รักครั้งนี้...นิรันดร

"พี่ฟาง ไหนบอกว่าไปเป็นเด็กเสิร์ฟไง"เฟย์ถามฉันขณะที่ฉันกำลังทานข้าวอยู่

"ก็พี่ไม่อยากให้เฟย์ไปทำงานนี่นา พี่เลยบอกไปแบบนั้น"

"ช่างเหอะยังไงคุณโทโมะกับพี่โฟร์ก็รับเฟย์เข้าทำงานแล้วส่วนของใครส่วนของมัน ถึงพี่ไม่ไปทำงานก็ได้เงินเดือนอยู่ดีแหละ"

"คุณโทโมะเขารับเฟย์ต่างหากเหรอ"

"ใช่ ทำไมเหรอพี่ฟางตกใจอะไร"

"แล้วเราต้องเรียนไม่ใช่เหรอ แล้วจะไปทำงานได้ยังไง"ฉันบอกยัยเฟย์ที่นั่งทานข้าวอยู่

"เลิกเรียนเส็รจเฟย์ก็มาทำงานได้ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ๊"

"งั้นก็ตามเฟย์ก็แล้วกันพี่ไม่ยุ่งด้วยแล้วยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ"

"คร้า เฟย์รักพี่ฟางจัง"เฟย์พูดจบแล้วเข้ามาหอมแก้วฉันอย่างรวดเร็ว

"พี่ดีขึ้นแล้วยัง"เฟย์ถามฉัน

"อืมดีขึ้นแล้วล่ะพรุ่งนี้ก็ไปทำงานได้แล้ว"

"เพื่อนๆที่ทำงานก็ฝากมาบอกพี่ด้วยว่าหายเร็วๆน่ะพวกเราคิดถึง เป็นห่วงสุดๆเลย"

"น่ารักจังเลย อยู่ที่ทำงานไม่เคยแสดงออกกันเลยน่ะเนี้ย"พูดแล้วก็อยากร้องไห้ตอนที่ทำงานอยู่คุยกันแต่เหมือนไม่สนิทแต่พอเราไม่ได้ไปทำงานดันเป็นห่วงเราเฮ้อ คิดว่ามีคนเกลียดซะแล้วสิ

"พี่ฟางคิดไรอยู่เหรอ"ฟินพูด

"ป่าวพี่ก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื้อยแหละ"ฉันบอกกับฟินที่นั่งรอคำตอบอยู่

"เรื่องพี่แก้วรึป่าวน้า..."

"ยัยฟินแกแดดเรื่องของผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับเราเลย"เฟย์พูดแล้วเดินออกไป

"แล้วนั้นพี่เฟย์จะไปไหนเหรอ"ฟินถามเฟย์

"จะออกไปเดินเล่นซักหน่อยแล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำ"

"อืมอย่านอนดึก พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีกน่ะ"

"ค่ะ พี่ฟางคนสวย"

"จร้า ถ้างั้นพี่ไปนอนก่อนน่ะเดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาอีกจะแย่เอาได้"ฉันพูดกับเฟย์จบก็จูงฟินขึ้นไปข้างบนด้วย

หวังว่าพรุ่งนี้คงจะมีแต่เรื่องที่สนุกๆน่ะ