Admission love ติวรักกับเจ้าชายเพลย์บอย Ver.TK
BamBamTK
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"นี่ ๆ ไม่ได้หนีสักหน่อย ที่ไปเนี่ยแค่ผ่อนคลายความเครียดเท่านั้นแหละ"
"ข้อแก้ตัวชัด ๆ ทีผมนะ นั่งคุมให้นั่งหนังสือ ไม่ให้ไปไหน ไม่ยุติธรรมเลย เดี๋ยวผมจะโทรไปบอกพี่กราฟ"
พี่ 'กราฟ' ที่น้องชายฉันพูดถึงคือพี่ชายสายเลือดเดียวกับฉัน ตอนนี้พี่กราฟของฉัน สอบชิงทุนไปเรียนที่อเมริกา ไปเรียนมหาลับ ตั้งแต่ปี 1 ซึ่งตอนนี้กำลังเรียนปริญญาโทอยู่และกำลังจะจบแล้วด้วย
"เออ..พูดถึงพี่กราฟ นี่ก็ใกล้จะซัมเมอร์แล้ว คงจะกลับมาเนอะ จะได้ให้ติวให้หน่อย ^O^"
+
+
+
+
ตะแหน่ว ๆ แต่ว แต้ว แต๋ว ตะแหน่ว ๆ
เสียงริงโทรมือถือนี่มันบั่นทอนชีวิตของฉันมาก =O=^ แต่ฉันก็ยังให้มันอยู่ดี 5555+
'โอ๊ย ! ใครกันโทรมาตอนนี้ เดี๋ยวปั๊ดจับฆ่าหันศพหมกท่อระบายเลย'
ฉันคิดพลางกดรับโทรศัพท์ โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา
(งืมมม.. ใครคะ ฮ้าวววว...)
(จะใครละ จำเสียงพี่ชายตัวเองไม่ได้รึไง ฮะ!!)
พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย!! พี่กราฟฟฟฟ
(พี่กราฟฟฟ จะกลับมาแล้วใช่ไหม วันไหน ตอนไหน เดี๋ยวน้องไปรับที่สนามบิน)
(ใครบอกแล้วล่ะ ซัมเมอร์นี้พี่คงไม่กลับ)
(ว่าไงนะ !!)
(พี่บอกว่าซัมเมอร์นี้ พี่ไม่กลับประเทศไทย)
(ไม่ได้นะ! พี่กราฟต้องกลับมาติวให้น้อง น้องจะแอดมิชชั่นแล้ว ถ้าน้องแอดมิชชั่นไม่ได้จะทำไงเล่า)
(ไม่ติดก็เรียนรามไง)
(พี่กราฟ!!)
(อืม...แก้วก็ไปเรียนกวดวิชาสิ หรือไม่ก็หาแบบที่สอนตัวต่อตัวสิ)
(แต่แบบนั้นมันก็ไม่ได้รับประกันนี่ ว่าน้องจะแอดมิชชั่นติดอ่ะ)
(ถ้างั้นให้พี่หาคนติวให้ไหมล่ะ)
หาคนติวหรอ มันจะมันหรอคนที่เก่งๆน่ะ อย่างพี่กราฟเนี่ยนะ จะหามาได้ ไม่มีทางหรอก !!
(ถ้าพี่หาได้ น้องก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่เค้าต้องเก่งจริง หน้าตาดีหน่อยก็ดีนะ ^ ^ บ้านรวยก็ดี มีพี่ชายหรือน้องชายหน้าตาดี ๆ)
(ตกลงจะไปติวหรือไปหาแฟนกันแน่เนี่ย)
(ล้อเล่นค่า เอาเป็นว่าขอคนเก่ง ๆ หน่อยนะค่ะ)
(แน่นอนครับน้องที่รัก)
+
+
+
+
"วันนี้ผมอยู่เย็นะครับ เดี๋ยวผมกลับเองไม่ต้องรอ"
กวินพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังปิดรถ
"พี่ก็ว่าจะอยู่เย็นเหมือน ว่าจะไปห้องสมุด"
"งั้นตอนเย็นเจอกันที่นี่นะคนสวย ^-^"
"จ้า พ่อคนปากหวาน =O="
หลังจากแยกกับกวิน ฉันก็เดินขึ้นห้องเรียน ซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของอาคาร แล้วอาคารมีนี่สิยห้าชั้น แต่ยังดีที่ลิฟต์ ไว้ให้นักเรียน ไม่งั้นฉันคงหอบตายคาบรรไดแน่ -O- ! และเพราะที่นี่ค่าเทอมเหยียบล้าน ส่วยใหญ่แล้วนักเรียนที่นี่จะมีฐานะดี ถึงมหาดี - -+ แต่การเรียนการสอนก็คุ้มกับเงินเกือยล้านที่เสียไปนะ ถึงแม้ว่ามันแพงเว่อร์ก็เหอะ
"โอ๊ย!"
กองหนังสือบนมือของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่สูงจนปิดหน้าของเธอ ร่วงลงใส่เท้าฉัน แล้วแต่ละเล่มหนากว่าแฮร์รี่พอตเตอร์ร่วมกับทไวไลค์ซะอีก TOT
"ขอโทษค่ะ T^T"
ผู้หญิงคนนั้พูดแล้วก้มเก็บหนังสือที่ร่วงเต็มพื้นไปหมด
"เทอนี่ไม่ได้เรื่องจริง ๆ ทำคนสวยเจ็บเลยเห็นไหม"
ผู้ชายคนหนึ่งที่เดินตามเทอมาต่อว่าเทอใหญ่
"ขอโทษมาก ๆ นะครับ ถ้าไม่เป็นการรังเกียจ ผมขอเลี้ยงข้าวเป็นการขอโทษได้ไหมครับ"
เหอะ ! ที่ได้ ก็พวกหน้าหม้อนี่เอง - -+
"แค่หนังสือหล่นใส่เท้า ไม่ต้องถึงกับเลี้ยงข้าวหรอกค่ะ ถ้ารู้สึกผิดจริง ๆ ฉันว่าคุณน่าจะช่วยเทอถือ จะได้ไม่หล่นใส่เท้าคนอื่นอีก ขอตัวนะค่ะ"
+
+
+
+
"โอ๊ย ! เจ็บจัง เท้าฉันจะบวมไหมเนี่ย ยัยฟาง"
"ฉันจะไปรู้หรอ แต่.. นี่ยัยแก้วแกพูดได้ใจมากเลยอ่า"
"พูดไรหรอ"
"ก็ที่เทอพูดกับคุณชายน้อยประจำตระกูลใหญ่โต ที่สุดแสนจะรวยเป็นลำดับต้น ๆ ของประเทศเลยนะ"
"ช่วยพูดให้เก็ทหน่อยสิ"
"ก็ผู้ชายคนที่ชวนแกไปกินข้าวเมื่อกี้นั้นแหละ ไม่รู้หรือไง ว่าเค้าน่ะเป็นคุณชาย ที่ไม่มีใครกล้าแหยมเลยนะแก"
"งั้นหรอ ไม่รู้สิ ฉันก็พูดไปตรง ๆ ฉันว่าเค้าต้องใช้ผู้หญิงคนนั้นถือหนังสือให้แน่ ๆ "
"ไม่ได้ใช้หรอกย่ะ เสนอตัวเข้ามากันทั้งนั้น คิดจะชอบคุณชาย 'เขื่อน' มีหรอที่จะได้คบกับเค้าง่าย ๆ"
"งั้นหรอ ... ฉันไม่เห็นรู้จักเลย"
"อย่างแกจะไปรู้จักอะไร ฉันเห็นวัน ๆ ก็อยู่ที่ห้องสมุด หรือไม่ก็ห้องคอม"
"จ้า ๆ แม่คนสังคม -O- แต่ตอนนี้ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว หนังสือเมื่อกี้เล่มก็หนา แถมยังหล่นมาเป็นสิบเล่มอีก เท้าฉันจะบวมไหมเนี่ย"
"ไปห้องพยาบาลไหม"
"ก็ดีนะไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ยัยฟาง" ฉันพูดพลางเงยขึ้นหน้ามองยัยฟางที่ยืนอ้าปากค้างอยู่
"ยัยฟาง แกเป็นอะไรรึป่าว"
"ฉะ .. ฉันไม่ได้พูด เค้าพูดต่างหาก"
ฉันมองไปที่ยัยฟางชี้ .. ฮะ!! เค้า เค้า เค้า!!
___________________________________________________________________
ตัดเลย ตัดเลย ฉับ ฉับ ฉับ !! 5555
วันนี้ผักกาดไปก่อนเน้อ บาย ๆ !! ^ ^'
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
