รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

แก้วที่เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อเชิ้ตและกางกขาสั้นของเขาเธอเดินมาที่กระจกและมองไปเห็นชาย

หนุ่มที่ยืนอยู่ที่ริมระเบียงคนเดียวมืดทำให้เธอนั้นมองเขาอย่างถูกต้องคำสาปไม่ให้หันไปไหนแล้วเมื่อเขานั้น

เหมือนรู้ว่าเธอนั้นอาบน้ำเสร็จแล้วเลยเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำบ้างนาทีนั้นแก้วมองเขาเดินเข้าไปแล้ว

หันมาแต่งตัวของตัวเองให้มิดชิดแล้วเดินขึ้นเตียงที่อยู่ในห้องไป   เธอลงนอนบนหมอนแล้วนอนหลับตาคิด

อะไรต่างๆมากมายที่เกิดขึ้นกับเธอตั้งแต่ที่กลับมาเมื่องไทยทำให้เธอต้องเจอกับเขาทั้งด้านที่โหดร้ายและ

บางครั้งก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะได้ด้วยบ้างทีเขาก็ทำให้เธอเสียใจที่เขาไปสนใจผู้หญิงคนอื่น

ที่ไม่เห็นว่าเธอยังยืนอยู่ตรงนั้นรอเขาอยู่

เธอนอนคิดไปเรื่อยจนไม่รู้ว่าตอนนี้โทโมะออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินมานอนที่เตียงเขาไม่รู้ว่าเธอยังไม่นอน

เลยขยับตัวไปไกล้กับเธอแล้วกอดเอวของเธอไว้อย่างแสนคิดถึง

แก้วที่สะดุ้งกับการกระทำที่อ่อนโยนของเขาก็หันมาแล้วลุกขึ้นนั่งทันที

"นายจะทำอะไรอ่ะ"

แก้วลุกขึ้นจากที่นอนแล้วถามคนที่ึพึ่งลุกตามเธอขึ้นมาอย่างหัวเสียเล็กน้อย

"เธอไม่เห็นไงว่าฉันทำอะไร"

โทโมะย้อนถามด้วยสายตานิ่งๆ

"แล้วนายทำแบบนี้กับฉันทำไมฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนายนะที่จะสามารถทำอะไรกันตอนไหนก็ได้โดยไม่อาย

ฟ้าอายดินเขาบ้างเลยอ่ะ อย่าเอาวิธีนั้นมาใช้กับฉันเพราะฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนาย"

แก้วพูดแล้วจ้องไปที่ดวงตาคมดุจเยี่ยวของโทโมะ

"แล้วเธอไม่ใช่ผู้หญิงของฉันแต่เป็นของไอ้คนที่พาเธอไปเลี้ยงข้าวเมื่อนตอนกลางวันใช่มั๊ย"

โทโมะย้อนถามแก้วบ้างเพราะไม่ใช่ว่าเธอเห็นเขาฝ่ายเดียวแต่เขาก็จับตามองเธออยู่เหมื่อนกัน

"ถ้าใช่แล้วจะทำไม อย่างน้อยๆเขาก็ดีกว่านายเยอะเลย"

แก้วพูดพลางประชด

"ถ้ามันดีแล้วทำไมมันไม่ไปส่งเธอล่ะทำไมมันต้องให้นั่งแท็กซี่กลับเองทั้งๆที่ตัวเองก็ขับรถออกจะหรู"

โทโมะพูดพลางโมโหที่วันนี้แก้วโดนแท็กซี่เกือบข่มขื่นถ้าเขาไม่ผ่านไปก่อน

"มันก็เรื่องของฉัน เพราะฉันกับเขาเราคบกันที่ใจไม่ใช่จ้องจะคบกันแล้วมีเรื่องอย่างว่าอย่างที่นายทำกับผู้

หญิงทุกคน"แก้วพูดแล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาแต่อีกฝ่ายก็มองไม่เห็นเพราะในห้องนี้ปิดไฟมืดไปหมด

"เรื่องอย่างว่าที่เธอบอกเนี้มันเป็นยังไงหรอมันเป็นแบบนี้หรือเปล่าล่ะ"

โทโมะพูดจบเขาก็ดันตัวของแก้วลงไปอย่างแรงและกดด้วยตัวของเขาทับลงไปอีกทีทำให้ร่างบางที่อยู่ใต้นั้น

ดิ้นและทุบตีเขาใหญ่อย่างไม่ยอมแพ้

"นี่ ฉันไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ความใคร่ของใครนะ ออกไปจากตัวตัวของฉันเดี๋ยวนี้!"

แก้วพูดเสียงดังแต่มีหรอที่คนข้างบนจะฟังเธอบ้าง

ร่างสูงประกบปากกับร่างบางทันทีไม่เปิดโอกาสได้โต้ตอบหรือพูดออกมาได้อีก ถ้าหากว่าเขาไม่ปิดปากของ

เธอมีหวังเขากับเธอคงเล่นสงครามประสาทกันถึงเช้าแน่ๆเพราะนี้ก็ดึกมากแล้วเพราะฉะนั้นสู้ปิดปากของเธอ

ไว้แล้วทำตามที่ใจปรารถนาน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับเขามากที่สุด

จูบของเขาเต็มไปด้วยความโหยหาและความหิวกระหายในตัวของเธอหญิงสาวที่เลิกดิ้นแล้วปล่อยให้เขาทำ

ตามใจที่ต้องการและรู้ว่าถึงเธอขัดขื่นก็เสียแรงเปล่าๆเพราะขาไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่จนกว่าเขาจะพอใจ

ในใจลึกๆแล้วเธอก็โหยหาอ้อมกอดและจูบที่แสนเร่าร้อนของเขาเหมือนกัน

มือบางจิกรัดด้วยความเสียวซ่าน ขยุ้มเส้นผมของเขาเอาไว้แนบแน่น เมื่อริมฝีปากที่ร้อนระอุและลิ้นเรียวของ

เขากำลังเกาะเกี่ยวลิ้นของเธออยู่ในโพรงปาก ริมฝีปากร้อนบดขยี้ริมฝีปากบบางลิ้มลองรสชาติที่แสนหวาน

ของปากอีกฝ่าย ลำแขนแกร่งเกาะเกี่ยวเอวของหญิงสาวรั้งเข้ามาแนบชิดกับกายแกร่งจนแนบสนิท ดวงตาที่

อ่อไปด้วยน้ำตาหลับพริ้มอ่อนระทวยในอ้อมแขนแข็งแกร่ง

ฝ่ามือหนาเลื่อนเข้ามาทาบชุดของเธอที่เป็นเชิ้ตของเขาซึ้งตอนนี้มันร่นขึ้นมาถึงสะโพรก พร้อมกับถลกขึ้นให้

หลุดออกไปทางศีรษะร่างงามขาวนวลเนียนปรากฎแก่สายตาาของชายหนุ่มแต่ก็ต้องขัดใจอีกครั้งเมื่อมีชั้นใน

ตัวสวยกีดขวางเขาเอาไว้  ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบปลดเจ้าปราการด่านนั้นออกให้เหลือแตยอดบัวตมแสนสวยที่มี

ยอดดอกสีชมพูตั้งอยู่ ฝ่ามือใหญ่ไล้ไปตามแผ่นหลังก่อนจะปดเปลื้องตะขอชั้นในออกไปทันทีพร้อมโยนไป

อย่างไม่ใยดีก่อนจะขึ้นมาขยำอกที่อวบขึ้นกว่าเดิมที่มันเต็มมือกว่าครั้งที่แล้วด้วยอารมณ์ปรารถนา  หญิงสาว

ร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อนิ้วแกร่งไล้วนบริเวณรอบเม็ดบัวงาม

สายตาคมมองแก้มเนี้ยนที่แดงระเร่ออก่อนที่จะฝั่งจมู่ที่โ่งเป็นสันจุมพิตไปทั่วดวงหน้าอย่างเ้ร้าร้อนและเร้า

อารมณ์  แล้ววกขึ้นมาจุตพิตริมฝีปากของร่างบ่างที่อยู่ใต้ร่างหนาอีกครั้งย่างดูดดื่ม จุมพิตที่แสนหวานที่เขามอบให้

ดึกๆแล้วอยู่ดึดกว่านี้ไม่ได้แล้วอ่ะพ่อมาว่าแล้ว ไว้อัพต่อพรุ่งนี้นะ ใครที่ค้างก็อย่าลืมมาเม้นเยอะๆนะจะได้ไม่ค้างฉากแบบนี้บ่อยๆอิอิ บายจ้า ฝันหวานทุกคนจ้า