กลับมารักกันได้มั๊ย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกลับมารักกันได้ไหม
ตอนที่ 1
ห้องลานสนามหญ้าขนาดใหญ่ถูกเนรมิตด้วยผ้าสีขาว ชมพู และดอกไม้นานาชนิด ทั้งประกอบด้วยเวทีขนาดพอเหมาะ เชิงตั้งเค้กขนาดใหญ่ และโต๊ะสีขาวสะอาด แต่งด้วยแจกันใจดอกคาเนชั่สีชมพูขาว ลานกว้าวแห่งนี้ถูกจัดให้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงแต่งงานของโทโมะและแก้ว บรรดาแขก และญาติของทั้งสองต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสอง ค่ำคืนอันแสนหวานคืนนี้ หญิงสาวสวมชุดเดรสเกาะอกสีขาวปนชมพูอ่อนสั้นเลยเข่ากับรองเท้าส้นสูงสีขาวสะอาด ผมถูกปล่อยยาวสยาย ดูแล้วเป็นธรรมชาติ ส่วนชายหนุ่มกับแต่งสูทสีขาวเหมาะกับหวานใจสุดที่รักของเขา
“ ขอเสียงปรบมือต้อนรับคู่บ่าว สาวของเราด้วยคร้าบบบบบ “ เสียงเขื่อนเพื่อนสนิทของโทโมะที่อาสาเป็นพิธีกรให้ดังขึ้น ตามด้วยเสียงปรบมือของบรรดาแขกที่มาร่วมงานมากมาย พร้อมการกับปรากฏตัวของคู่บ่าวสาว งานดำเนินไปจนกระทั่งเวลาส่งตัวทั้งคู่
“ แม่ขอให้รักกันนานๆ หนักนิด เบาหน่อยก็ให้อภัยกันนะจ้ะ ฝากหนูแก้วดูแลเจ้าโมะด้วยนะลูก” แม่โทโมะอวยพรให้ทั้งคู่
“ ค่ะ คุณแม่ “ หญิงสาวตอบรับด้วยรอยยิ้มอันอ่อนหวาน
“ ตาโมะ แม่ฝากดูแลน้องด้วยนะจ้ะ น้องอาจจะงี่เง่า เอาแต่ใจบ้างนะ ฝากลูกดูแลด้วย” แม่แก้วอวยพร
“ ครับ คุณแม่ ผมจะดูแลลูกคุณแม่อย่างดีเลยคร้าบบบบบบบบบ “
“ งั้นแม่ไปแล้ว โชคดีนะจ้ะทั้งสองคน “ ทั้งพ่อและแม่ของทั้งสองก็เดินออกไป
หญิงสาวเดินไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะจัดการกับเครื่องสำอางสีหวาน
หมับ!!!
“ นี่พี่ปล่อยแก้วนะ แก้วเหนื่อย “ หญิงสาวร้องเมื่อชายหนุ่มกอดเธอจากด้านหลัง
“ ตัวเล็กอะ พี่ว่าเรามาทำอะไรแก้เหนื่อยดีกว่านะครับ “ ชายหนุ่มพูดก่อนจะยิ้มหวานและส่งสายตาอันหื่นกระหายให้หญิงสาว
“ แต่พี่ค่ะ แก้วไม่.....” หญิงสาวไม่ทันค้านก็โดนชายหนุ่มปิดปากซะแล้ว
ใบหน้าคลุกเคล้ากับซอกคอขาวเนียมก่อนค่อยสำรวจเรือนร่างของหญิงสาวอันเป็นที่รักช้าๆ แล้วหันมาปลดสิ่งที่ปกคลุมกายเธอช้าๆ เริ่มจะชุดเดรสสีหวานแหววชวนน่าหลงใหล เขาค่อยๆปลดซิบของมันจากแผ่นหลังเนียมของหญิงสาวอย่างแผ่วพลางถูไถ่เรียวปากไปตามขอบชุดที่ปกปิดช่วงหน้าอกแล้วดึงมันออกให้พ้นทาง
“ พะ พี่ค่ะ แก้วเจ็บ “ หญิงสาวร้องคราง แต่ก็ตอบสนองสัมผัสของเขา
ชายหนุ่มไม่สนใจฟังสิ่งใด เลื่อนใบหน้ามาหยุดที่ขาอ่อนของหญิงสาวก่อนจะจัดการคาบสายรัดถุงน่องของเธอแล้วลากมันลงมาจนสุดปลายเท้าก่อนจะหันไปจัดการกับตนเอง
เพียงเสี้ยววินาที ชายหนุ่มก็โถมใส่ตัวร่างบางอีกครั้ง ด้วยสภาพไร้อาภรณ์
“ พี่ขอนะครับคนดี “ ชายหนุ่มอ้อนวอนด้วยสีหน้าที่จริงจังและอ่อนโยน
“ 4 ปีเราคบกัน พี่ให้เกียรติแก้วมาตลอด ถึงตอนนี้ แก้วคิดว่า.... มันถึงเวลาที่แก้วต้องยอมพี่แล้วนะค่ะ หวังว่าพูดแค่นี้คงเข้าใจ “ หญิงสาวยิ้มก่อนจะลูบไล้นิ้วเรียวยาวไปตามแผงอกและหน้าท้องของชายหนุ่ม
“ ขอบคุณนะครับ ที่รัก “ เขาพูดแค่นั้นก่อนที่จะจัดการกับบราเซียและอันเดอร์วร์สีขาวของเธอ
“ อื้อ พี่ค่ะแก้วไม่ไหวแล้วนะ “ หญิงครางเมื่อเขายังเล่นไม่เลิก กอด จูบ ลูบไล้เธอจนให้ความรู้สึกเสียวแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย ชายหนุ่มมอบจุมพิตให้เธออีกครั้ง แล้วใช้มือขย้ำยอดปทุมมาศเบาๆพอเสียว
“ อะ อื้อ อื้อ พี่โมะ แก้วเจ็บเหลือเกิน “ หญิงสาวครางอีกครั้ง หญิงสาวบริสุทธิ์มักไม่รอดจากการกระทำชำเราในคืนเข้าหอ และเธอคงเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน
ชายหนุ่มไล้เรียวปากไปตามหน้าท้องสีเนื้ออมชมพูแสนบอบบางก่อนจะเลื่อนลงมาชิมน้ำผึ้งหวานของหญิงสาวบริสุทธิ์ ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปทางช่องรักของหญิงสาว
“ อื้อ อื้อ เจ็บจังพี่ค่ะ แก้วไม่ไหวแล้ว “ หญิงสาวครางร้องเสียงหวาน ชายหนุ่มไม่ยอมหยุดง่ายๆชักนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไปเพื่อให้หญิงคนรักปรับสภาพได้ทัน เขาค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ นุ่มนวลและอ่อนโยนจนน้ำรักทะลักออกมาจนเลอะมือเขา ชายหนุ่มค่อยละเมียดละไมชิมนไหวานจากกายเธออีกครั้ง
“ ไหวไหมครับที่รัก “ ชายหนุ่มถามอย่างเจ้าเล่ห์ สีหน้าของหญิงสาวบ่งบอกให้รู้ถึงความทรมานของเธอ
...............................เขาทำเธอค้าง.....................
“ พี่ค่ะ อย่าทรมานแก้วสิ กะ แก้ว มะ ไม่ไหวแล้ว ได้โปรด “ หญิงสาวอ้อนวอนอย่างทุรนทุราย ความรู้สึกต้องการมันพุ่งจนทนไม่ไหว
“ อือ อื้อ อื้อ “ หญิงสาวครางกระเส่าไม่หยุดเมื่อเขาเอาแกนกลางสอดเข้าไปในช่องทางรักของเธอ
“ คับแน่มากที่รัก “ ชายหนุ่มครางกระเส่าเพราะความรัดแน่นของช่องรักของหญิงสาว ขยันกายไปตามจังหวะช้าๆและค่อยๆเร่งความเร็ว
“ พี่ค่ะ แก้วเจ็บ “ หญิงสาวครางอย่างทรมาน ทั้งทรมานและสุขในคราวเดีนวกัน
“ ไม่เจ็บนะครับที่รักของพี่ “ ชายหนุ่มปลอบประโลบแล้วลดความเร็วให้หญิงสาว
.
.
.
.
.
.
เวลาผ่านไปจน ตี 1 กิจกรรมรักบนเตียงขนาดใหญ่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“ อื้อ อื้อ พี่หยุดทำไม “ หญิงสาวครางกระเส่าไม่หยุด แต่เขาหยุดชะงักจนเธอต้องหันไปถาม
..................................
สวัสดีก้าบ ไม่อัพตั้งนาน NC ไม่ใช่ครั้งแรกที่แต่งแต่เป็นครั้งแรกที่แต่งยาวววววววววววววววววววววว ฝากเม้นด้วยนะคร้าบบบบบบบบ แล้วจะอัพต่อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