ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

ในที่สุดเรื่องนี้ก็ดำเนินมาถึงจุดสิ้นสุดของเรื่อง (หรือเปล่า ???)
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะ
ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะ รีดเดอร์ทุกท่านน !!

ตอนที่ 16
”หมายความว่า พี่ไม่ได้รักพิมไง พี่ขอโทษนะ ตอนนั้นพี่คิดว่าพิมคือคนที่ใช่ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่อ่ะ”โทโมะพูดพร้อมกับดึงแก้วมากอด
”คนนี้ต่างหากล่ะ คือคนที่พี่รัก”โทโมะพูดพร้อมกับมองไปทางแก้ว
แก้วซึ่งตอนนี้กำลัง งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
”ไม่จริงอ่ะ พิมไม่เชื่อ”พิมพูดจบก็รีบวิ่งออกไป
”อะไรเนี้ย งง ไปหมดแล้ว”แก้วถาม
”ก็อย่างที่พูดแหละ แก้วโทโมะรักแก้วนะ โทโมะขอโทษที่ทำให้แก้วเสียใจ”โทโมะพูด
”แก้วเป็นแฟนกับโทโมะนะ”โทโมะพูดพร้อมกับคุกเข่าลงมา
”เรื่องอะไรล่ะ ? ไม่มีทาง”แก้วพูด
”ง่า แก้วอ่ะ tt’”โทโมะพูด
”นายบอกว่านายรักฉันแล้วถามฉันหรือยัง ? ว่าฉันรักนายมั้ย ?”แก้วถาม
”ที่นายทำไปเมื่อวานมันน่าให้อภัยมั้ย ?”แก้วถาม
”นายทำร้ายจิตใจฉันมาเยอะแยะ แต่นายจะมาให้ฉันหายโกรธนายเพียงเพราะนายพูดคำว่า รัก แค่เนี้ยหรอ ?”แก้วถามต่อ
”แล้วแก้วจะให้โทโมะทำไงอ่ะ ?”โทโมะถามด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
”ต้องพาแก้วไปเที่ยวทะเลสิ”แก้วบอก
”ได้เลย งั้นไปตอนนี้เลยดีกว่า”โทโมะบอก
”ดีมากก รอแปป จัดของก่อน ค้างคืนด้วยนะ”แก้วบอกพร้อมวิ่งขึ้นไปบนห้อง
”พวกเราไปด้วยน้า”เฟย์บอก
”ก็ไปสิ”โทโมะพูด
”เย้ๆๆๆๆๆ ไปพี่ฟางกลับบ้านไปจัดของกัน”เฟย์บอก
จากนั้นทั้งหมดก็เดินทางไปทะเลกัน เมื่อมาถึงทะเล
”เฟย์ ฟางที่พักเราอยู่ไหนอ่ะ ?”แก้วถาม
”นู่นอ่ะแก้ว”เฟย์บอกพร้อมชี้ไปยังที่พัก
เมื่อมาถึงที่พัก
”หนุ่มพักห้องข้างๆนะจ๊ะ!ฟางบอก
”คร้าบบบบ!”ทุกคนพูดพร้อมกัน
พอตกเย็น
ทั้งหมด 6 คนก็จัดปาร์ตี้บาร์บีคิวกัน
แต่คนที่อยู่ในงานนั้นมีแค่ 4 คนคือ เฟย์ ฟาง ป็อปปี้ และเขื่อน
เอ๊ะ! แล้วโทโมะกับแก้วล่ะ ? หายไปไหนกันนะ ?
ทางด้านโทโมะกับแก้ว
ทั้งคู่ตอนนี้แอบหลบมาสวีตกันอยู่ที่ริมชายหาด
”แก้วครับ หายโกรธโทโมะยัง ?”โทโมะถาม
”หายตั้งแต่นายบอกรักแล้วล่ะ 55555”แก้วบอก
”อ้าวว ไหงเป็นงั้นอ่ะ งั้นนี้ก็หลอกให้โทโมะพามาใช่มั้ย ?”โทโมะถาม
”ใช่น่ะสิ ทำไม ไม่ได้หรือไง ?”แก้วถาม
”ได้ครับๆ แต่หลอกกันแบบนี้มันต้องลงโทษ”โทโมะบอก
”ยังไงค่ะ ? คุณโทโมะ”แก้วพูดด้วยท่าทางกวนๆ
”ก็แบบนี้ไง...”โทโมะพูดพร้อมดึงแก้วเข้าไปกอด
”นี้ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะโทโมะ อายคนอื่นเค้า”แก้วบอกพร้อมตีแขนโทโมะเบาๆ
”อายทำไมก็เราเป็นแฟนกันนิ แก้วมานี่สิ”โทโมะพูดพร้อมดึงแก้วให้ลุกขึ้น
จากนั้นทั้ง 2 คนก็เดินจับมือกันไปที่ชายหาด
”โทโมะรักแก้วนะ รักแก้วที่สุดในโลกเลย แก้วคือคนที่โทโมะอยากแต่งงานด้วย แก้วคือคนที่จะเป็นแม่ของลูกโทโมะในอนาคตนะ แก้วรู้มั้ย ??”โทโมะตะโกนออกไปยังทะเล
”ทำอะไรเนี้ย ???”แก้วถามด้วยความเขินอาย
”โทโมะบอกแล้ว ตาแก้วบอกได้แล้ว”โทโมะบอก
”บอกอะไรเล่า ไม่มีอะไรจะพูด”แก้วบอก
”ไม่เอาอ่ะ ไม่งั้นก็ไม่แฟร์สิ”โทโมะพูด
”โอเคๆ ก็ได้ๆ”แก้วพูด
”แก้วก็รักโทโมะนะ รักมากๆๆๆๆๆด้วย ขอบคุณนะที่รักแก้ว แก้วสัญญาว่าแก้วจะรักโทโมะตลอดไป แก้วรักโทโมะนะ มันไม่สามารถมีคำพูดคำไหนที่แก้วจะพูดได้ นอกจากคำว่า ระ...OxO”แก้วพูดยังไม่จบก็ถูกปิดปากด้วยปากของโทโมะ
จูบครั้งนี้มันรู้สึกดีกว่าครั้งแรก มันรู้สึกได้ถึงความรักที่ทั้งคู่มีต่อกัน
จากนั้นโทโมะก็ถอนจูบจากแก้ว แต่เปลี่ยนมากอดแก้วด้วยความรักท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้าของวันนี้ไปพร
้อมกับแสงจากดวงอาทิตย์ที่สะท้อนมาจากน้ำทะเล ทำให้น้ำทะเลถูกย้อมไปด้วยแสงสีส้ม โดยที่บริเวณรอบๆ เต็มไปด้วยต้นไม้ สีเขียวขจี...

