Love Chaotic วุ่นวายนักเดี๋ยวไม่รักซะเลย!

ตอนที่สอง

“ นายมาทำอะไรที่นี่! ” ฉันถามเขา (เขาก็มาเรียนสิยะถามได้ -*- )

“อืมม - - มาได้ยินคนเขาคุยกันว่าไม่ได้หึง” เขาตอบพร้อมกับแสยะยิ้ม 

“ เฮ้อ ฉันไปละนะ พลัส ไนท์ และเธอ นานา.. ” ฉันพูดและเดินไปที่แรร์ และฉันต้องไปที่ห้องกับเขาแทบทุกวันเพราะเขาบังคับ เหตุผล : ไม่รู้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไร แต่เขาตอบว่าครอบครัวของเรารู้จักกันและให้เขามาคุ้มครองเท่านั้นเอง ให้ตายสิ! ฉันไม่ได้ไปล้มหัวพาดบันไดซะหน่อย -*-

เมื่อเราเดินมาถึงตึก ม.6 แล้วเขาก็หันหน้ามาหาฉันและถามว่า

“ เธอให้เบอร์ฉันกับยัยดาวเบอร์ 15 ทำไมวะ! ” หา ยัยนานาเป็นดาวเบอร์ 15 เหรอ อ้าวตอนนั้นไม่เห็นมีเลยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นยัยนั่นมีแต่คนสวยๆที่เดินมาคู่กะเบอร์ 14

“หา จริงอะฉันไม่ รู้มาก่อนเลย ” ฉันตอบกลับไป

“เฮ้อ เธอมันโง่บริสุทธิ์จริงๆเลย ยัยนั่นน่ะแค่แต่งหน้าก็จำไม่ได้แล้ว! แล้วชื่อจริงก็ชื่อ โมอา ด้วย เธอไม่มีวันรู้หรอก ” <<< แรร์

“แล้วนายรู้ได้ไงอ่ะ – _-^ ”

“เอ่อ..เรื่องผู้หญิงในโรงเรียนน่ะฉันรู้หมดแหละน่า -///- ” เขาตอบพร้อมกับทำท่าจะเดินต่อไป

“ จ้า จ้า พ่อคนรู้มากกก เหอะ ” ว่าแล้วฉันก็เดินตามเขาไป

เมื่อถึงห้องเรียนแล้วฉันก็พบกับฮิลล์

“ อ้าว คริสมาแล้วเหรอกว่าจะมาได้นะ ^^ ” <<< ฮิลล์

เขาเป็นแฟนเก่าฉันเอง -*- เหอะ คนสวยนี่นะช่วยไม่ได้ก็ต้องมีผู้ชายมาชอบเป็นธรรมดา

“ อืม ^^ นายมาทำอะไรที่ห้องนี้ล่ะ ” ฉันถาม

“ ฉันไม่คืนดีกับนายหรอกนะจะบอกให้!” ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้เขามาง้อฉันตลอด

“ เธอคิดว่าฉันจะมาทำอะไรล่ะนอกจาก...มาหาแฟน” <<< เขา

“ ไม่! ไม่! ไม่! ม่ายยยยยยย ฉันไม่ได้รักนาย จำไว้ซะด้วยยย  ” <<< ฉัน

“ แล้วใครบอกว่าฉันรักเธอ ฉันมาหาแฟนฉันต่างหากล่ะ ^^ ” <<< ฮิลล์

และเมื่อผู้หญิงคนนั้นหันมาก็พบว่าเป็น...

“  นานา!! ” เธอหันมายิ้มให้ฉันอย่างสวยงามแต่แววตาของเธอนั้นดูเยือกเย็นมากกว่าใครๆ

“ จ้ะ ฉันเอง นานา คนที่เธอรู้จักและตอนนี้ฉันเป็นแฟนคนใหม่ของฮิลล์แล้วด้วย ^^ ”

“ อะ..อืม จ้ะ นานา ” ฉันยิ้มฝืดๆกลับไปให้นานา

“ฉันมีเรื่องจะคุยเป็นพิเศษกับเธอน่ะจ้ะ ขอคุยด้วยหน่อยนะ ^^ ” เธอพูดและจับแขนฉันออกไปที่บันไดทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้อนุญาติเลยสักคำ  

