ลุ้นรัก หนุ่มหน้าหวาน
เขียนโดย 
oomlovekamikaze
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.48 น.
แก้ไขเมื่อ 6 มีนาคม พ.ศ. 2556 10.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
18) มาได้จังหวะ (In Time)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@TomoKaewPart
หลังจากที่ผมรู้ว่าแก้วหายตัวไป ผมได้แต่คิดว่าคงเป็นเพราะผมแน่ๆ
ผมจะไม่มีทางเสียเธอไปแน่นอน...
เพราะเหตุนั้นเองผมจึงตามหาเธอไม่ว่าที่ไหน ผมจะไป...
ผมเดินตามหาเธอไปทั่วๆห้างแล้ว แต่ก็ไม่พบเธอ ผมเหนื่อยมากจึงหยุดพักที่ม้านั่งใกล้ร้านไอติม
...:พี่สาวๆ อยากกินไอติมอ่ะ 
แก้ว:ได้สิจ้ะ
ทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ ผมก็หันขวับไปทางต้นเสียงทันที นั่นแก้วนี่! เธอจริงๆด้วย
ผมเดินเข้าไปหาเธอและสะกิดแขนเธอเบาๆ
โทโมะ:แก้วๆ
แก้ว:อะไร..ค..เฮ้ย นายโทโมะ!
โทโมะ:ใช่ ฉันเอง เธอ...ไปไหนมา
แก้ว:ไม่ใช่ธุระของนาย
โทโมะ:งั้นก็เตรียมตัวบอกพวกที่เหลือละกัน
ว่าจบผมก็หยิบไอโฟนราคาระยิบขึ้นมากดโทรออกทันที ไม่นานปลายสายก็รับ
โทโมะ:ฮัลโหล จีนหรอ ชั้นเจอแก้วแล้วนะ มาที่ร้านXXXหน่อยนะ
ว่าแล้วก็ตัดสายไป
ขวับ! มองหน้าคนตรงหน้าอย่างจับผิด แต่หน้าของคนตรงหน้าเป็นแบบนี้>>>(- -)
ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ (ชั้นว่าอยากเป็นแก้วว่ะ ><:ไรท์เตอร์)
ผ่านไปประมาณ 10 นาที...
...:พี่สาวครับ อ้าว นี่แฟนพี่สาวหรอครับ :)
จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายหน้าตาดูดีคนนึงวิ่งออกมาจากร้าน แล้วหันมายิ้มให้ผม
แก้ว:มะ..
โทโมะ:ใช่แล้วครับ พี่แก้วก็เงี้ย ขี้อาย :)
ขณะที่แก้วยังพูดไม่จบ ผมก็ชิงพูดขึ้นมาเลย (นิสัยดีเลิศ สแมนแตนเลยค่า ^0^:ไรท์เตอร์)
...:อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ไม่ต้องเขินหรอกครับ
แก้ว:นี่นาย นายกำลังทำให้น้องเขาเข้าใจผิดอยู่นะ
โทโมะ:น้องชื่อไรคร้าบ (เอาหูไปนา เอาตาไปไร่สุดๆ)
...:ชื่อ ธัช ครับ
โทโมะ:น้องธัชนี่เอง มากับพี่แก้วได้ยังไงหรอครับ
ธัช:พี่แก้วไม่บอกแฟนพี่ล่ะครับ
...:แก้ว!ๆๆๆๆ
แก้ว:เอ๋...
ฟาง:แก้ว ไม่ได้เป็นอะไรไปใช่มั้ย
เฟย์:เป็นห่วงแทบแย่แน่ะ
แก้ว:ไม่ได้เป็นไรหรอก แค่เจอน้องคนนี้ตอนเข้าห้องน้ำ เห็นร้องไห้หาแม่เลยสงสารพาเดินเล่น
ป๊อป:ทำไรไม่คิดเลยนะเรานี่
เขื่อน:แล้วน้องเจอพ่อแม่ยังเนี่ย
แก้ว:ยังเลย เห็นน้องอยากกินไอติมเลยพามากิน
ขนมจีน:พาน้องไปประกาศหาพ่อแม่ที่ประชาสัมพันธ์สิ
@ประชาสัมพันธ์ในห้าง
แก้ว:น้องคนนี้พลัดหลงกับพ่อแม่ค่ะ
พนักงาน:พ่อแม่น้องชื่อไรหรอครับ
ธัช:พ่อชื่อ นิติธัช อุณหัสเสรี แม่ชื่อ ประกายรัตน์ อุณหัสเสรี ครับ
พนักงาน:ประกาศ....บลาๆๆ...ขอบคุณค่ะ
เคนตะ:เก่งจังเลยครับ จำชื่อจริงพ่อแม่ได้ด้วย
ธัช:ครับ แหะๆ
แม่:น้องธัช ธัชลูกแม่
พ่อ:ธัช เป็นยังไงบ้างลูก
ธัช:ไม่เป็นไรครับพ่อแม่ พวกพี่ๆเค้าช่วยไว้
พ่อแม่:ขอบคุณพวกคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆ
TK PF KF KM JK:ไม่เป็นไรครับ/ค่ะ
ธัช:ไปก่อนนะครับพี่ๆ บ๊ายบาย
ว่าแล้วโบกมือหย็อยๆได้น่ารักน่าเอ็นดูมากๆ
แก้ว:กลับบ้านกันเถอะ
ขนมจีน:ก็ดีนะ กลับกันเถอะ
ว่าแล้วก็แยกย้ายกันไป
โทโมะรู้สึกมั่นใจขึ้นแล้วว่า เขาชอบแก้วจริงๆ...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กลับมาอัพให้แล้ว ต้องขอโทษที่หายหน้าหายตาไปนานนะคะ
ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
