never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.44 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
บทนำ
5เดือนที่แล้ว
"โทโมะแก้วขอโทษแต่อย่าทิ้งแก้วเลยนะ..." เสียงของร่างบางที่กำลังกอดด้านหลังของแฟนตัวเองเพื่อให้คบกันต่อไป
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" ฝ่ายชายหนุ่มก็พยายามแกะมือที่กอดเอวเค้าอยู่
"ไม่!จนกว่าโมะจะกลับมาคบกับแก้วเหมือนเดิม" ร่างบางบอกด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
"OK OK ฉันกลับไปคบกับเธอก็ได้" สุดท้ายร่างสูงก็ต้องตอบตกลง
3เดือนที่แล้ว
"นี่มันกี่โมงแล้ว!ฉันนัดเธอตอนเที่ยงนะ!!!" เสียงร่างสูงตะคอกร่างบาง
"ก็แก้วติดนะโมะ...โมะต้องเข้าใจแล้วไหนจะรถติดอีกล่ะ" ร่างบางพยายามอธิบาย
"นี่เธอจะบอกว่าฉันเป็นคนผิดงั้นหรอ!" อีกฝ่ายก็ตะคอกไม่หยุด
"ไม่นะแก้วไม่ได้พูดอย่างนั้น" ร่างบางเองก็เถียง
"เดี๋ยวนี้กล้าเถียงฉันหรอ ดี! งั้นเราเลิกกันเหอะ!" คำพูดของร่างสูงทำให้ร่างบางร้องไห้
"กะ...แก้วขอโทษแก้วผิดเองก็ได้แต่โมะอย่าทิ้งแก้วเลย" ร่างบางอ้อนวอนร่างสูงว่าอย่าทิ้งเธอ
"หึ...ทำตัวอ่อนแออีกล่ะน่ารำคาญจริงๆ" ร่างบางไม่ได้เถียงอะไรเพราะกลัวว่าจะถูกทิ้ง
"ใช่แก้วมันอ่อนแอเพราะฉนั้นโมะอย่าทิ้งแก้วเลย" ร่างบางยังคงอ้อนวอนต่อไป
"ก็ได้!เธอกลับไปได้แล้ว...ฉันเบื่อ" ร่างบางทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย
กี่ครั้ง....ครั้งรอบ...ที่ทุกอย่างมันมักจะจบลงด้วยการบอกเลิก ทำไมความรักของเธอถึงต้องเป็ฯอย่างนี้ เธอก็
แค่ผู้หญิงคนนึงที่อยากมีความรักที่สวยงาม แต่เค้าคนนั้นกลับทำให้เธอไม่ได้ ที่ผ่านมมาเค้าคะตอก บังคับ
ด่า ว่า ทำร้ายจิตใจเธอมาโดยตลอดแต่ทำไมเธอถึงได้ทนได้ก็ไม่มีใครรู้...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------ฝากเม้น+โหวด+ติดตามกันด้วยนะคะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
