Bad boy แบดบอยติดรัก ฉบับเอนซี

9.1

เขียนโดย dada

วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 22.01 น.

  16 ตอน
  311 วิจารณ์
  42.01K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“หยาบคาย”ชั้นพูดจบแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องแต่บิสกิสรั้งมือไว้

“เธอหาเรื่องชั้นเพื่อจะได้กลับไปหาไอ้ลิปใช่ไหม”

“ใครกันแน่ที่หาเรื่องใคร ชั้นว่านายกำลังใช้อารมณ์ในการสนทนาอยู่นะบิสกิส รอนายเย็นแล้วค่อยโทรมา....ไม่ได้สิ นายทำโทรศัพท์ชั้นพัง ใช่ งั้นรอนายเย็นแล้วเราค่อยคุยกัน ตอนนี้ชั้นไม่อยากเอาน้ำมันไปดับไฟ ชั้นกำลังใช้น้ำเย็นดับไฟนายอยู่ แต่ดูว่าน้ำเย็นอย่างชั้นจะดับไฟไหม้บ้านอย่างนาย.......กรี๊ดดดดด”ชั้นพูดจบน้ำจากเพดานห้องก็กระจายออกมาจนชั้นเข้าไปกอดบิสกิส บิสกิสมองไปแล้วส่ายหัว

“หยุด”บิสกิสพูดแล้วน้ำก็หยุดลง แต่ก็ทำให้เตียงและข้าวของบริเวณนั้นเปียกไปหมด ชั้นมองหน้าบิสกิสแล้วผละตัวออก

“มาที่นี่วันหลังอย่าพูดคำว่าไฟ.......แล้วก็ไหม้ เข้าใจไหม ชั้นตั้งระบบเสียงดับไฟไว้”เค้าพูดจบชั้นก็เดินสะบัดออกจากห้องไปทั้งๆที่ตัวเปียกแบบนั้น บิสกิสเดินไปดึงมือชั้นที่ห้องนั่งเล่น

“ชั้นบอกนายแล้วว่าชั้นจะรอให้นายเย็น”

“ชั้นเย็นแล้ว น้ำจากเพดานมันยังทำให้ชั้นไม่เย็นอีกหรอ แต่ชั้นขอถามเธออีกครั้งว่าไอ้ลิปมันทำเธอขนาดไหน ชั้นจะไปต่อยมัน”ชั้นว่านายยังเย็นไม่พอนะบิสกิส

“เค้าไม่ได้ทำอะไรชั้น นายยังเย็นไม่พอหรอก แล้วคุยกัน ชั้นจะถือว่าที่นายพูดไปวันนี้ไม่ใช่นายที่พูดแล้วกัน”ชั้นวิ่งออกไปอย่างไว

ณ ห้าง

ชั้นแวะซื้อของใช้ที่ห้างที่เดิมและนักข่าวก็วิ่งแห่กันมาเยอะแยะ

“ไม่ทราบว่าคุณเคมีเพิ่งออกมาจากคอนโดคุณบิสกิสใช่ไหมคะ”

“เอ่อ....”

“มีกระแสรีเทรินแล้วใช่ไหมคะ”

“แล้วคุณลิปหละคะ”

“คุณคิดว่าคุณเลือกใครกันแน่”

“คุณเห็นข่าวคุณหรือยังคะ”

“เธอคิดว่าเธอสวยมากนักหรอ”คำพูดสุดสุดท้ายทำให้ชั้นมองหน้าคนพูด นักข่าวแหวกวงล้อมถ่ายภาพชั้นกับหญิงสาวที่ใส่ชุดเดรสสีแดงสั้นเท่าขาอ่อนซึ่งผิดกับชุดชั้นที่เป็นกระโปรงยาวสีขาว ยาวคลุมตาตุ่มที่บิสกิสขุดออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วบอกว่าเป็นชุดแม่เก่าที่ไม่เคยให้ใครใส่มาก่อน ชั้นมองหน้าสาวส้นสูงปากแดง ทำผมลอนม้วนออกแล้วถอดแว่นสีชาออกช้าๆ นี่มัน....

“คุณหนิง”หนิง ดาราชื่อดังที่เป็นข่าวกับบิสกิสตอนที่ชั้นเลิกกับบิสกิสตอนนั้น

“เธอหลอกใครก็หลอกไป แต่อย่ามาหลอกบิสกิสแฟนของชั้น จำเอาไว้ เค้าคือของชั้น อย่าคิดจะมายุ่งกับคนของชั้นอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน จำใส่หัวไว้ซะด้วย คนเดินดินอย่างเธอหนะ บิสกิสเค้าไม่เอาหรอก”ยัยนี่เดินมาแล้วเอานิ้วจิ้มหัวชั้นจนชั้นโมโห

