เธอคือดวงใจ

"ไม่ได้จริงๆฉันนัดเพื่อนไว้แล้ว"

"แต่เธอต้องไปกับฉันนี้คือคำสั่ง"อะไรเนี้ยบ้าซะมัก

"ก็ได้ค่ะ"

"แค่นี้ก็จบ"

"ว่าแต่เราจะกินที่ห้องอาหารพนักงานใช่ไหมค่ะ"

"ไม่ใช่"อ้าวแล้วจะพาฉันไปกินที่ไนเนี้ย

"ถ้าไม่ใช่เราจะไปกินที่ไหนค่ะ"

"ภัตตาคาร"เฮ้ออะไรนักหนาเนี้ยงานก็ไม่เสร็จข้าวกินที่ไหนเมื่อไรก็ได้หรอก

"กินที่นี้ก็ได้นิค่ะ"

"แต่ฉันไม่อยากกินที่นี้"ทำไมเอาแต่ใจตัวเองจังเลย

"ค่ะ"เฮ้อ

ตอนนี้ก็จะหนึ่งทุ่มแล้วนี้นาเฮ้อทำไมถึงจำกันไม่ได้เลยนะแจจุงลืมกันแล้วจริงเหรอทำไมนายถึงลืมฉันได้ลงคอเวลาไม่กี่ปีนายลืมฉันแล้วจริงๆเหรอนยาไม่รักฉันเหมือนเมื่อก่อนแล้วสินะ

1อาทิตย์ผ่านไป

ยุนนามาฝึกงานที่บริษัทของแจจุงได้หนึ่งอาทิตย์แล้วระหว่างนั้นแจจุงพอยุนนามาทานข้าวกลางวันและอาหารค่ำทุกวัน แต่เนื่องจากวันนี้เขาเลิกประชุมดึกเลยชวนยุนนามาเที่ยวผับเป็นเพื่อนและชวนยงฮวากับซอฮยอนมาด้วย

"นี้คุณแจจุงค่ะ คุณเคยมีเพื่อนที่เมืองไทยไหมค่ะ"ซอฮยอนแกจะถามทำไมเนี้ยฉันก็เคยเล่าเรื่องทุกอย่างให้แก่ฟังหมดแล้วนี้

"เคยแต่ว่าเพื่อนฉันเขาคงเกลียดฉันไปแล้วหล่ะ"ไม่นะพี่คุณไม่เคยเกลียดนายเลย

"ทำไมคุณถึงคิดว่าเขาเกลียดคุณค่ะ"อ้าวๆๆดื่มอีกแล้ว

"เมื่ิอ5ปีก่อนฉันได้ไปทำงานที่เมืองไทยเป็นเวลา5เดือนฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่ฉันสนิทมากเพื่อนฉันคนนี้เขามีแฟนคนหนึ่งแฟนของเขาเป็นผู้หญิงที่สวยมากแต่ใครจะรู้ว่าเธอสวยแต่เปลือกนอกเพราะเธอนั้นหวังที่จะจับเพื่อนของฉันคนนี้มาก หล่อนพยายามที่จะเงินเพื่นของฉันวันหล่ะหลายบาท"แจจุงพูดได้เท่านี้ก็เงียบไป

"แต่ว่าพอนายไปบอกกับเพื่อนของเขาคนนี้เพื่อนของเขากลับคิดว่านายนั้นคิดจะแย่งแฟนเขา เขาเลยโกรธนายมากและก็หาว่านายเป็นเพื่อทรยศใช่ไหมแล้วเขาก็ตัดขาดความเป็นเพื่อนกลับนายใช่ไหม"แจจุงไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้าและทำสีหน้าแปลกใจมากที่ยุนนารู้เรื่องพวกนี้แต่พอแจจุงจะถามยุนนากลับพูดแทรกมาก่อนว่า

"นายอย่าเพิ่งถามเลยนะว่าฉันรู้ได้ยังไง แต่นายจงรู้ไว้นะว่าหลังจากที่พี่ชายตัดขาอความเป็นเพื่อนกับนายเขาก็ได้รู้ความจริงว่าผู้หญิงคนนี้นั้นหวังแค่เพียงเงินทองที่พี่ชายมีเท่านั้นพี่ชายรู้สึกเสียใจมาพี่ชายพยายามที่จะขอโทษนายโทรหานายก็ไม่ติดเพราะนายเปลี่ยนเบอร์ไหม่แแล้วพี่ชายอย่างจะมาที่นี้เพื่อที่จะขอโทษนายแต่พี่ชายก็มาไม่ได้เพราะไม่มีใครอยู่ดูแลบริษัทที่เมืองไทยพี่ชายเลยฝากให้ฉันมาขอโทษนายพี่ชายเขาไม่เคยโกรธนายเลยนะคิมแจจุง"แจจุงมองหน้ายุนนาอย่างอึ้งและแทบไม่อยากจะเชื่อว่ายุนนาคือน้องสาวของนิชคุณ

"นี้เธอคือน้องสาวของคุณเหรอ"ยุนนาเพียงแตาพยักหน้า

"แล้วทำไมเธอเพิ่งบอกฉัน ทำไม"

"ฉันขอโทษแต่ฉันไม่รู้จริงๆว่าฉันจะเริ่มจากตอนไหนนายก็รู้นิว่าตอนนั้นฉันรักนายแค่ไหนแต่นายไม่เคยที่จะหันมามองฉันบ้างเลย พอฉันได้มาทงานทีี่นี้นายก็จำฉันไม่ได้ฉันเลยยังไม่อยากพูดเพราะกลัวนายจะไม่เชื่อ"

"มานี้"แจจุงพูดเสร็จก็ดึงแขนของยุนนาลุกขึ้นและลากยุนนาไปที่รถของเขา

"ทำไม ทำไมเธอไม่พูดออกมาให้เร็วกว่านี้"

"ตอนนี้พี่ชายเขายังรอคำว่าให้อภัยจากนายอยู่นะ นายติดต่อหาพี่ชายและให้อภัยเขาเถอะนะ"

"เรื่องนี้ฉันทำแน่แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้เรามาเคลียเรื่องของเราดีกว่า"

"เรื่องอะไรค่ะ"