เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ เพื่อนที่ฉันรู้ใจ

ตอนที่ 12
บุญคุณต้องทดแทน / เลิกกับเขาได้มั้ย ?
“ฟาง ไปเรียนกัน”แก้วเรียก
“แก้วกับเฟย์ไปเถอะ ฟางรู้สึกปวดหัวน่ะ”ฟางพูด
“เป็นไรมากมั้ย ? ให้เราอยู่เป็นเพื่อนมั้ย ?”แก้วถาม
“ไม่เป็นไรหรอก แก้วขาดมาเยอะแล้ว เดี๋ยวเรียนไม่ทัน”ฟางพูด
“อืมม งั้นแก้วกับเฟย์ไปนะ”แก้วพูด
หน้าห้อง
“ฟางเป็นไงบ้างแก้ว ?”โทโมะถาม
“ไม่สบายอ่ะ”แก้วตอบ
“ฟางไม่สบายหรอ ?”ป็อปปี้พึมพำ
“พวกเราไปกันเถอะสายแล้ว”เขื่อนพูด
“พวกแกไปกันเลยนะเว้ย ฉันเหนื่อยอ่ะ อยากพักผ่อน”ป็อปปี้พูดแล้วเข้าห้องไป
เมื่อทั้ง โทโมะแก้วเขือนเฟย์ไปเรียนกันหมดแล้ว
ป็อปปี้ก็ได้แอบเข้ามาห้องของสามสาวโดยที่คนในห้องไม่รู้ตัวเลย
“ฟาง เราขอโทษนะที่ทำให้ฟางต้องเสียใจ ฮึก เราไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เหมือนกัน”ป็อปปี้พูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา
ฟางที่กำลังหลับอยู่ก็เหมือนจะรู้สึกตัวเพราะน้ำตาของป็อปปี้ แต่แกล้งหลับต่อไป
“ผ่าน 9 เดือนไปเมื่อไหร่เราจะบอกฟางเกี่ยวกับเรื่องนี้ทุกอย่าง มันทรมานเหมือนกันนะ
กับการที่เราต้องมาเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกันอยู่ แต่เพราะความผิดในอดีต บุญคุณในอดีตทำให้ป็อปต้องทำแบบนั้นหวังว่าฟางคงเข้าใจนะ”ป็อปปี้พูดพร้อมกับก้มหน้าลงมาเรื่อยๆจนกระทั่งตอนนี้หน้าของป็อปปี้กับฟางห่างกันเพียงไม่กี่เซน
“ลาก่อนฟาง”ป็อปปี้พูดพร้อมจุมพิตเหมือนเป็นการบอกลา
หลังจากนั้นป็อปปี้ก็เดินเข้าไปในครัว เพื่อจะทำอาหารให้ฟาง
ตกเย็น
“ฟางงง แก้วเฟย์กลับมาแล้ว”แก้วพูด
“หอมจังงง ฟางทำอะไรกินเนี้ย ?”เฟย์พูด
“เรื่องของกินเฟย์นี้จมูกไวจริงๆ”แก้วพูด
“อ้าว กลับมาแล้วหรอ ? มากินข้าวต้มด้วยกันเร็ว”ฟางพูด
“โห หอมจัง ใครทำน่ะ ?”แก้วถาม
“อ้าว แก้วไม่ได้ทำหรอ ?”ฟางถาม
“ไม่นะ เฟย์หรอ ?”แก้วถามเฟย์ต่อ
“ป่าวนะ เฟย์ทำไม่เป็น”เฟย์พูด
“แล้วใครทำอ่ะ ?”แก้วถาม
“ไม่รู้กินเถอะ หิวแล้ว”เฟย์พูด
“ก็ได้ๆ ขอชามนึงนะฟาง เดี๋ยวเอาของไปเก็บในห้องก่อน”แก้วพูดแล้วเดินไปห้องนอน
“มาแล้วๆ”แก้วพูดพร้อมนั่งลงที่โต๊ะอาหาร
“หอมจัง กินแล้วนะ”แก้วพูดพร้อมตักข้าวเข้าปาก
“อร่อยมั้ย ?”เฟย์ฟางถาม
“อร่อย รสชาติมันคุ้นๆนะ หอมแบบนี้ รสชาติแบบนี้ ชัดเลย...”
“ชัดอะไรแก้ว ?”ฟางถาม
“แก้วรู้แล้วว่าใครทำข้าวต้ม”แก้วตอบ
“ใครอ่ะ ?”เฟย์ฟางถาม
“พี่ป็อปไง พี่ป็อปเคยทำให้แก้วกินตอนเด็กๆ รสชาติแบบนี้ หอมแบบนี้เลย”แก้วพูด

