My close friend ทั้งหัวใจให้นายเพื่อนสนิท

ตอนที่ 3

“ฟูๆ ขึ้นรถได้แล้ว” ผมเรียกแล้วยัยนั่นก็หันมามองผม ยัยนั่นไม่ค่อยชอบให้ผมเรียกฟูๆสักเท่าไรแต่เพราะเราเป็นเพื่อนสนิทกันยัยนั่นเลยยอมผม รวมทั้งเพื่อนในแก๊งผมก็เรียกยัยฟางแบบนี้เกือบทุกคน

“นี่ไอ้ป๊อปแกเลิกเรียกฉันว่าฟูๆทีเหอะ ฉันชื่อฟาง แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ฟูแล้วด้วย- -” ยัยฟางพูดขึ้นหลังจากเรามาขึ้นรถกันแล้ว

“เหอะน่า~ ฉันเรียกจนติดปากแล้วน่ะ” ผมพูดออกไป ก็มันติดปากแล้วจริงๆ หนิ

“เออๆ แกจะเรียกก็เรียกไป แต่ถ้าอยู่ท่ามกลางแฟนคลับทั้งหญิงทั้งชายของฉันแกก็เรียกให้มันดีๆ หน่อยก็แล้วกัน” ยัยนี่เล่นซะยาวเลยอ่ะ

“เออน่าฉันรู้หรอก”แล้วหลังจากนั้นเราก็เงียบตลอดทางเพาะอะไรน่ะหรอ เพราะยัยฟางเล่นหลับตลอดทางเลยน่ะสิ ทุกคนคงจะไม่อยากเห็นผมคุยกับคนหลับหรอกน่ะ - -*

“ฟาง ฟาง ยัยฟางตื่น” โอ๊ยตื่นสิโว้ยยัยบ้านี่ ขี่เซาจริงๆเลย ตื่นๆๆๆๆ

“ยัยฟู~ !!!!” แล้วผมก็ตะโกนลั่นรถ เพื่อให้ยัยฟางตื่นแล้วมันก็สำเร็จ5555

“หืม~ มีอารายช้านง่วง” ยัยนั่นพูดเสียงยานคางเพื่อให้รู้ว่าตัวเองง่วงจริง แต่แล้วมันก็....

“ยัยฟาง!!! แกอย่างเพิ่งหลับน่ะโว้ย” ผมตะโกนทันทีหลังจากที่ยัยนี่ทำท่าจะหลับต่อ ไม่ได้ๆๆๆ หลับไม่ได้

“อาราย~” ยังมาถามอีก ถึงบ้านแกแล้วโว้ย

“ถึงบ้านแกแล้วไปนอนต่อที่บ้านแกเลยไป”

“เออๆๆ ไปแล้ว ขอบใจมากที่มาส่ง ^^*” ยัยนั่นพูดเสร็จก็ส่งยิ้มหวานมาให้ ประเภทที่สามารถละลายใจหนุ่มๆ หลายยคนได้เลยหล่ะ แต่ขอโทษมันใช้ไม่ได้ผลกับผม - -

“นี่!!! แกอย่าไปยิ้มแบบนี้ให้คนอื่นน่ะเว้ย ยิ้มแบบนี้บ่อยๆ เดี๊ยวโดนไอ้พวกโรคจิตเขมือบไปกิน” ผมตะโกนไล่หลังยัยฟางไป

“เออๆ ขอบใจที่เป็นห่วง” ยัยนั่นหันมาพูดกับผมแล้วเดินเข้าบ้านไป แล้วผมก็ขับรถกลับบ้าน

วันรุ่งขึ้น

Fang talk

“ฟางลูก ป๊อปปี้มารบแล้วน่ะ” แม่ฉันตะโกนเรียกฉันเพื่อให้รู้ว่าไอ้ป๊อปมันมารับฉันแล้ว

“ค่ะแม่เสร็จแล้วค่ะลงไปแล้ว” ฉันตะโกนตอบแม่กลับไปแล้วรีบวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว เชื่อเถอะค่ะไปถึงอีตานี่ต้องบ่นฉันจนหูชาแน่ๆเลยอ่ะ

