ใจฉัน...รักเธอคนเดียว Only you
StrawberryTKCuTe
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“โทโมะ! ^^ วันนี้เรา.....”ยังไม่ทันที่แก้วจะพูดอะไรจบก็ถูกโทโมะขัดขึ้นเสียก่อน
“แก้ววันนี้ชั้นกลับบ้านก่อนนะ พอดีที่บ้านเกิดเรื่องนิดหน่อย”
“อือ.....โชคดี”ร่างบางหน้าเศร้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยลาเขา แล้วกลับมาฉลองวันเกิดคนเดียวที่ห้อง....มองเค้กที่ซื้อมากะว่าจะฉลองกับเขาซักหน่อย แต่เทอก็เข้าใจว่าที่บ้านของเขามีปัญหา คงมาไม่ได้แต่อยู่ดีๆน้ำตาก็ร่วงซะงั้น
“ช่วยบอกว่าจำได้หน่อยไม่ได้หรือไง ฮึก...รีบขนาดนั้นเลยเหรอ”
พรึ่บ!
ไฟดับ ทั้งห้องเหลือเพียงแสงสว่างจากเทียนที่ปักอยู่บนเค้ก ร่างบางตกใจทำอะไรไม่ถูก
“อะไรกันเนี่ย?”
Happy birth day to you Happy birth day to you Happy birth day
Happy birth day Happy birth day to you
แก้วหันไปมองตามต้นเสียง เห็นคนที่เทอรอมาตลอดถือเค้กออกมาจากมุมมืดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วมาหยุดอยู่ตรงหน้าเทอ
“Happy birth day to you สุขสันต์วันเกิดนะ ตัวน้อย ของโทโมะ ^^”ร่างบางยืนมองตาปริบๆ จนอีกฝ่ายต้องเรียกซ้ำ
“จะไม่เป่าเค้กเหรอยัยตัวเล็ก?”
“อะ...เอ่อ เป่าๆ”ว่าแล้วร่างบางจึงจัดการเป่าเค้กในมือของร่างสูง
“เดี๋ยวก่อน อย่าพึงเป่าอธิฐานก่อนสิ^^”
“อะ อื้ม”ร่างบางทำตามอย่างว่าง่าย
“แก้ว ไปเปิดไฟก่อนนะ”ร่างบางกำลังจะเดินไปดูสาเหตุของการที่ไฟดับแต่ถูกเขารั้งเอวไว้แล้วกดตัวแก้วลงมานั่งบนตักแทน
“อยู่มืดๆแบบนี้แหละ อยากเห็นแค่หน้าเทอคนเดียว นะ...”ร่างบางหลุบสายตาเพราะความเขิน ก่อนจะนิ่งไปจนเขาต้องเอ่ยถาม
“เป็นไรไปอ่ะ ไม่ชอบเหรอ”
“เปล่า แต่ทำไมต้องโกหกว่าไม่ว่างด้วยล่ะ”
“ฮะๆ ฮึ่ย! มันน่านัก...”ร่างสูงบีบจมูกแก้วเบาๆด้วยความหมั่นไส้
“อื้อ....แกล้งทำไม?”
“เซอร์ไพร์ไง ที่รัก แล้วเป็นไงชอบมั๊ย อุตส่าห์รอตั้งนานนึกว่าคนสวยจะไปฉลองกับหนุ่มอื่นซะแล้ว”
“บ้าน่า....ถ้าถามว่าชอบมั๊ย? อือ.......ชอบสิ มากๆเลย^^”
“ฮ่าๆ ดีมากเด็กน้อย”ร่างสูงยีผมแก้วเบาๆด้วยความเอ็นดู..
.
.
แก้วนอนนึกถึงภาพวันนั้นด้วยจิตใจห่อเหี่ยว น้ำตาไหลลงอย่างหักห้ามไม่ได้ อดีตที่ไม่มีวันหวนคืน ความรักที่ตายไปแล้ว ไม่มีวันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก!
“ร้องไห้ทำไม?”มือหนากดไหล่ของแก้วที่นอนตะแคงข้างให้นอนราบกับเตียงแล้วเอ่ยถาม
“.........”ไม่มีเสียงตอบกลับจากแก้ว นั่นทำให้เขาโมโหไม่น้อย
“อย่าล่นสงครามประสาทกันชั้นนะ!”
“........”
