รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

หน้าบ้านของป๊อปปี้

"หลังนี้แหละค่ะคุณลุง"

พิมบอกเมื่อรถจอดลง

พ่อของแก้วไม่ได้พูดอะไรแต่หันมาแล้วเดินลงจากรถเข้าไปในรั้วบ้านแบบไม่ให้เจ้าของบ้านได้รู้ตัว

"แก้ว แก้ว ยัยแก้ว ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!!"

เมื่อเข้ามาในบ้านพ่อของแก้วก็เรียกหาแก้วทันที

"คุณคะ ใจเย็นๆค่ะ"

แม่ของพิมเข้ามาพูด

"แก้ว อยู่ไหน ออกมาหาพ่อเดี๋ยวนี้นะ"

พ่อของแก้วยังคงตะโกนเรียกแก้วเหมือนเดิม

"เอ่อ พ่อมีไรหรือเปล่าครับเรียกหาน้อง"

ป๊อปปี้ที่วิ่งลงมาจากข้างบนเพราะได้ยินมีคนมาเรียกชื่อแก้ว

"น้องของแกอยู่ไหน ไปตามมาให้ฉันเดี๋ยวนี้"

พ่อของแก้วสั่งป๊อปปี้

"พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ น้องไม่สบายอยู่ข้างบน"

ป๊อปปี้บอกแล้วเดินนำไปที่ห้องรับแขก

"ครับเดี๋ยวผมไปตามน้องลงมาให้"

ป๊อปปี้บอกกับผู้เป็นพ่อแล้วมองไปทางสองแม่ลูกที่ดูกระดี้กระด๊าเหลือเกินแล้วเดินขึ้นไปข้างบนเพ่อตามแก้วลงมา

------------------------------------------------------------------------------------------

"พ่อคะ"

แก้วที่เดินลงมาจากข้างบนเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อที่ตัวเองไม่ได้เห็นมานานหลายปีจึงพูดออกไป

"มาแล้วเหรอยัยตัวแสบ"

พ่อแก้วลุกขึ้นมาแล้วเดินมาที่แก้ว

"เพี๊ย"

เสียงฝ่ามือหนักๆกระทบกับแก้มนวล

"พ่อตบแก้ว"

แก้วที่ตกใจเพราะพ่อของเธอไม่เคยทำอย่างนี้กับเธอมาก่อนเลย

"ก็ใช่น่ะสิ ลูกไม่รักดี แกทำแบบนั้นไปได้ยังไง"

พ่อของแก้วพูดออกมา

"พ่อ แก้วทำอะไร พ่อถึงทำกับน้องแบบนี้"

ป๊อปปี้ที่เห็นเหตุการณ์เมื่อกี้รีบเอาตัวเองมาคั่นกลางเพื่อไม่ให้พ่อของเขาทำแบบนั้นเอง

"เรื่องของน้องแกมันปิดฉันไม่มิดหรอก รู้กันถึงไหนคนเป็นพ่ออย่างฉันเนี้ยอายคนเขาขนาดไหนที่ลูกสาวของตัวเองท้อง แล้วยังหาพ่อไม่ได้ไม่รู้ว่าพ่อของลูกตัวเองนั้นเป็นใคร "

พ่อของแก้วพูดร่ายยาวเหยียด

"พ่อรู้"

ป๊อปปี้ที่หน้าเสียเพราะพ่อรู้เรื่องของแก้ว เรื่แงนี้ยังไม่มีใครรู้แม้แต่พ่อของหลานเขาเองก็ตาม

"พวกแกปิดบังฉันไม่มิดกันหรอก"

พ่อของแก้วพูดแล้วผลักป๊อปปี้ออกไปแล้วเดินเข้าไปหาแก้วทันที

"แกไม่น่าเกิดมาเป็นลูกของฉันเลย ไม่เคยมีดีอะไรเลยตั้งแต่เด็ก มีแต่เรื่องสร้างปัญหาให้ฉันต้องคอยแก้ให้แกตลอด"

"แต่พ่อคะ เรื่องนี้แก้วอธิบายได้นะ คือว่า"

"แก้วไม่ต้องมาบอกอะไรที่โกหกฉันอีกต่อไปแล้ว บอกฉันมามันเป็นใครห่ะ  ที่แกไปมั่วกับมันด้วย"

"พ่อ"

"ถ้าแกไม่บอกฉันไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่อเพราะฉันไม่มีลูกที่ทำตัวน่ารังเกียจแบบแก บอกฉันมาถ้าแกยังอยากเรียกฉันว่าพ่ออีกต่อไป"

"คือแ้ก้วไม่.."

แก้วพูดได้แค่นั้นก้อนสะอื้นก็ขึ้นมาทำให้เธอไม่สามารถพูดได้

"แกบอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่ามันเป็นใครห่ะ!!!"

"พ่อครับพอเถอะเขา อย่าทำอะไรน้องเลย "

ป๊อปปี้ที่ทนไม่ได้จึงบอกให้พ่อของเขาหยุด

"ก็ได้ในเมื่อน้องของแกเลือกที่จะไม่พูดฉันก็จะไม่ถามต่อแล้วบอกน้องของแกด้วยว่าไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่ออีกต่อไปเชิญแกสองคนพี่น้องอยู่กันไปเถอะคนเขาถามฉันจะได้ตอบว่าไม่มีลูกสาวอย่างแกฉันจะได้ไม่ขายขี้หน้าเขา"

พูดเสร็จก็เดินออกไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน

"ชิ สมน้ำ ท้องแล้วเขาก็ทิ้ง55ไปกันเถอะค่ะ คุณมาอย่าอยู่ที่นี้นานเลย เดี๋ยวพิมจะทนไม่ไม่ไหวค่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

สองแม่ลูกเดินหัวเราะกันออกไปขึ้นรถข้างนอก

"แก้ว"

เมื่อทุกคนออกไปหมดป๊อปปี้จึงหันมาเรียกแก้ว

"แก้วขอตัวนะคะ"

แก้วพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนทันที

อัพ แล้วนะ ช่วยอ่านกันหน่อย วันนี้แค่นี้นะ ไปนอนแล้ว ไม่ไหวร้อนเกิ๊นนนนนนนน