Friend รักหมดใจยัยเพื่อนซี้

ตอนที่ 1

ย้ากกกกกกกกกกกก ... ระวังๆๆๆๆ  เสียงแจ๋ว ๆ ดังขึ้นพร้อมร่างบางในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์กำลังถลาเข้ามาในห้อง ทั้งที่ในอ้อมแขนมีผ้าห่มนวมพร้อมหมอนอีกสองใบที่วางซ้อนกันจะปิดหน้าไม่สามารถมองเห็นทางได้

เฮ้ย ๆ ๆ อะไรเนี้ย....  ชายหนุ่มที่นั่งอยู่หน้าคอมฯ ซึ่งตั้งอยู่ข้างเตียงหันมาด้วยความตกใจที่เห็นร่างบางพร้อมชุดเครื่องนอนกำลังพุ่งตรงมาที่เขา

ไอ้โมะ...อยู่ตรงนั่นเหรอ..หลบปายยยยยย  ร่างบางร้องเตือน แต่ไม่ทันแล้ว

อะไรของแกเนี่ย  ไอ้แห้ว!!!  เสียงโวยวายจากชายหนุ่มพร้อมกับรื้อผ้านวมออกจากร่างตัวเอง

แฮ่ ๆ โทษที..

แล้วจะแบกมาทำไมมากมาย

ก็ๆๆๆๆ ก็..ตอนแรกว่าจะให้มันหล่นที่เตียงเลยไง

แล้วตอนนี้ ?

ก็....หล่นตุ้บบนหัวแกไง แฮะ ๆ ๆ

ไอ้แห้ว!!!  ยังมีหน้ามาแฮะๆๆ อีก มานี่เลยมาให้เตะเลย จะได้แฮะๆ ไม่ออก  ขาดคำร่างสูงก็ลุกขึ้นวิ่งไล่คนต้นเหตุที่รู้ตัวและตอนนี้ก็วิ่งหนีไปแล้ว

เฮ้ย...อะไรกันวะ  แก้ว โทโมะ เล่นอะไรกันวะเนี้ย  ชายหนุ่มอีกคนที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้องของร้องถามเมื่อเห็นเพื่อนสองคนวิ่งวนไล่กันทั่วห้องของเขา

ป็อปปี้...ช่วยด้วยไอ้โมะมันจะกินหัวฉัน  ร่างบางฟ้อง

อะไร  ไอ้แห้ว ฉันนั่งอยู่ดี ๆ แกเอาผ้าห่มเน่าไอ้ป็อปมาคลุมหัวฉัน

อ้าว..ไอ้โมะ  แกว่าไรวะ

เออๆๆก็ยัยนี่น่ะ แบกผ้าห่มมาทุ่มใส่หัวฉัน

อะไรเล่า ไม่ได้ทุ่มน่ะ ไม่ได้ตั้งใจ มันพลาด...  ร่างบางที่ยังหลบอยู่ข้างหลังเพื่อนเถียงขึ้น

เอาน่าๆ คนที่อยู่กลางรีบห้าม

เครื่องดื่มเย็นๆ มาแล้วค่ะ  เสียงใสดังขึ้นช่วยหยุดการวิวาทได้...ชั่วคราว

ฟาง..มาแล้วเหรอ  ป็อปปี้ เจ้าของห้องหันไปทักแฟนสาวที่เพิ่งมาถึง

ภาณุ หรือ ป็อปปี้  เจ้าของห้องที่เกือบจะเป็นสนามวิ่งมาราธอนขนาดย่อมเมื่อครู่  เข้าไปรับถุงเครื่องดื่มมากมายจาก  ธนันต์ธรญ์ หรือ ฟาง แฟนสาวของตน  ฝ่ายหนึ่งคือ วิศว หรือ โทโมะ เพื่อนสมัยเรียนมหา’ลัยหลังจากจบมาได้หนึ่งปี  โทโมะทำงานเป็นครีเอทีฟ  ส่วนเขาทำคอมฯกราฟฟิกอยู่ที่ บ. แห่งหนึ่ง  และหญิงสาวร่างบางผิวขาว ผมยาวระดับบ่าซอยเป็นทรงทันสมัยนั่นคือ จริญญา หรือ แก้ว

เฮ... หิวแล้วนะป็อป  ไปหาไรกินเหอะ  เสียงแจ๋วจากร่างบางดังขึ้นหลังจากสงบศึกกับคู่กัดอย่างโทโมะ

เออว่ะ  ฉันก็หิวแล้ว  นานๆ ทีที่เขาจะเห็นดีเห็นงามกับยัยคู่กัดสักครั้ง

ทีอย่างนี่ล่ะสมัครสมานกันนะ  เจ้าของห้องเอ่ยแซว..

โอ๊ย....อิ่ม  แก้วพูดพลางลูบท้องตัวเอง ขณะเดินไปยังป้ายรถเมล์เพื่อกับบ้านพร้อมกับโทโมะ

กินจนอ้วนแล้ว  .. ยัยอ้วน

ความสุขฉันย่ะ

ฉันชอบผู้หญิงผอมๆๆ เพรียวๆๆ

เหรอ..........นั่นมันเรื่องของแกไม่เกี่ยวกับฉัน

เออ..ก็จริง

อ้าว....นั้นรถเมล์สายที่ผ่านบ้านแกไม่ใช่เหรอโทโมะ  รีบไปดิ  ร่างบางผลักให้ร่างสูงรีบไปขึ้นรถสายประจำที่ผ่านมา

ยัง...ขี้เกียจ  ว่าแต่เมื่อไหร่รถสายบ้านแกจะมาห่ะไอ้แห้ว

หือ...นี่แกอยู่รอเป็นเพื่อนฉันเหรอ  ร่างบางถามขึ้นเมื่อรู้สึกเอะใจ

อะไรเล่า

นั่นไง..อยู่เป็นเพื่อนฉันจริงๆด้วยแฮะ...น่ารักจริงเพื่อนฉัน

ฉันกลัวเธอจะไปทำร้ายคนอื่นเขาหรอกนา

แกว่าไงน่ะ...ไอ้เมะ  ฉายานายโทโมะเขาละ

ฮ่าๆๆๆ นั่นรถสายบ้านแกมาแล้วไปเร็ว  เดี๋ยวไม่ทัน

อ๊ะ จริงด้วยไปน่ะ  ร่างบางรีบวิ่งไปต่อแถวขึ้นรถแล้วหันมามองคนเบื้องหลังก็พบว่าไอ้พี่เมะของเขายื่นทำท่าโทรศัพท์แล้วบอกว่า

ถึงแล้วโทรบอกด้วย  แต่ร่างบางกลับทำท่างงใส่ว่าต้องโทรทำไมกัน

26/12/55  /ฝากเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ  ช่วยเม้นให้กำลังใจหน่อยน่ะ ^^