“ตอบชั้น”ร่างสูงบีบปลายคางแก้วไว้แน่นอย่างลืมตัว แม้จะเจ็บแค่ไหนแต่แก้วก็เลือกที่จะกลั้นน้ำตาและเสียงเอาไว้
“..........”
“ดี! ถ้าเทอไม่พูด เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับแน่!”
“จะทำอะไร”แก้วกลัวว่ามันจะเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน จำต้องเอ่ยปากอย่างเสียมิได้
“ฮึ ยอมพูดแล้วเหรอ? ทำไมกลัวมันจะรู้มากนักเหรอไงว่าเทอไม่ได้มี...คนเดียว!”
“ออกไป ชั้นบอกให้นายออกไป! เสร็จธุระของนายแล้วไม่ใช่เหรอ? ไปได้แล้ว ฮึก.....”ร่างสูงชักไปชั่วครู่เมื่อเห็นน้ำตาของแก้ว
“แก้ว...”
“อย่าเรียกชื่อชั้น!ขอร้องล่ะ ชั้นไม่อยากได้ยินเสียงนายอีก ฮึก...บอกให้ออกไปไงเล่า!”โทโมะทำตามอย่างว่าง่าย เพียงเพราะไม่อยากให้แก้วร้องไห้
อยู่แบบรักกันไม่ได้ งั้นก็อยู่แบบเกลียดๆกันนี่แหละ อย่างน้อยชั้นก็ยังได้อยู่ใกล้ๆเทอ....
.
.
.
เพี๊ยะ!
“สำหรับที่แกแย่งแฟนคนอื่นไปกกอย่างหน้าด้านๆ!”สาวร่างเล็กปรี่เข้าฟาดใบหน้าหวานของแก้วจนเลือดซึม ปากร้องตะโกนว่าแก้วแย่งคนรักของตน จนคนเริ่มหันมามอง แก้วทั้งงง ทั้งอับอายไม่รู้ควรจะยับยั้งอาการไหนก่อนดี
“อะไรของคุณ! ชั้นไปทำอะไรให้!”
“ยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ เฮอะ! เมื่อคืนแกกับโทโมะทำอะไรก็น่าจะรู้ดี ฮึ มีแฟนอยู่แล้วยังมั่วไม่เลือกที่!!”
เพี๊ยะ!
“หยุดนะ!อย่ามาหยาบคายใส่ชั้นนะ คิดว่าชั้นจะยอมโดนตบฟรีๆงั้นเหรอ? ชั้นไม่ใช่นางฟ้าที่อยู่ๆจะต้องมารองมือรองเท้าใครได้เสมอ แล้วขอร้องอย่ามายุ่งกับชั้นอีก!!!”ร่างบางหน้าชาวูบกับถ้อยคำจากปากของหญิงสาวที่เข้ามาหาเรื่องตัวเอง จำได้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ คือใคร ....คนที่ฝากความเจ็บปวดให้กับแก้วอย่างอยากที่จะลบเลือน
“รับความจริงไม่ได้! แกอย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะ ว่าแกเป็นแฟนกับไอ้หน้าจืดนั่นแต่แกยังมีอะไรกับโทโมะอยู่”!!!
“ยะ...หยุดพูดนะ!!”แก้วตวาดลั่นอย่างตกใจ
หรือว่า นายจะบอกเรื่องนั้นกับผู้หญิงคนนี้...ฮึก นายมันเลว!
“ชั้นจะพูด!! ทำไมแกจะทำไม?”
“แก้ว เกิดอะไรขึ้น?”กันต์ปรี่เข้ามาดูทันทีเมื่อรู้ว่าต้นเหตุของการเกิดไทยมุงคือแก้วกับผู้หญิงร่างเล็กตรงหน้า
“ปะ...เปล่า กันต์เราไปกันเถอะ แก้ว....ไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว”แก้วพูดเสียงบางเบา ในขณะที่กันต์กำลังจะประคองแก้วออกไป
“ฝากบอกแฟนนายด้วยนะ ว่าให้เลิกยุ่งกับสามีชาวบ้านเขาสักที ไม่งั้น เจอดีแน่!~”สาวร่างเล็กพูดทิ้งท้ายด้วยประโยคเจ็บๆก่อนจะสะบัดตัวหนีไป
“แก้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
“ฮึก....ฮือ...กันต์...ฮึกๆ แก้ว”ร่างบางทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอย่างหมดแรง ก่อนจะปล่อยโฮอย่างไม่อายใคร
“อย่าร้องนะแก้ว....ไม่เป็นไรนะ กันต์ไม่สนใจหรอกว่าผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไร กันต์เชื่อใจแก้วเสมอว่าแก้วไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน จริงมั๊ย?”กันต์เอ่ยยิ้มๆก่อนจะลูบผมและกอดปลอบใจแก้วที่นั่งร้องไห้เพราะความโกรธจนตัวสั่น!
