รักยุ่งๆ ของเราสองคน

       โทโมะหนุ่มหล่อแต่ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านสวนกับแม่เพียงสองคน  ส่วนพ่อทำงานอยู่ต่างประเทศ นานๆ จะมาหาสักครั้งหนึ่ง

    “ โทโมะ วันนี้น้องแก้วจะมาอยู่กับเรานะ” แม่เอ่ยบอกลูกชายที่เพิ่งกลับจากส่งผลไม้  บ้านของชายหนุ่มนั้นปลูกผลไม้ไว้เยอะก่อนจะเอาไปส่งยังร้านค้าประจำในตลาดและร้านขายของฝาก

     “ อะไรนะแม่  ยัยแก้วเด็กแสบนะเหรอ” โทโมะเอ่ยถามแม่  เพราะตอนเด็กๆ ทั้งสองชอบทะเลาะกันเป็นประจำ  จนชายหนุ่มเรียกหญิงสาวว่าเด็กแสบ

      “ อย่าเรียกหนูแก้วอย่างนั้นนะโทโมะ”  ระหว่างที่สองแม่ลูกนั่งคุยกันอยู่นั้นก็มีรถคันหนึ่งมาจอดที่หน้าบ้าน

     “ รถใครมานะ” โทโมะเอ่ยถามด้วยความสงสัย

      “ สงสัยหนูแก้วมาแล้ว” แม่ของชายหนุ่มบอกแล้วลุกเดินมาหาบ้าน

     แก้วเด็กตัวแสบที่ชายหนุ่มว่าแต่พอโตขึ้นหน้าตาที่ขี้ริ้วขี้เหร่กลับกลายเป็นสาวสวย และโตเป็นสาวสมวัย  หญิงสาวผมยาวประบ่าเดินลงมาจากรถแท็กซี่พร้อมกระเป๋าที่สะพายหลังใบใหญ่หนึ่งใบ  เธอสวมเพียงเสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น  รองเท้าแตะสีแดงคู่โปรด

      “ หนูแก้วใช่ไหม”

      “ ค่ะ สวัสดีค่ะคุณน้า” แก้วยกมือไหว้หญิงสาววัยกลางคนเพื่อนสนิทของมารดาที่ส่งหญิงสาวให้มาอยู่เป็นเพื่อนในช่วงปิดเทอม

      “ โตขึ้นเป็นสาวเลยนะ  นี้พี่โทโมะจ๊ะ”

      “ สวัสดีค่ะพี่โทโมะ” แก้วทักทายด้วยรอยยิ้ม  โทโมะที่เห็นว่าหญิงสาวสวยก็มองตาไม่กระพริบจนมารดาอมยิ้มให้กับลูกชาย

       “ โทโมะ”

     “ ครับแม่” โทโมะเอ่ยกับมารดา

       “ พาน้องไปที่ห้องสิลูก”

    “ ตามมาสิ” โทโมะบอกแล้วเดินนำไป  แก้วมองก่อนจะเดินตามชายหนุ่มขึ้นมาบนบ้าน

      “ ไม่เจอกันนานเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว

      “ เปลี่ยนยังไงเหรอ”

    “ ก็ดูไม่กวน ไม่แสบเหมือนตอนเด็กๆ”

    “ คนเราโตขึ้นก็ต้องเปลี่ยนตัวเองบ้างสิ  แต่ไม่ใช่เปลี่ยนทั้งหมดแค่ปรับตัวเท่านั้นเอง” แก้วบอกก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่ชายหนุ่มเปิดประตูให้

       “ พี่จัดไว้ให้ ไม่ชอบตรงไหนก็บอกเดี๋ยวจัดการเปลี่ยนให้”

    “ แค่นี้ก็ดีมากแล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะ” แก้วบอกกับชายหนุ่ม

      “ เอ่อ อยู่ที่นี้ไม่ต้องใส่ขาสั้นก็ได้  วัยรุ่นแถวนี้มันเยอะ  มันอันตราย” โทโมะบอกแล้วเดินออกจากห้องไป แก้วจึงจัดเสื้อผ้าเข้าใส่ในตู้ก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง  บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สองชั้นมีห้องห้องทั้งหมดสี่ห้องนอน  มีห้องน้ำในตัวและด้านล่างก็ยังมาแคร่ไม่ที่เอาไว้นั่งเล่น  นั่งทำขนม

       “ ทำอะไรอยู่ค่ะ” แก้วเอ่ยถามแม่ของชายหนุ่มพร้อมนั่งลงตรงข้าม

       “ น้าจะทำกล้วยฉาบนะจ๊ะ  เอาไปส่งที่ตลาด”

       “ เดี๋ยวแก้วช่วยค่ะ” แก้วเอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคน

       “ จะทำเป็นเหรอ” โทโมะที่เดินแบกกล้วยดิบเข้ามาถามอย่างไม่แน่ใจ

       “ เดี๋ยวพี่โมะก็ค่อยดูสิ” แก้วบอกแล้วตัดกล้วยดิบออกมาปลอกอย่างชำนาญ

       “ โทโมะไปตัดกล้วยมาอีกสิจะได้ช่วยกันปลอก” แม่เอ่ยบอกลูกชายที่ยืนมองหญิงสาวไม่วางตา   เมื่อโทโมะตัดกล้วยมาจนพอก็มาช่วยกันปลอกกล้วยดิบลงในน้ำที่ผสมกับเกลือไว้เรียบร้อยแล้ว  แม่ของโทโมะก็ย้ายมาหั่นกล้วยเป็นแว่นๆ แทนก่อนจะเอาไปพึ่งให้แห้ง  แล้วน้ำมาทอดก่อนจะลงคุลกกับน้ำตามที่เคี่ยวกับน้ำเพื่อเพิ่มความหวาน

       “ เก่งดีนิ”

    “ แน่นอน  ก็แก้วเรียนคหกรรมมานิ” แก้วบอก  ตอนนี้ทั้งสองช่วยกันเอากล้วยฉาบที่คลุกน้ำตาลเสร็จแล้วมาตักชั่งแล้วปิดปากถุงก่อนจะแปะสติกเกอร์ของร้าน

       “ เอาไปส่งที่ไหนอ่ะ”

    “ ตลาดและร้านของฝาก  จะไปด้วยกันไหมล่ะ” โทโมะเอ่ยช่วยหญิงสาว

      “ วันนี้ขอไม่ดีกว่า  เดี๋ยวจะช่วยคุณน้าเก็บล้าง” แก้วบอกเมื่อช่วยชายหนุ่มยกลังที่บรรจุถุงขนมขึ้นรถ  โทโมะจึงขับรถออกไป