อ๊าก!! ผมหลงรักลูกสาวมาเฟีย

โอ้มายก๊อด ชั้นได้เข้ามาในห้องนายโทโมะแต่สิ่งที่ชั้นเห็นคือ เสื้อผ้าที่ถูกถอดทิ้งเรี่ยราดไม่เป็นทิศเป็นทาง แล้วก้อเห็นนายโทโมะกับพี่สาวชั้นนอนกอดกันกลมกิ๊ก ร่างกายไร้เสื้อผ้า กรี๊ดดดดดดดดดด เฟย์อยากเป็นลม

เฟย์/ฟาง:"กะ อุ๊บ!!" นายเขื่อนกับป๊อป เห็นชั้นกับฟางกำลังจะกรี๊ดก้อเลยเอามือมาปิดปากชั้นกับฟางทันที แล้วไอ้2คนนั้นก้อลากชั้นกับฟางลงมาข้างโดยตลอดทางชั้นกับฟางโวยวายตลอดทางทั้งที่ถูกปิดปากอยู่

เฟย์:"นี่ไอ้กบ แกจะลากชั้นลงมาทำไมทำจะไปฆ่าไอ้บ้าโทโมะ" หลังที่นายกบลากชั้นลงมาพร้อมกับเอามือออกจากปากชั้นแล้วก้อด่าไอ้กบทันที

ฟาง:"นั่นนะซิ ลากชั้นลงมาทำไมชั้นจะไปคุยกับพี่ชั้นให้รู้เรื่อง"

เขื่อน:"พวกเธอจะบ้าหรอ ถ้าพวกเธอวิ่งเข้าไปทั้งที่สภาพไอ้2คนนั้นยังเปลือยอยู่ คิดบ้างรึเปล่าว่าพี่สาวของพวกเธอจะอับอายแค่ไหน

ป๊อปปี้:"แล้วอีกอย่างไอ้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อาจจะเป็นเพราะไอ้2คนนั้นเมาก้อได้"

เฟย์:"เป็นไปไม่ได้ ชั้นรู้จักพี่แก้วดีพี่แก้วถึงจะเมาแค่ไหนก้อไม่เคยขาดสติ แล้วพี่แก้วก้อคอแข่งยิ่งกว่าอะไร แล้วที่ชั้นจำได้คือพี่แก้วไม่ได้เมาแน่นอน"

เขื่อน:"แต่ไอ้โมะมันอาจจะเมา และข่มขืนยัยแก้วก้อได้"

ฟาง:"นายจะบ้าหรอ พี่แก้วไม่ยอมใครง่ายหรอก ถ้าพี่แก้วโดนขืนใจนะป่านนี้นายโทโมะได้เดี้ยงไปอยู่รพ.แล้ว ไม่มานอนอยู่บนเตียงแบบนี้หรอก"

ป๊อปปี้:"หรือยัยแก้วจะสมยอม"

ฟาง:"ไม่มีมาง จะยังไงก้อช่าง ตอนนี้ที่เราทำได้ก้อมีเพียงแค่รอให้พี่แก้วตื่นก่อนแล้วค่อยถามทีหลังดีกว่า"

ป๊อปปี้/เขื่อน/เฟย์:"อืม"

เฟย์:"เฟย์ว่า ตอนนี้เราหาไรกินกันเหอะ เฟย์หิวแล้วอ่ะ" ชั้นพูดพลางเอามือลูบท้อง แล้วก้อวิ่งเข้าไปในห้องครัวทันที

12.30 น.

ห้องแก้ว/โทโมะ

แก้ว Part

โอ๊ยยยยย!! ทำไมมันถึงได้ปวดเมื่อยตัวขนาดนี้เนี่ยแถมยังเจ็บอีกต่างหาก ชั้นหันไปมองคนข้างๆชั้น ไอ้บ้านี่จะหลับไปถึงไหนเนี่ย

แก้ว:"กี่โมงแล้วเนี่ย" ชั้นพูดขึ้นมาพลางเอื้อมไปหยิบนาฬิกามาจากหัวเตียงแล้วชั้นก้อมองเวลา "เที่ยงครึ่ง ตายแล้วทำไมชั้นถึงได้หลับเป็นตายขนาดนี้เนี่ย" ชั้นตกใจจนเผลอตะโกนออกมาจนนายโทโมะตื่น

โทโมะ:"อืมมม นี่เธอเสียงดังอะไรแต่เช้าเนี่ย"

แก้ว:"เช้าบ้านนายซิ นี่มันเที่ยงครึ่งแล้วนะ-_-" ชั้นพูดอย่างเอือมๆ

โทโมะ:"ห๊า!! เที่ยงครึ่งO_O"

แก้ว:"เออ ชั้นไปอาบน้ำก่อนนะก่อนนะ" ชั้นกำลังจะก้าวขาลงจากเตียง แต่พอลงจากเตียงก้อล้มทันที

โทะโมะ:"เฮ้ย!! ยัยปีศาจไหวป่ะเนี่ย" นายโทโมะพูดออกด้วยความตกใจ แล้วรีบลงมาจากเตียงแล้วเอาผ้ามาคลุมให้ชั้น

แก้ว:"ไม่อ่ะ" ชั้นพูดพร้อมกับส่ายหัว

โทโมะ:"มาเดี๋ยวชั้นช่วย" แล้วนายโทโมะก้ออุ้มชั้นเข้ามาในห้องน้ำแล้ววางชั้นลงที่อ่างอาบน้ำพร้อมกับเปิดน้ำให้ชั้น "ให้ชั้นอาบน้ำให้มั๊ย" โทโมะที่กำลังเดินออกไป ก้อพูดขึ้นมาพร้อมทำหน้าทะเล้น

