Vogola Family ตึกตักป่วนหัวใจเหล่าเจ้าชายมาเฟีย!~

 “เฮ้อ นี่ต้องย้านไปตึกมัธยมปลายสินะ ให้ตายสิ ตึกนั่นไกลจะตาย ขี้เกียจเดินขึ้นเดินลงจริงๆ=^=”

“เอาน่า ฮานะก็ ฉันว่ามันน่าตื้นเต้นดีออก^^”

“นั่นสินะ ติ่นเต้น...ล่ะมั้ง”

     หลังจากที่เดินแยกกับพวกสึนะ เคียวโกะฏ้พาฉันไปหาเพื่อนของเธอนั่นก็คือ คุโรคาว่า ฮานะ เพื่อนรักตั้งแต่ชาติปางก่อน(เว่อร์ไป-.-) รู้สึกว่าฉันกับฮานะจะเข้ากันได้เร็วมาก ฮานะออกจะมีนิสัยที่เป็นผู้ใหญ่มากๆ ถ้าเปรียบเทียบเธอกับฉัน ขอบอกคำเดียวว่า เบบี๋สุดๆ -*-

“แล้วพวกตาห่วยสีนะล่ะ ยังไม่มาอีกหรอ”

ฮานะหมุนตัวมาด้านหลังเพื่อจะคุยกับฉันและเคียวโกะได้ง่ายๆ เพราะตอนนี้เธอเดินนำหน้าอยู่

“อ๋อ พวกสึนะคุงน่ะ เห็นบอกว่าจะไปที่ตึกใหม่เลยน่ะจ้ะ คงตื่นเต้นน่าดู”

“เฮ้อ ทำตัวเป็นเด็ๆไปได้นะ พวกนั้น”

ฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกันนะ T^T

“จะว่าไปแล้วนอกจากเรนะจังแล้ว รู้สึกว่าจะมีรายชื่อใหม่อีกคนนะ เป็นเด็กห้องอื่นรึเปล่าน้า”

“ฉันว่าไม่ใช่หรอกมั้งเคียวโกะ คงจะเป็นนักเรียนใหม่มากว่า เพราะฉันไม่เห็นจะเคยได้ยินชื่อเลย”

“อ่า..”

     ฉันได้แต่พยักหน้าตามทั้งสองคน รายชงรายชื่อใหม่อะไรนั่นไม่รู้หรอก รู้แต่ว่ารายชื่อที่ฉันเห็นน่ะ ใหม่หมดเลย! ก็ฉันเป็นนักเรียนเข้าใหม่นี่ จะไปมีเพื่อนหรือรู้จักอะไรกํบเขากันล่ะ นอกจากเคียวโกะกับฮานะ แล้วก็พวกสึนะ ก็ไม่รู้จักใครอีกแล้วล่ะ

“นี่ๆ เคียวโกะ เรนะ เธอดูนักเรียนหญิงคนนั้นสิ น่าตาน่ารักดีนะ ดูสิมีพวกผู้ชายขายขนมจีบเต็มเลย เหมือนเธอตอนเข้ามาใหม่เลยนะ”

   ฮานะชี้ไปที่นักเรียนหญิงคนหนึ่งที่ถูกนักเรียนชายไม่รู้กี่สิบคนล้อมหน้าลอมหลัง อ่า เธอคนนั้นน่ารักมากเลยล่ะ แต่ถ้าเทียบกับฉัน ฉันก็ต้องสวยและน่ารักกว่าอยู่แล้ว โฮะๆๆ >O<

“นั่นสินะ จะว่าไปแล้วเรนะจังก็ไม่เบาเลยนะ ดูสิมีพวกผู้ชายตามมาเยอะแยะเลย ถ้าไม่ติดว่าฮานะอยู่ล่ะก็คงเป็นเหมือนเด็กคนนั้นแลหะ^^”

“อ้าว แล้วฮานะเกี่ยวอะไรด้วยอ่ะเ คียวโกะ”

“มันก็แน่อยู่แล้วน่ะสิ คนที่จะมาควงพวกเธอสองคนจะต้องผ่านการแสกนจากฉันก่อน ไม่งั้นฉันจะหักคอพวกนั้นทีล่ะคนเลย!!”

