Oh My Dear.ฉันรักเธอ

"ยัยแก้ว!!! ตื่นได้แล้ว วันนี้มีนัดกับเพื่อนไม่ใช่หรอ" เกลตะโกนใส่น้องสาวขี้เซเของตัวเอง

"โอ๊ยพี่ อย่ามารบกวนเวลานอนกลางวันของฉันนะ" แก้วตะโกนกลับ

"นอนกลางวันบ้าบออะไรละ นี่มันจะ6โมงแล้วนะ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน" เกลเอาหมอนตีแก้ว

"นี่ ฉันเจ็บนะพี่"

"ก็ตื่นสิยะ"

"จะรีบอะไรนักหนา" แก้วยังคงเถียงเกลอยู่

"คืนนี้แกไม่ไปงานวันเกิดหวายหรือไงหะ" เกลทั้งตะโกน ทั้งตี แต่แก้วก็ไม่ยอมลุก

"จริงด้วย ฉันลืมไปเลยอะ พี่ออกไปก่อนปะฉันจะรีบอาบน้ำแต่งตัวไปงานและ" แก้วไล่เกลให้ออกจากห้อง แล้วตัวเองก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัว และวิ่งเข้าห้องน้ำ

15 นาทีผ่านไป

"เฮ้อ... ใส่ชุดไหนดีเนี้ย จะใส่แบบเดิมที่เคยใส่ก็ไม่ได้[เสื้อยืด เดบยีนขายาว รองเท้าผ้าใบ(โห้...โคตรเเลยค่ะม๊า^^:pupcake)] ยัยหวายเป็นคุณหนู ใส่ไปก็อายคนอื่นเค้า" แก้วเดินจากห้องน้ำ พรางบ่นๆๆ เพราะไม่รู้ว่าจะใส่ชุดไหนดี

"'งั้นเอาเป็นชุดนี้ละกัน" ในที่สุดแก้วก็เลือกได้ และชุดที่แก้วเลือกก็คือ เดรสแขนกุดสีชมพู ชายกระโปรงเป็นชั้นๆ ยาวเลยเข่าประมาณ1นิ้ว และมีเสื้อคลุมตัวน้อยสีขวาดูน่ารัก พอแก้วใส่เสร็จก็เดินออกมาจากห้อง และ...

"555+" เสียงกวินน้องชายตัวแสบของแก้ว ที่กำลังกดรีโมดทีวี และกิดขนมขำขั้น จึงที่ให้ขนมที่อยู่ในปากกระเด็นออกมาเต็มไปหมด

"นี่!! ไอ้น้องบ้าขำอะไรของแกหะ หยี!! สกปรก" แก้วชี้หน้าบ่นกวิน

"ก็ขำยัยทอมใส่กระโปรงไง นี่นึกว่าพี่สวยมากเลยหรอหะ แต่ผมว่าพี่อะนะ ไปส่องกระจกก่อนไป มันแบบว่า... มัน..." กวินพูดไปด้วยขำไปด้วยกินไปด้วย(โห้...สวดยอด ทำไปได้==:pupcake)

"มันอะไรของแก เอ๋อสวยใช้มั้ยละ555" แก้วพูด

"มัน... เหมือนเดผ้กปัญญาอ่อนเลยว่ะ555+  แหะๆๆ" กวินทั้งพูด ทั้งกิน ทั้งขำจึงทำให้ขนมติดคอ

"555! สมน้ำหน้าไอ้น้องบ้า 555!" แก้วขำน้องชายตัวเอง แล้วเดินไปใส่รองเท้าหน้าบ้าย รองเท้าที่แก้วใส่เป็นรองเท้าส้นสูง

"พี่! ฉันไปก่อนนะ อาจกลับมาดึกหน่อย แต่พี่ไม่ต้องรอ ฉันมีกุญจาแล้ว" แก้วตะโกนบอกพี่สาวที่กำลังอยู่ในครัว แล้วจึงเดินออกไปเปิดประตูบ้านแล้วขับรถออกไป

บ้านหวาย

"นี่ทุกคมีใครเห็นแก้วมั้ย นี่ยังไม่มาอีกหรอ" ฟางถามเพื่อนๆ

"ไม่เห็นเลยแกเห็นมั้ยยัยมีน" เฟย์ตอบฟางแล้วหันไปถามมีนต่อ

"ไม่เห็นเหมือนกันจ๊ะ" มีนตอบเฟย์

ด้านหนุ่มๆ

"เฮ็! ไอ้พิช ไงว่ะไม่ได้เจอตั้งนานสบายดีมั้ย" โทโมะตะดกนเรียกพิชชี่

"เห้ย! ไอ้โมะ ไอ้ป๊อป ไอ้จอง ไอ้เขื่อน แหมมากันครบเลยนะเว้ย อ้าว! แล้วไอ้เคนไม่มาหรอว่ะ" พิชชี่พูด พรางยิ้มด้วยความดีใจ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเคนตะหายไม่ไหน

