รักนะนายองคลักษ์แวมไพร์ของฉัน (TK)
NookLoveForever
2) มันไม่จริงใช่ไหม! TT
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความต่อเลยนะ 
โทโมะ : นี่เธออย่าทำเป็นเล่นนะ
แก้ว : โอ๊ย แล้วฉันต้องทำอะไรมั่งอะ
โทโมะ : ทำตามที่ฉันสั่ง
แก้ว : ไหนนายบอกว่านายเป็นองคลักษณ์ของฉันไงย่ะ
โทโมะ : ความหมายองคลักษณ์สำหรับฉันคือ ดูแลเธอก็พอ
แก้ว : นี่มันเรื่องอะไรกันเนี๊ย
โทโมะ : เอาเป็นว่าต่อไปนี้เธอห้ามกลับไปบ้านหลังนั้นอีก
แก้ว : ทำไมอะ
โทโมะ : ที่นั่นไม่ปลอดภัยสำหรับเธอแล้ว
แก้ว : แล้ว เสื้อผ้า กับโรงเรียนฉันล่ะ
โทโมะ : เรื่องเสื้อผ้าฉันให้เพื่อนฉันเก็บให้เธอแล้ว ส่วนโรงเรียนฉันลาออกให้เธอแล้ว
แก้ว : แต่ฉันอยากเรียนอ่าา
โทโมะ : ไม่ได้!
แก้ว : โห้ย ดุจังเหมือนยักษ์เลย คิ คิ
โทโมะ : ฉันไม่ใช่ยักษ์เว้ยย ฉันเป็นแวมไพร์
แก้ว : หะ นายพูดว่าอะไรนะ
โทโมะ : เอ่อ...ฉันบอกว่าอยากออกไป
แก้ว : ไปดิ ฉันกลัว
(แล้วโทโมะก็อุ้มแก้ว แล้วกระโดดเหาะกลับบ้านไปในที่สุด)
เราว่าม๊าแก้วคงเหนื่อยมามากกับเรื่องวันนี้อะนะปล่อยให้ม๊าพักก่อนละกัน
[ถึงอัพน้อยแต่จะพยายามอัพบ่อยละกันคะ]
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