เอ่อ..ฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมคนพวกนั้นถึงไม่มารุ่มทึ้งฉัน(ฉันคำน่ากัยจ- -) แต่ก็ดีนะเพราะว่าฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี่เท่าไหร่ มันยังมิถึงเวลาเลยนี่นะ อย่าพึงรีบ ที่บ้านก็ยังมีเจ้าตัวป่วนอีกตั้งสองตัว ไอ้พวกนี้เนี่ยแหละตัวป่วนตัวจริง เพราะอีตาเบลกับฟรานไม่ยอมให้ฉันแซงหน้าทุกเรื่องเลย ยิ่งเรื่องพวกนี้ด้วยคงไม่ได้ใหญ่ -*-

กริ๊ง ๆๆ

“อ่า รีบไปที่ตึกใหม่กันเถอะเดี๋ยวจะเข้าเรียนสาย”

“นั่นสิ รู้สึว่าอาจาร์ยที่ประจำชั้นเราคือ ครู โอมาจิโร่ ทาคะสีนี่น่า ยิ่งขี้บ่นอยู่ด้วย”

“อืม งั้นไปกันเถอะ เคียวโกะ ฮานะ”

     ถ้าเคียวโกะกับฮานะไม่บอกว่าให้เข้าเรียนฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่า เสียงเมื่อกี้มันคือเสียงออดเข้าเรียนน่ะ นึกว่าเสียงโทรศัพท์รุ่นทวดซะอีก โรงเรียก็ออกจะดีนะ ถ้าไปเปลี่ยนเสียงออดซะใหม่ฉันว่า มันต้องกู๊ดนะเลย -*-

ห้อง 4-A

“สวัสดีนะ นักเรียนทุกคน ครูชื่อ โอมาจิโร่ ทาคะสึ คิดว่าหลายๆคนคงรู้จักครูกันแล้วนะ”

        คนนี้น่ะหรอ โอมาจิโร่ ทาคะสึ ฉันดูแล้วน่าจะใจดีมากกว่านะ ไม่เหมือนกับที่ฮานะบอกเลย เอ๊ะ รึว่า ใจดี แต่ขี้บ่นกันนะ ได้ยนแต่ ใจดีตีเจ็บอ่ะดิ

“นักเรียนทุกคนส่วนใหญ่ก็มีแต่หน้าเดิมๆล่ะนะ อืมมีนักเรียนใหม่อยู่ห้องเรา เอ่อ... ประมาณสองคนล่ะมั้ง”

       ล่ะมั้งหรอ! บอกฉันทีสิว่าคนคนนี้เป็นครู แค่ลุกศิษก์ตัวเองยังจำไม่ได้ว่ามาใหม่กี่คน แบบนี้ยังเป็นครูได้อีกหรอ เอ๊ะหรือว่า เป็นมุกกันนะ หน้าตาครูดูไม่ออกเลยว่าเล่นหรือพูดจริง - -

“งั้นก็แนะนำแต่นักเรียนใหม่ก็แล้วกันนะ เอ้า นักเรียนที่เข้าใหม่ออกมาหน้าชั้นด้วย”

       จะแนะนำทำไมกันนะ ไม่เข้าใจเลยฉันว่านะ อยุ่ๆกันไปก็รู้จักกันเองแหละ พอเห็นว่าคนนั้นไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลยเดี๋นวก็ไปถามชื่อเองนั่นแหละ เชื่อฉันสิ!

       พอครูทาคะสึพูดจบฉันก็เดินออกไปหน้าชั้นเรียนตามคำสั่งของครู อ๊ะ เด็กเมื่อเช้าที่ถูกผู้ชายรุ่มทึ้งก็อยู่ห้องนี่ด้วยหรอเนี่ย โค-ตะ-ระ จะบังเอิญ แหม ถ้าห้องนี่ไม่มีฉันนะ คิดว่าเธอคนนี้นจะต้องป๊อบที่สุดในห้องเลยลาะ แต่เสียดายที่ฉันอยู่ห้องเดียวกับเธอ คนที่ป๊อบที่สุดก็เลยกลายเป็นฉัน โฮะๆๆ >O<

“อืม เธอแนะนำตัวก่อนแล้วกันนะ”

“ค่ะ”

      อ้าวทำไมให้ฉันแนะนำตัวทีหลังล่ะ  ฉันอยากทำให้มันเสร็จๆไปเร็วนะ จะได้ไปนั่งคุยกับพวกเคียวโกะ ทำไมทำกับฉันอย่างนี้ ทาคะสึ ! (เรียกครูซะเป็นเพื่อนเลยนะเธอ- -)

“ฉันชิโนบุ อาโออิ ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ”

“ฝากหัวใจด้วยก้ได้นะ ชิโนบุจัง ><”

 “ฮ่าๆๆ”

      ชิโนบุ อาโออิ  แนะนำตัวเสร็จก็มีนักเรียนชายตะโกนขึ้นมาทำให้เพื่อนในห้องหัวเราะกับประโยคนั่น ฉันก็แอบยิ้มเมหือนกันนะ แต่ ชิโนบุ อาโออิ อ๊ะ แล้วฉันจะพูดซะเต็มยศทำไม ยาวก็ยาว(แถมขี้เกียจพิมพ์ด้วย) เรียกอาโออิก็แล้วกัน แต่ อาโออิไม่เห็นหัวเราะเหมือนคนอื่นหรือแม้แต่จะยิ้มเลยด้วยซ้ำ เธอก็ยังทำหน้าไร้อารมณ์เหมือนเดิม แนะนำตัวก็เสียงเรียบๆ ฉันคืดว่าน่าจะเอารอยยิ้มของทาเคชิ มาแบ่งให้เธอบ้างมันก็คงจะดี - -

“พอได้แล้วๆ รู้สีกว่า ชิโนบุจะไม่ค่อยเล่นด้วยงั้นเธอจะนั่งตรงไหนล่ะ”

“นั่ง... ฉันขอนั่งกับ....”

“...”

“เธอ”

“อะ..เอ๋?!”

อะไรเนี่ย ทำไมเธอถึงชี้นิ้วมาทางฉันล่ะ อยากนั่งงั้นหรอ ก็แสดงว่าอยากนั่งกับฉันน่ะสิ โธ่เอ๊ย! ฉันอยากนั่งกับพวกสีนะไม่ก็พวกเคียวโกะนะ อย่ามารังแกฉันเซ่! T^T

“งั้นก็ตกลงตามนั้น ไปนั่งรออยู่ตรงนั้นเลย เดี๋ยวรอเพื่อนใหม่แนะนำตัวเสร็จก่อนล่ะกันนะ ชิโนบุ”

“ค่ะ”

อะไรมันจะง่ายดายขนาดนั้น ใจจริงก็อยากจะค้านอยู่หรอกนะ แต่ว่าเท่าที่ฉันใช่สมองอันชาญฉลาด(หรอ)ประมาณแล้ว ฉันคืดว่าให้อาโออินั่งกับฉันน่ะดีที่สุด เพราะว่าดูเธอเป็นคนเงียบๆ เก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร คนแบบนี้อาจจะถูกรังแกได้ เดี๋ยวฉันจะไปเป็นเพื่อนกับเธอเอง คิดว่าเคียวโกะกับฮานะ ก็อยากจะเป็นเพื่อนของอาโออิเหมือนกัน ดูจากที่เคียวโกะยิ้ม แต่ ทำไมฮานะเอาแต่สายหัวล่ะ ชักงงล่ะนะ  - -