“แต่ถ้าคนของเธอเค้ามาหาชั้นเองนี้มันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ ขนาดเธอเป็นแฟนเค้ายังไม่เอา ไม่สนใจ จนต้องมาหาชั้นนี่ก็ต้องโทดเธอเองแล้วหละ ที่ดูแลแฟนตัวเองไม่ดีเหมือนชั้น”ชั้นพูดออกไปอย่างตระหนี่ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้สาวคนนั้นแล้วมองตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ผู้ดีจริง แต่กริยามารยาท ต่ำยิ่งว่าคนเดินดินอีกนะ ดาราดัง”ชั้นเน้นเสียงก่อนจะม้วนตัวจะเดินออกแต่ก็โดนดึงผม ชั้นหน้าหงายแต่ก็พลิกตัวแล้วผลักแม่นั้นจนล้มลง

“เจ้าข้าเอ้ย มาดูเร็ว นี่หรอดาราชื่อดัง ไล่ทำร้ายคนอื่นเค้าก่อน โทดฐานที่หาว่าคนอื่นมายุ่งกับแฟนตัวเอง ทั้งๆที่แฟนตัวเองคือใครก็ไม่รู้ มีประกาศเป็นทางการหรือยังว่าเธอเป็นแฟนกับบิสกิส มีประกาศเมื่อไหร่คือเธอกับบิสกิสคบกัน แต่นี่ยังไม่มีประกาศ เพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์ที่เรียกบิสกิสว่าแฟน อันเนี้ย ควรจำใส่กระโหลกไว้ซะมากกว่านะ คุณดาราหมดท่า”ชั้นเดินออกไปอย่างสะใจแต่ในใจก็แอบเศร้า ชั้นโบกแท็กซี่กลับบ้าน

ณ บ้าน

“เคมี”ลิปรอชั้นอยู่ในบ้าน เปิดโทรทัศน์ดู ชั้นมองหน้าเค้าแล้วนั่งบนเตียงก่อนจะโรยตัวลงนอน

“ไปไหนมา”เค้าถาม แต่ชั้นเงียบ

“มีเรื่องมา”

“เรื่องอะไร ใครทำเธอ”

“ยัยหนิงอะไรนั่นหนะ”

“หนิง...ที่เป็นข่าวกับบิสกิสใช่ไหม”

“ใช่ คนนั้นแหละ หาว่าชั้นไปแย่งแฟน”

“ไม่ต้องห่วงนะว่าจะเป็นข่าว เพราะว่าหนิงไม่ปล่อยข่าวเสียๆตัวเองแน่ เค้าต้องยัดเงินผู้สื่อข่าวแล้วเดินเชิดกลับบ้านแล้วหละ ไม่ต้องห่วง”

“อื้ม ก็ว่างั้นนะ”ชั้นพูดจบก็หลับตาช้าๆ

“เมื่อคืนไปไหนมากับ....บิสกิส”

“ลิป”

“ว่าไง”

“ชั้นรักบิสกิส และเรากลับมาคืนดีกันแล้ว แม้จะทะเลาะกันอยู่นิดหน่อยในตอนนี้”

“ชั้นว่าแล้วว่ามันต้องมีวันนี้”

“ชั้นขอโทดนะ แต่เราต้องจบจริงๆ”

“ชั้นเข้าใจ แต่ยังไงชั้นก็รอเธอเสมอ เพราะชั้นจะไม่รักใครอีกแล้วนอกจากเธอคนเดียว จำไว้นะเคมี ไม่ว่าเธอจะเป็นอะไร เป็นใคร ผ่านอะไรมา ชั้นพร้อมจะอ้าแขนรับเธอตลอดเวลา เพราะอะไรหนะหรอ เพราะชั้นรักเธอ รักมากถึงมากที่สุดหนะสิ”เค้าพูดจบก็เดินออกจากบ้านชั้นไป ชั้นลืมตาขึ้นแต่แล้วชั้นก็ซึ้งไม่ออก อาจเพราะชั้นไม่ได้รักเค้า แต่ทำไมเค้าดีกับชั้นจังนะ หล่อก็หล่อ รวยก็รวย พอๆกับบิสกิสหนะแหละ แต่ชั้นไม่ได้มองเค้าตรงนั้น ชั้นมองเค้าที่หัวใจ ชั้นรักเค้าที่ใจมากกว่า

เอี๊ยดดดดดดด!! เสียงเบรครถดังลั่น ชั้นเดินออกไปหน้าบ้าน เห็นบิสกิสเดินลงจากรถด้วยอาการมึนๆ แต่ที่น่าตกใจคือตัวเค้าเต็มไปด้วยเลือด เมื่อชั้นเห็นก็รีบวิ่งปรี่เข้าไปประคองก่อนที่บิสกิสจะหมดสติร่วงลงพื้น ลิปที่กำลังจะเดินเข้าบ้านหันมาเห็นก็เข้ามาช่วยแบกไปโรงพยาบาล

