รักครั้งนี้...นิรันดร

"พี่ฟาง ไหนบอกว่าไปเป็นเด็กเสิร์ฟไง"เฟย์ถามฉันขณะที่ฉันกำลังทานข้าวอยู่
"ก็พี่ไม่อยากให้เฟย์ไปทำงานนี่นา พี่เลยบอกไปแบบนั้น"
"ช่างเหอะยังไงคุณโทโมะกับพี่โฟร์ก็รับเฟย์เข้าทำงานแล้วส่วนของใครส่วนของมัน ถึงพี่ไม่ไปทำงานก็ได้เงินเดือนอยู่ดีแหละ"
"คุณโทโมะเขารับเฟย์ต่างหากเหรอ"
"ใช่ ทำไมเหรอพี่ฟางตกใจอะไร"
"แล้วเราต้องเรียนไม่ใช่เหรอ แล้วจะไปทำงานได้ยังไง"ฉันบอกยัยเฟย์ที่นั่งทานข้าวอยู่
"เลิกเรียนเส็รจเฟย์ก็มาทำงานได้ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ๊"
"งั้นก็ตามเฟย์ก็แล้วกันพี่ไม่ยุ่งด้วยแล้วยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ"
"คร้า เฟย์รักพี่ฟางจัง"เฟย์พูดจบแล้วเข้ามาหอมแก้วฉันอย่างรวดเร็ว
"พี่ดีขึ้นแล้วยัง"เฟย์ถามฉัน
"อืมดีขึ้นแล้วล่ะพรุ่งนี้ก็ไปทำงานได้แล้ว"
"เพื่อนๆที่ทำงานก็ฝากมาบอกพี่ด้วยว่าหายเร็วๆน่ะพวกเราคิดถึง เป็นห่วงสุดๆเลย"
"น่ารักจังเลย อยู่ที่ทำงานไม่เคยแสดงออกกันเลยน่ะเนี้ย"พูดแล้วก็อยากร้องไห้ตอนที่ทำงานอยู่คุยกันแต่เหมือนไม่สนิทแต่พอเราไม่ได้ไปทำงานดันเป็นห่วงเราเฮ้อ คิดว่ามีคนเกลียดซะแล้วสิ
"พี่ฟางคิดไรอยู่เหรอ"ฟินพูด
"ป่าวพี่ก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื้อยแหละ"ฉันบอกกับฟินที่นั่งรอคำตอบอยู่
"เรื่องพี่แก้วรึป่าวน้า..."
"ยัยฟินแกแดดเรื่องของผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับเราเลย"เฟย์พูดแล้วเดินออกไป
"แล้วนั้นพี่เฟย์จะไปไหนเหรอ"ฟินถามเฟย์
"จะออกไปเดินเล่นซักหน่อยแล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำ"
"อืมอย่านอนดึก พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีกน่ะ"
"ค่ะ พี่ฟางคนสวย"
"จร้า ถ้างั้นพี่ไปนอนก่อนน่ะเดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาอีกจะแย่เอาได้"ฉันพูดกับเฟย์จบก็จูงฟินขึ้นไปข้างบนด้วย
หวังว่าพรุ่งนี้คงจะมีแต่เรื่องที่สนุกๆน่ะ