ยอมเป็นเพื่อนเธอ

ตอนที่3 TOMO & KEAWJAI

ในขณะที่ผมเดินตามยัยแก้วต้อยๆไปในบ้านยัยแก้วก็หันมาแต่ดันชนอกผมซะงั้นแต่พอเอิญที่จะล้มผมรับ

ได้พอดี

แก้ว:ขอบใจนะ^^

ยัยแก้วหันมายิ้มให้ผม

โทโมะ:เออนี่ฉันมีเรื่องถามแกวะ??

แก้ว:ว่ามาซิ

แก้วหันมาถามผมแล้วทำท่าจะตั้งรับฟังเต็มที่

โทโมะ:ทำไมแกไม่มาหาฉันเลยตั้งนานด้วยฉันร๊อรอแกนานมาก

แก้ว:แค่1วันเองนะโทโมะ-_-^^

แก้วหันมาทำหน้าเซงใส่ผม

โทโมะ:ก็ฉันเหงานี่หว่า

แก้ว:บ้านฉันมีไรทำเยอะแยะนะฉันอยากจะห่างกับแกบ้างนะแกจะไดมีเวลาอยู่กับพิมพ์ไงจริงมั๊ย

ยัยแก้วยิ้มหวานให้ผมแต่ทำไมผมต้องเจ็บด้วยนะที่ยัยนั้นพูดคำนั้นออกมา

โทโมะ:ฉันเลิกกับยัยนั้นแล้วละ

แก้ว:อ้าวเลิกกันแล้วหรอทำไมละไม่รักกันหรือว่าไงละ??

โทโมะ:ยัยนั้นเอาแต่ใจไม่เคยเข้าใจฉันเลยไม่เหมือนแกเป็นที่ปรึกษาฉันดีตล๊อดตลอด^__^

แก้ว:หรอ...เพื่อนหรอ

แก้วพูดกับผมเบาๆก่อนจะเบือนหน้าหนี

โทโมะ:ทำไมไม่มองหน้าฉันละ

แก้ว:ก็...

โทโมะ:หือ??

แก้ว:ผีกชีติดฟันนายน่ะ- -*

โอ๊ยแก้วใจของฉันทำไมชอบพูดให้ฉันอายด้วยวะตรงไปตรงมาเกินไปหน่อยมั๊ยเนี้ย!!!

โทโมะ:ชั่งมันเหอะ= =

ผมละเบื่อ

แก้ว:เบื่อใช่มั๊ย??

แก้วถามผมเมื่อผมนิ่งไปนาน

โทโมะ:อื้อ

ผมพยักหน้าช้าๆ

แก้ว:งั้นมาร้องซ้อมเพลงทำไมไม่รู้แล้วกันนะ

แก้วบอกผมเสียงราบ

โทโมะ:ไปซิ

แก้วจับมือผมเดินไปห้องซ้อมเพลงผมยิ้มน้อยๆมองมือบางสวยนั้น....

ห้องซ้อมเพลง....

เพลงทำไมไม่รู้

ฉันรู้อยู่ว่าฐานะเพื่อนมันไม่ค่อยเหมาะสำหรับฉัน.......

      จริงๆก็อยากบอกชอบเธอแต่เธอก็แคร์แต่เขา.....

             กลัวบอกไปแล้วความจริงมันจะทำให้เราเลิกกัน...

แต่ทำไมพอบอกแล้วน้ำตาของฉันมันไปไหลออกมา...

        ถ้าเธอยังรักเขาอยู่ก็ไม่ต้องบอกเลย...

            ฉันจะไปจากเอง แค่น๊านนนฉันจะไปจากเอง

      แค่สายตาและการแสดงออกแค่นี้ทำไมไม่รู้งั้นฉันจะไปจากเอง....

  ผมบอกเสียงหวานที่เล่นเปียนโนแล้วร้องเพลงอย่างคล่องแคล่วคงฝึกนานพอตัว

แก้ว:เป็นไงบ้าง??

โทโมะ:เยี่ยมไปเลย

แก้ว:เลพงนี้ฉันให้แกไปร้องกับวงแกเองนะรับรองต้องได้ผลโหวตเยอะแน่ๆเลยส่วนใหญ่มีคนชอบฟัง

เพลงแนวป๊อปเยอะก็เลยร้องจัดโน๊ตใหม่ให้เขากับเสีงดูโอเคเลยใช่ไหม

โทโมะ:เพลงนี้ใช้เบสได้ใช่ไหมและก็ผสมกับกีต้าร์คลาสสิกดูฉันว่าคงเพราะดีนะ

แก้ว:ก็ได้นะแคต่ว่าเอากีต้าร์คลาสสิกผสมกับเบสก็ต้องเปลี่ยนโน๊ตนิดนึงน่ะ

โทโมะ:อืม.....

มีต่ออ่านต่อเอาเองนะไว้แค่นี้ก่อน