โรงพยาบาล

“ไม่ทราบว่าพยาบาลบอกว่าคุณบิสกิสเป็นอย่างไงบ้างคะ”เสียงนักข่าวเจี้ยวจ้าวลั่นโรงพยาบาลจนชั้นแทบแทรกแผ่นดินลงไปจำศีลอยู่ใต้ดิน ชั้นไม่ตอบอะไรทั้งนั้นเฝ้ารอพยาบาลออกมาบอกผลปล่อยให้ลิปรับหน้าแทน

เช้าตรู่

ชั้นนอนหลับเฝ้าบิสกิสทั้งคืน บิสกิสลืมตามาแล้วปาข้าวของแต่เช้าเล่นเอาชั้นตกใจรีบร่นตัวไปอยู่หน้าประตูห้องน้ำ

“บิสกิส นายเป็นอะไร”ชั้นพยายามระงับเค้าให้ได้

“เธอเป็นใคร รู้จักชั้นได้ยังไง”นี่อย่าบอกนะว่าสมองนายเลอะเลือนเป็นแบล็คแจ็คไปแล้วหนะ ชั้นงงแล้วค่อยๆก้าวไปใกล้ๆ

“ชั้นไง ชั้นเคมี แฟนนายเอง”ชั้นพูดออกไปแล้วยิ้มให้แต่ที่ตอบแทนมาคือเปลือกกล้วยที่โยนเข้าหน้าชั้นเต็มๆเล่นเอาชั้นเหลืออด

“ไม่ไหวแล้วนะเว้ย นายเป็นบ้าอะไรตื่นมาก็เล่นปาข้าวของเต็มห้องแบบนี้ แล้วยังมาปาเปลือกกล้วยใส่หน้าชั้นอีก นายอยากลองดีกับชั้นมากใช่ไหม อยากตายไหมห๊ะ”ชั้นตะคอกจนบิสกิสนั่งนิ่งก่อนที่เค้าจะโยนกระเป๋าสตางค์มาใส่หน้าชั้น ชั้นหยิบกระเป๋านั้นแล้วทำท่าโมโห

“ไปซื้อบุหรี่มาให้ที เร็วๆ”ผีอะไรเข้าสิงนายเนี้ย ชั้นไม่ใช่ทาสรักนายนะย๊ะ

“นี่ นายบ้าหรือเปล่า นายเป็นอะไรของนาย ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจับบุหรี่สูบ จับแต่ถุงยางใส่ วันนี้มาสูบบุหรี่ สมองนายกลับกระโดดไปหมดแล้วหรอ จนจำชั้นไม่ได้ นายมันรั่วแล้วรู้ตัวไหมบิสกิส นายเป็นถึงผู้บริหารค่ายดาโมไดค่ายชื่อดังของพวกดาราเชียวนะ แต่ดูนายทำตัวสิ ถ้านายสูบบุหรี่ก็พอเถอะ นายไม่ควรจะเป็นคนที่ถูกยกย่อง”ชั้นพูดแล้วโยนกระเป๋าเงินคืนไปบนเตียงของเค้า แต่เค้ามองหน้าชั้นแล้วโยนมันกลับมา

“ไปซื้อมาสิ เข้าใจไหม ชั้นสั่ง!!”เค้ากระแทกเสียง

“นายเป็นใครมาสั่งชั้น”

“เป็นเจ้าของค่ายดาโมไดไง”แหมๆๆ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ

“แต่ชั้นไม่ใช่เด็กในสังกัดของนาย ชั้นไม่ไป มีไรม๊ะ ชั้นเป็นแฟนนายนะ ไม่ใช่ลูกน้อง นายใช้ผิดคนแล้ว”ชั้นพูดแล้วโยนกระเป๋าเงินคืนเค้า เค้ารับแล้วโยนกลับอย่างไว เราโยนกันไปโยนกันมาจน...แกร่ก

“โอ้ย”เคร้ง พยาบาลที่เดินเข้ามาในห้องกับหมอถูกกระเป๋าเงินที่บิสกิสคว้างใส่เข้าเต็มๆหน้าจนถาดยาร่วง

“เฮ้ย ขอโทดนะคะคุณพยาบาล”ชั้นรีบเข้าไปแล้วเก็บกระเป๋าเงิน

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

บิสกิสสมองฟั่นเฟือน 555+ ฮาดีอ่ะ ว่าม่ะ

ไม่ได้อัพนาน นี่สอบเสร็จแล้ว แต่มีคิวซ้อมเต้นเพลง ไม่ได้ยิน ฮ่าๆๆ

สายเลือดศิลปิน ต้องไปร้องและก็เต้นที่งานรร.เก่า แว๊กกก!! ฮิฮิ 

คิดถึงทุกคนน้าาาา muah!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา