What to do ทำไงดีพี่ชายคนนี้รักน้องสาว !!

บทที่ 1 การกลับมา

[FANG SAY]

@ อเมริกา

“อะไรนะค่ะแม่  เราจะต้องไปเมืองไทยหรอค่ะ ? “ ฉันถามแม่ด้วยความสงสัย

“ใช้จ้ะฟาง แม่ว่าได้เวลาที่เราจะต้องกลับแล้ว“ แม่ของฉันตอบ

“ แม่ค่ะ ฟางไม่ไปได้ไหมค่ะ ฟางอยากอยู่ที่นี้ ที่นั้นร้อนจะตาย“ ฉันพยายามขอร้อง

“ ไม่ได้ๆ ลูกจะต้องไปเรียนมหาลัยที่นั้น “ คุณแม่ใจร้ายจังเลยอ่ะ ก็ฟางไม่อยากไปนิ

“เฮ้อ ก็ได้ค่ะ“ ฉันตอบแม่แบบไม่ค่อยเต็มใจ ทำไงได้ล่ะ ก็พ่อของฉันอยู่ที่ไทยนิ

“ดีมากลูกสาวสุดสวยของแม่  อ้อ ไปเก็บเส้อผ้าเลยน้ะจ้ะ “ แม่บอกฉัน

“เราจะไปกันวันไหนหรอ ? “ ไม่อยากไปเร็วเลยๆๆ

“พรุ่งนี้จ้ะ “ โอ้ยๆ ทำไมไปเร็วจังเนี่ยๆๆๆ

“งั้นหนูไปหายัยพิมดีกว่า “ ฉันวิ่งออกจากบ้านแล้วมายังบ้านข้างๆ เบื่อจังๆ

“พิมๆ ๆ ๆ ๆ“ อยู่ไหมเนี่ยๆ “มาแล้วจ้าๆๆ“ พิมรีบออกมาหาฉัน

“ อ้าว ยัยฟาง มีอะไรหรอเนี่ย ? มาหาฉันอ่ะ “ พิมถามฉัน

“พิม ฉันต้องไปเรียนต่อที่เมืองไทยอ่ะ ไม่อยากไปเลย “ ฉันบอกพิมอย่างเบื่อหน่าย

“ อะไรน้ะแก โห แล้วยังนี้ฉันจะอยู่ยังไงอ่ะ “ พิมมี่ ฉันก็ไม่อยากไปหรอกน่ะ

“ พิมๆ แกไปกับฉันไหมล่ะๆ ฉันจะได้มีเพื่อนไง“ ฉันเสนอยัยพิมไป ตอบตกลงเหอะๆๆๆ

“ฉันไปได้หรอ ? ไปได้ก็ไปๆๆ อยากไปมาก“ เย้ ในที่สุดฉันก็ได้เพื่อนแล้วว

“ไปพรุ่งนี้แล้วๆ ไปเก็บของเร็ว แกก็มีวีซ่าแล้วนิ“โชตดี ยัยพิมไปเที่ยวเมืองไทยบ่อย เลยมีวีซ่าแล้วว

“โอเคๆ พรุ่งนี้ ตอนเช้าแกก็รอฉันด้วยน้ะๆๆ “ พิมมี่บอกฉัน

“ได้เลยเพื่อนเลิฟ เจอกันพรุ่งนี้น้ะ จุ่บๆ“ บอกยัยพิมเสร็จจะได้ไปเก็บของซักที

“จ้า บ๊าย บาย จุ่บๆ“ แล้วฉันก็วิ่งกลับบ้าน ไปเก็บของดีกว่า จะได้นอนเร็วๆเดี๋ยวไม่สวย

แล้วฟางก็หลับไป ... Z z Z z Z z

เช้าแล้ว วว ๆๆ.

“ยัยพิม มมม “ ตอนนี้ฉันพร้อมไปสนามบินแล้วว รอยัยพิมอยู่ๆ

“มาแล้วๆๆๆ“ โอ้โห ยัยพิมขนอะไรไปเยอะแยะเนี่ยยย.