“ มีอะไร ” ฉันตอบอย่างรำคาญ

“ หึ เธอน่ะทำไมเป็นคนโชคดีขนาดนี้นะเกิดมาก็มีคนชอบโดยไม่ต้องทำอะไร มีคนง้อโดยไม่ต้องทำอะไร แต่ยังไงการประกวดดาวโรงเรียนประจำปี 2554 น่ะก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดีนั่นแหละ!! ”

“ นี่! ทำไมเธอพูดแบบนี้กับฉันล่ะไหนบอกว่าเป็นคนดี ” <<< ฉัน

“ บ้าเหรอ!! ใครเขาจะเป็นแม่พระแม่ชีกันไม่งั้นฉันไม่แย่งชิงดีชิงเด่นหรอกนะ! ”

“ก็ให้มันรู้ไปว่าที่แท้เบอร์ 15 น่ะมีข้อเสียยังไง หึ ” ฉันพูดพร้อมกับล้วงโทรศัพท์ที่บันทึกเสียงออกมา

ความจริงฉันจะเอาไปแกล้งนายแรร์แต่เผอิญลืมกดบันทึกมันเก๊าะเลยบันทึกจนมาถึงนี้ได้

แต่ก็นับว่ามันช่วยฉันได้มากเลยล่ะ

“ สกปรก! เล่นวิธีสกปรกอยากชนะก็สวยให้ได้มากกว่าฉันสิ! อย่ามาทำแบบนี้นะ เอามานี้เดี๋ยวนี้นะ!! ”

ยัยนานาพูดพร้อมกับกระโจนเข้ามาเอามือถือในมือฉัน

“อยากได้ก็มาเอาสิ” ฉันพูดและหลบไปอีกทาง

“คอยดู!! ” จากนั้นยัยนานาลงมือขย่ำผมตัวเองและเอามือตบหน้าตัวเองไปสองทีและกรีดร้อง

“ กรี๊ดดดดด ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย มีคนทำร้ายฉัน ช่วยด้วยยย ”

จากนั้นคนทั้งห้องก็ออกมากันเต็มทั้งหมดมันชุลมุ่นวุยวายไปหมดไม่รู้ว่าเป็นใครบ้าง

และ...............

1 อาทิตย์ผ่านไป...

งานประกวดดาวของโรงเรียนเริ่มขึ้นวันนี้และเป็นวันที่ต้องแก้ข่าวเรื่องการทำร้ายร่างกาย

“สวัสดีค่ะนักเรียนเรามาเจอกันอีกแล้วนะคะในงานวันนี้เราจะคัดเลือกเพียง แค่ 25 คนเท่านั้นค่ะ และนัดเรียนคงรู้นะคะว่าคนที่ไม่ถูกคัดเลือกจะถูกคัดตัวออกทันทีค่ะ เอาล่ะค่ะเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเรามาเริ่มงานกันเลยค่ะ ”

หลังเวที

“เธอต้องสู้นะ คริส อย่าไปยอมแพ้โมอาเด็ดขาดเข้าใจมั้ย ” <<< ยัยพลัส

หลังจากที่ฉันเล่าเรื่องยัยนานาหรือโมอาให้ทั้งสองคนฟังก็กลายเป็นคู่แค้นกันทันที

“ ใช่ อย่าไปยอมแพ้! คนแบบเนี้ยต้องโดนสั่งสอน -^-  ”

“ อือ อือ เข้าใจแล้วน่าอย่าเตือนให้มันมากนักได้มั้ย รำคาญ ”

[ประกาศนะคะนักเรียนผู้เข้าประกวดทุกท่านกรุณาเดินมาที่เวทีด้านหน้าด้วยนะคะ] 

[ประกาศอีกครั้งนะคะนักเรียนผู้เข้าประกวดทุกท่านกรุณาเดินมาที่เวทีด้านหน้าด้วยค่ะ]

“ฉันต้องไปแล้วล่ะ บาย ” ฉันบอกกับทั้งสองคน

“ อืม สู้ๆนะอย่าสะดุดกลางเวทีล่ะ ^^ ” <<< ไนท์

“แต่ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยนะJ ” เขามาอีกแล้ว แรร์

“ แรร์ ”

“นู่น พ่อแม่เธอรอดูเธออยู่ข้างล่างอย่าทำอะไรแพลงๆเด็ดขาดเลยนะเข้าใจมั้ย  ”

“ อืม ” ฉันบอกและเดินขึ้นบันไดไปหนึ่งขั้น

“ อ่ะ ผ้าเช็ดหน้าเผื่อร้องไห้รำคาญขี้เกียจเห็นเธอร้องไห้บนเวทีพ่อแม่เธอฝากมาให้!! ” เขาโยนผ้าเช็ดหน้ามาโดนหัวฉัน

