รักนะ...นายขี้เก๊ก(TK)

"คุณมาได้ยังไง”ฉันมองหน้ายัยคุณพีมีนอย่างแค้นๆ   พี่มีนเดินมาวางกระเป๋าอย่างไม่ใส่ใจและเดินมาทางฉัน   ถามเป็นคนอื่นจะไม่ว่าเลยเพราะเขาไม่ทำสายตาน่าเกลียดอย่างนี้

“พี่ก็มาหาแก้วไงจ้ะ   แหม๋เราก็คนเคยๆกันอยู่”พี่มีนพูดอย่างกับสนิทกับฉันมาหลาย

เชอะ....

ฉันไม่อยากสนิทกับพี่หรอก...

“เคยๆงั้นหรอค่ะ   แล้วไอ้ที่ขับรถชนแก้วจนคู่หมั้นแก้วต้องตายเนี่ยเรียกว่าเคยๆหรอค่ะ”ฉันตอกกลับอย่างเหลืออด  ยัยคุณพี่มีนเอามือลูบผมฉันเบาๆ

ปรอทใกล้แตก!!!

“มันเป็นอุบัติเหตุและโทโมะคู่หมั้นของแก้วก็ยังไม่ตายด้วยนะจ้ะ”ยัยคุณพี่มีนพูดอะไรของหล่อน 

โทโมะเนี่ยนะคู่หมั้นฉัน!!!

บ้าไปใหญ่แล้ว   ก็คู่หมั้นฉันคือกวินนะ

“อะไรของคุณโทโมะไม่ใช่คู่หมั้นฉัน   คุณบ้าไปแล้วแน่ๆ”

“ไม่บ้าหรอก   อ๋อลืมไปว่าเธอความจำเสื่อมนี่นา”ยัยคุณพี่มีนเธอพูดอะไรของเธอ  ใรความจำเสื่อม

“พี่บ้าไปแล้วจริงๆ  ฉันไม่ได้ความจำเสื่อมนะค่ะ”ฉันตอกกลับยัยพี่บ้า

“งั้นหรอ  จำเรื่องของผู้ชายที่ตัวเองรักไม่ได้เลยสินะก็ดีงั้นฉันจะทำให้เธอจำได้เอง”ยัยพี่มีนบอกพลางเดินไปหน้าโทรทัศน์และจัดการต่อไอโฟนเข้ากับเครื่องเล่นซีดี

พรึบ!!

จอภาพเปิดขึ้นท่ามกลางความมืด  ปรากฏภาพหญิงสาวสองคนคนแรกคือหวายเพื่อนสนิทอีกคนของพี่ชายเธอและ..

‘นี้หวายดูนี่สิ’เสียงสดใสนั่นฉันจำได้ว่าเคยพูดนี่นา   หวายมองดูกล่องสีชมพูในมือแก้วอย่างปลงๆ

‘นี่ยัยแก้วจัยเธอห่อของขวัญสวยที่สุดได้แค่นี้หรอ  สำหรับให้แฟนตัวเองน่ะ’หวายบ่นกลับมา

‘เอาน่าก็คนมันไม่เคยนี่นา’แก้วตอบอย่างขอไปที  สองสาวเดินออกมาจากทางเดินในคฤหัสถ์หลังหนึ่งซึ่งเธอจำได้ว่ามันคือบ้านของหวายแน่นอน 

‘นี่พี่มีนดูนั่นสิค่ะ   แฟนพี่มารับแล้วน่ะ’แก้วกระซิบบอกบุคคลผู้ถูกเรียกว่าพี่มีน   และกล้องก็หันไปหาชายผู้มาใหม่และคนคนนี้ทำให้แก้วต้องตะลึง...

กวิน...

ติ๊ด!!!

"ไงจ้ะแก้วอึ้งไปเลยหรอจ้ะ"พี่่มีน(เริ่มเรียกสุภาพ)กดปุ่มหยุดเล่นแล้วหันมองฉันอย่างผู้ชนะ

"มะ...มันเป็นไป..มะ..ไม่ได้"ความทรงจำบางอย่างกำลังทำให้ฉันปวดหัว

โอ๊ย!!!