WRITER TALK :
บางทีคนเราอาจะรู้ใจตัวเองช้าไป ว่าเรารักใครกันแน่ บางทีการรักใครสักคนไม่จำเป็นว่าจะต้องเจ็บปวด และเสียน้ำตาเสมอไป การที่เราได้รักใครสักคนมันเป็นเรื่องที่ดีเพราะทำให้เลือดของเราได้สูบฉีด แต่การรู้หัวใจตัวเองช้าไปนั้น
บางครั้งมันอาจจะไม่โชคดีแบบนี้ บางครั้งกว่าที่เราจะรู้ว่าเรารักเค้า ก็ตอนที่เราสูญเสียเค้าไปแล้วทั้งชีวิต
หรือไม่ก็ตอนที่เราสูญเสียเค้าไปให้กับคนอื่น โดยที่ไม่มีทางได้คืนมา...คิดว่าคนที่เราเห็นเพียงแค่แวบเดียวคือคนที่ใช่สำหรับเรา มันอาจจะผิด เพราะบางทีอาจจะเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวคุณมาโดยตลอดโดยที่คุณไม่รู้ บางทีอาจจะเป็นคนที่คุณอยู่ด้วยแล้วสบายใจมากที่สุด อาจจะเป็นคนที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนคุณในเวลาที่คุณเหงา หรือบางทีคนคนนั้นอาจจะเป็น ‘เพื่อนสนิท’ของคุณก็เป็นได้ ลองถามหัวใจของคุณดีดีว่าคุณรักใครกันแน่ คนที่คุณเห็นและรู้จักเค้าแค่ไม่เท่าไหร่ ? หรือ ?คนที่คอยอยู่ข้างคุณเสมอๆ การรู้ใจตัวเองช้า บางทีอาจต้องสูญเสียอะไรไปหลายๆอย่าง ขอแค่ถามใจตัวเองดีดีแล้วคุณจะพบคำตอบที่แท้จริงของหัวใจคุณ...
END WRITER TALK