My close friend เพื่อนสนิทคนนี้ของผมครับ

Fang talk

หลังจากทั้ง 3 คนกลับมาจากการคุย ‘เรื่องของผู้ชาย’ ป๊อปปี้ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วเราก็คุยกัยสักพัก อาจารย์ก้เข้ามา

                “นักเรียนเคารพ”

                “สวัสดีค่ะ/ครับ”

                “สวัสดีค่ะ นักเรียน วันนี้ก่อนที่เราจะเริ่มเรียนตามปกติ ครูมีข่าวดีมาบอกค่ะ ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จักค่ะ^^” ครูพูดแล้วยิ้ม (เหมืนคนบ้า=o=)

                “เข้ามาสิจ๊ะ^^” พูดจบก็หันไปกวักมือเรียกนักเรียนใหม่ให้เข้ามาในห้อง

                “แนะนำตัวเลยจ๊ะ”

                “ครับ..”

.อ๊ายยยย เค้าเป็นนักเรียนชายด้วยหล่ะ หล่อเป็นบ้าเลย เอ๊ะ.... นั่นมันคนที่เดินชนฉันเมื่อเช้านี่ เค้าชื่อ... ชื่ออะไรนะ -o- ฉันลืมอ่ะ แต่ชั่งเหอะ หันไปมองคนข้างๆ พอป๊อปรู้ว่าเป็นใครเขาก็หน้าบึ้งขึ้นมาทันที รู้สึกว่าเขาจะไม่ค่อยถูกชะตากับนายคนนี้แหะ

“สวัสดีครับ...ผมชื่อพิชชี่ครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ^^” อ๋อ.... ใช่ๆ เขาชื่อพิชชี่ พูดจบก็มองมาทางฉัน เฮ้!!! อย่าบอกนะว่าคนหล่อจำฉันได้ด้วยอ่ะ อ๊ายยยย ปลื้มจริงอะไรจริง โฮะๆ

“ไปหาโต๊ะว่างนั่งเลยจ๊ะ จะได้เริ่มเรียน”

“ครับ...” เขาเดินมาทางฉันด้วยหล่ะ อย่าบอกนะว่าเขาจะมานั่งข้างฉันอ่ะ ที่นั่งข้างๆฉันว่าซะด้วยซิ โอ๊ยยยยย ตื่นเต้น

“ขอนั่งด้วยนะครับฟาง...” เค้าพูดกับ...ฉันใช่มั้ย? โอ๊ยยยย มองใกล้ๆแบบนี้แล้วใจเต้นรัวเลยแหะ เขาจะได้ยินมั้ยนะ

“เอ่อ... ค่ะ^^” พูดไม่ถูกเลยแหะเรา

“ขอบคุณครับ^^” พูดจบเขาก็นั่งลงข้างๆฉัน จากนั้นเราก็เริ่มเรียนโดยที่พิชชี่คอยชวนฉันคุยนู่นคุยนี่ตลอด ส่วนป๊อปปี้ก็เอาแต่นั่งเงียบเป็นเน่าสาก ชวนคุยเขาก็ไม่คุย ไม่สิ... เขาไม่ยอมมองหน้าฉฉันด้วยซ้ำ เป็นอะไรของเขาก็ไม่รู้

กริ๊งงงงงงงงงงง

                “ยัยฟางงงงง ไปกินข้าวกัน^^”

                หลังจากที่นั่งเรียนได้ครึ่งวันเสียงออดพัหกลางวันก็ดังขึ้น พร้อมๆกับเสียงแป๋นแหล๋นแสบแก้วหูของยัยเฟย์ที่ดังตามมาทันที

                “อืมมม.. ป๊อปไปกินข้าวกัน” ฉันตอบยัยเฟย์ก่อนจะหันไปชวนคนข้างกายที่เอาแต่นั่เหม่อตั้งแต่ครูเดินออกจากห้องแล้วหล่ะ ฉันไม่เข้าใจจริงว่าคนอย่างป๊อปปี้มีเรื่องอะไรให้คิดนัดหนา (เรื่องเจ๊นั่นแหละ//ไรเตอร์)

                “อืมมมม”

                “ฟางพิชไปด้วยได้ไหม” พอเรากำลังจะเดินออกไป เสียงพิชชี่ก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างเกรงใจ เค้าเป็นคยดีจังเลย ชักชอบเค้าแล้วสิ แต่ปัญหาคือ.. เค้าอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้

                “ไปเองซิว่ะ” เอ่อ... เสียงนี้ไม่ใช่เสียงฉันนะ แต่เป็นเสียงของ โทโมะกับเขื่อนน่ะ พวกผู้สองคนนี้เป็นอะไรนักหนานะ ทุกทีที่พิชชี่พยายามจะชวนฉันคุย ต้องทีสองคนนี้คอยกัดเขาตลอดเลยหล่ะเห็นแล้วสงสารแหะ ดูแล้วเหมือนเขาไม่ค่อยจะชอบพิชชี่เท่าไหร่

                “เขื่อนโทโมะทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ เสียมารยาท” แก้วหันไปดุสองหนุ่มสองสัญชาติ

                “นั่นสิ... ไปด้วยกันก็ได้นะพิชไม่ต้องเกรงใจหรอก” ฉันพูดกับเขาอย่างเป็นมิตร แน่สิใรไม่อยากเป็นมิตรกับคนหล่อบ้างถามหน่อย

                “แต่ฟาง...” ไอ้เขื่อนจะอะไรนักหนาเนี่ย

                “ให้เขาไปด้วยเถอะน่า เขายังไม่คคุ้นมางเดี๊ยวก็หลงกันพอดี” เสียงนี้ไม่ใช่เสียงฉันนะแต่เป็นเสียง...

                “เฮ้ย!!! ไอ้ป๊อป!!!” สองคนนี้จะตกใจอะไรเนี่ยวู้!!!!

                “งั้นเรารีบไปเถอะ” ในที่สุดยัยเฟย์ก็ได้ฤกษ์ชวนไปกินข้าวสักที ==

^_______________________________________________________________^

จบแล้วเป็นไงบ้าง คือเรื่องนี้มันเน่าอ่ะนะ แต่ยังไงก็ช่วยกันอ่านหน่อยนะ ^^