“แล้วป็อปปี้เค้าจะมาทำข้าวต้มให้ฟางทำไม ?”เฟย์ถาม
“เออใช่ แก้วฟางถามไรหน่อยดิ เรื่องโบว์กับป็อปปี้อ่ะ ตอนอดีตเป็นไง”
“ยังไงอ่ะ ?”แก้วถาม
“เรืองแบบบุญคุณต้องทดแทนไรงี้”ฟางถาม
“อ๋อออ มีครั้งนึง วันนั้นพี่ป็อปกับยัยน้องโบว์อะไรนั้นน่ะ ไปโรงเรียนด้วยกันแล้วทีนี้พี่ป็อปเดินไม่ระวัง

รถจะชนพี่ป็อป โบว์เลยมาช่วยรับเคราะห์แทน แล้วพี่ป็อปเลยบอกโบว์ว่า ถ้ามีอะไรให้ช่วยไม่ว่าจะยากแค่ไหนพี่ป็อปก็ยินดีที่จะช่วยโบว์เพื่อตอบแทนที่โบว์ช่วยชีวิตพี่เขาไว้ ถามไมหรอ ?”แก้วถาม
“ไม่มีอะไรหรอกแก้ว”ฟางพูด
‘บางที่ที่ป็อปทำแบบนี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละมั้ง’ฟางคิดในใจ
“ยิ้มอะไรฟาง ?”เฟย์ถาม
“ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวฟางมานะ”ฟางพูดพร้อมกับเดินออกไปข้างนอกเพื่อไปห้องของสามหนุ่ม

“ฟางมาทำไม ?”โทโมะถาม
“ป็อปอยู่มั้ย ?”ฟางถาม
“อยู่ เข้ามาสิ”โทโมะพูด
“ป็อป มีคนมาหา”โทโมะเรียก
“ใครว่ะ...ฟาง”ป็อปปี้เรียก
“เรามีเรื่องอยากจะคุยกับป็อปมาคุยกันที่ระเบียงหน่อยสิ”ฟางพูด
“ก็ได้ โบว์แค่นี้ก่อนนะ”ป็อปปี้พูด

