รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

สายตาคมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้างามตรงหน้าอย่างอ่อนโยนจนทำให้คนที่ถูกมองรู้สึกเขิน  พวงแก้มแดงระเรื่อทำให้โทโมะอดไม่ได้ที่จะจุมพิตเป็นรางวัลกับความน่ารักของเธอคนนี้

"ฮื้อ  หยุดได้แล้ว  แก้มแก้วช้ำไปหมดแล้วมั้งเนี้ย"

แก้วที่เปลี่ยนสรรพนามของตัวเองเมื่อเธอพูดจบก็รู้สึกอายๆเพราะไม่เคยต้องพูดแบบนี้กับเขาเท่าไร

"เรียกแทนตัวเองแบบนี้สิค่อยฟังดูลื่นหูหน่อย เรียกแทนตัวเองว่าฉันแล้วไม่ค่อยเหมาะกับคนน่ากๆอย่างเธอเลย"

โทโมะพูดแล้วซบลงมาที่หน้าอกของแก้วอย่างหนาๆ

"ก็แก้วเรียกแทนตัวเองว่าแก้วกับคนที่แก้วสนิทด้วยเท่านั้นแหละ"

แก้วพูดออกมา

"แสดงว่าที่ผ่านๆมาเราไม่ได้สนิทกันเลยใช่ไหม"

โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ที่เธอพูดว่าจะเรยกแทนตัวเองกับคนที่เธอสนิทด้วย  แล้วเขาล่ะ ยังมาเรียกฉันๆอยู่ได้มันน่าลงโทษสักอีกสองสามรอบซะให้เข็ดเขาคิดอย่างหมายมั่น

"ก็ดูนายทำกับฉันสิสารพัด  ทำร้ายกันอีก คำขอโทษสักคำก็ไม่มีแถมยังเอาเปรียบกันอีก ปากก็ไม่ดีชอบดูถูกฉันตลอดเวลาใช้ได้ที่ไหนแล้วอย่างนี้จะเอาอะไรอีกล่ะ  นายจะเตะเหมื่อนตะกร้อ หรือจะซ้อมฉันเหมื่อนกระสอบทรายเลยดีไหม เกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ ที่ฉันเข้ามาอยู่กับพี่ชายของฉัน  ต้องทำให้ฉันตายไปก่อนใช่ไหม นายถึงจะพอใจ"

แก้วพูดออกมาทั้งที่น้ำตาคลอเบ้า  พร้อมกับคำพูดตัดพ้องประณามผู้ชายตรงหน้าที่ทำกับเธอในตอนนั้นเหมื่อนเธอไม่มีความรู้สึก  วันนี้เธออยากที่จะพูดออกมาเพราะมันอั้นอัดตันใจซะเหลือเกิน

 โทโมะเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าของเขาพูดอย่างนั้นออกมามันยิ่งบีบรัดหัวใจของเขานัก ถ้าเขาลดทิฐิในความรู้สึกตอนแรกที่พบเธอลงบ้างเขาและเธอตอนนี้คงจะมีความสุขในการที่ใช้ชีวิตคู่ไม่น้อย

'ถ้าหากว่าฉันนั้นหันหน้าปรับความเข้าใจกัน  เรื่องบางเรื่องมันจะไม่เลวร้ายได้มากเท่านี้ก็ได้  ทั้งเธอและเขาก็ได้ไม่มานั่งจมอยู่กับความที่เข้าใจผิดอย่างนี้ตลอดไป'

เมื่อเขาคิดได้อย่างนั้นแล้ว  ชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะทำมัน

  ริมฝีปากจุมพิตลงที่หน้าผากมนกลมของเธอ เพื่อเป็นการปลอบใจที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้น  พร้อมกับโอมกอดเธอไว้แน่นกว่าเดิม  เพื่อหวังว่าหญิงสาวใต้ร่างนี้จะรับรู้ความรู้สึกของเขาบ้าง  ตอนนี้เขาเองก็รู้สึกดีไม่ต่างจากเธอ  ยอมทุกอย่างที่จะทำให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอไปในทิศทางที่ดีขึ้น

"ผมขอโทษที่ทำให้คุณเสียใจ และทำให้คุณรู้สึกแบบนั้น  ผมมันเป็นผู้ชายที่ไม่เอาไหน ใช้ไม่ได้ ไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะพร้อมอยู่กับผู้ชายแบบผมหรอกเพราะผมมันแย่มาก"

เสียงของเขาขอโทษผ่านลำคอของเขาที่ตั้งใจพูดเพื่อจะให้แก้วนั้นได้ยินเพียงคนเดียวเท่านนั้นจากปากของเขา

มันยิ่งทำให้แก้วนั้นรู้สึกอึ้งออกมาเมื่อไม่คิดว่าเธอนั้นจะได้รับฟังคำขอโทษที่หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่พูดน้อยปากหนักยิ่งกว่าหิน  ท้งเหมื่องถ่วงเอาไว้และเอาแต่ใจเป็นที่สุด  แต่วันนี้เธอกลับได้ยินมันออกมาจากปากของเขาไม่ผิดแน่ๆ

"แน่ใจหรอที่พูดเอามาหน่ะ  ไม่ใช่เพราะว่าอยากจะเอาใจเมื่อเวลาอยากที่จะได้ตัวฉันเท่านั้นเอง"

แก้วพูดออกมาเพราะยังไม่อยากที่จะเชื่อว่าเขานั้นพูดออกมาไม่ได้ต้องการเธอในเวลาแบบนี้

"ผมพูดจริง  และตอนนี้ผผมก็มีสติครบทุกอย่าง  ถ้าคุณไม่เชื่อที่ผมพูดจะลองพิสูจน์อีกสักเชรอบไหมล่ะ"

คำพูดที่ออกมาจากปากของเขามันทำให้หัวใจของหญิงสาวนั้นพองโตกับคำพูดของเขา  แต่แก้วก็รู้สึกว่ามันยังไม่พออยู่ดีเธออยากที่จะได้คำพูดที่มากกว่านั้น เธอหววังมากไปไหม

" มะ...ไม่ต้องแล้วค่ะแก้วเอคุณแล้ว"

แก้วพูพร้อมกันหลบสายตาของโทโมะ

"เรียกพี่ศิ  เรียกคุณหรื่อนายมันดูห่างเหินยังไงไม่รู้อ่ะ  เอาเป็นว่าเรียกพี่แล้วกัน หรือจะเรียกพี่โมะแบบที่ฟางเรียกก็ดี"

โทโมะเลื่อนขั้นตัวเองเสร็จสรรพ  พร้อมกับกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นเข้าไปอีก

"อือ ก็ได้เรียกพี่ก็ได้ ปล้วอีกอย่างตอนนี้แก้วหายใจไม่ออกลงไปจากตัวแก้วสิ"

แก้วบอกพร้อมกับผลักเขาออกไป

"ก็พี่กลัวว่าแก้วจะไม่เช่อคำพูดของพี่  พี่เลยอยากจะพิสูจน์ให้แก้วเห็นว่าคำพูดของพี่ก็เชื่อถือได้"

เขาพูดแล้วโน้มตัวลงมา

"ไม่ต้องเลยลงไปเดี๋ยวนี้เลย"

มือบางดันอกแกร่งออกจากตัวเพื่อให้ลงไปของเธอเมื่อรู้สึกว่าร่างทั้งสองยังแนบชิดสนิทกัน  รู้สึกหวั่นไหวใจเมื่อเห็นสายตาหื่นกระหายของคนข้างบนที่มองมายังเธอ  ก่อนที่เธอนั้นจะทำตาโตเมื่อรู้สึกว่า อวัยวะที่อยู่ภายในร่างกายของเธอมันกำลังขยายตัวและเธอกลัวว่าถ้าเขาทับตัวของเธอค้างไว้นานกว่านี้มันจะเป็นอันตรายต่อลูกในท้อง

"อยากดิ้นสิ  ยิ่งดิ้นเดี๋ยวได้มีอีกรอบหรอกรับรองว่าคืนนี้ไม่ได้นอนกันหรอก"

คำพูดของเขายิ่งทำให้เธอนั้นหน้าแดงขึ้นไปอีก  เมื่อนึดถึงบทรักที่เพืชิ่งจบไปไม่นานมานี้ เมื่อเขาพูดแบบนั้นทำให้เธอหยุดดิ้นทันที

"ก็ลงไปสิ แก้วง่วงอ่ะ ตาจะปิดกันจะแย่อยู่แล้ว นี้มันก็ดึกมากๆแล้วด้วย"

"งั้นเรานอนกันนะ"

เมื่อพูดจบลำแขนแกร่งก็ช้อนตัวของหญิงสาวลงมานอนดีๆแล้วโอบกอดนอนกันทั้งสองก็เข้าสู่ห้วงนิทาไปทันทีทั้งค่

ยไปหนึ้งวันวันนี้เอาฉากจบของวันนี้มาฝาก

ไปแระไปนอนนะ ฝันดีจ๊ะ