It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!
Funny_Girl
14) แกล้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(บันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้)
กริ๊งงงงง!!
เฟี้ยววว~ โครม!!
ผมปานาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นใส่กำแพงอย่างอารมณ์เสีย เพราะ เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลย เนื่องจาก ไอ้เขื่อนมันสารภาพว่ามันบอกฟางเรื่องที่มิล่านัดพบมาคุยเรื่องที่ผมผลักเธอล้มจนข้อมือเคล็ด แต่ฟางเข้าใจผิดคิดว่าผมไปมีอะไรกับมิล่าก็ดูไอ้เขื่อนมันพูดสิ
‘เมื่อคืนไอ้ป๊อปมันให้มิล่ามาอยู่เป็นเพื่อนแล้วฟางก็คงเข้าใจนะว่ามันน่ะเพลย์บอย แล้วมันอยู่สองต่อสองแบบนั้น...’
ดูมันเกรินไปแบบนั้นก็ต้องเข้าใจผิดอยู่แล้วล่ะ -*-
~เผื่อวันพรุ่งนี้ เธอ...~
“ฮัลโหล” ผมรีบกดรับสายทันทีที่เห็นชื่อไอ้เขื่อน
(แกออกมาที่ห้องสมุดเร็วๆนะเว้ย!!)
“เออๆ” ผมรับคำแล้วกดวางสาย รีบขับรถไปที่ห้องสมุดมหาลัยทันที
ณ ห้องสมุดมหาลัย
“ไอ้ป๊อปๆ” ไอ้เขื่อนกวักมือเรียกผมไปที่มุมนั่งเล่นz ผมเลยรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตรงไอ้เขื่อนทันที
“มีอะไรวะ” ผมถามด้วยความสงสัย
“มาทำรายงานเป็นกลุ่มที่อาจารย์สั่งไง แกจะได้คุยกับฟางด้วย” ไอ้เขื่อนพูดแล้วฉีกยิ้ม
ฟางจะคุยหรือเปล่าล่ะ พูดซะมั่นใจTT^TT
ณ โต๊ะทำงาน
“เฟย์~ เขื่อนมาแล้ว” ทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะไอ้เขื่อนก็ทักทายเฟย์ทันที เฟย์ก็ยิ้มกว้างมากกลับแต่ฟาง พอเห็นหน้าผมก็ก้มหน้าเขียนต่อไป
“ป๊อปนั่งนู่นสิ” เฟย์พูดแล้วชี้ไปที่นั่งข้างๆฟางพร้อมขยิบตาให้ผม 1 ครั้ง
นั่งก็นั่ง =. .=
“ฟางเอากระดาษให้ป๊อปสิ จะได้ช่วยกันเขียน” เฟย์พูด
ฟึ่บ!
ฟางเอากระดาษเป็นตั้งๆมาตั้งคั่นกลางซะมิด ทำให้ผมมองไม่เห็นหน้าเธออีก
เวรกรรม= =++
“เอาแค่แผ่นเดียวก็พอฟาง” เฟย์หน้ายุ่ง
“ขี้เกียจหยิบให้บ่อยๆ” ฟางบอกหน้าบึ้ง
“ฟาง!!”
“เออๆเอาลงก็ได้” ฟางพูดอย่างอารมณ์เสียแล้วเหลือกระดาษให้ผมประมาณ5แผ่น
เอ่อ...ผมเริ่มเห็นเค้าแล้วว่า...
วันนี้ผมง้อฟางไม่สำเร็จแน่ๆ!!
19.30 น.
“ฟางให้ฉันไปส่งมั้ย” พอเดินมาหน้าห้องสมุดผมก็ถามฟาง แต่ฟางไม่ตอบ เดินนำหน้าผมไปแล้วหันมาพูดหน้าบึ้ง
“จะส่งไม่ใช่หรือไง-*-“ พอฟางพูดอย่างนั้นผมก็รีบวิ่งไปที่รถทันที
ระหว่างทางกลับหอ
“ฟาง ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ” ผมเกริ่น ทำให้ฟางที่มองข้างทางหันมามองหน้าผม
“คือว่า....” ขณะที่ผมกำลังจะพูด ฟางก็พูดเสียงดังว่า...
“ถึงหอแล้ว แยกกันเลย” พอพูดเสร็จก็เดินเข้าหอไป ลืมหรือไงว่าผมก็พักหอเดียวกับเธอ =o=!!
(จบบันทึกพิเศษ)
ปัง!!
ฉันกระแทกประตูแรงๆอย่างโมโห จำไว้ห้ามใจอ่อนอีก =3= ฉันเกือบใจอ่อนไปตั้งหลายครั้งดีนะที่ฉันเก็บสีหน้าเก่ง-*-
ครืด ครืด
อ๊ะ! เสียงอะไรน่ะO_O ลองดินไปส่องก่อน
พอฉันเดินไปตรงประตูก็พบว่ามีกระดาษแผ่นเล็กๆสอดเข้ามา
‘ฟังฉันหน่อย’
ฉันจึงเขียนสอดกลับไปบ้าง
‘ว่า?’
ครืด ครืด
‘ฉันไม่ได้มีอะไรกับมิล่านะ’
‘แล้วมิล่าจะนัดมาคุยเรื่องคืนนั้นทำไม’
ครืด ครืด
‘ฉันโมโหแล้วผลักมิล่าล้ม ข้อมือเคล็ด’
‘ช่างมันเถอะ ไปนอนได้แล้ว’
ครืด ครืด
‘เธอหายโกรธหรือยัง’
‘อืม’
ครืด ครืด
‘ฝันดี:D’
ฉันเดินกลับมาที่เตียงด้วยอาการหัวใจพอง แต่ยังไงก็ขอแกล้งขรึมต่ออีกหน่อยแล้วกัน เพราะ...
นายแกล้งฉันมาเยอะ =U=++
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
