ภารกิจหัวใจ 3

"ถ้าเป็นนายนี่ ฉันไม่ทำ"

 

สาวร่างสูงโปร่งที่มีใบหน้าสวยจนใครๆต้องเหลียวมองซ้ำสอง พูดขึ้นเสียงดังลั่นร้าน อย่างไม่สนสายตาของใคร

 

สีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างแรง

 

"นี่ แต่แก ตกลงแล้วนะ" 

 

สาวแก้มป่องที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ เอ่ยขึ้นอย่างโมโห ที่อีกคนไม่ยอมทำตามอย่างที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก

 

"ก็ยกเลิกไง"

 

ยักไหล่ไม่แคร์ให้สารอีกคน ควักเงินค่าเครื่องเดิมออกมาวาง ก่อนจะก้าวเดินออกจากร้านไป แต่จำต้องหยุด

 

เพราะคำพูดของอีกคนซะก่อน

 

"ฉันนึกว่าเธอจะรักษาคำพูดมากกว่านี้นะ  แก้วใจ"

 

เจ้าของชื่อ หันหลังเดินกลับมาหาเจ้าของประโยค กระแทกตัวลงนั่งตามเดิม

 

"ยัยหวาย ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉัน"

 

"ฉันคงต่อยแกปากแตกไปแล้ว"

 

จ้องหน้าหวายด้วยสายตาขุ่นเคือง แต่ทำอะไรไม่ลง เพราะอีกฝ่ายเป็นเพื่อนเก่าของตัวเอง ไม่ต่างจาก

 

เฟย์ และฟาง

 

"ตกลงแกยอมทำภารกิจแล้วใช่ป่ะ"

 

แก้วได้แต่พยักหน้าอย่างยอมจำนน  ส่วนหวายก็ยิ้มอออกมาอย่างผู้ชนะ

 

"เดี๋ยวนะ  ไอ้นั้น...เอ่อ พี่ชายแกเขามีแฟนอยู่แล้วนี่"

 

"อ่าฮะ"

 

"แล้วแกจะให้ฉันไปตามจีบพี่ชายแก ทำแป๊ะอะไรว่ะ"

 

"ก็ทำให้เขาเลิกกันไง"  หวายพูดแบบไม่สะทกสะท้าน ว่าคนที่เอ่ยถึงเป็นพี่ชายตัวเอง

 

"เฮ้ย!! ฉันไม่ได้รับทำให้ใครเลิกกันนะโว้ย"

 

โวยวายออกมา แบบที่เรียกว่าหมดสภาพความเป็นกุลสตรีกันเลยทีเดียว

 

"แต่ฉันจะจ้าง"

 

'ทำไมมันดื้อแบบนี้ว่ะเนี้ย'

 

แก้วได้แต่คิดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะนึกไปถึงสาเหตุที่ทำให้เะอเกิดอาการไม่ถูกชะตากับเป้าหมายอย่างแรง

 

ย้อนกลับไปตอนปี 1

วันรับน้อง

 

แก้วขอตัวจากเพื่อนสาวทั้งสอง มาเข้าห้องน้ำ  กำลังจะเข้าไปทำภารกิจส่วนตัว แต่กลับถูกใครบางคนยึดคอเสื้อ

 

เธอเอาไว้แน่น  แก้วหันกลับไปมองคนที่บังอาจมาขัดจังหวะ การปลดปล่อยความทุกข์ของเธอ

 

"อะไรของนายเนี้ย ฉันจะเข้าห้องน้ำ"

 

"นี่มันห้องน้ำผู้หญิง"

 

ชายหนุ่มหน้าหวานที่ยึดคอเสื้อเธอเอาไว้พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

 

"ก็แล้วไง"

 

สะบัดตัวให้หลุดออก ทำท่าจะเดินเข้าไปอีกครั้ง แต่ก็โดนดึงเอาไว้อีกเช่นกัน

 

"นายเข้าไม่ได้"

 

กวาดสายตามองร่างของหญิงสาว ที่ดูไม่ค่อยจะเหมือนผู้หญิงเท่าใดนัก 

 

ผมที่ตัดจนสั้นเหมือนผู้ชายไม่มีผิด  (ก็ชอบอ่ะ อยากลองตัดทรงรากไทร เธอผิดตรงไหน)

 

ใส่กางเกงแทนที่จะสวมกระโปรง  (ก็ต้องทำกิจกรรม ใส่กระโปรงมันไม่ถนัดนิ เดี๋ยวโป้)

 

เสียงแหบห้าว ประดุดผู้ชาย  (ก็เธอเป็นหวัดลงคออ่ะ)

 

"แกเป็นโรคจิตเหรอ"  หนุ่มหล่อถามอึ้งๆ

 

แต่เสียงของเขาที่พูดออกมา จนน่าจะเป็นตะโกนมากกว่า ทำให้สายตาของเหล่าเพื่อนนักศึกษาชายหญิงที่

 

อยู่บริเวณนั้นมองมาที่เธอด้วยสายตาหวาดกลัว

 

"ไอ้บ้า นายด่าใคร"

 

"ก็แกไง  เป็นผู้ชายแต่ดันเสือกเข้าห้องน้ำผู้หญิง"

 

"ฉันเป็นผู้หญิงโว้ย"  แก้วตะโกนกลับอย่างมีน้ำโห

 

"ฮ่าๆๆ เป็นกระเทยว่างั้น"

 

"ไอ้...."

