จำไว้นะ ว่าฉันจะไม่มีวันรักนาย

7.5

เขียนโดย namwan3

วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 12.15 น.

  11 ตอน
  65 วิจารณ์
  22.90K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) การจากลา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ต่อเลย

หมอ//ข้าพเจ้านางสาวจริญญาขอยกเลือดที่ข้าพเจ้าเสียทั้งหมดให้นายวิศว ไทยานน และฝากบอกนายวิศวว่าข้าพเจ้ายังรักนายวิศวจนถึงลมหายใจครั้งสุดท้ายของข้าพเจ้าและฉันขอฝากโทโมะให้พิมดูแลแทนพิมถ้าเธอยังรักโทโมะอยู่ช่วยดูแลแทนฉันด้วยนะ โทโมะ ฉันรักนาย และไม่มีวันลืมนายได้ แค้มป์พี่ก็รักแค้มป์นะเเต่พี่แค่เอ็นดูแค้มป์แบบน้องชาย ลาก่อนทุกคน หวังว่าชาติหน้าเราคงได้เป็นเพื่อนกันอย่างนี้อีกนะ ลาก่อน จาก แก้ว

พิม//แก้วววววววววววว ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลโทโมะให้ดีที่สุด ขอให้แก้วไปสู่สุขตินะ รักแก้วเสมอนะ ฮึกๆๆ แก้วหวังว่าชาติหน้าเราคงได้พบกันอีกนะ

เฟย์//แจมแก้วละ แก้วละ พ้นขีดอันตรายแล้วใช่มั๊ย ตอบมาซิ ตอบมา ฮึกๆ

ฟาง//เฟย์พอเถอะแจมเขากำลังเสียใจไม่แพ้พวกเรานะอย่าไปคาดคั้นเค้า

แจม//ฮึกๆ แก้ว

หมอ//อยากดูหน้าคนนไข้เป็นครั้งสุดท้ายมั๊ยครับ

ทุกคน//อยากครับ/ค่ะ

และชายผู้หนึ่งก็เข็นศพเเก้วออกมา

หมอ//วินาทีสุดท้ายคนไข้พึมพำออกมาว่าพิมฝากโมะด้วยนะ

พิม//แก้ว แก้วววววววววววว

หมอหญิง//ดีใจด้วยนะค่ะ คุณวิศวพ้นขีดอันตรายแล้วค่ะ

ป็อปญ/ช//จริงเหรอครับ/ค่ะ

หมอหญิง//จริงค่ะ

ทุกคน//เย้ เย้

ฟาง//แก้วขอให้เเกไปสู่สุขตินะ คนที่เเกอยากช่วยก็ช่วยได้แล้วนะ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา