริมฝีปากลงมาที่ซอกคอขาวๆของแก้ว

“ทำอะไรอะ อย่านะ”

โทโมะไม่สนใจคำพูดของเธออีกต่อไปในเมื่อเขาอยากจะทำสิ่งนี้มานานแล้ว ไม่มีอะไรมาหยุดเขาได้แน่! จูบที่อ่อนโยนกลายเป็นจูบที่ร้อนแรงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้โทโมะไม่เหมือนโทโมะคนเดิมอีกต่อไปเขาเหมือนเสือที่หิวกระหายเหยื่อและคนที่ตกเป็นเหยื่อของเขาไม่มีทางจะหนีรอดเขาไปได้ โทโมะจัดการทำสัญลักษณ์ลงบนซอกคอขาวเพื่อตรีตราการเป็นเจ้าของของแก้ว

“หอม อะ..หอมมากกกก” แค่นั้นไม่พอ โทโมะยังมีทีท่าว่าจะไล่ริมฝีปากลงบนเนินอกขาวของแก้ว ส่วนแก้วถึงแม้เธออยากจะหยุดแต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกินในเมื่อตอนนี้เธอก็ กำลังต้องการสิ่งที่โทโมะกำลังทำอยู่กับเธอเหมือนกัน มือของเธอข้างนึงขยำเสื้อของโทโมะจนเป็นรอยยับ อีกข้างนึงก็จับผมที่ท้ายของของโทโมะขยำผมของโทโมะจนยุ่งไปหมด แต่โทโมะก็ไม่ได้สนใจ ตรงกันข้ามเขากลับพรมจูบไปทั่วบริเวณเนินอกของแก้วจนเป็นรอยแดงเต็มบริเวณนั้นเขาอยากจะไล้ลงไปต่ำกว่านั้น อยากจะปลดกระดุมเสื้อของแก้ว เพื่อจะได้ทำมากกว่านี้ แต่มันคงไม่ดีแน่ถ้าเขาจะทำอะไรอย่างว่าบนดาดฟ้า!

“พอแค่นี้ก่อนนะ ไว้กลับบ้านค่อยแวะโรงแรมข้างทางก็ได้ ^^” โทโมะถอนจูบออกมาจากเนินอกของแก้วก็พูดประโยคหื่นๆออกมาทำให้แก้วอดไม่ได้ จึงเอามือเล็กๆจองเธอทุบไปที่หน้าอกของเขา
“นี่แหนะ ! ไหนบอกจะไม่จูบไง นี่มันเรียกมากกว่าจูบชัดๆ คนฉวยโอกาส -3-” โทโมะเห็นแก้วทำปากจู๋ก็ยิ้มอย่างขำๆแล้วเอามือโอบกอดเธอให้เขยิบมาใกล้ๆจน ตอนนี้ร่างกายของเธอและเขาแนบชิดกันแทบทุกส่วนแล้ว

“แล้วชอบมั้ยล่ะครับ ? :)”

“บ้าอ๋อ มาถามอะไรอย่างนี้ คนบ้า!”

“แต่โทโมะก็ไม่น่าถามนะ การกระทำมันก็ฟ้องอยู่ว่าแก้วชอบมันมากแค่ไหน ^o^”

“โทโมะอะ อย่าล้อแก้วสิ!”

“อะๆไม่ล้อแล้วครับ โทโมะรักแก้วนะครับ” โทโมะพูดประโยคชวนเลี่ยนอีกครั้งก่อนที่จะเอาหน้าผากของเขามาชนหน้าผากของแก้วจนตอนนี้ปลายจมูกของทั้งสองคนชนกัน

“แก้ว ก็รักโทโมะค่ะ :)” ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากของทั้งสองคน มีเพียงริมฝีปากที่ค่อยๆเลื่อนเข้าหากันโดยอัตโนมัติ พร้อมกับหัวใจของทั้งสองคนที่มันตะโกนออกมาว่า “รักเธอ”



-----------------------------------------------------------------------------------------------

โอ๊ะโอวววววว!~ จบไปแล้วกับช๊อตฟิคเรื่องที่สองของข้าพเจ้า (. .)

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่อ่านกันเน้อ ;)

ว่าจะลงนิยายเรื่องยาวอยู่เหมือนกัน แต่ติดตรงที่ว่าตอนนี้ยังแต่งไม่จบแล้ว

เรื่องนี้เป็นไงมั่งงงงง?  (เงียบกริบบบ-0-)

ติชมได้เลยเน้ออออ :D