 

กระชากคอเสื้อชายหนุ่มเข้ามาใก้ล  ก่อนจะกัดฟันกระซิบชิดใบหูของอีกฝ่าย

 

"ฉัน -เป็น -ผู้หญิง"

 

แก้วรั้งคอเสื้อนักศึกษาที่ตัวเองสวมอยู่ให้ต่ำลง จนมองเห็นร่องอกขาว ชายหนุ่มอึ้งไปกับการพิสูจน์

 

ของคนตรงหน้า

 

'ซ่อนรูปชะมัด'

 

"เอ่อ ฉันขอโทษ" เขาเอ่ยออกมา

 

แก้วผลักร่างสูงออกห่าง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำหญิงไป (ก็เธอปวดฉี่นี่น่า)

 

หลังจากนั้นทุกๆครั้งที่เะฮบังเอิญเจอ 'โทโมะ'  ชายหนุ่มที่ทำให้เะออับอายที่สุดในชีวิต เธอก็ไม่พลาดที่จะทำให้

 

เขาเกิดประสบการณ์อับเช่นเดียวกัน ด้วยสารพัดวิธีที่สมองอันฉาญฉลาดของเธอจะคิดออก แต่เธอก็มีอันต้องโดน

 

โทโมะเอาคืนทุกครั้งเช่นกัน เธอจึงกลายเป็นไม่เบื่อไม่เมากับหนุ่มหน้าหวานไปโดยปริยาย

 

.......

 

"แก้ว แกตกลงแล้วนะ"

หวายรีบพูดมัดมือชกทันที ที่เห็นแก้วเอาแต่ครุ่นคิด

 

"เออๆ ก็ได้ แต่ฉันไม่รับประกันผลนะเว้ย"

 

"ไม่เป็นไร" 

 

"เพราะจากสภาพแกตอนนี้ พี่โมะต้องทิ้งยัยพิมแน่" 

 

กวาดสายตามองแก้วที่เปลี่ยยนจากเดินไปอย่างสิ้นเชิง ชนิดจากหน้ามือเป็นหลังเท้า  ทั้งรูปร่างที่ได้สัดส่วน

 

ผมยาวสไลด์ไล่ระดับถึงกลางหลัง  ใบหน้าหวานที่ถูกแต่งแต้มอ่อนๆ

 

'แต่ไอ้นิสัยและวิธีการพูดนี่ซิที่ไม่เปลี่ยนไปซักนิด'

 

"ฉันเชื่อ มือแกนะแก้วใจ"   ส่งยิ้มอารมณ์ดีให้เพื่อนสาวก่อนจะเดินออกจากร้านไป

 

'หึ โทโมะความอายครั้งนั้นฉันไม่มีวันลืม ฉันจะทำให้นายต้องมาสยบอยู่แทบเท้าฉันให้ได้ คอยดู!!'

 

แก้วกลับมาที่บ้านก็ต้องเกิดอาการเซ็งหนักกว่าเดิม เพราะแม่กับพี่กิ่ง พี่สาวหนีไปเที่ยวกัน 2คน 

 

ส่วนคุณพ่อก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัด  (แล้วแก้วใจจะกินอะไรล่ะคร๊าบพี่น้อง)

 

เดินไปบ้านสองสาวพี่น้อง เฟย์ ฟางที่อยู่ติดกัน หลังจากหาของกินมาเลี้ยงพยาธิในท้องเรียบร้อย

 

เอ่ยถามถึงเรื่องภารกิจ ของ2 สาวที่ทำหน้าเซ็งไม่ต่างจากเธอ

 

'เอาว่ะแก้วใจ แค่จีบผู้ชายมันจะไปยากอะไร(แต่แฟนซักคนแก้วใจยังไม่มีเลยค่ะ แซด TUT) เอาว่ะสู้เพื่อ

น้องไนท์กี้ ร้องเท้าสุดที่รัก สู้เว้ย'

 

^___________________________________________________________^

 

อัพให้แล้วน้า ขอโทษด้วยที่ช้า(มาก)  พอดีช่วงนี้ยุ่งมากค่ะ T^T

เป็นยังไงกันบ้าง น่าเบื่อไปรึเปล่า บอกกันบ้างน้า และก็ขอบคุณทุกเม้นทุกโหวดค่ะ ^/\^

(ถึงแฟนๆ PF  คือเราขอเลือนเรื่องใหม่ออกไปก่อนนะ เพราะว่าไม่ค่อยมีเวลาได้อัพเลยอ่ะ กลัวว่าถ้าเปิดไปแล้วจะอัพไม่ค่อยได้นะซิ รอกันได้มั้นอ่า เราขอโทษ แล้วอีกอย่างเราแต่เรื่องนี้ของPF มันเป็นแนวที่ไม่ค่อยถนัดอ่ะ เลยแบบ ไปต่อไม่ค่อยได้อ่ะ TUT  เศร้าอีกแล้ว)

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^