ที่ระเบียง
“ป็อป ป็อปเป็นคนดีจัง”ฟางพูดพร้อมกับมองตรงไปข้างหน้า
“ป็อปนอกใจฟางเนี้ยนะ คนดี”ป็อปปี้พูด
“นั่นแหละ ป็อปเป็นคนดีมากเลยนะรู้มั้ย ? รู้จักทดแทนบุญคุณคนที่ช่วยชีวิตเรา”ฟางพูด
“ฟางหมายความว่ายังไง ?”ป็อปปี้ถาม
“ฟางรักป็อปนะ แล้วฟางก็รู้ด้วยว่าป็อปเองก็รักฟาง แล้วที่ป็อปทำแบบนั้นลงไปป็อปเองก็มีเหตุผล”ฟางพูด
“ป็อปบอกไปแล้วนะว่าป็อปไม่มีเหตุผล”ป็อปปี้พูด
“เอาเป็นว่าฟางรู้แล้วกันว่าป็อปทำแบบนั้นทำไม แต่ฟางจะรอจนกว่าจะครย 9 เดือนตามที่ป็อปพูดกับฟางที่ห้องล่ะกันนะ”
“ถึงแม้ว่ามันจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม ที่เราต้องเลิกกันทั้งๆที่เราเองก็ยังรักกันอยู่”ฟางพูด
“แม้ว่าฟางต้องเหงา และรู้สึกอ้างว้างเพราะไม่มีป็อปอยู่ข้างๆฟาง มากแค่ไหนก็ตาม แต่ฟางก็จะอดทนรอ จนกว่าจะครบ 9 เดือน”ฟางพูดพร้อมกับน้ำตาที่กำลังคลอเบ้า
“ถึงแม้ว่าหัวใจของฟาง มันจะเจ็บปวดเหมือนมีคนเอามีดมาแทง ฟางก็จะรอ รอจนกว่าเราจะได้รักกันอีกครั้ง ฮึก”ฟางพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมา
ป็อปปี้เขาเองก็เจ็บปวดไม่น้องไปกว่าฟางเลย ป็อปปี้เอื้อมมือไปหาฟางหวังที่จะเช็ดน้ำตาให้ แต่...มือของเขาก็หยุดอยู่กลางอากาศ เขาทำไม่ได้ ทำแบบนี้เขาคิดว่าคงทำให้ฟางเจ็บไปมากกว่านี้แน่นอน รอเวลา เวลาเท่านั้นที่จะช่วยให้ทุกอย่างผ่านไป แล้วมันจะดีขึ้นเอง
“ฟางจะรอวันนั้นนะป็อป”ฟางพูดทั้งน้ำตา
“ขอบคุณนะฟาง ฟางรอวันนั้นนะ วันนี้ป็อปขอทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุดก่อน แล้วป็อปจะกลับไปหาฟาง
ตอนนี้ป็อปอยู่ในสถานะที่เป็นคนรักของฟางไม่ได้ ป็อปรู้ดีว่าถ้าป็อปปล่อยมือฟางในตอนนี้ไป ฟางอาจจะไม่กลับมาหาป็อปอีก แต่....”
“ไม่ต้องพูดแล้ว วันนี้ป็อปปล่อยมือฟาง แต่วันหน้าป็อปต้องจับมือฟางไว้นะ จับไว้ห้ามปล่อยเลยนะ สัญญา”ฟางพูดพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยมาให้ป็อปปี้
“สัญญา ขอบคุณนะที่เข้าใจป็อป”ป็อปปี้พูดพร้อมเกี่ยวก้อยสัญญากับฟาง
ทั้งคู่ต่างตกอยู่ในสถานะที่รักกันแต่ไม่สามารถเป็นแฟนกันได้ เพราะป็อปปี้ต้องทำหน้าที่ของป็อปปี้
ถึงแม้หัวใจของเขาทั้งสองจะตรงกัน แต่...การทดแทนบุญคุณที่เขาเคยสัญญาไว้มันเองก็สำคัญเช่นกัน
ยิ่งเกี่ยวข้องกับชีวิตของคนยิ่งเป็นสิ่งสำคัญ หลายๆคนคงคิดว่า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ล่ะ ป็อปปี้ทำหน้าที่ของป็อปปี้ไปพร้อมกับเป็นแฟนฟางไม่ได้หรอ ? เรื่องแบบนั้นคงทำได้ เพียงแต่....
“ทำไมทำแบบนั้นไม่ได้ว่ะโมะ”เขื่อนถาม
“แกคิดดูโบว์ก็บอกอยู่ว่าแฟนโบว์ให้คนสะกดรอยตามโบว์

ถ้ามันรู้ว่าป็อปปี้คือพ่อของเด็ก มันก็ต้องสะกดรอยตามป็อปปี้ด้วยสิ

ถ้ามันรู้ว่าป็อปปี้มีแฟนแล้ว แล้วถ้ามันรู้ว่าโบว์โกหก โบว์กับเด็กจะไม่แย่หรอว่ะ”โทโมะพูด
“จริงด้วย”เขื่อนพูด
ทุกคนคงรู้สาเหตุแล้วสินะว่าทำไม ทำไม่ได้...

