ดวงใจนี้ฉันมอบให้นาย

                                                    KEAWJAI TAKE :

              เฮลโหล  ^^' ชั้นชื่อ'แก้ว'เรียนอยู่ม.6ใกล้จะเข้ามหาลัยแล้วละ ชั้นเป็นเพื่อนกับยัยฟาง!!

    เพื่อนที่แสนจะอ่อนโยนและอ่อนแอของชั้น ชั้นเริ่มรู้จักกับความรักก็เมื่อ 5ขวบนิเหละ

ชั้นชอบเด็กผู้ชายคนนึงเขาเป็นเหมือนเพื่อนเล่นของชั้น ,เวลามีปัญหาชั้นก็ชอบปรึกษาเขาแต่ว่าตอนนี้

เขาคงจะอยู่ที่ต่างประเทศแล้วเหละ ครอบครัวเขาย้ายไปต่างประเทษตั้งแต่เขา 6ขวบจนตอนนี้ชั้น

จําชื่อเขาไม่ได้แล้วละ ใครมันจะไปจําได้เรื่องผ่านมาตั้ง'10'กว่าปีแล้วนะ

ตอนนั่นที่เข้าย้ายไปชั้นเฝ้ารอแต่เขาตลอดจนปัจจุบันนี้แล้วชั้นยังไม่เลิกที่จะรอเขาเลย

'ชั้นเชื่อว่าเขาคือรักแท้และรักเดียวของชั้น

ถ้าเขากลับมาตอนนี้ชั้นคงจะจําเขาไม่ได้แล้วละ แต่สิ่งที่ทําให้หายคิดถึงเขานั่นก็คือ

'ตุ๊กตาบาร์บี้' สลักข้างหลัง 'KEAW'

แต่ทว่าไม่มีชื่อเขานะสิ เพราะเขาตั้งใจซื้อมาเป็นของขวัญก่อนจากกันให้แก่ชั้น

เฮ้อออ !!!ไม่น้าเชื่อว่าคนอย่างชั้นจะรอใครได้นานขนาดนี้ แต่เขาคือคนที่ทําให้ั้ชั้นได้รู้จักคําว่ารอ,คอย

"แก้ว !!!!!!กินของได้แล้วลูก ,อ่านหนังสือจนเผลอหลับไปเลยหรอเนี้ยลูกแม่"

"ค๊า ๆแม่เด๋ยวแก้วจะรีบตามลงไปนะค๊า"

       ฉันรีบตื่นขึ้นมาจากภวังค์ก่อนจะลงไปขอแก้วดูบาร์บี้น้อยของแก้วให้สมใจหน่อยเถอะจนป่านนี้แล้ว

ยังไม่มีชื่อที่จะตั้งให้มันเลยชื่ออะไรดีหนา ? ชั้นชื่อ'แก้ว'งั้นแกก็ชื่อ'กี้'ก็แล้วกันนะกี้ ^^

"เอ้ายัยแก้วลงมาพอดีเลยคุณ !!" แม่ของชั้นสะกิดพ่อให้มองมาที่ชั้น

"เอ่อ ๆนิยัยแก้ว !"

"ว่าไงค่ะพ่อ ?"

"คืองี้ !พ่อกับแม่จะไปต่างประเทศสัก2-3เดือนน่ะ"

"หา ?2-3เดือนเลยหรอค่ะทําไมไปคราวนี้นานจังแล้วแก้วจะอยู่กับใคร?"

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั่น !พ่อกับแม่จะเอา'โมะ'มาอยู่เป็นเพื่อนลูก"

"โมะ?คือใครกัลค่ะแล้วเขาจะมาอยู่กับแก้วได้ยังไง"

"โมะก็เพื่อนที่ให้บาร์บี้ลูกก่อนที่เข้าจะไปต่างประเทศไงละ"

"อ่อ ๆๆแล้วเขากลับมาแล้วหรอค่ะ?"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปรับเขาที่สนามบินลูกอยากไปไหมละ"

"อยากสิค้่ะ !ว่าแต่แม่จะให้เขามาอยู่กับแก้ว!เลยหรอค่ะ?"

"ป่าวหรอกกจร๊า !แม่ให้เขาดูแลลูกแต่ไม่ได้อยู่กับลูก"

"อ่อจริงสิ!บ้านเขาอยู่ติดกับบ้านเรานิ"

"แล้วลูกจะอยู่ได้ไหม ?"

"ได้คะ ๆๆๆอยู่ได้สบายเลยงั้นแก้วกินข้าวก่อนนะค่ะหิ๊วหิว"

               โมะ'มาก็ดีน่ะสิชั้นจะได้มีเพื่อนคุยไม่ต้องเหงาตอนพ่อกับแม่ไม่อยู่ว่าแต่เขาจะจําเราได้ไหมน๊า

   กลัวเขาจะมีแฟน!แล้วจังเลย ถ้าเขามีแฟนมาละก็ !!!ไม่อยากจะคิดก็ปลื้มเขามากขนาดนั่น !

   แล้วเกิดเขารังเกียจ'หรือไม่ชอบขี้หน้าเราขึ้นมาจะทํายังไงละเนี้ย ?โอ้ยยย!หัวจะระเบิดแล้ว !!

"แก้ว !!ทําไมไม่กินละลูก ไหนบอกว่าหิวไง?"

"พอดีแก้วคิดอะไรเพลิน ๆน่ะคะ !กินกันดีกว่าเนาะ 555"

"แปลกคนจริงลูกคนนี้นิ ><"

                                                     TOMO TAKE :

            สวัสดีครับบ 'ผมชื่อ'โทโมะ'นะครับผมมาเรียนต่างประเทศตั้งแต่ยังเด็กได้เหละครับ

ตอนนั่นผมอายุได้6ขวบเอง ตอนนี้ก็เรียนเกรด6แล้วเหละครับเดี๋ยวผมจะไปต่อม.6เทอม2ที่ประเทศไทย

จริง ๆแล้วก็อยากกลับประเทศนั่นเหละ !!อยากไปเจอ'แก้ว'ไม่รู้ป่านี้จะสบายดีไหม 'แก้ว'เขาเป็นเพื่อนผม

ตั้งแต่จําความได้ผมก็รุ้จักแก้วแล้วเหละเพราะพ่อแม่เรารู้จักกันเราเลยสนิทกันแต่ผมก็เคยชอบแก้วนะ

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเหละเพราะผมมีแฟนแล้วชื่อ'พิม'เธอเป็นคนสวย น่ารักและก็นิสัยดีมากด้วย

เธอเรียนอยู่เกรด6เหมือนกันกับผมนี้เหละ !!และตอนผมกลับประเทศไทยเธอก็จะกลับไปด้วยเพราะ

ญาติของเธอก็อยู่ประเทศไทยเธอเลยกลับไปด้วย !เราสองคนคบกันตั้งแต่ปีที่แล้วจนปีนี้เธอรักผมมาก

ผมก็รักเธอมากเช่นกัน ,เราทั้งสองคนแวะไปเวียนมาที่ห้องกันบ่อย ๆพอไปที่เมืองไทยผมกะว่าจะพา

เธอไปให้คุณพ่อกับคุณแม่รู้จักด้วย !!