“กว่าจะมาได้น่ะคุณหญิง” นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำเสียงมันเนี่ยมาก่อนตัวจริงๆเลย

“แล้วแม่ไปไหนล่ะ” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อเลี่ยงการโดนบ่น

“คุณอาไปช๊อปปิ้งแล้ว” ช๊อปปิ้งบ้าอะไรเช้าป่าเนี้ย

“ช๊อปปิ้ง!!!! ช๊อปปิ้งที่โต้รุ่งหรือไงเช้าขนาดเนี่ย” แม่กลัวของหมดหรือป่าวว่ะเนี่ย

“เถอะน่า รีบขึ้นรถเร็ว” ตานั่นพูดเสร็จก็เดินขึ้นรถเชยเลย ไอ้บ้าแล้วฉันจะอยู่ทำซากอะไรหล่ะ - -

“นี่ทำไมแกถึงได้นอนตื่นสายได้ขนาดนี้เนี่ย” พอขึ้นรถปุ๊ปก็บ่นปั๊บเลยน่ะเพื่อนรัก - -

“เอาเถอะน่ายังไงมันก็สายไปแล้ว บ่นไปมันก็กลับไปแก้ไม่ได้แล้วหนิ” ฉันพูดแบบน่าตายสุดๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไรเล๊ย

“- -*” ดูไอ้ป๊อปมันทำหน้าสิน่าจับเฉือนจริงๆเลย

“แกอย่าทำหน้าอย่างงั้นสิว่ะไอ้ป๊อป แกไม่ต้องเครียด”

“ฉันเครียดแกเนี่ยแหละ ฉันอยากรู้ว่าเมื่อไรแกจะโตสักที ไม่ได้ใส่ใจ.....”

“พอก่อนๆ” ตานั่นกำลังจะพูดต่อ แต่ฉันขัดใว้ก่อน ก็ถ้าปล่อยให้พูดต่อมีหวังได้ยาวแน่เลย มันจะขี้บ่นอะไรขนาดนั้น

“อะไร”

“ก็ฉันอยากรู้ว่าทำไมแกขี้บ่นจัง” ฉันถามมันออกไป

“มันก็เป็นปกตินี่” ปกติบ้านแกอ่ะดิทีกับฉันเนี่ยบ่นเอาๆ ที่สาวน่ะทำเป็นเก๊ก

“ปกติอะไรของแก เวลาแกอยู่กับฉันน่ะบ่นอย่างกับว่าแกเป็นตุ๊ด ทีอยู่กับสาวๆ เนี่ยเก๊กจังน่ะ”

“ก็ฟูๆชอบทำตัวให้เค้าบ่นเองหนิ” เอาอีกแล้วมันมาสรรพนามนี้อีกแล้วเจ้าค่าท่านผู้อ่าน

“แล้วทำไมแกต้องเก๊กขนาดนั้นด้วย ทำเป็นเงียบ ขรึม อยากจะอ้วก”

“ก็ท่าไม่เก็กเดี๊ยวชาวบ้านชาวเมืองเค้ารู้หมดว่าหนุ่มป๊อปปูล่าห์ของโรงเรียนน่ะมันติ๊งต๊องขนาดไหน” เออจริงของมัน รู้สึกว่าเวลามันอยู่กับกลุ่มเพื่อนมันจะติ๊งต๊องมากเลยน่ะ

“เออๆๆๆ แกจะเก๊กก็เรื่องของแกฉันไม่อยากรู้หรอก”

“อ้าวไม่อยากรู้แล้วฟูๆ จะถามทำไมอ่ะ” เออว่ะฉันเป็นคนถามนี่นาไม่น่าเลย กรรม

“ก็ตอนนี้ฉันไม่อยากรู้แล้ว -*-“ แล้วเราก็คุยกันเรื่องเปื่อยจนไปถึงโรงเรียน

 ^_______________________________________________________________^

เป็นไงบ้างเอ่ยมาอัพให้แล้วน้า ไม่สนุกก็บอกได้ แนะนำกันได้ และที่สำคัญเม้น + โหวตให้พลอยด้วยน้า~