ปวดกหัว...ปวดเหลือเกิน

"ม่ายจริง  กวินจะเป็นแฟนพี่ได้ยังไงในเมื่อเขาเป็นคู่หมั้นของฉัน"ฉันตอบกลับอย่างไม่เชื่อในวีดิโอนั่น

ใช่...

กวินเป็นคู่หมั้นฉัน...

เราจะแต่งงานกันหลังจบมหาลัย...

แต่เพราะพี่มีน....กวินถึงต้อง....

โอ๊ย!!!

ปัง!!!

"มีนคุณมาทำอะไรที่นี้"เสียงนี้

เสียงพี่ชายนิ

"พี่ชายช่วยแก้วด้วย  แก้วปวด..โอ๊ย..."ฉันร้องบอกพี่ป๊อป  พี่ป๊อปวิ่งถลาผลักพี่มีนออกจากเตียงและกดกริ๊งเรียกหมอทันที

"นี่ยัยน้องต้องอดทนไว้นะ  พี่เชื่อยัยน้องของพี่เก่งอยู่แล้ว"พี่ป๊อปพูดกับฉันเสียงอ่อนโยน   แต่ฉันกลับได้ยินบางอย่าง

ขอโทษนะค่ะ  เดี๋ยวมาอัพให้ใหม่ช่วงนี้โน๊ตบุกส์เสียบ่อย  ถ้ายังไงเดี๋ยวอัพอีก80ให้นะค่ะ

ภาพของโรงพยาบาลเปลี่ยนไปกลายเป็นห้องของใครบางคนซึ่งตกแต่งด้วยรสนิยมดูยังไงก็รุ้ว่าเขาคงจะเอาแต่ใจเอาเรื่องเลยทีเดียว  แก้วมองไปที่ชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังทะเลาะกันอย่างแปลกใจ

'นี่เธอเอาอะไรมาให้ฉันเนี่ย  ไร้สาระสิ้นดีเลย'เสียงเยือกเย็นของใครบางคนกำลังบอกเธออย่างดูถูก

ตุ๊บ!!

โทโมะปัดกล่ิองของขวัญทิ้งอย่างไม่ใยดี

'ฉันตั้งใจทำเพื่อนายนะ'แก้วตอบ นัยตาหวานเริ่มมีน้ำกริ่มขึ้น

'หยุดร้องไห้ซะที  ฉันรำคาญ'โทโมะบอกปัดและเดินออกจากห้องไป  ปล่อยให้แก้วในฝันร้องไห้ออกมาคนเดียวเงียบๆ

"นีมันอะไรกันทำไมฉันถึงได้  กรี๊ดดดดดดดดดด"แก้วถามตัวเองอย่างแปลกใจกับภาพที่ก่อนจะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดราวกลับว่ามันจะมาพรากชีวิตของเธอไปอย่างเลือดเย็น  ภาพตรงหน้าค่อยๆแปรเปลี่ยนไป  ปลิ่นของยาค่อยๆลอยมาแทนที่  แก้วพยายามกระพริบเปลือกตาอย่างลำบากเพื่อมองว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน 

"คุณน้องฝืนแล้วครับท่าน"เสียงของบอดี้การ์ดของพี่ชายทำให้ฉันหันไปมองรอบๆอย่างสงสัย  พี่ชายดูเย็นชาเหมือนเดิมแต่แววตาของพี่กลับไม่เหมือนเดิม  ฉันรับรุ้ได้ถึงความเห็นใยจากสายตาของพี่ชายก็วันนี้แหละ

"แก้วฝืนแล้วหรอ"เสียงของยัยเฟย์ที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ฟางและมีล่าทำให้ฉันรุ้สึกว่าเหตุการณ์เมื่อกี้ทุกคนน่าจะรู้ด้วย  เพราะถ้าเป็นฝันมันคงไม่สมจริงขนาดนั้นแน่นอน  แต่ในความฝันนั้นมันทำให้ฉันสงสัย...

ทำไมหวายถึงบอกว่าฉันเป็นแฟนโทโมะ

ทำไมพี่คลิปนั้นฉันถึงพูดว่ากวินเป้นแฟนยัยพี่มีน

และทำไมโทโมะถึงทำอย่างนั้นกับฉัน

ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉันและทำไมยัยพี่มีนถึงมีคลิปนั้นทั้งที่ฉันไม่แม้แต่จะยิ้มอย่างนั้นด้วยซ้ำ!!!