"เอ๋อ! ไอ้เคนมันไปจีบสาวอยู่นู้นละ" ป๊อปปี้ชี้ไปทางเคนตะที่กำลังคุยกับสาวๆที่อยู่ในงานอยู่อย่างสนุกสนาน

"เห้ย ไอ้พิชแล้วน้องหวายอยู่ไหนว่ะ โตขึ้นเนี้ยสวยปะ แล้วหุ่นเป็นไงว่ะอ้วนหรือผอม ยังน่ารักเหมือนเดิมปะว่ะ" จองเบถามพิชชี่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"แหม ไอเจองไม่ต้องเลยมึอะ ไม่ได้เจอกันมา5-6ปีเนี้ย ไม่ถามถึงฉันซักคำ ดันไมถามถึงยัยหวาย น่าน้อยใจจริงๆเลย..." พิชชี่พูด พรางส่ายหน้าไปมา

"โห้ กูขอโทด แล้วไงว่ะหวายอยู่ไหนวะ" จองเบยังทวนคำถามเดิม

"นี่มึงจะจีบน้องกูหรอว่ะ กูไม่ให้นะเว้ย" พิชชี่พูดแล้วชี้ห้าจองเบไปด้วย

"พี่พิช พี่เห็นยัยแก้วปะ ป่านนี้ทำไมยังไม่มาอีกอะ เฮ้อยัยเพื่อนคนนี้นี่ จริงๆเลย" บ่นใส่พี่ชายของตัวเอง

"เออ...พี่ก็ไม่เห็นนะ ลองโทรดูรึยังละ แก้วเค้าอาจกำลังเดนทางมาก็ได้นะ" พิชชี่ตอบน้องสาวสุดที่รักของตน

"จริงสิ ยัยแก้วอาจจะไม่รู้ทาง งั้นไม่มีอะไรและพี่คุยกับเพื่อนๆพี่ต่อเถอะ" หวายพูโจบก็รีบหยิบโทรศัพท์ในกะรเป๋าออกมา แล้ววิ่งออกไปคุยที่อื่น

"เฮ้ย...แหมไอ้พิช แฟนมึงหรอว่ะโคตรน่ารักเลยอะ" โทโมะพูดพร้อมกับเอาข้อศอกสกิดแขนเพื่อน

"เออวะ ทั้งสวยทั้งน่ารักเลยอะ" เขื่อนพูด

"เออวะ ชื่อไรวะไอ้พิช" จองเบเสริม

"เห้ย ไม่ใช่แฟนกูแต่...นี่พวกแกจำไม่ได้จริงหรอวะ โดยเฉพาะมึงอะ น่าจะจำได้นะเว้ย"

"ใครวะไอ้พิช"

"โธ่ มึงลองมองตาน้องเค้าดีๆ ดิวะ" พิชชี่ให้จองเบลองมองตาหวายให้ดีๆ เพราะเค้ารู้ว่าจองเบชอบหวายมาตั้งแต่เด็กๆ และเค้าก็ได้มองตาหวายทุกๆวันอยู่แล้วด้วย แต่เมื่อจองเบมองตาหวายดีๆแล้ว ก็พูดขึ้นมาว่า...

"วะ วะ วะ หวาย หวาย หวาย หวายจริงๆด้วยหวาย" จองเบพูด ตอนแรกๆที่นึกออกก็ตกใจ แต่ก็อดดีใจไม่ได้ เพราะได้เจอคนรักของตน

"หะ หวายหรอวะ แกแน่ใจนะไอ้จอง" โทโมะพูด

"ออ..วะแกแน่ใจหรอวะ น้องเค้าสวยขึ้นขนาดนี้เลยหรอวะ" เขื่อนพูด

"แน่ใจดิวะ ต้องใช่แน่ๆ ว่าไงวะ ใช่ๆมั้ยไอ้พิชชี่ ใช่หวายจริงใช่มั้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ" จองเบหัยไปถามพิชชี่เพื่อความแน่ใจ แล้วเอามือทั้ง2ข้างของเค้าจับไหลของพิชชี่แล้วเข่ยาอย่างแรง 

"เออ..ใช่" พิชชี่ตอบจองเบแล้วยิ้มให้บางๆ

"งั้นกูไปหาหวายก่อนนะเว้ย ไปและ" จองเบยิ้มกว้าง แล้วโบกมือลาเพื่อนๆเพื่อที่จะไปหาหวาย

"โห ไอ้เพื่อนคนนี้ เจอคนรัก มันทิ้งเพื่อนเลยเว้ย" เขื่อนพูดพร้อมส่ายน่าเบาๆ

เป็นเรื่องที่2แล้วนะค่ะ และก็ต้องขอบคุนทุกคนที่ให่กำลังใจค่า~~~~~