“ยัยพิม เอาอะไรไปเยอะแยะเนี่ยย “ เฮ้ออ เพื่อนฉัน  - -

“ปกติแล้วน้ะ ยัยฟาง นี้ยังไม่หมดอ่ะ “ อะไรน้ะ ยังไม่หมดอีก โอ้ว เยอะไปไหนๆๆ

“โอเคๆ ไปเร็วๆเดี๋ยวตกเครื่องบินๆ“ อ้าวว นั้นแม่ออกจากบ้านมาพอดี

“ไปเร็ว แม่มาพอดี ไปๆๆ “ เฮ้ออ ในที่สุดก็ไปซักที ๆ ลาก่อนบ้านที่รัก

@สนามบิน

ในที่สุดก็ถึงสนามบิน เหนื่อยมากก ของยัยพิมยอะสุดๆ

“แม่ค่ะไป ขื้นเครื่องกันเถอะค่ะ ไปยัยพิม“ ฉันบอกแม่กับพิม

ครื้น นน น น น น << เสียงเครื่องบินๆๆๆ

เย้ ถึงเมืองไทยแล้วว ๆ โอ้ยย อากาศร้อนมากกก

“ยัยฟาง ทำไมมันร้อนขนาดนี้น้ะ“ ยัยพิมมาถึงก็บ่นเลยๆๆ

“ก็นี้มันหน้าร้อนน้ะๆ ร้อนสุดๆเลยอ่ะ“ อ่าวว แม่ไปไหนแล้วเนี่ยๆ

“ฟาง พิม มานี้ลูกๆ เร็วๆ รถรอนานแล้วๆ “ แม่เรียกเรา 2 คน

โหนึกว่ารถอะไร ที่แท้ก็แท็กซี่ๆ “ค่ะๆ“เรา 2 คนตอบพร้อมกัน

หลังจากที่เราขึ้นรถแล้ว ฉันก็ถามแม่ว่า “เราจะไปไหนกันหรอค่ะ? “

“ไปบ้านของพ่อไงจ้ะฟาง“ บ้านพ่อ ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคย เจอพ่อเลยล่ะ

“แล้วพิมล่ะค่ะ แม่“ ยัยพิมถามมาบ้าง “นอนกับฟางไงจ้ะ“

“ค่ะๆ. แล้วอีกนานไหมค่ะกว่าจะถึงบ้านพ่อ“ ฉันถามแม่อีก.

“อีกเดี๋ยวก็ถึงแล้วจ้ะ“ แม่บอก เฮ้อ ดีเหมือนกัน อยากพักผ่อนแล้ววว

[End fang ].

@บ้านป๊อปปี้ (พ่อฟาง)

“เมื่อไรจะมากันน้ะๆ“ ป๊อปปี้พูดด้วยท่าทางร้อนรน

“ อ๊ะ นั้นไงๆ มาแล้วว“ ผมพูด ดีใจจัง ในที่สุดก็จะได้เจอแม่แล้วว

คิดถึงจัง ไม่เจอแม่ 10 กว่าปี แอะ ? นั้นแม่มากับใครน้ะ

“ สวัสดีครับ คุณแม่“ ผมกล่าวทักทายแม่

“ ป๊อปปี้ใช่ไหมลูก ? แม่คิดถึงลูกจัง“ แม่ตอบผมมา

“ครับแม่ แล้วนั้นใครครับ “ ผมชี้ไปทางผู้หญิง 2 คนที่มากับแม่

“สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อ ฟางน้ะ เป็นลูกสาวของแม่“ คนแรกแนะนำตัว คนนี้น่ารักมาก

แต่ ทำไมเป็นลูกแม่น้ะ เท่าที่เราจำได้ เราไม่มีน้องไม่ใช้หรอ ? ช่างเถอะๆ

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ พิมป็นเพื่อนของฟางน้ะ“ อีกคนแนะนำตัว

“แม่ค่ะ หนูอยากพักผ่อนแล้วๆ เดินทางเหนื่อยอ่ะ“ ฟางบอกแม่

“ได้ลูกๆ ไปๆ ไปพักกัน ป๊อปปี้ ลูกเตรียมห้องไว้แล้วใช้ไหม ? พาฟางกับพิมไปทีน้ะ “

แม่บอกผม ก็ดีจะได้ทำความรู้จักมากขึ้น “ตาผมมาน้ะครับ“ ......