น่ารักอย่างนี้ขอบอกทีว่า love love

หายนะครั้งที่1

ตอนนี้ฉันกำลังจัดการกับกางเกงตัวป่วนอยู่ บอกแล้วว่าฉันเอว 26 สะโพก 35 แล้วนี่เอาไซส์อะไรมาก็ไม่รู้ จะตายแล้วเนี่ย แล้วฉันก็ค่อยบรรจงยัดขาอีกข้างลงไป อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น แต่มันก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้

แครด

แว๊กกางเกงขาดทำไมนะ อีกแค่รูดซิปขึ้นแค่นิดเดียวเท่านั้น ทำไมต้องขาดก่อนด้วยเนี่ย แล้วนี่ก็กางเกงแบรนด์เนมด้วย ฉันไม่อยากเสียเงินฟรีหรอกนะ

แอรด

เฮ้ยใครเข้ามาเนี่ย

"ไอ้โรคจิตรออกไปนะ"

โอ๊ยออกแรงเยอะไปหน่อยล้มเลยอะ ฉันทำได้แค่นอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น ฮือTT แล้วตอนนี้ไอ้โรคจิตรนั่นมันก็ขยับเข้ามาเรื่อยๆ ตายแน่แก้วใจ แล้วมันก็ค่อยๆนั่งลงข้างๆฉัน

"จะทำอะไรน่ะ"

ฉันถามมันออกไปแต่ถ้ามันตอบกลับมาว่าจะปล้ำฉันล่ะ

"ซิปเธอรูดลงไม่สุด เธอเลยลุกขึ้นไม่ได้ อยู่เฉยๆด้วย"

ง่ะ ดุจัง

"เสร็จแล้ว"

ค่อยสบายหน่อย

"นายต้องการอะไรตอบแทน"

ถ้ามันตอบมาว่าฉันล่ะ ไม่น่าถามเลย

"ฉันไม่ต้องการอะไรตอบแทน เพราะฉันเห็นสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว สายบราเธอหลุดน่ะ จัดการเอาเองนะ ฉันไปก่อน"

หือ สายบราหลุดหรอ???? อร๊ายยย จริงด้วย สายบราข้างซ้ายของฉันหลุด มันก็เลยทำให้เห็นเนินอกฉัน ไอ้โรคจิตร ฉันจะฆ่าแก

หายนะครั้ง ที่2

ตอนนี้ฉันกำลัง ช๊อปปิ้งกับฟางสวีทฮาร์ตของคุณป๊อบปี้หน้าหมีอยู่ ระหว่างนั้นก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น

~กอ บี นา ซอ ชี จาก โจ ชา ฮาน แด บวาซ ดาม ฮยอน คือ แดนทู ดอล เด จี บวา ลาโจม GG~

"สวัสดีค่ะ"

"(นั่นใช่น้อง แก้วรึเปล่าคะ)"

"ใช่ค่ะ"

"(คือพี่อยากจะให้คุณน้องมาถ่ายแบบกับน้องโทโมะหน่อยได้มั๊ย งานนี้รับรองค่าตัวสูงแน่ค่ะ)"

ฮะ ถ่ายแบบกับไอ้โรคจิตรนั่นหรอ

"เอ่อ..คือ"

"(นะคะ)"

"เอ่อ...ค่ะ ไปกี่โมงคะ"

"(บ่ายโมงค่ะ ขอบคุณน้องแก้วมากนะคะ)"

"ค่ะ"

"เฮ้อ"

"เป็นอะไรแก้ว"

"ก็ฉันน่ะต้องไปถ่ายแบบกับไอ้โรคจิตรอะดิ"

"อ๋อ นายแบบคนนั้นน่ะหรอ"

"อืม"

"ฉันก็ว่าเค้าไม่เห็นจะโรคจิตรตรงไหนเลยนะ ฉันว่าเค้าเป็นคนมีน้ำใจดีออก"

