sorry sorry อุ๊ยตายขออภัยในความร้ายไม่ไหวจะเครียร์

ร่างสูงเพรียวในชุดเดรสรัดรูปเดินนำบอดี้การดห้าถึงหกคนเข้ามาในร้านน้ำชา เทอถอดแว่นกันแดดสีชาเข้มออกพลางสะบัดผมให้อยู่ทรง คนทั้งร้านพากนจับจ้องเทออย่างไม่วางตา นอกจากใบหน้าของหญิงสาวเจ้าจะสวยบาดใจแล้ว ทรวดทรงองค์เอวยังงามบาดตาอีกต่างหาก เทอกลายเป๊นอาหารตาชั้นเลิศในร้านน้ำชาที่เสมือนเป๊นดงมาเฟียแห่งนี้ไปโดยปริยาย

ร่างบางกวาดสายตาไปทั่ว ก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปหาชายแก่นั้งอยู่โซนวีไอพีของร้าน

"แก้วว หลานมาทำไรที่นี่"ชายแก่ถามขึ้นเมื่อร่างบางเดินมาหยุดตรงหน้า

"โทโมะ วิศวะ...เขาอยู่ที่ไหนค๊" เทอถามพลางยกแขนขึ้นกอดอก

"หืม"

"บอดี้การ์ดของคุนตาไงคะ"

"ออ้ เจ้าโมะนะเหรอ มีเรื่องอะไรกันอีกละ" คนแก่ย่นคิ้วด้วยความสงสัย

เป๊นเรื่องแปลกที่หลานสาวจะเดินเข้ามาในสถานที่แบบนี้และถามถึงบอดี้การ์ดของเขา ผู้หญิงอย่างแก้วที่ทุกคนคุนเคยดีควรจะเดินอยู่ในห้างดังหรือไม่ก๊ขับรถอยู่ในสนามแข่งเสียมากกว่า เนื่องจากทั้งคู่คือกิจกรรมที่เทอโปรดปราน

"หนูต้องการพบเขาเดี๋ยวนี้เลยคะ" เทอบอกอย่างร้อนใจ

"อะไรกัน กับเจ้าโมะเนี่ยนะ ไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน"

"จะยังไงก๊ช่างเถอะคร๊ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนคะ"

"เอ..."คุนตาทำท่าใช้ความคิด แต่มันทำให้หลานสาวแทบบ้า

.........................................................................................................................................

เรื่องนี้อาจมีคนเคยอ่านแล้ว

แต่ที่เรามาแต่งใหม่ก๊เพราะว่าเรื่องนี้ยู่ๆๆก๊หายไป