Friend รักหมดใจยัยเพื่อนซี้
MBtkonly
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 1
ย้ากกกกกกกกกกกก ... ระวังๆๆๆๆ เสียงแจ๋ว ๆ ดังขึ้นพร้อมร่างบางในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์กำลังถลาเข้ามาในห้อง ทั้งที่ในอ้อมแขนมีผ้าห่มนวมพร้อมหมอนอีกสองใบที่วางซ้อนกันจะปิดหน้าไม่สามารถมองเห็นทางได้
เฮ้ย ๆ ๆ อะไรเนี้ย.... ชายหนุ่มที่นั่งอยู่หน้าคอมฯ ซึ่งตั้งอยู่ข้างเตียงหันมาด้วยความตกใจที่เห็นร่างบางพร้อมชุดเครื่องนอนกำลังพุ่งตรงมาที่เขา
ไอ้โมะ...อยู่ตรงนั่นเหรอ..หลบปายยยยยย ร่างบางร้องเตือน แต่ไม่ทันแล้ว
อะไรของแกเนี่ย ไอ้แห้ว!!! เสียงโวยวายจากชายหนุ่มพร้อมกับรื้อผ้านวมออกจากร่างตัวเอง
แฮ่ ๆ โทษที..
แล้วจะแบกมาทำไมมากมาย
ก็ๆๆๆๆ ก็..ตอนแรกว่าจะให้มันหล่นที่เตียงเลยไง
แล้วตอนนี้ ?
ก็....หล่นตุ้บบนหัวแกไง แฮะ ๆ ๆ
ไอ้แห้ว!!! ยังมีหน้ามาแฮะๆๆ อีก มานี่เลยมาให้เตะเลย จะได้แฮะๆ ไม่ออก ขาดคำร่างสูงก็ลุกขึ้นวิ่งไล่คนต้นเหตุที่รู้ตัวและตอนนี้ก็วิ่งหนีไปแล้ว
เฮ้ย...อะไรกันวะ แก้ว โทโมะ เล่นอะไรกันวะเนี้ย ชายหนุ่มอีกคนที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้องของร้องถามเมื่อเห็นเพื่อนสองคนวิ่งวนไล่กันทั่วห้องของเขา
ป็อปปี้...ช่วยด้วยไอ้โมะมันจะกินหัวฉัน ร่างบางฟ้อง
อะไร ไอ้แห้ว ฉันนั่งอยู่ดี ๆ แกเอาผ้าห่มเน่าไอ้ป็อปมาคลุมหัวฉัน
อ้าว..ไอ้โมะ แกว่าไรวะ
เออๆๆก็ยัยนี่น่ะ แบกผ้าห่มมาทุ่มใส่หัวฉัน
อะไรเล่า ไม่ได้ทุ่มน่ะ ไม่ได้ตั้งใจ มันพลาด... ร่างบางที่ยังหลบอยู่ข้างหลังเพื่อนเถียงขึ้น
เอาน่าๆ คนที่อยู่กลางรีบห้าม
เครื่องดื่มเย็นๆ มาแล้วค่ะ เสียงใสดังขึ้นช่วยหยุดการวิวาทได้...ชั่วคราว
ฟาง..มาแล้วเหรอ ป็อปปี้ เจ้าของห้องหันไปทักแฟนสาวที่เพิ่งมาถึง
ภาณุ หรือ ป็อปปี้ เจ้าของห้องที่เกือบจะเป็นสนามวิ่งมาราธอนขนาดย่อมเมื่อครู่ เข้าไปรับถุงเครื่องดื่มมากมายจาก ธนันต์ธรญ์ หรือ ฟาง แฟนสาวของตน ฝ่ายหนึ่งคือ วิศว หรือ โทโมะ เพื่อนสมัยเรียนมหา’ลัยหลังจากจบมาได้หนึ่งปี โทโมะทำงานเป็นครีเอทีฟ ส่วนเขาทำคอมฯกราฟฟิกอยู่ที่ บ. แห่งหนึ่ง และหญิงสาวร่างบางผิวขาว ผมยาวระดับบ่าซอยเป็นทรงทันสมัยนั่นคือ จริญญา หรือ แก้ว
เฮ... หิวแล้วนะป็อป ไปหาไรกินเหอะ เสียงแจ๋วจากร่างบางดังขึ้นหลังจากสงบศึกกับคู่กัดอย่างโทโมะ
เออว่ะ ฉันก็หิวแล้ว นานๆ ทีที่เขาจะเห็นดีเห็นงามกับยัยคู่กัดสักครั้ง
ทีอย่างนี่ล่ะสมัครสมานกันนะ เจ้าของห้องเอ่ยแซว..
โอ๊ย....อิ่ม แก้วพูดพลางลูบท้องตัวเอง ขณะเดินไปยังป้ายรถเมล์เพื่อกับบ้านพร้อมกับโทโมะ
กินจนอ้วนแล้ว .. ยัยอ้วน
ความสุขฉันย่ะ
ฉันชอบผู้หญิงผอมๆๆ เพรียวๆๆ
เหรอ..........นั่นมันเรื่องของแกไม่เกี่ยวกับฉัน
เออ..ก็จริง
อ้าว....นั้นรถเมล์สายที่ผ่านบ้านแกไม่ใช่เหรอโทโมะ รีบไปดิ ร่างบางผลักให้ร่างสูงรีบไปขึ้นรถสายประจำที่ผ่านมา
ยัง...ขี้เกียจ ว่าแต่เมื่อไหร่รถสายบ้านแกจะมาห่ะไอ้แห้ว
หือ...นี่แกอยู่รอเป็นเพื่อนฉันเหรอ ร่างบางถามขึ้นเมื่อรู้สึกเอะใจ
อะไรเล่า
นั่นไง..อยู่เป็นเพื่อนฉันจริงๆด้วยแฮะ...น่ารักจริงเพื่อนฉัน
ฉันกลัวเธอจะไปทำร้ายคนอื่นเขาหรอกนา
แกว่าไงน่ะ...ไอ้เมะ ฉายานายโทโมะเขาละ
ฮ่าๆๆๆ นั่นรถสายบ้านแกมาแล้วไปเร็ว เดี๋ยวไม่ทัน
อ๊ะ จริงด้วยไปน่ะ ร่างบางรีบวิ่งไปต่อแถวขึ้นรถแล้วหันมามองคนเบื้องหลังก็พบว่าไอ้พี่เมะของเขายื่นทำท่าโทรศัพท์แล้วบอกว่า
ถึงแล้วโทรบอกด้วย แต่ร่างบางกลับทำท่างงใส่ว่าต้องโทรทำไมกัน
26/12/55 /ฝากเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ ช่วยเม้นให้กำลังใจหน่อยน่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
