ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

ฟาง : แก้วแกมาทำไรที่นี่วะ

แก้ว : อ๋อมาเที่ยวน๊ กับน้องเกด

ฟาง : อ๋อ แล้วแกทำใจได้หรอวะเรื่องโทโมะ

แก้ว : อืม

เกด : ไปกันเถอะ เจ๊

เช้าวันรุ่งขึ้น

ณ กองถ่าย(แบบ)

ทีมงาน :มาแล้วหรอคะน้องเกด แล้วพาใครมาด้วยคะเนี่ย

เกด : อ๋อพี่สาวเกดน๊พี่

ทีมงาน : หน้าตาใช้ได้นะคะ เออ พอดีขาดนางแบบพอดีเลย

เกด : ใครไม่มาหรอพี่

ทีมงาน : น้องพิมค่ะ แฟนสาวของนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเออ ชื่อวิศว ไทยานนท์ น๊ค่ะ

เกด : อ๋อ ชั่งเค้าเถอะพี่

หลังจากถ่ายแบบเสร็จ

เกด : เป็นไงพี่แก้วได้ถ่ายแบบครั้งแรงรู้สึกไง

แก้ว : สนุกดีน๊

หลังจากนิตยสารออกวางแผง

.......: พี่คะผู้หญิงที่มาถ่ายแทนพิมมันเป็นใคร

เกด : ไม่มาถ่ายเองทำไมละ

แก้ว : ไม่เอาน๊เกด

พิม : นังเกด

เกด : น่าเบื่อนางแบบตกอับ

ทีมงาน : เป็นไงคะน้องเกด สวยถูกใจมั้ยคะ

แก้ว : สวยมากค่ะพี่ ถ้ามีงานอีกบอกแก้วได้น๊คะ

ทีมงาน : ได้ค่ะ

พิม : กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด

.....: คุณเป็นไรคับพิม

พิม : ก้อพวกพนักงานของคุณนะสิคะโทโมะ เปลี่ยนนางแบบโดยไม่บอกพิมอ่าส์

โทโมะ : มันเกิดขึ้นได้ไง

ทีมงาน : ก็ พวกเรานัดคุณพิม 07.00 น.แต่คุณพิมก็ไม่มา

โทโมะ : ทำไมถึงไม่รอละ

ทีมงาน : พวกเรารอคุณพิมจนเที่ยงวัน พอดีน้องเกดมีงานต่อเราเลยต้องหานางแบบคนใหม่มาถ่าย

เกด/แก้ว : พี่ๆคะงั้นเรา 2 คนกับก่อนน๊

หมับ

แก้ว : ปล่อย

โทโมะ : ไม่ปล่อย

แก้ว : แก้ว บอกให้ปล่อย จะยื้อไว้ทำไมถ้าไม่รักกัน

โทโมะ : ขอโทษ เป็นอะไรแล้วมาที่นี่ทำไม

แก้ว : ไม่ใช่เรื่องของคุณ โอ๊ย (กดที่ท้อง)

โทโมะ : แก้ว คุณเป็นอะไรพูดมาดิ

แก้ว : ทำไมแก้วต้องบอกคุณ เรา-ไม่-เป็น-อะไร-กัน

โรงพยาบาล

หมอ : แก้วควรจะรักษาได้แล้วน๊

แก้ว : ก้อได้ค่ะพี่กาน แก้วจะรักษา แต่พี่อย่าบอกเค้าเด็ดขาด

หมอกาน : ได้สิ

หน้าห้องตรวจ

โทโมะ : เค้าเป็นไรคับหมอ

หมอกาน : คนไข้เคยแท้งบุตรมาก่อนหรือป่าวคับ

โทโมะ : ผมไม่ทราบคับทำไมหรอคับ

หมอกาน : เออ คนไข้มีอาการเลือดออกที่ช่องท้อง

ห้อง227

โทโมะ : แก้ว ทำไมคุณไม่บอกผมว่าต้อนนั้นคุณท้อง

แก้ว : ก้อแก้วกำลังจะบอก แต่คุณก็บอกเลิกแก้วก่อนไม่ใช่หรอ แล้วตอนที่คุณผลักแก้วล้ม คุณมันฆ่าตกรที่ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกตัวเอง

โทโมะ : แก้ว โมะขอโทษ ให้โอกาสโมะได้มั้ย

แก้ว : โอกาสนั้นมันหมดไปและละโทโมะ

........................................................................................................................................

เศร้า