ความรักครั้งนี้ต้องมีคนเจ็บ![NC]
Pudding_TK♥
บทนำ
POPPY SAY
"คุณหมอคะๆ"ฉันเรียกคุณหมอโทโมะ
"ว่าไงครับป๊อปปี้"เขาตอบ(ฉันกับคุณหมอโทโมะแล้วก็หวายอายุเท่ากันนะ)
"มีคนมารอพบที่ห้องตรวจAค่ะ^///^"
"งั้นผมขอตัวนะครับ^^"กรี๊ดดดด~!!เขายิ้มให้ฉันด้วยยยย>__<
"ค่ะ>[+++]<"เขินนนน~
ห้องตรวจA
TOMO SAY
"มาแล้วเหรอคะ...ที่รัก"ใครกัน!?
"นี่เธออีกแล้วเหรอ!!!"พอผมหันไปเท่านั้นแหละ..ผมรู้สึกอยากจะอ้วก-_-+++
"เห็นหน้าพิมก็ตกใลยเหรอคะ ใจร้ายจัง-3-"มารยา...
"คิดว่าทำหน้าอย่านั้นฉันจะเข้าไปง้อหรือไง เฮอะ!ฝันไปเถอะ ..แล้วนี่มาทำไม!!"
"ฉันมาหาแฟนตัวเองไม่ได้เหรอคะ"
"ใครกันล่ะแฟนเธอ!? คนอย่างเธอมีใครเอาด้วยเหรอ?"ผมตอบแบบไม่แคร์
"กรี๊ดดด!!!มันจะมากไปแล้วนะคุณวิศว..ถ้าคุณยังไม่อยากเดือดร้อน ก็อย่าขัดใจฉัน!"
"ทำไมล่ะ!..เธอจะทำอะไรฉันได้"
"ถ้ไม่อยากให้คลิปนี้แพร่งพรายล่ะก็นะ...ตามใจฉันไว้"ยัยนี่ชูแผ่นซีดีที่ผมรู้ว่าข้างในนั้นมันมีอะไร
"ฮึ่ย!!!"ผมสบถอย่างหัวเสียแล้วเดินออกไป
"หึหึ"หญิงสาวหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินออกไปเช่นกัน...
เกลียด... ผมเกลียดยัยนี่เหลือเกิน ทำไมผมถึงเกลียดน่ะเหรอ!? ก็เพราะ...
ย้อนไปเมื่อสัปดาห์ก่อน
ผมไปงานเลี้ยงของเพื่อนสมัย ม.ปลาย ที่ผับแห่งหนึ่ง เพื่อนของผมชวนผมดื่ม ผมที่ไม่อยากเสียมารยาทก็ดื่มไปพอเป็นพิธี แล้วผมก็ได้เจอกับ... พิม หญิงสาวที่สวยราวกับนางฟ้า ผมเลยถามเพื่อนว่าเธอเป็นใคร
'ไอ้เขื่อน แกรู้จักสาวคนนั้นด้วยเหรอวะ'
'อืม..เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนฉันอีกทีนึงอ่ะ ลองไปคุยสิ'
'ฉันไม่กล้าว่ะ'
'โด่!ไรว้า มานี่ๆเดี๋ยวฉันพาไปเอง'
แล้วไอ้เขื่อนก็พาผมไปทำความรู้จักกับเธอ พอรู้จักกันแล้ว..ไอ้เขื่อนบ้านี่ก็หายไปเฉยเลย
'ดื่มหน่อยมั้ยคะโทโมะ?'
'ก็ได้ครับ'ผมดื่มค็อกเทลแก้วนั้นไป
หลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ผมตื่นขึ้นมาในห้องพักของผับ หันไปข้างเตียงก็เจอพิมนอนเปลือยกาย
ผมตกใจเลยรีบลุกขึ้นโดยใช้ผ้าคลุมคลุมกายที่ไร้เสือผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวของผม สักพักเธอก็ขยับตัวตื่น
แล้วเดินมากอดผม
'ไม่ต้องอายหรอกค่ะโมะ เมื่อคืนสนุกมากเลยรู้รึเปล่า'
'พิม..นี่คุณ!?'
'แหม!เราเลยไปถึงขั้นไหนต่อไหนแล้วนะคะ เรามาเป็นแฟนกันมั้ยล่ะ'
'ไม่!!!ผมเกลียดคุณพิม ผมกะ..อุ๊บส์"เธอจูบผมแล้วเริ่มเล้าโลมต่อ แต่ผมผลักพิมออก
'พอกันที!ต่อไปนี้คุณไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีก!!!'
'พิมจะตามคุณไปทุกที่ เพราะถ้าคุณจะหนีล่ะก็..."พิมพูดแล้วกดเปิดวิดีโอ... มันเป็นคลิปที่ผมกับพิม..เอ่อ..
'ผมเกลียดคุณ!!!!!!!!'ผมตะโกนเสียงดังลั่นแล้วออกจากห้องนั้นไป
หลังจากนั้นพิมก็ตามติดผมแจเลย ผมทำงานอยู่เธอก็ยังมายุ่งกับผม ผมจะจำเธอไว้เป็นอย่างดีเลย...ยัยแพศยา!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
