MyGirl! [ขอโทษนะครับผู้หญิงคนนี้ของปม]

[บันทึกพิเศษเขื่อน]

~ฝากไปเตือนเขา...ฝากไปเตือนเขา ทั้งที่ได้เธอไปไม่แคร์ แล้วยังได้แต่รังแกหัวใจ~(โปรโมทเพลงนิดนึง)

                                           สงสัยพี่ใหญ่ผมต้องอกหักแน่ ๆฟังเพลงนี้แต่เช้าแล้ว :(

                        สวัสดีครับผมเขื่อน >~< น้องเล็กสู๊ดดดดดดดด.สุด! ตอนนี้ผมป๊อปโมะเคนตะจองเบขนมจีนจินนี่นั่งกันอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ๆO_O เบอเริ่มเทิ้ม ! ผมนั่งฟังพี่ใหญ่ของผมฟังเพลงนี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว :(' นี้ก็จะบ่ายแล้วด้วย =,.=' มันเพราะตรงไหน(อ่าวเพลงเองนะเฟ้ย ?)

                        ทุกคนสงสัยสินะ !!!ว่าทำไมผมถึงเรียกพี่ตัวเองด้วยไม่มีคำว่า ‘พี่’นำหน้า เอิ่ม...คำตอบคือ = ไม่รู้สิ 

~ฝากไปเตือนเขา แค่ไปบอกให้จำไว้ หากคนที่ฉันรักต้องเป็นอะไร...ฉันไม่ยอมปล่อย~

                        ผมกับทุก ๆคนมองไปยังที่โทโมะนั่งกุมขมับอยู่ และขมวดคิ้วไปด้วย โทโมะต้องเครียดเรื่องยัยคุณระฆังแน่ ๆเลยอย่าหาว่าผมเจื๋อกกกก >[]< วันนั้น(วันไหน)ผมแอบเห็นยัยป้าระฆังเดินกับผู้ชายคนอื่นด้วยหล้ะ

‘นี่ ๆ’ เสียงกระซิบและนิ้วสะกิดลงมาที่ไหล่ของผมหรือคนหล่อ?(มั่นมากอ่ะเขื่อนน้อย)คนยิ่งไม่มีอารมณ์อยู่ ผมหันหน้ายู่ไปตามนิ้วที่สะกิดไหล่ของผมจากหน้าแบบนี้ -_-^ กลายมาเป็นแบบนี้เลยครับ ^___^ ใครมาหน่ะหรอเฟย์เย่หน่ะสิแฟน(ในอนาคต)ของผมเอง

‘อะไร ^O^’ ผมกระซิบกลับ 

~ต่อให้โกรธยังไง ก็ไม่อยากแทรกแซงเธอ เหตุผลนะเหรอ ก็เธอรักเขาจนสุดหัวใจ~

“นี่!จะกระซิบทำไมกัน คนอื่นเขาได้ยิน” แก้วที่หลับอยุ่บนโซฟาเงยหน้าถาม ผมเพิ่งสังเกตุเห็นแก้วนะเนี้ย อ๊ะๆๆO_oแอบไปทำสีผมใหม่ไม่เคยบอกเขื่อนน้อยเล้ย :( 

“อุ้ย! ได้ยินด้วยเหรอแฮะ ๆ” เฟย์หัวเราะแห้ง ๆให้แก้ว

“แล้วผีดิบเป็นอะไรฟ่ะเนี้ย ?(ไม่รู้ดิ)ฟังเพลงไม่เข้าหูคนสวย”

“แหวะ.สวยไปหมดแหละยัยแก้ว !” ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน ยกเว้นพี่ใหญ่บ้านของผม ท่าทางจะำไม่เล่นเอาซะเล่ยเอาแต่กุมขมับอยู่อย่างนั้น