แก้ว:"ไม่ต้อง ชั้นอาบเองได้ ออกไป"

โทโมะ:"โอเคๆ ไปก้อได้" แล้วไอ้บ้านั่นก้อเดินออกไป แล้วชั้นก้ออาบน้ำจนเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างยากลำบากพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่พันกายเพียงแค่ผืนเดียว "เดินออกมาสถาพนี้อยากต่ออีกรอบรึไง" โทโมะพูดพร้อมมองชั้นแบบเจ้าเล่ห์

แก้ว:"ไม่ต้องคิดลามกกับชั้นเลย แค่ชั้นเดินออกมาจากห้องน้ำได้ก้อบุญแค่ไหนแล้ว ยังจะมาคิดต่ออีกรอบอีก"

โทโมะ:"งั้น ถ้าเธอมีแรงกลับมาเมื่อไหร่ ชั้นก้อจะกินเธออีกได้ใช่มั๊ย"

แก้ว:"เฮ้อ!! สมองนายคิดได้แค่นี้รึไง จะตอนไหนก้อไม่ได้ทั้งนั้นแหล่ะ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันไปอาบน้ำได้แล้ว ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อผ้า" ชั้นถอนหายใจออกมาเพราะความคิดของนายโทโมะ แล้วนายโทโมะก้อเข้าห้องน้ำไป จนผ่านไป20นาที นายโทโมะก้อออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งชั้นก้อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว นายโทโมะก้อเข้ามากอดชั้นจากด้านหลังตอนไหนไม่รู้ "เฮ้ย!! ปล่อยนะชั้นเปียกหมดแล้ว" ชั้นร้องออกมาด้วยความตกใจแล้วก้อดิ้นๆๆแต่ว่า "โอ๊ยยยยย" ชั้นดิ้นไปดิ้นมาจนชั้นเจ็บตรงช่วงหว่างขา ทำไมมันยังไม่หายเจ็บอีกเนี่ยโอ๊ยซี๊ด

โทโมะ:"เฮ้ย เป็นไร" โทโมะพูดเมื่อเห็นชั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บ

แก้ว:"เจ็บ"

โทโม:"เจ็บอะไร?"

แก้ว:"แล้วเมื่อคืนนายทำไรชั้นล่ะ ชั้นก้อเจ็บอย่างนั้นแหล่ะ"

โทโมะ:"นี่ จะโทษชั้นไม่ได้นะ แล้วเมื่อคืนใครกันล่ะที่เป็นคนเริ่มก่อน" เออ จริงด้วยว่ะ แล้วนายโทโมะก้อพูดไปใส่เสื้อผ้าไป

แก้ว:"โธ่เอ๊ย ถ้าชั้นไม่กินไอ้ยานั่น นายก้อไม่มีทางได้แอ้มชั้นหรอก"

โทโมะ:"แต่ยังไงซะชั้นก้อได้แอ้มเธอแล้ว555 เออแล้วเธอไปกินไอ้ยานั่นตอนไหน"

แก้ว:"ถ้าจำไม่ผิดคงเป็นไอ้บ้าเคแน่เลย ตอนที่มันเอาเครื่องดื่มมาให้ชั้นมันคงจะใส่ไว้ก่อนหน้านี้"

โทโมะ:"แล้วไอ้เคเนี่ยใครหรอ? ชั้นอยากจะขอบใจมันที่มันทำให้ชั้นได้แอ้มเธอ"

แก้ว:"ฮึๆๆ นายคงไม่มีโอกาสได้ขอบใจมันหรอก" ชั้รหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย

โทโมะ:"ทำไมอ่ะ?" อยากรู้อะไรนักหนาฟร๊ะเนี่ย ถ้าอยากรู้ได้เดี๋ยวจัดให้

แก้ว:"ชั้นจะฆ่ามัน โทษฐานที่มันบังอาจเอายาปลุกเซ็กซ์มาให้ชั้นกิน"

โทโมะ:"เธอจะบ้าหรอ เหอะ ทำตัวอย่างกับเป็นมาเฟีย" ก้อใช่นะซิ

แก้ว:"แล้วไง ชั้นจะเป็นไม่เป็นแล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วยห๊ะ ไอ้ผีดิบ"

โทโมะ:"แหม พูดจาไม่เพราะเลยนะ ทีเมื่อคืนยังพูดว่า อ๊า โทโมะแก้วเจ็บ อยู่เลยไม่ใช่หรอ" อ๊ายยยยยย ไอ้บ้านี่มันล้อเลียนเสียงชั้น

แก้ว:"เชอะ!! ที่ชั้นพูดไปเพราะว่าชั้นเผลอเท่านั้นแหล่ะย๊ะ ต่อไปนี้นายคงไม่มีโอกาสได้ยินชั้นพูดแบบนั้นอีกแล้ว"

โทโมะ:"หว้า น่าเสียดาย ชั้นอยากได้ยินอีกจัง"

แก้ว:"ฮึ พูดกับนายแล้วปวดหัว ตกลงจะลงไปได้รึยังเนี่ย"

โทโมะ:"เดินไหวแล้วหรอ"

แก้ว:"ไม่ไหวก้อต้องไหว ไปได้แล้ว" ชั้นพูดแล้วก้อค่อยๆเดินไป

โทโมะ:"นี่ เดินอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่จะถึงข้างล่างเนี่ย มานี่ชั้นช่วย" นายโทโมะทนเห็นชั้นเดินแบบเชื่องช้าไม่ไหวก้อเลยเข้ามาพยุงชั้นออกไปข้างนอก แหมก้อคนมันยังเจ็บอยู่นี่หว่า