“งั้นเธอก็เริ่มแนะนำตัวเลยก็แล้วกันนะ”

“อ่ะค่ะ”

ฉันโค้งหัวให้ทุกคนในห้องงาม ฉันคิดว่ามามากก็น้อยล่ะนะที่จะมีคนหมั้นไส้ฉันน่ะ - -

“ฉัน เทสทารอสซ่า เรนะ ฮาราวน์ ค่ะ น้ำหนัก 45 สูง 162  ชอบสี ม่วง ดำแล้วก็ขาว ฉันมีพี่ชายสองคน เอ่อ ขอไม่เอ่ยนามนะ แล้วก็..”

“คุณเทสทารอสซ่า ครูคิดว่า เอาแค่ชื่อก็น่าจะพอนะ - -”

อ้าว หรอค่ะ อุ๊ย อาย >//<

“นักเรียนมีอะไรจะถามคุณเทสทารอสซ่ามั้ย”

“มีครับๆ ไม่ทราบว่า เทสทารอสซ่าจังมีแฟนรึยังครับ>,<”

เอ่อ...

“ขอเบอร์หน่อยได้ม้า >O<”

มันก็...

“นี่ๆ บ้าเธออยู่แถวไหนน่ะ เดี๋ยวผมจะเดินไปส่งนะ ^^”

ขอบใจนะ คิดว่าไม่ดีกว่า -*-

พอฉันตอบคำถามบ้าๆนี่เสร็จครูก็ให้ฉันกลับไปนั่งที่ อ่า นี่ฉันจะต้องนั่งกับอาโออิจริงๆหรอเนี่ย รู้สึกแผลกๆแฮะ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกนะ

“ไม่อยากนั่งกับฉันสินะ”

   ฉันมองซ้ายมองขวาว่าเธอพูดกับใคร นั่งกับฉัน อ้าวก็พูดกับฉันนี่หว่า เรนะบ้า ทำไมเธอติ๊งต๋องจริงๆ - -

“ปะ..เปล่า แค่คิดว่าเธอเป็นคนพูดน้อยน่ะ”

“ขอบคุณนะ”

“อะ...เอ๋!?”

   เธอจะขอบคุณฉันทำไมเนี่ย ฉันไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย หรือว่าเมื่อชาติที่แล้วอาโออิเป็นหนี้บุญคุณฉันครั้งใหญ่กันแน่ โอ้ววว ฉันชั่งจะงงเข้าไปซะแล้วสิ T^T

“ใช่คำว่า งง งั้นหรอ คิดว่าเธอจะใช่คำว่ากลัวซะอีกนะ”

“อะ..เอ๋!?”

นี่ยัยคนแต่งฉันเอ๋เป็นครั้งที่สามสี่ของวันแล้วนะ ถ้าอีกรอบฉันจะหักคอเธอแน่ (กลัวง่าส์T^T)

งงงั้นหรอ อ๊ะ จริงสิเมื่อกี้ฉันคิดในใจว่าฉันชักงงสินะ แล้วทำไมเธอถึงรู้ล่ะ จะว่าทายจากสีหน้าก็ไม่น่าใช่คนบ้าอะไรจะเก่งขนาดนั้น หรือว่าจะอ่านใจคนได้กันนะ เอ๊ะ อันสองนี่มันใช่ใหญ่เลย - -

“คิดถูกแล้วล่ะ ฉันสามารถอ่านใจมนุษย์ได้น่ะ”

   จริงด้วย! โอ้ว ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้เจอสิ่งมหัศจรรย์อย่างนี้ เรื่องแบบนี้น่ะ นึ่งในล้านนะถึงจะมีนะ ฉันโชคดีหรือโชคร้ายกันเนี่ยยยยยยย!!