อีนี่เข้าข้างคนหล่อ

"ช่างเหอะ ฉันไปก่อนนะ"

ที่ถ่ายแบบ

"อ้าว น้องแก้วมาแล้วเหรอคะ"

ยังไม่มามั้ง

"ค่ะ ชุดอยู่ไหนค่ะ"

"ที่ห้องแต่งตัว อ้อ เราจะถ่ายกัน2เซ็ทนะคะ เซ็ทแรกจะเป็นคู่รักแบบวัยรุ่นหน่อย ส่วนเซ็ทที่2จะเป็นคู่รักที่ร้อนแรกนะคะ"

"ค่ะ"

ห้องแต่งตัว

ชุดอยู่ไหนน้า นี่ไง แม่เจ้าฉันอยากจะเป็นลม มันเป็นเอวลอยกับกางเกงยีนส์ขาสั้น หึย ไอ้โรคจิตรบ้า

ตอนถ่าย

"โทโมะครับโอบเอวน้องแก้วหน่่อยเร็ว"

"อย่างนั้นแหละ ไกล้อีกครับ ไกล้อีก โอบแน่นๆ เลยครับ ดีมาก"

ไอ้ผู้กำกับบ้า

เเชเเชะ

เซ็ทแรกผ่านไป แค่เซ็ทแรกก็ยังจะตายแล้ว แล้วเซ็ทที่สองฉันจะเหลือหรอ เซ็ทที่2นั่นมัน คอนเซ็ปต์ คู่รักร้องแรงนี่ ตายแน่ตายแน่ นั่นไงชุด เฮือ เกาะอกสั้นสีแดง แก้วใจอยากจะเป็นลม

ถ่ายเซ็ทที่สอง

"น้องแก้วเอามือโอบคอโทโมะ แล้วทำหน้ายั่วหน่อยนะครับ"

"อย่างนั้นแหละครับ"

แชะ

"คราวนี้น้องโทโมะก้มหน้าลงไปจูบน้องแก้วนะครับ จูบจริงเลยนะครับ"

ฮะ จะ...จูบจริง แว๊กไม่ทันแล้ว ไอ้โรคจิตรนั่นมัน จะ..จูบฉันแล้ว ไม่ยอม แม่จ๋าช่วยแก้วด้วยฮือ

ปัจจุบัน

"เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ"

"โห เท่าที่แกเล่ามาฉันว่าเค้าก็ไม่ได้โรคจิตรอะไรนะ"

ไอ้ป๊อบปี้บ้า

"ใช่ ครับพี่แก้ว ธามก็ว่าพี่แก้วคิดไปเองมากกว่า"

"ไอ้ธาม หุบปาก"

"คร้าบบบบ"

"จริงๆนะ พวกแกไม่เชื่อฉันหรอ"

"ไม่ใช่เพราะเธอไปอ่อยเค้าหรอเค้าถึงไดทำอย่างนั้นกับเธอ"

"จินนี่ นี่เธอช่วยใช้สมองคิดหน่อยได้ อย่าใช้นิ้โป้งเท้าคิด"

"อร๊ายยยยยยย นังแก้ว"

"ฉันไปพักผ่อนก่อนนะ ไม่อยากได้ยินเสียงสัพเวสี"

"นังแก้ว กลับมาเดี๋ยวนี้นะ อร๊ายยย"

"นี่จินนี่ เงียบหน่อยได้ไหม รำคาญ"

ฉันที่แอบดูอยู่ที่บันไดก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ ไม่คืดเลยว่าจงเบจะรำคาญเป็นด้วย

มาอัพแล้วค่ะ แต่งก็แต่งด้วยกันแต่พอเวลาอัพ กลับมาให้ไรเตอร์อัพ

เป็นไงกันบ้างเอ่ย เม้นกันหน่อยน้า เดี๋ยวเพื่อนไรเตอร์มันจะวีนใส่ไรเตอร์

มีอะไรก็บอกนะคะเต็มใจรับฟังเสมอ