ภารกิจเลิฟตามล่ารักสะดุดกับดักหัวใจนายเย็นชา

เช้าวันรุ่งขึ้น

ณ ริมทะเล

"ป๊อปปี้” เนยเรียกป๊อปปี้เสียงดังหลังจากเห็นป๊อปปี้ลางนอนอยู่ด้วยกันบนเสื่อ

“ครับ” ป๊อปปี้พูดพร้อมลืมตาและปลุกฟาง

“ปลุกฟางทำไมป๊อปปี้ ฟางยังไม่ง่วง” ฟางพูดและลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าป๊อปปี้

“หายง่วงหรือยัง”เนยพูดพร้อมหยิบแก้วพลาสติกที่มีน้ำเปล่าอยู่เต็มแก้วสาดใส่หน้าฟาง

“ป๊อป” ฟางพูดพร้อมหันไปมองหน้าป๊อปปี้และน้ำตาก็ไหลออกมาเป็นทาง

“อย่ามาบ่อน้ำตาตื้น” เนยพูดพร้อมดึงป๊อปปี้เข้าไปกอด

“เนย! อย่ามาว่าฟางแบบนี้น่ะ” ป๊อปปี้พูดพร้อมมองหน้าเนยแบบไม่พอใจ

“ก็ยัยนี่มาแย่งป๊อปปี้ไปจากเนย” เนยพูด

“ฟางไม่เคยแย่งแฟนใคร”ฟางพูด

“อย่ามาใสซื่อหน่อยเลย เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่หาแฟนไม่ได้” เนยพูดพร้อมมองหน้าผู้หญิงที่มีน้ำตาไหลมาเป็นทาง

“เนย!”  ป๊อปปี้ตะโกนเสียงดัง

“ทำไมล่ะค่ะที่รัก”เนยพูดพร้อมบีบแขนป๊อปปี้อย่างแรง

“ที่รัก” ฟางทวนคำพูดของนายเบาๆ

“ไม่ใช่ อย่างที่ฟางคิดน่ะ”ป๊อปปี้พยายามอธิบายให้ฟางเข้าใจ

“ ถ้าไม่ใช่แล้วผู้หญิงคนนี้คือใคร” ฟางพูด

“ป๊อปปี้เธอต้องแต่งงานกับฉัน ไม่อย่างนั้นยัยผู้หญิงคนนี้เสียใจไม่เลิกแน่” เนยกระซิบข้างหูป๊อปปี้

“ป๊อป ตอบฟางมาสิ” ฟางพูด

“ก็” ป๊อปปี้พูดพร้อมมองหน้าเนย

“ฉันเป็นแฟนป๊อปปี้” เนยตอบ

“จริงเหรอค่ะ” ฟางพูดเสียงเบา

“ ครับ” ฟางพูดออกมาโดยที่ปากไม่ตรงกับใจ

“ไปเถอะ” เนยพูดพร้อมดึงป๊อปปี้เดินตามไปด้วย

“มีแฟนแล้ว มาหลอกฟางทำไม” ฟางพูดพร้อมมีน้ำตาที่มาจากหัวใจไหลออกมา

“หลอกฟาง...ทำไม” ฟางตั้งคำถาม

“ถ้าป๊อปรักฟางแล้วป๊อปทำอย่างนี้ทำไม” ฟางพูด ในขณะที่ฟางตั้งคำถามทำให้เขารู้สึกเหมือนมีมีดบางๆมาแทงหัวใจของเขาตลอดเวลา

“ป๊อป” ฟางพูดชื่อผู้ชายที่เขารักมากที่สุดและตอนนี้เขากำลังทำให้ฟางตายไปช้าๆ

“ฟาง” จู่ๆก็มีเสียงใสๆของเฟย์ดังขึ้นมาแต่ไกล

“ฟางเป็นอะไร” เฟย์วิ่งมากอดร่างของหญิงสาวที่ทำท่าเหมือนหมดแรงแล้วกำลังตายลงช้าๆ

“........................” คำตอบของฟางเป็นแค่เพียงความเงียบ

“ฟาง” เฟย์ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ฟางอย่างเป็นห่วง

“ฟางไม่เป็นไร” ในที่สุดคำพูดก็ออกมาจากปากฟาง ถ้าใครได้ยินก็คงบอกว่ามันสั้นมาก  แต่สำหรับพี่น้องคู่นี้ที่อยู่ด้วยกันมาเกือบยี่สิบปี มันเป็นประโยคแรกที่ฟางพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาและระบายออกมาได้ยาวที่สุด

“แล้วฟางจะไปไหน”   เฟย์พูดหลังจากเป็นฟางเดินออกจากที่ตรงนั้นอย่างช้าๆ

“.................” คำตอบเหมือนเดิมแต่ความเร็วในการเดินของฟางเพิ่มมากขึ้น

“ฟาง อย่าเดินหนีเฟย์สิ” เฟย์วิ่งตามฟางไปติดๆ

“ กลับบ้าน” ฟางหันหน้ามามองเฟย์

“ ไม่กลัว คุณแม่สงสัยหรือไง” เฟย์พยายามยื้อฟาง

“ถ้าสงสัยก็จะตอบ” ฟางพูด

“ฟาง” เฟย์พูด