“ขอบคุณนะกันต์”
.
.
“ดีขึ้นหรือยังครับ!^^ สบายใจขึ้นมั๊ย?”กันต์เอ่ยถามเมื่อพาแก้วมาสงบจิตใจที่ทะเลโดยไม่เอ่ยถามเรื่องที่เพิ่งเกิดกับแก้วสักคำ เพียงเพราะไม่อยากให้แก้วคิดมาก…
ถึงจะอยากรับรู้ แต่ถ้าเทอไม่พร้อม ไม่เป็นไรเลย ไม่เป็นไรจริงๆ^^
“อื้ม.....ค่อยยังช่วยแล้วละกันต์ ขอบใจนะ ที่อยู่ข้างๆแก้ว^^”ร่างบางหลับตาพริ้มรับอากาศบริสุทธิ์ก่อนจะสะอึกไปกับคำพูดของกันต์
“เราเป็นแฟนกันนิ กันต์จะทิ้งแก้วได้ยังไง กันต์รักแก้วจะตาย....”
ขอโทษนะกันต์ ขอโทษจริงๆ ชั้นยังไม่รู้ตัวเองเลย ว่าชั้นกำลังทะอะไรอยู่ ต่อไปนี้ชั้นจะรักนาย ชั้นเชื่อว่าชั้นจะรักนายได้ไม่ยาก!
แม้ว่ามีใครดีกับฉัน ทุ่มเทยังไงไม่ไหวหวั่น ใจฉันมั่นคงเพียงเทอคนเดียว.. . ต่อให้เขาดีกว่ามากมาย ไม่สำคัญเลย ไม่สนใจ ไม่สำคัญเลย ไม่สนใจ จะถูกยังไงก้อยังเป็นเทอในใจ.. .
.
.
.
ปึง!
แก้วปิดประตูห้องหลังจากที่กันต์มาส่งประมาณ 3 ทุ่มกว่า น้ำตาไหลลงอย่างห้ามไม่ได้ ร่างบางพยายามกลั้นไว้นานแล้วแต่ที่ไม่ร้องออกมาเพราะไม่อยากให้กันต์ไม่สบายใจไปด้วย
คนไม่ดีอย่างชั้น ไม่คู่ควรกับกันต์เลย
แก้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อยยิ่งคิดยิ่งนอนไม่หลับ จึงตัดสินใจขึ้นไปบนดาดฟ้าตึกเพื่ออยู่กับตัวเองสักพัก ได้ใช้เวลาทบทวนอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจ......
“ฮึก....เกลียดนาย เกลียดนาย เกลียด เกลียด......”แก้วพร่ำต่อว่าร่างสูง ยิ่งพูดว่าเกลียด น้ำเสียงยิ่งแผ่วเบาราวกับไม่อยากจะพูดคำๆนั้นออกมา
“...........”
“เมื่อไหร่กัน เมื่อไหร่ที่ชั้นจะหลุดพ้นจากกนาซักที ฮึก นายมันบ้า! ชั้นเกลียดนาย!!!!”
“.........”
ถ้อยคำที่พูดว่าเกลียดแต่ละคำที่หลุดจากปากของแก้ว มันเหมือนมีดที่กรีดหัวใจของใครอีกคนที่เฝ้ามองอยู่ ไม่สิ! อาจจะทั้งสองหรือสามคนก็เป็นได้.........
ฟึ่บ!
