love ฉันคือเทอยัยตัวแสบ
nooอมยิ้ม
8) ลอบยิง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
พี่พิมสั่งคนไปยิงพวกนั้นแล้วใช่ไหม
พวกเรากลับจากซื้อของก้อได้ยินเสียง
ปัง !!
แล้วป๊อปปี้ก็วิ่งไปกอดขฟางทำให้ป๊อปปี้โดนยิง
ฟาง : ป๊อป !!
ป๊อปปี้ : .ป๊อป.รัก..ฟางนะ
แล้วป๊อปปี้ก็สลบไป
ฟาง : ป๊อป ฮือๆๆ ป๊อปตื่นขึ้นมาคุยกับฟางสิ ฮือๆๆ
พิม : สมน้ำหน้าไหนๆ พ่อแกก็โดนยิงไปและ ต่อไปก็ต้องเป็นแก
ตำรวจ : หยุดนะนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจยอมให้จับซะโดยดี
แล้วตำรวจก็มาจำพิมกับลูกน้องของพิมไป
แล้ว โทโมะ แก้วก็มา
ฟาง : ป๊อป ป๊อปทำใจดีๆไวนะ
โรงพยาบาล
หน้าห้องฉุกเฉิน
แล้วหมอก็ออกมา
ฟาง : หมอค่ะป๊อปเป็นไงมั่งค่ะ
หมอ : ตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ เหลือแต่รอให้คนไข้ฟื้นซึ่งอันนี้หมอก็รับปากไม่ได้ว่าคนไข้จะฟื้นเมื่อไร
ฟาง : แล้วเค้าจะฟื้นไหมค่ะ
หมอ : ห้าสิบห้าสิบครับ งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ
แล้วหมอก็ออกไป
ห้องพักฟื้น
โทโมะ : ฟางกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนดีกว่าดึกแล้ว
ฟาง : ไม่เอาฟางจะอยู่กับป๊อป
แก้ว : ฟางเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะยังไงพี่ป๊อปก็ปลอดภัยแล้ว
โทโมะ : ใช่เดี๋ยวพี่เฝ้าไอ้ป๊อปให้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยมาก็ได้
ฟาง : อืม
โทโมะ : แก้วดูแลฟางกับข้าวฟ่างดีๆนะ
แก้ว : เออ
บ้านฟาง
ฟาง : อืม แก้วไปพักผ่อนเถอะ
แก้ว : อืม
แล้วแก้วก็ออกไป
เช้าวันต่อมา
โรงพยาบาล
ห้องพักฟื้น
ป๊อปปี้ : ฟาง
แล้วป๊อปปี้ก็ฟื้น
ป๊อปปี้ : ข้าวฟางไม่เป็นไรใช่ไหม
ข้าวฟ่าง : ค่ะ
แล้วข้าวฟางก็กอดป๊อปปี้แน่น
ฟาง : ยังเจ็บแผลอยู่รึป่าว
ป๊อปปี้ : ค่อยยังชั่วแล้วละ
ฟาง : หิวยัง เดี๋ยวฟางลงไปซื้ออะไรให้
ป๊อปปี้ : ครับ
ฟาง : พี่โมะอ่ะ
โทโมะ : อะไรก็ได้
ฟาง : อืม ไปแก้ว
แล้วฟางกับแก้วก็ออกไป
20 นาทีต่อมา
ฟาง : กลับมาแล้วค่ะ
ป๊อปปี้ : ซื้อไรมากินมั่ง
ฟาง : ของป๊อปกินโจ๊ก
ป๊อปปี้ : กินอย่างอื่นไม่ได้หรอ
ฟาง : ไม่ได้ ป่วยอยู่
ป๊อปปี้ : ป้อนหน่อย
ฟาง : กินเองซิ
ป๊อปปี้ : ไม่เอา
ฟางก็ไปนั่งป้อนข้าวให้ป๊อปปี้
แล้วทุกคนก็กินข้าวเสร็จ
ฟาง : ป๊อปแกะของขวัญซิ
ป๊อปปี้ : จริงด้วยลืมไปเลย
แล้วป๊อปปี้ก็แกะกล่องของขวัญเจอตุ๊กตาหมีพูอยู่ข้างใน
ป๊อปปี้ : น่ารักจังเลยขอบคุณนะคร๊าบ
แล้วป๊อปปี้ก็หอมแก้มฟาง
ฟาง : อะ นายบ้า
โทโมะ : หวานกันจริงๆเลยนะ
แก้ว : ใช่ จะอ้วก
ป๊อปปี้ : หุบปากไป
แล้วป๊อปปี้ก็ออกจากโรงพยาบาล
สวนสาธารณะ
ตอนนี้ทั้งห้าคนออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะเราดูทางด้านป๊อปปี้ฟางข้าวฟ่างกันดีกว่า
ฟาง : เรื่องจบแล้วซินะ ต่อไปนี้หวังว่าพวกเราคงอยู่กันอย่างมีความสุขนะ
ป๊อปปี้ : คร๊าบ ป๊อปสัญญานะว่าป๊อปจะไม่เจ้าชู้อีก
ฟาง : ถ้าฟางจับได้ตาย
ป๊อปปี้ : ฟางกล้าฆ่าเค้าหรอ
ฟาง : ทำไม
ป๊อปปี้ : เค้าออกจะน่ารักซะขนาดนี้
ฟาง : จะอ้วก
ฟาง : ถ้าไม่หยุดเย็นนี้ไม่ต้องกินข้าวเย็น
ป๊อปปี้ : หยุดแล้วคร๊าบ
ฟาง : ก็แค่เนี้ย
มาดูทางด้านแก้วกับโทโมะกันบ้างนะ
โทโมะ : นี่ยัยมันแกวเป็นแฟนกันนะ
แก้ว : ......!
โทโมะ : นี่ฉันถามไม่ได้ยินหรอ
แก้ว : ใครชื่อมันแกวมิทราบ
โทโมะ : แก้วเป็นแฟนกันนะ
แก้ว : ไอ้โคโดโมะบ้า
แล้วแก้วก็เขินจนหน้าแดง แล้วก็ตีแขนโทโมะไปที่นึง
โทโมะ : เจ็บนะ
แก้ว : เจ็บหรอขอโทษนะ ไหนๆเจ็บตรงไหน
โทโมะ : เจ็บไปหมดเลยอ่ะ
แล้วแก้วก็เดินมาใกล้ๆโทโมะ โทโมะจึงหอมแก้มแก้วไปที่นึง
จุ๊บ...
แก้ว : ทำบ้าไรเนี้ย
โทโมะ : ก็หอมแก้มแฟนตัวเองไงครับ
แก้ว : ใครแฟนนายมิทราบ
โทโมะ: ม้ายรู้
แก้ว:ไอ้โคโดโมะบ้า
ยังไม่จบติดตามด้วยนะ...*-*.......
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