“...ไปแล้ว ”

บนเวที

“ค่ะ ขณะนี้นะคะทุกคนก็มาครบกันแล้วนะคะเราจะเริ่มแก้ข่าวระหว่างเบอร์ 28 และ เบอร์ 15 ก่อนค่ะ”

ฉันและยัยโมอาก้าวเข้ามาหน้าเวทีและยัยโมอาเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

“ค่ะ เราก็ไม่ได้โกรธอะไรกันมากนะคะเพียงแค่โม..โมถามเค้าว่าเล่นสกปรกแบบนี้ไม่ดีอ่ะค่ะ T-T  ฮึก ฮึก แล้ว..แล้ว เค้าก็บอกว่าจะตัดต่อคลิปเสียงที่โมบอกว่า แน่จริงก็สวยกว่าโมให้ได้ค่ะ ทั้งๆที่ความจริงโมบอกว่า เค้าสวยกว่าโมแต่เค้าก็แกล้งทำเป็นโมโหแล้วก็เข้ามาทำร้ายค่ะโมก็เลยขอความช่วยเหลือจากทุกๆคนค่ะ.. แค่นี้แหละ ขอประทานโทษด้วยค่ะ ฮึก ฮึก โมกลั้นน้ำตาไม่ได้แล้วค่ะ ฮึก โฮ อึก อึก ฮือ T^T  ”

“ค่ะ ต่อไปน้องคริสค่ะ”

“ค่ะ สวัสดีค่ะทุกๆคน ^^ ถามว่าทำไมคริสยังยิ้มได้ทั้งๆที่มีข่าวแบบนี้เหรอคะ? ตอบเลยค่ะคือ คริสไม่ได้ทำผิดจะต้องมานั่งร้องไห้กับสิ่งที่ทำไปทำไมคะในเมื่อมันไม่ใช่ความจริงเราก็ไม่ต้องไปกังวลจริงไหมคะ กล้องวงจรปิดก็บอกได้! ไปดูเลยค่ะ! แค่เนี้ยแหละที่คริสจะบอก ^^ ” ฉันพยายามแกล้งตีหน้าซื่อเหมือนที่ยัยโมอาทำบ้าง

จากนั้นฉันจึงเดินเข้าไปบอกยัยโมอา

" จริงมั้ยจ๊ะโมอา ^^ เปิดกล้องเลยดีกว่ามั้ย "

" เอ่อ อืม ค่ะโมหายโกรธแล้วล่ะค่ะ ^^ แหะ แหะ "

“แปะ แปะ แปะ/ โว้ววว เยี่ยม!” เสียงจากข้างล่างเวทีที่ดังขึ้นมาเรื่อยๆ

“ ค่ะ เมื่อถึงตอนนั้นค่อยมาดูกันใหม่นะคะตอนนี้เรามาเริ่มการประกวดได้เลยค่า”

30 นาทีผ่านไป

“ผลการประกวดออกมาแล้วนะคะเบอร์ที่ประกาศต่อไปนี้คือเบอร์ที่ผ่านเข้ารบที่สองนะคะได้แก่.. ”

“เบอร์ 10 13 87 79 56 44 49 72 33 46 3 11 14 12 57 66 73 54 83 77 2 ...  ค่ะเหลือเพียงอีกสี่คนเท่านั้นนะคะที่ยังเหลืออยูค่ะเพราะ 4 เบอร์นี้คือเบอร์ที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดค่ะ ^^ ”

เมื่อประกาศจากพิธีกรจบลงแล้งคณะกรรมการก็เดินขึ้นมาบนเวที

ฮึ่ยยย >o< ฉันจะได้มั้ยเนี่ย

“ครับเบอร์ที่ยี่สิบ

“และเบอร์ที่ได้คือเบอร์!!!! สามสิบ.......”

บสองคือ...19! ครับ และเบอร์ที่ยี่สิบสามคือ...23 ครับ เหลือเพียงสองเบอร์เท่านั้นนะครับ เบอร์ที่ สี่สิบสี่คือเบอร์......15 ครับ น้องโมอา สาวน่ารักแอ๊บแบ๊วของเรานี่เองครับ ^^ ”

“อีกสองเบอร์ที่ได้คะแนนเท่ากันนะคะคือเบอร์ 32 น้องเบลและเบอร์ 25 น้องคริสนะคะ ”

ติดตามต่อนะคะ ^^