“แก้ว! ยัยนั่นทำอะไรเทอ!!!”โทโมะปรี่เข้ามาหาแก้ว แล้วสำรวจไปทั่วใบหน้าหวานของแก้ว เห็นรอยแดงจางๆกับรอยช้ำมุมปาก
โดนตบสินะ! ยัยบ้านั่นหาเื่รื่องตายจริงๆ
“อย่ามายุ่งกับชั้น!”ร่างบางปัดมือของเขาออกแต่อีกฝ่ายไม่ได้ลดละเลยแม้แต่น้อย
“ฟ้า มาหาเรื่องเทอใช่มั๊ย?”โทโมะเอ่ยถามเสียงเข้ม ก่อนจะถูกแก้วตวาดกลับอย่างเหลืออด
ใช่! เมียนายมาหาเรื่องชั้น! ตบชั้น! ประจานชั้น! ทำทุกอย่างเพื่อนตอกย้ำ...ฮึก...ว่าชั้นเป็นคนแพ้ ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าชั้นแย่งนายไปจากเค้า ฮึก....บอกแบบนั้น กลับไปบอกเค้าด้วยว่าชั้นเกลียดนายยิ่งกว่าอะไรดี ชั้นเกลียดนาย นายทำลายชีวิตชั้น!!!!”แก้วรัวมือทุบตีร่างสูง แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเฉยปล่อยให้แก้วทำตามใจตัวเอง อีกฝ่ายทั้งผลักดันและขับไล่ ต่างๆนานา น้ำใสๆล้นปริ่มดวงตาคู่สวยก่อนจะทะลักลงมาอย่างห้ามไม่ได้
“.........”
“ฮึก...ทำไม? ทำไมนาย..ฮึก ไม่ออกไปจากชีวิตชั้นซักที รู้ใช่มั๊ย ว่าชั้นไม่รักนาย! ไม่รักแล้วชั้นก็ยังเกลียดนายเพิ่มเป็นทวีคูณ”มือบางยังไม่หยุดทำหน้าที่ ทั้งทุบตี ทั้งดัน ทั้งผลักเขาก็ไม่ยอมไป
ฟึ่บ!
“ทุบเลย ตีชั้นเลย ฆ่าชั้น!”ร่างสูงรวบมือของแก้วไปทุบตัวเอง พร้อมกับความงุนงงของแก้ว
“ทำบ้าอะไร....”
“ถ้าคิดว่าชั้นไม่มีหัวใจ...ฆ่าชั้นเลยที่รัก......”แก้วไม่เข้าใจในสิ่งที่โทโมะพูดเลยสักนิด ไม่เข้าใจเลย
“อย่าพูดบ้าๆแบบนั้น ชั้นบอกไปแล้วว่าชั้นไม่ได้รักนาย!”ร่างบางว่าแล้วพลางดีดดิ้นตัวอกจากการรัดกุมของเขาแต่อีกฝ่ายกลับดึงเข้าไปกอดซะแน่น
“ขอโทษ.....ผมผิดไปแล้ว”ร่างสูงขอร้องอย่างคนจนปัญญาที่จะหาทางออก ไม่รู้จะไปทางไหนแล้วจริงๆ
“ปล่อยนะ! ไม่มีวันๆที่ชั้นจะให้อภัยนาย ฮึก...นายมันเลวๆๆๆ”ร่างบางพยายามดันตัวเองออกพลางทุบที่หลังของเขา แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกฝ่ายดื้อดึงเสียเหลือเกิน
“ใช่! ชั้นมันเลวที่ทำร้ายเทอ...ทิ้งเทอ เห็นแก่ตัว ไม่เคยทำหน้าที่คนรักที่ดี ไม่ซื่อสัตย์ ชั้นมันชั่วเอง เลวเกินกว่าที่เทอจะให้อภัย ...ทุกคำที่เทอพูดว่าเกลียด รู้หรือเปล่าชั้นทรมาน.....แต่รู้อะไรบ้างมั๊ย?คนเลวคนนี้มันไม่เคยหยุดรักเทอเลย......ขอร้องล่ะ อภัยให้ชั้นอีกสักครั้ง ครั้งสุดท้ายนะแก้วใจที่รัก......”ร่างบางยืนนิ่งไม่ตอบสนองมือที่ทุบตีเขาลดลงอย่างกับหมดแรงไปเพียงเพราะคำว่า ‘รัก’
ร่างสูงโอบกระชับแนบแน่นฝ่ามือไล้ปอยผมคนในอ้อมกอดอย่างโหยหา คิดถึง และรัก อย่างหมดหัวใจ ร่างบางยืนนิ่งไม่พูดไม่จา แต่น้ำตากลับไหลลงจนเปียกชุ่มเสื้อของเขา สับสน วุ่นวาย โกรธ เกลียดหรือยังรัก แก้วยังให้คำตอบตัวเองได้เลย.............
คนที่ดีฉันก้อไม่รัก..หัวใจไม่มีเหตุผล ต้องการแค่เทอเท่านั้น.. .
...............................................................................................................................................................................
เอาละตอน 2 ผ่านไป เป็นไงบ้างไม่รุ -3- เรื่องนี้ เพราะคิดพล๊อตไม่ออกละT^T
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