“ฟางไปไหนมา ทำไมตาแดง แอบร้องไห้มาหรอ ?”แก้วถาม
“ป่าวนะแก้ว ฟางอยากกอดแก้วกับเฟย์จังขอกอดหน่อยสิ”ฟางพูดพร้อมอ้าแขน
“มาอารมณ์ไหนเนี้ย มาๆกอดก็กอด”แก้วพูดพร้อมเดินเข้าไปหาฟางแล้วกอด
“ฮึกๆ ฮือๆ”ฟางร้องไห้
“ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไร ?”แก้วถามทั้งๆที่ยังกอดอยู่
“ไม่มีหรอก ฟางแค่ดีใจน่ะ ดีใจสุดๆเลย”ฟางพูดพร้อมร้องไห้อีกครั้ง
“ดีใจก็ดีใจ”แก้วพูด
“เราไปเที่ยวกันดีมั้ย ?”ฟางเสนอ
“ก็ดีนะ เราไม่ได้เที่ยวนานมากกก”เฟย์พูด
“งั้นไปเลย”แก้วพูด
จากนั้นสามสาวก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไปเที่ยวทันที
“ไปไหนอ่ะ ?”เฟย์ถาม
“คาราโอเกะ”ฟางพูด
“งั้น เลสโก...”
ตกดึก
“ไปไหนกันมา”โทโมะที่ยืนรออยู่หน้าห้องถามแก้ว
“พาฟางไปคลายเครียดมาน่ะ”แก้วตอบ
“แล้วทำไมไม่บอกก่อน เป็นห่วงแทบแย่”โทโมะพูด
“ขอโทษทีนะ แล้วมายืนรอนานยัง ?”แก้วถาม
“ตั้งแต่ 1 ทุ่ม”โทโมะพูด
“ห๊า นี้มัน 3 ทุ่มจะ 4 ทุ่มแล้วนะเนี้ย ทำไมไม่รอในห้องตัวเองเล่า”แก้วถาม
“ไม่เอาอ่ะ”โทโมะพูด
“งั้นนายกลับห้องไปเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุกไม่ไหวพอดี”แก้วพูด
“ก็ได้ ฝันดีนะแก้ว”โทโมะพูด
“อ่ะแฮ่มๆ แก้วยืนอยู่คนเดียวหรือไง ?”เฟย์แซว
“ครับๆ ฝันดีนะเฟย์ฟาง”โทโมะพูดแล้วเข้าห้องไป
เช้าวันต่อมา
“แก้วเฟย์ ฟางมีงานที่คณะอ่ะ วันนี้ไม่ว่างนะ จะสอบแล้วงานเยอะมากเลยไปนะ”ฟางพูดแล้วเดินออกไปเป็นจังหวะเดียวกับที่ป็อปปี้เดินออกมา
“อรุณสวัสดิ์ป็อป”ฟางพูด
“เช่นกันฟาง ไปคณะหรอ ?”ป็อปปี้ถาม
“อืม ไปด้วยกันมั้ย ?”ฟางถาม
“ไปสิ”ป็อปปี้พูด
“ป็อปไปแล้วหรอ บายเว้ย ฟางแก้วอยู่ในห้องป่ะ ?”โทโมะถาม
“อยู่สิ เข้าไปเลยกำลังหลับ”ฟางพูด
“แก้ว แก้วตื่นยัง ดอลล่าร์ล่ะ”โทโมะตะโกนถาม
“ดอลล่าร์มาหาพ่อเร็วๆ”โทโมะเรียก
“แม่เราอยู่ไหน ไปพาแม่เรามาสิ”โทโมะพูดกับดอลล่าร์

