จำไว้!! ฉันไม่ยอม

"ฮัลโหลว่าไงยัยเฟย์"แก้วรับโทรศัพคุยกับเพื่อนสาวอย่างไม่พอใจ

[นี่ยัยแก้วแกอยู่ไหนเนี้ยฉันกินข้าวต้มหมด2ชามแล้วนะ และฉันกับยัยฟางก็ยืนรอแกจนขาจะหักแล้ว รีบมาเร็วๆสิ นี่มันกี่โมงแล้วรู้มั้ยหะ!!!]

"เนี้ยอยู่หน้ามหาลัยแล้วเดี๋ยวเข้าไปโอปะ?" แก้วบอกเฟย์อย่างเบื่อๆ เพราะเฟย์โทรมาบ่นตั้งแต่เช้าแล้ว

[เออ...โอๆเข้ามาเร็วๆละฉันกับยัยฟางรออยู่]

"เออๆ"แก้ววางสายแล้วรีบเดินเข้ามหาลัยอย่างรวดเร็ว เพราะถ้าไม่รีบไปคงต้องโดนยัยเฟย์บ่นจนหูชาแน่ๆ

ปั้ง!!!!!

"โอ๊ย"แก้วร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อรู้สึกว่าเดินชนอะไรบางอย่าง

"อุ๊ย!!! ฉันขอโทด เป็นอะไรมั้ยเนี้ย"หนุ่มเสียงหล่อเอ่ยถาม

"ไม่เป็นไรค่ะ"แก้วรีบลุกขึ้นมา ก่อนเงยหน้ามองชายคนนั้น

"ใครพูดกับเธอ"ชายคนนั้นพูดขึ้น และก็ทำให้แก้วงงไปเลยว่าถ้าไม่พูดกับเค้าแล้วจะพูดกับใคร?

"เอ้า!! แล้วนายพูดกับใครหะ"แก้วถามด้วยความสงสัย

"ก็พูดกับรถสุดที่รักขั้นฉันนาสิ เนี้ยเธอต้องขอโทดฉันนะ ถ้ารถฉันเป็นอะไรไปเนี้ย เธอต้องรับผิดชอบ"ชายหนุ่มคนนั้นพูดอย่างโมโห ซึ่งประโยกนี้ทำให้แก้วเดือดทันที

"นี่!! พูดอะไรขอนาย นายนาเเละที่ต้องขอโทดฉัน เพราะว่านายอะเปิดปะตูรถนายมาโดนหัวฉัน นี่ยังดีนะที่หัวฉันไม่แตก ถ้าหัวฉันแตกจะทำไงหะ"แก้วโต้กลับด้วยสีหน้าโมโหเช่นกัน เพราะแก้วมีนิสัยไม่เคยยอมใคร

"โห่!! นี่เธอกำลังจะบอกว่าฉันผิด และต้องขอโทดเธอที่เปิดประตูรถหรอหะ"ชายหนุ่มตอบโต้ด้วยนิสัยไม่ยอมคนอื่นเช่นกัน

"เอ้า!! ก็เออดิ ก็ฉันฉันไม่ผิด ยังไงฉันก็ไม่ขอโทดนาย โปรดเข้าใจไว้ซะด้วย"แก้วไม่ยอมขอโทด เพราะคิดว่าตัวเองไม่ผิด

"โห่ไรอะ นี่เธอจะมาโทดฉันไม่ได้นะ เธอนาสิที่ผิด ก็ฉันจะเปิดประตูรถเพื่อที่จะออกจากรถเนี้ยนะผิด เธอนาและที่ผิด มีตาซะเปล่า ก็หัดมองซะบ้างสิ"อีกฝ่ายก็ไม่ยอมขอโทด ก็เพราะคิดว่าตัวเองไม่ผิดนาสิ

"เอ้า!! ก็ฉันเดินอยู่ดีๆ นายนาและเปิดประตูรถน่ะ ก็ต้องหัดมองซะบ้างว่ามีใครเดินอยู่ นายนะก็ไม่มีตาเหมือนกันและยะ"ฮึ คนอย่างฉันไม่ยอมนายหรอกโว้ย!!!!! โถ่เห็นว่าหล่อนักหรอ ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันนิสัยยังไง

"ก็ฉันไม่ขอโทดอะ มีไรมั้ย? เธดและที่ต้องขอโทดฉัน!!"โถ่ฉันก็ไม่ยอมเธอหรอก

"ฮึ ฉันก็ไม่ขอโทดนายหรอก"แหม!! ฉันก็ไม่ยอม

"นี่ เธอจะยอมขอโทดมั้ย ยัยผู้หญิงไม่มีมารยาท"

"ไม่ยอมยะ เห้ย!! แล้วนี่นายว่าฉันไม่มีมารยาทหรอ ไอ้ผู้ชายไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ"

"โห ฉันมีความเป็นสุภาพบุรุษพอ ยัยบ้า"

"ฉันไม่ได้บ้า นายและที่บ้า"

"ฉันไม่ได้บ้า"

"ฉันก็ไม่ได้บ้า"

ข้างเฟย์กับฟาง

"นี่ เฟย์ไหนบอกว่ายัยแก้วอยู่หน้ามหาลัยไงละ นี่มันเลยมาตั้ง5นาทีแล้วนะ"ฟางบ่นเมื่อแก้วยังไม่มาซักที

"เอ๊!! หรือยัยแก้วมัวแต่นั่งกืนก๋วยเตี๋ยวอยู่หน้ามหาลัย"เฟย์คิด เพราะเห็นแก้วบอกว่ายังไม่ได้ทานอะไรเลย

"นี่ ยัยเฟย์แก้วไม่ใช่แกนะ ที่จะได้เห็นแกกินขนาดนั้น"ก็แก้วไม่กินอะไรทั้งวันยังได้เลยนิ

"แล้วแกว่าแก้วทำไรอยู่ละ"เฟย์ถามฟาง

"เห้ย!! ต้องมีเรื่องกับใครแน่ๆเลย!"เฟย์ตกใจ แต่ก็ต้องใช่แน่ๆ เพราะแก้วไม่ได้เป็นคนเหลวไหลแบบนี้

"เออ ก็อาจจะใช่ฉันว่าไปหาแก้วที่หน้ามหาลัยดีกว่า"เฟย์เอ่ยขึ้น

"อืม ปะ"ฟางตอบสั้นๆเพื่อไม่ให้เสียเวลา เพราะใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว และก็เป็นอย่างที่คิด ทั้ง2เห็นแก้วกำลังทะเลาะกับผู้ชายคนนึงอยู่

"นี่ไง เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย แล้วเอาไงดีละ"ฟางถามเฟย์ด้วยความกังวลใจ

"แหม แค่นี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง"เฟย์พูดจบก็เดินไปดึงแก้วขึ้นมหาลัย

"อร้ายยยย!! ยัยเฟย์ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไงเล่า"เฟย์ไม่ยอมฟัง ด้วยความที่เฟย์แรงเยอะจึงลากแก้วไปได้อย่างสบายๆ

"เออ ต้องขอโทดแทนเพื่อนฉันด้วยนะค่ะ ต้องขอโทดจริงๆค่ะ"ฟางตอบด้วยความสุภาพ ที่แตกต่างจากแก้ว

"เออๆ ครับๆ"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงงุดงิด ก่อนที่จะเดินเข้ามหาลัยเช่นกัน

ถ้าแต่งไม่ถูกใจก็ต้องขอโทดด้วยนะค่ะ 555พอดีก็เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งด้วย ติชมได้ตามใจชอบนะค่ะ เม้นๆกันด้วยละ แล้วจะมาอัพใหม่นะค่ะ รักคนอ่านเสมอ นอนหลับฝันดีนะค่ะ จ๊บๆ