Season ฤดูกาลของความรัก
To_oNg0909
8) บทสรุปของฤดูฝน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“นี่ยัยแปลก เธอกำลังทำฉันกลัวนะยัยบ้า”
พี่เขื่อนยกมือปิดหน้าอกราวกับว่าฉันเป็นผู้ร้ายโรตจิตงั้นแหละ
“ก็ พี่มาถอดอะไรตรงนี้เล่า” เถียงชายหนุ่มด้วยใบหน้าแดงเถือก
“มากกว่านี้ก็เคยเห็นมาแล้วไม่ใช่หรือไง” เขื่อนยักคิ้วให้กวนๆ
"พี่เขื่อน !!”
“หึๆ” ชายหนุ่มเดินหัวเราะเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้เธอยืนมองตามแผ่นหลังของเขาไปด้วยใจสั่นๆ
โอ๊ย เธอจะทำยังไงดี จะเดินหน้าหรือถอยดีล่ะงานนี้
“ฮ่าๆ”
ฉันขำกลิ้งไปมาอยู่ที่พื้น ทำไมนะเหรอ ก็ตอนนี้สภาพสุดหล่อของฉัน อยู่ในชุดนอนลายหมีน้อยน่ารักนะซิ
ก็เพราะว่าพี่เขื่อนตากฝนมาตลอดทางทำให้กระเป๋าเสื้อผ้าของพี่เขา เจิ่งนองไปด้วยน้ำ
ฉันเลยเอาเสื้อนอนตัวเองไปให้พี่เขาใส่ก่อน แต่เพราะฉันมีแต่เสื้อผ้าขิกขุที่มันช่าง...
ไม่เข้ากับพี่เขื่อนอย่างแรง ทำให้ฉันต้องมานอนขำพี่เขาอยู่แบบนี้ไง
“ยัยแปลกเงียบไปเลยนะ ถ้าเธอยังไม่อยากตาย”
เขื่อนมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาหงุดหงิด
“อิอิ โอ เค๊”
“ยัง ยังไม่หยุด”
เขื่อนกระโดดเข้ามาคล่อมร่างบางไว้ทั้งตัว ทำให้เสียงหัวเราะคิกคักของเฟย์เงียบหายไปทันที แทนที่ด้วยอาการ
ตาโตแทน
“ไงทำไมไม่ หัวเราะแล้วหล่ะ”
“มะ...ไม่เอาแล้ว”
อาการสั่นรั่วของหัวใจเกิดขึ้นอย่างบ้าคลั่งทันที ยิ่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่มาจากคนตรงหน้าด้วยแล้ว
“ยัยแปลกเธอนี่ทำให้ฉันกลัวได้ทุกทีซินะ”
“อะไรเล่า” ฉันได้แต่บ่นอุบอิบกับสายตาล้อเลียนของพี่เขา
“หึ : ( แต่พี่ยังไม่เอาเรื่องที่เรากล้าบินหนีมาถึงนี้เลยนะ”
“ใครว่าหนี เฟย์มาเรียนต่อตั้งหาก”
“งั้นเหรอ....” พี่เขื่อนลากเสียงยาว
“แล้วพี่หล่ะมาทำไมกัน”
“มาตามหาหัวใจ”
ตาย ตาย แค่ประโยคนี้ของพี่แก ก็ทำเอาฉันละลายแล้ว >///<
“แล้ว...แล้วพี่เจอหรือยังหล่ะ”
“หึ นั้นซิ เธอคิดว่าไง”
“มะ...ไม่รู้ เฟย์จะไปรู้ได้ไง”
“ปากแข็งจริงนะ”
พี่เขื่อนพูดเสียงเบา ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใก้ลจนปลายจมูกของเราชิดกัน ลมหายใจร้อนๆของพี่เขาเป่ารดอยู่บน
หน้าฉันมันยิ่มทำให้ใจฉันเต้นแรงจนควบคุมไม่อยู่
พี่เขื่อนประกบปากลงมาในที่สุด ฉันว่าฉันได้รสช็อคโกแลตจากปลายลิ้นพี่เขาด้วยนะ หรือว่า...จูบนี้มันหวานเกิน
ไปนะ
“เข้าใจหรือเปล่า”
ฉันส่ายหน้าจนผมยุ่ง เข้าใจ? เข้าใจว่าอะไรกันหล่ะ?
“พี่รักเรานะ ยัยแปลก”
“O.O”
“รู้รึเปล่า”
ฉันอยากจะตอบพี่เขานะ แต่ปากมันกลับไม่ยอมขยับไปอย่างที่สมองคิด เพราะตอนนี้ฉันกำลังฉีกยิ้มอยู่นะซิ
แบบนี้ซินะที่เขาบอกความรักมันทำให้เรากำลังจะบินได้ ตอนนี้ฉันรู้สึกตัวเบาโหยงอย่างกับปุยนุ่นแน่ะ
“เฮ้ ยัยแปลก หลุดออกนอกโลกไปแล้วหรือไง”
“อ๊ะ...เปล่าซะหน่อย”
ฉันได้แต่บ่นอุบอิบ
“ว่าไง”
“อะไร ว่าไงค่ะ?”
“ฮึ่ย เธอรักฉันรึเปล่า”
ฉันไปตอบแต่ยืดตัวขึ้นไปกดจูบที่ริมฝีปากพี่เขื่อนเบาๆ
“รักที่สุดเลยค่ะ ^^” พี่เขื่อนยิ้มตอบมาก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดแน่นๆ ฉันตอบพี่เขา
เราสองคนนอนฟังเสียงสายฝนสาดกระทบหน้าต่าง มันเหมือนเสียงดนตรีแห่งความสุขเลยนะ
คุณว่ามั้ย ลองชวนคนที่คุณรักมานอนฟังด้วยกันซิ แล้วคุณจะรู้ว่าดนตรีแห่งรักมันเป็นยังไง ^O^
เรื่องของเราเริ่มต้นจากวันที่ฝนตกและจะยังคงอยู่ในทุกๆวัน ฉันกับพี่เขาจะยังคงเดินเคียงข้างกันไปในทุกๆวัน
ม๊วฟ ♥ นี่แหล่ะค่ะ ความรักของฉันกับเขา เป็นไงหวานมั้ย อิอิ เริ่มหนาวแล้วซิ แบบนี้ต้องกอดกันให้แน่นๆ
^+++^
ToP ♥ เรื่องของเราเริ่มต้นจากวันที่ฝนตกและจะยังคงอยู่ในทุกๆวัน BY FAYE
~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬
เอาหล่ะฤดูฝนผ่านพ้นไปแล้ว ต่อมาก็คงต้องเข้าหน้า...หนาวแล้วซินะค่ะ
เจอกันในผู้หญิงในสายลมหนาวค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