“เอ่อ.เดี๋ยวฉันกับไอ้เบไปเปิดร้านก่อนนะเว้ย” เคนตะบอกพวกผมพยักหน้ารับก่อนที่มันและแฟนมันเดินควงแขนออกกันไปจากนอกบ้านของผม

“ผีดิ๊บบบบบบบบบบบบบ....” เสียงสิบแปดหลอดของยัยแก้วกระตุ้นโสตประสาทของโทโมะสะดุ้งนิด ๆและหันหน้ามามอด้วยสายตาแบบว่า ๆน่ากลัวอ่ะ TTYTT'

ยิ้ก ๆ

‘ฉันว่าเราไปดีกว่าเดี๋ยวโดนลูกหลง’ เฟย์กระซิบที่หูของผม ผมพยักหน้ารับมองหาไอป๊อปแต่ว่า...เขาไปกับยัยหัวฟูแล้ว แหม..ชิงเล่ยไอ้พี่บ้า ผมฉุดกระชากลากไส้หัวหอมน้อยออกมาจากห้องโถง

[จบบันทึกพิเศษเขื่อน]

                             มาอยู่ที่นางเองกันมั้งชิ้ส์ ! ฉันชื่อแก้ว แก้ว จริญญา ศิริมงคลสกุล รู้จักมั๊ย(ไม่)เมื่อกี้เขื่อนแย่งซีนฉันไปหมดเล่ย ทุกคนค่ะ(ค่ะ ?)คนอื่นเขาหนีแก้วใจไปที่อื่นหมดเลย T_T ทำไมปล่อยให้แก้วอยู่กับผีดิบคนเดียวหล้ะ แง้ ๆ

พรึ่บบบบ~

เหวอ OoO' 

                       ไอ้บ้าผีดิบฉันก็คนนะเฟ้ย!ฉุดให้มันเบาๆหน่อยคนยิ่งบอบบางเหมือนกระดาษ A4

                             คนหรือควายเนี้ยแรงเยอะฉิบบบ! คนสวยหนังถลอกเดี๋ยวถ้าฉันไม่สวยขึ้นมานะ :( และพามาทำไมสระว่ายน้ำ ? จะมาท้าแข่งรึยังไง ฉันแชมป์เลยนะเว้ย!

“นี้ยัยแก้ว” ขอบใจนะที่เรียกชื่อฉัน แต่ชื่อฉันมีพยางค์เดียวย้ะ !

“อะไรซาบะ” ชื่อนายนี้มันเยอะจริง ๆฉันเรียกไม่หมด =_=^' “นี่ ๆ แล้วโดนยัยคุณหนูแบ๊วทิ้งหรือไงถึงฟังเพลงแบบนั้น”

“อื้มมมมม” โอ้ว..ทำไมวันนี้เงียบมาแปลก ก็นะ.ใครโดนแฟนทิ้งก็ต้องนอนร้องไห้คงไม่หัวเราะแต่มีแล้วหนึ่งที่หัวเราะเพราะอะไรหน่ะหรอ....

... ไม่รู้ดิ 5555

“ปวดหัวว้ะ” พาลว้ะ T[]T'ฉันไม่ใช่คนทิ้งแกน้าาาาา yy'แก้วกลัวคะ 

                               ฉันย้ายที่ไปนั่งข้างๆโทโมะก่อนจะใช้มือออังหน้าผากของเขา 

“จะทานยาหรือปล่าเดี๋ยวฉันเอามาให้ทาน” โทโมะพยักหน้ารับเป็นเชิงบอกว่า ‘เอา’ ฉันจึงลุกขึ้นยืนแต่ต้องชะงักเมื่อถูกอีกฝ่ายกระชาก(อย่างแรง)จนล้มลงไปนั่งที่ตักของเขา

                          ฮึ่ย!!!...ไอ้บ้าถ้าฉันตกน้ำจะทำยังไง 

แว้กกกแก้วได้นั่งตักโมโมะด้วยเขินนนนนนนน O///O'