เรื่อง รักสุดใจของนายโทโมะ K-otic
เจ้าชายขนมหวาน
2) สตอเบอร์รี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าแล้วจ้า วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันต้องมาเรียนโรงเรียนนี้หลังจากที่แม่คุยดับครูเสร็จครูก็พาฉันไปที่ห้องเรียนแต่พอใกล้ถึงห้องเรียน
แก้ว -ครูคะหนูขอตัวเข้าห้องได้ไหมคะ ครูไม่ต้องรอนะคะเข้าห้องไปก่อนก็ได้คะ
ครู- จ้ะ พอถึงห้องน้ำฉันก็จัดการเปลี่ยนเสื่อผ้าที่ซื้อจากจตุจักทันที มันเป็นชุดนักเรียนสีชมพูเอวลอยกระโปรงสั้น2คืบวิคผมสีชมพู555ดูสิว่ามันจะโดนไล่ออกรึเปล่า แก้ว- มาแล้วคะ เด็กทั้งหมดที่นั่งอยู่ในห้องทั้งหมดมองฉันเป็นตาเดียว555ไม่มองให้มันรู้ไป
ครู- ทำไมเธอแต่งตัวอย่างนี้เนี้ยมากับครูเดี๋ยวนี้เลย แก้ว- หนูโดนไล่ออกแล้วใช้ไหมคะ ครู- ยังหรอกต้องให้คุณโทโมะพิจารณาก่อน
แก้ว - คุณโทโมะ
ครู -ใช่คุณโทโมะเจ้าของโรงเรียนนี้ แก้ว -แล้วคุณโทโมะจะพิจารณาหนูรึเปล่าคะ
ครู- ยังไม่รู้เธอต้องไปห้องปกครองก่อน ห้องปกครอง หลังจากที่ครูคนหนึ่งโทรไปที่บ้าน
ครู1- เธอเป็นเด็กในปกครองของหม่อมจารุเหรอ
แก้ว -คะ
ครู1 -เดี๋ยวฉันไปเรียกคุณโทโมะมานะเธอดูเด็กคนนี้ไว้ด้วย 10นาทีผ่านไป ทำไมไปนานจังเมื่อไหร่จะมาเนี้ยอยากโดนไล่ออกเต็มที่แล้วนะ พลัก อะมาแล้ว โหนายโทโมะเนี้ยอายุยังน้อยอยู่เลยเป็นถึงเจ้าของโรงเรียนเลยเหรอเนี้ยดูจากหน้าตาก็น่าจะประมาณ19ได้แหละ
โทโมะ- เธอเองเหรอแล้วทำไมแต่งตัวอย่างนั้นมันผิดระเบียบโรงเรียนรู้ไหม
แก้ว- รู้
โทโมะ- รู้แล้วทำไมยังไส่อีกโชว์สะดือซะด้วย นายนั้นไม่พูดเปล่ามองมาที่สะดือฉันด้วยฉันรีบเอามือดึงเสื้อลงไปปิดแต่มันก็ดันเห็นข้างบนอีกนี้
แก้ว- อย่ามองนะ โ
ทโมะ- อ้าวก็เธอตั้งใจจะโชว์ไม่ใช้เหรอ
แก้ว - ไม่ใช่สักหน่อย
โทโมะ -ถ้าไม่อยากให้ฉันดูก็เปลี่ยนชุดซะ
แก้ว - ไม่
โทโมะ- งั้นฉันจะขังเธอไว้ แล้วนายนั้นก็เอารีโมทขึ้นมากดปุ่มทำให้ประตู หน้าต่างล๊อกทั้งหมด
แก้ว - ฉันไม่กลัวหรอกฉันโดนขังนายก็โดนด้วย
โทโมะ -แต่ถ้าเธอไม่เปลี่ยนชุดเธอจะไม่ได้ออกไปและไม่ได้กินอาหารด้วย
แก้ว- ฉันไม่ได้กินนายก็ไม่ได้กิน
โทโมะ- เรื่องไรฉันต้องอดด้วยของฉันหน่ะมีอยู่แล้ว แล้วนายนั้นก็เดินไปที่ตู้เย็นแล้วก็หยิบขนมขึ้นมานั่งกินยั่วฉัน
โทโมะ -ถ้าเธออยากกินก็ถอดชุดซะ1ชิ้นต่อ1คำตกลงไหม
แก้ว - อือ แล้วฉันก็ถอดถุงเท้าออก
แก้ว -ฉัน.... พอฉันอ้าปากนายนั้นก็ยัดสตอเบอรี่ลูกเบอเร่อเข้าปาฉันพอฉันเคี้ยวหมด
แก้ว - นี่นายจะฆ่าฉันเหรอฮะ อยู่ดีๆก็ยัดสตอเบอรี่เข้าปากกันอย่างนี่เดี๋ยวก็จุกตายหรอ แล้วทำไมต้องป้อนฉันกินเองได้
โทโมะ - เธอกินเองได้ก็ต่อเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเท่านั้น
แก้ว -ก็ได้ งั้นนายออกไปได้แล้วฉันจะเปลี่ยนชุด
โทโมะ- ไม่ได้ฉันต้องอยู่ในห้องนี้
แก้ว- งั้นนายก็หันหลังไปแล้วอย่าหันกลับมาจนกว่าฉันจะสั่ง
โทโมะ- ครับ
แก้ว -หันไปได้แล้ว แล้วฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ
แก้ว- หันมาได้
โทโมะ- เสร็จแล้วเหรอ
แก้ว- แล้วนายว่าเสร็จรึยังละ
โทโมะ- เสร็จแล้ว
แก้ว- แล้วจะถามทำไม ไหนล่ะอาหาร โทโมะ- นี่ เอาไป
แก้ว- ขอบใจ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