จากนั้นดอลล่าร์ก็เดินไปที่ห้องนอน แล้วกระโดดขึ้นไปบนเตียงตรงที่แก้วนอนอยู่แล้วเลียหน้าแก้ว เหมือนกับว่าเป็นการปลุกแก้ว
“อะไร ดอลล่าร์ แม่จะนอน”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“นี้มันกี่โมงแล้วแม่คุณ วันนี้แม่ฉันบอกอยากทานข้าวกับเธอนะ ไปแต่งตัวเลย ยัยป็อปรออยู่”โทโมะพูด
“อีกนิดนึงนะ โทโมะ”แก้วพูด
“ไม่ได้ แม่ฉันรออยู่นะ”โทโมะพูด
“ก็ได้ๆ”แก้วพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เมื่ออยู่บนรถ
“นายบอกว่าแม่นายอยากเจอนายงั้นหรอ ?”แก้วถาม
“ใช่”
“แล้วมันเกี่ยวไรกับฉันอ่ะ”แก้วถาม
“ไม่เกี่ยวแต่ยัยป็อปบอกว่า วันนี้เพื่อนแม่มาที่บ้าน แล้วเพื่อนแม่คนนั้นก็คือคนที่แม่จะจับฉันแต่งงาน”โทโมะพูด
“ห๊า...”
“แม่นะแม่ แม่ฉันเองก็ชอบเธอ แต่ทำไมยังจะให้ฉันแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนแม่อีกนะ”โทโมะพูด
“ถึงแล้ว ลงเร็วแก้ว”โทโมะพูด
“แม่ครับ ผมมาแล้ว”โทโมะเรียก
“มาแล้วหรอลูก มาเลยๆเพื่อนแม่รอนานแล้ว
หนุแก้วมาด้วยหรอ ?”แม่โทโมะถาม
“ครับ”โทโมะพูด
“สวัสดีค่ะ คุณน้า”แก้วพูด
“แม่จ๊ะแม่”แม่โทโมะพูด
“ค่ะ แม่”แก้วพูด
“งั้นดีเลยมาด้วยกันเลย แม่จะแนะนำเพื่อนรู้จัก”แม่โทโมะพูด
เมื่อเดินมาถึงห้องรับแขก
“คุณสุมลค่ะ ลูกชายฉันมาแล้วค่ะ โทโมะ สวัสดีเพื่อนแม่สิ”แม่โทโมะพูด
“สวัสดีครับ คุณน้า”โทโมะไหว้
“แล้วลูกสาวเธอล่ะ ?”แม่โทโมะถาม
“เข้าห้องน้ำมั้งจ๊ะ แล้วไหนล่ะ แฟนลูกชายเธอ”
“ไปไหนไม่รู้อ่ะ นั้นไงมาแล้วๆ ทางนี้จ๊ะๆ”แม่โทโมะกวักมือเรียกแก้ว
เมื่อแก้วมาถึงก็ต้องตกใจเพราะคนคนนั้นคือ...
“ม๊า/แก้ว”แก้วกับแม่พูดพร้อมกัน
“ไปอยู่ไหนมา ม๊าตามหาตั้งนาน มากรุงเทพไม่บอกม๊าเลยนะลูกคนนี้”แม่แก้วพูด
“ม๊ามาที่นี้ได้ไง ?”แก้วถาม
“ก็มาหาเพื่อนม๊าน่ะสิ มาไม่ได้หรอ ?”แม่มลถาม
“ได้ก็ได้อยู่ แล้วเกลล่ะ ?”แก้วถาม
“เข้าห้องน้ำน่ะ”แม่มลพูด
“พี่แก้ว”เกลเรียก
“ว่าไงเรา โตเป็นสาวเชียวนะ”แก้วพูด
“หายตะ....”เกลกำลังจะพูดแต่
“เกลไปที่นู่นเป็นไงบ้าง ?”แก้วขัดขึ้นมาก่อน
“เกือบหลุดแล้วนะเกล”แก้วกระซิบ
“ขอโทษค่ะ”เกลพูด
“แก้วม๊ามีเรื่องจะคุยด้วย”แม่มลพูด
“ตามม๊ามาข้างนอกเร็ว”แม่มลพูด
“ฉันขอยืมสวนที่บ้านหน่อยนะ”แม่มลพูดกับแม่โทโมะ
“อืมได้ เธอเป็นแม่ของหนูแก้วหรอ ?”แม่โทโมะถาม
“ใช่จ๊ะ แก้วลูกสาวคนโตคนที่ฉันบอกไง”แม่มลพูด
“อ๋อออออ”
“ตามม๊ามาเร็ว”แม่มลพูดเสียงเข้ม

“มีอะไรหรอค่ะ ?”แก้วถาม
“ลูกเป็นแฟนกับโทโมะหรอ ?”แม่มลถาม
“ค่ะ”
“คบกันมานานหรือยัง ?”แม่มลถามต่อ
“ก็ตั้งแต่ก่อนจะเข้ามหาลัยได้สักพักอ่ะค่ะ”แก้วตอบ
“เลิกกับเขาได้มั้ย ?”
“อะไรนะม๊า ?”แก้วถาม