Merry Memory ความทรงจำแห่งรัก
Grazii
1) เพื่อนใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความInternational High School
[Fang’s Part]
“ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ชื่อเล่น ฟาง ฝากตัวด้วยนะค่ะ”
ฉันโค้งหัวเล็กน้อยให้กับเพื่อนใหม่ในห้อง โรงเรียนที่พ่อส่งฉันมาเรียนที่ไทย
“เอาละเธอไปนั่งข้างจินนี่นะ”
“ค่ะอาจารย์”
ฉันเดินไปนั่งข้างๆ ผู้หญิงคนนึงที่ข้างๆ เธอว่างอยู่
“ดีจ๊ะ” ฉันทัก
“ดี!” เธอตอบแบบกระชากเสียงอย่างไม่พอใจ ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า
กริ๊งงงงงง~
พักเที่ยงแล้วหรอเนี้ย โรงอาหารอยู่ไหนก็ไม่รู้จัก วันนี้จะได้กินข้าวมั้ยเรา TT^TT
“จินนี่จ๊ะ เราขอไปกินข้าวด้วยได้ไหม” ฉันถามจินนี่ที่กำลังจะลุกออกไป
“ไม่ได้! พอใจหรือยัง”
ผลั่ก!!!
จินนี่บอกอย่างรำคาญพร้อมกับผลักฉันไปชนกับขอบโต๊ะ
“อย่ามายุ่งกับฉันจำไว้!” จินนี่บอกก่อนจะเดินออกไป
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” ผู้หญิงสองคนเข้ามาช่วยพยุงฉัน
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ขอบใจมากเลยนะ เออ...”
“ฉันชื่อแก้ว ส่วนคนนี้เฟย์เพื่อนสนิทฉัน”
“อ๋อจ๊ะ ขอบคุณแก้วกับเฟย์มากเลยนะที่ช่วยฟาง ^^”
“ว่าแต่เธอเถอะไปยุ่งกับยัยแม่มดนั้นทำไม”
“ฟางแค่ขอไปกินข้าวกับเขาก็แค่นั้นเอง” ฉันตอบเฟย์
“เธอนี้วอนหาเรื่องชัดๆ เลยนะ รู้หรือเปล่าว่าไม่มีใครกล้ายุ่งกับยัยแม่มดนั้นหรอก คนอะไรหยิ่งซะไม่มี”
“แต่เขาก็เป็นเพื่อนฟางนะ”
“เธอนี้มันแม่พระจริงๆ ไปกินข้าวกัน” แก้วเอือมมาจับมือฉัน
“ให้ฟางไปด้วยหรอ”
“ก็ใช่นะสิ จะไปไหม”
“ไปสิ ^^”
โรงอาหาร...
[Poppy’s Part]
“เฮ้ย! ยัยแก้วพาใครมาด้วยนะ”
เสียงไอ้โมะดังขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่แก้วแฟนของมันที่พาผู้หญิงมาด้วย
“เพื่อนใหม่ละมั้ง”
“น่ารักว่ะ”
ไอ้เขื่อนบอกพร้อมกับจ้องยัยนั้นไม่กระพริบ มีแฟนอยู่แล้วยังจะเจ้าชู้อีก -,.-
“ข้าจะฟ้องยัยเฟย์” ผมขู่
“แหม อาหารตานิดหน่อย”
“ดีจ๊ะ” เฟย์กับแก้วเดินมาที่โต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ ก่อนจะทักขึ้น
“ดีคร๊าบที่รัก” คงไม่ต้องเดาว่าใครตอบ -3-
“เธอพาใครมานะ” โทโมะถามแก้ว
“ฟาง เพื่อนใหม่พวกฉันนะ”
“ดีค่ะ ^^” คนที่ชื่อฟางทักพวกผม น่ารักวุ้ย >O<
“ดีคร๊าบ ผมเขื่อนครับ”
“อะแหม!”
“อุ๊ย! แหมเฟย์จ๋าเขื่อนแค่ทำความรู้จักเพื่อนใหม่เอง”
“หรออออ” เฟย์ทำเสียงสูง
“คร๊าบ T^T”
“นี้เคนตะ จองเบ เขื่อน โทโมะ แล้วก็ป๊อปปี้นะ” แก้วแนะนำพวกผมที่ละคน
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“เธอย้ายมาจากไหนหรอฟาง”
“ฟางย้ายมาจากอเมริกา”
“ทำไมมาเรียนนี้ละ”
“พ่อกับแม่ให้ย้ายมานะ”
“ฟางไม่ได้อยู่กับพ่อแม่หรอ”
“ป่าวจ๊ะ”
“ฟางคงคิดถึงพ่อกับแม่แย่”
“ฟางชินแล้วละ” ฟางบอกด้วยแววตาที่เศร้า แต่ก็นะยัยนี้ก็น่าสงสารอยู่หรอก มีพ่อแม่แต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
“งั้นฟางจะกินไรเดี๋ยวแก้วไปซื้อให้”
“ฟางกินอะไรก็ได้จ๊ะ”
“งั้นฟางนั่งรอที่นี้นะ”
“ให้ฟางไปซื้อเองก็ได้นะ ฟางเกรงใจ”
“ไม่เป็นไรฟางนั่งอยู่นี้และ”
“ขอบคุณนะ”
...........................................................................................................
เม้นด้วยน้า เดี๋ยวมาอัพใหม่น้าทุกคน ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
