ดวงใจของฉันคือเธอ

พอคาอึลลุกออกไปผมก้อรู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูกทำไมผมต้องกลัวว่าคาอึลจะโกรธทำไมผมต้องเป็นห่วงยัยนั้นขนาดนี้ด้วย ผมรู้สึกกระวนกระวายใจบอกไม่ถูก ผมกลัวว่ายัยนี้จะโดนคนอื่นจับตัวไปผมกลัวยัยนี้จะเป็นลมกลางทางผมกลัว กลัวทุกอย่าง ผมตััดสินใจลุกพรวดออกไปผมเห็นยัยนี้นั่งร้องไห้อยู่ในสวนหนึ่งของสวนอาหารและได้ยินเธอพูดว่า

"พ พี่ค่ะพี่ ฮือออออออออออออออ"ยัยนี้เรียกว่าพี่แล้วก้อเอาแต่นั่งร้องไห้

"พี่ค่ะคาอึลอยู่ทีี่.....นี้ค่ะ"

5 นาทีต่อมา

ปริ๊น ๆๆๆๆๆๆ

"คาอึล พี่มาแล้ว"

"ร้องไห้ทำไมหล่ะหึ"

"พ พี่ค่ะน้องหลงรักผู้ชายคนหนึ่งมาตั้งแต่น้องเป็นเฟรชชี่แล้ว แต่ว่าน้องไม่กล้าบอกเขาน้องเรียนห้องเดียวกับเขาน้องแอบมองเขาทุกวันทุกครั้งที่พบหน้าาาาาแต่เราก้อไม่เคยคุยกันจริงๆจังๆซักครั้งหนึ่งแต่ว่าวันนี้น้องเดินชนกับเขาแล้วเขาก็พาน้องไปกินข้าวแต่พอน้องถามเขานิดหน่อยเขากลับตอบว่าอย่ามายุ่งน้องเสียใจมากเลยค่ะพี่ชายทำไมค่ะ ทำไมน้องถึงไม่กล้าพูดคำๆนั้นออกมาซักทีหนึ่ง"

"น้องชอบเขามากเหรอ แล้วทำไมน้องไม่ลองบอกเขาหล่ะ"

"แล้วถ้าเขาปฎิเสธน้องหล่ะค่ะน้องจะทนได้ยังไง"

"น้องยังมีพี่นะ อีก3เดือนน้องก้อจะจบแล้วไม่ใช่เหรอถ้าเขาปฏิเสธน้อง พี่จะพาน้องไปเรียนต่ออเมริกากับพี่ พี่จะดูแลน้องเอง นะค่ะน้องลองบอกเขาดูถ้าเขาปฏิเสธน้องพี่จะดูแลน้องเอง"อีก3เดือนยัยนี้จะไปอเมริกางั้นเหรอยัยนี้จะไปอเมริกาไม่ได้ผมยังไม่ได้บอกว่ารักเธอเลย

แล้วซักคาอึลกับพี่ชายของเธอก้อกลับไปผมมองตามรถคันนั้นไปจนสุดผมไม่อยากให้เธอไปผมยังไม่ได้บอกเธอเลย อาทิตย์หน้านี้คณะเราจะไปค่ายที่ต่างจังหวัดผมจะต้องบอกเธอให้ได้

"แกเป็นไรร้องไห้ทำไม"

"เปล่าหรอก ฉันง่วงขอพักก่อนนะ พี่ชายค่ะน้องเหนื่อยเหลือเกินขอพักก่อนนะค่ะ เจสไว้พรุ่งนี้ฉันจะเล่าให้แกฟังนะฉันปวดหัวมากเลย"ยัยนี้โทรมมากเลยอ่ะพี่แจจุงไม่พูดอะไรเพียยงแค่พยักหน้าเท่านั้น

"อืม เดี้ยวพรุ่งนี้มารับนะ พรุ่งนี้เธอต้องไปรถฉัน"

"จ๊" แล้วคาอึลก้อเดินขึ้นไปบนห้องทันที

"พี่ค่ะยัยคาอึลเป็นไรเหรอค่ะ"

"พี่ว่าเจสรอถามคาอึลพรุ่งนี้ดีกว่านะ"

"ค่ะ"ว่าแล้วพี่แจจุงก้อเดินขึ้นบ้านไปเหมือนกันฉันเดินเข้าไปในบ้านนั่งกินข้าวสักพักฉันก้อเดินขึ้นบ้านไปแล้วกดโทรหาอีตาฮยอนจุงทันที

"ฮัลโหล นี้นาย"

"ว่าไงจ๊ที่รัก"

"นี้หยุดเล่นก่อนได้ไหมเนี้ย"ยังจะมาเล่นอีก

"อืมๆก้อได้มีไรเหรอ"

"เพื่อนนายทำไรเพื่อนฉันเนี้ย"

"ฉันจะรู้ได้ยังไงฉันก้ออยู่กับเธอเนี้ย"เออว่ะลืม

"ก้อไม่รู้แหละเผื่อนายนัดเตี้ยมกันไว้ก่อนไง"

"โห่เธอนี้ไม่ใช่หรอกอย่าคิดมากน่า"

เช้าวันต่อมา

กริ้ง กริ้ง กริ้ง

"เฮ้อกี่โมงแล้วนะ"ฉันพูดพลางคว้านหานาฬิกา

"เอ้า05.30แล้วเหรอเนี้ยไปอาบน้ำดีกว่า"

ทางด้านคาอึล

"แม่ค่ะวันนี้หนูไปรถของเจสสิก้านะค่ะแม่ไม่ต้องเป็นห่วง"ฉันบอกแม่ระหว่างที่ทำอาหารเช้า

"จ๊ะ แต่มีอะไรก้อโทรบอกแม่หรือพี่ได้เสมอนะ"พี่แจจุงยังไม่เล่าเรื่องเมื่อวานเพียงแต่บอกแม่ว่าฉันปวดหัวเลยไม่อยู่ทานข้าวเย็น

"ค่ะแม่ แล้วพี่ชายหล่ะค่ะแม่"เอ่อตั้งแต่เช้ามาเนี้ยฉันยังไม่เห็นหน้าพี่ชายเลย

"อ้อเห็นบอกเขียนโน๊ตบอกว่ายุนนาไม่สบายหนักเลยไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วหล่ะ" 

"ตอนไหนค่ะแม่ เมื่อวานพี่ชายยังมาส่งหนูอยู่เลย"

"อ้อก้อหลังจากที่หนูขึ้นห้องไปสักพักแหละจร๊"

"อ้อค่ะ แล้วพี่ยุนนาเป็นอะไรมากไหมค่ะ"

"ก้อเป็นลมแล้วก้ออ่อนเพลียหน่ะหมอเลยให้นอนพักก่อน"

"ค่ะ"ในระหว่างที่เราพูดคุยกันอยู่เจสสิก้าก้อเดินเข้ามาพอดี

"สวัสดีค่ะคุคณแม่"เจสสิก้าไหว้แม่ฉัน

"จ๊ะ มาทานข้าวด้วยกันสิ"