valued friend เป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกัน

บทนำ 

ความผูกพันที่สำคัญ

ปรี๊ดดดด   ปรี๊ดดดด!!

เสียงเป่านกหวีดจากหญิงสาวร่างบางที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนในคอนเซปต์สีดำ ผมเผ่าสไลด์ตรงสลวย ปล่อยหน้าม้าปัดข้าง หน้าตาสวยใส ที่กำลังยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าเตียงของอีกบุคคลหนึ่งซึ่งเธอคุ้นเคยกับสถานการณ์นี้เป็นอย่างดี หน้าของเธอตอนนี้ยุ่ยเหมือนยายแกอายุ 60 กับสถานการณ์ที่หน้าเดือดดาล

“เฮ้ย! ไอ้ทรานส์แกจะนอนเอาโล่หรอวะ ตื่นได้แล้วเร็ว วว ว ววววว” เธอยกโทรโข่งอุปกรณ์เตรียมมาพร้อมจะออกรบได้ทุกเวลาขึ้นร้องใส่ชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียงอันแสนนุ่ม  กรี๊ดด ด ไม่ไหวแล้วนะทำไมมันตื่นยากเยี่ยงนี้  เคาะกระทะ  แดนซ์เพลงลิง  กลิ้งบนเตียง ก็แล้วนะมันไม่มีปฏิกิริยาตอบเลยอ่า~

“ไม่ตื่นใช่มั๊ยได้  ... ” หลังจากที่เธอพูดประโยคเมื่อครู่จบก็ไม่รีรอที่จะกระโดดขึ้นเตียงคร่อมร่างชายหนุ่ม มันเป็นภาพที่ว่าถ้าใครเข้ามาเห็นต้องคิดว่าเธอกำลังจะลักหลับหนุ่มรูปงามเป็นแน่

“ถ้าไม่ตื่นฉันจูบแกแล้วนะ (>3<)” ฉันพูดทำปากจู๋ค่อยๆเลื่อนหน้าลงมา

“……”  ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

“ฉันจูบจริงๆนะ (*3*)”

“……”

“เค้าจูบเตงจริงๆนะ  (=3=)” เสียงเธอเริ่มอ่อย เหมือนเด็กน้อย

“……”

“จูบจริงๆนะ -*-// ” หน้าเธอเลื่อนลงมาเรื่อยๆ มือทั้งสองข้างที่เธอยันไว้ขนามข้างของร่างชายหนุ่มในท่าวิดพื้นตอนนี้สั้นระริกๆ

“.. ถ้ากล้าก็ลองดูดิ ^-^” เสียงที่ดังขึ้นกระชากสติเธอให้หยุดชะงักทุกการกระทำ แล้วหันมามองหน้าหนุ่มน้อยขี้เศราที่ตอนนี้มือเขาได้สวาปามโอบรัดเอวเธอให้แนบชิดติดตัวเหมือนจะรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกัน

“ *O*  Oh  My  God!!  Eventually ” เธอพูดทั้งที่ปากยังหวอจากที่ตกใจกับการกระทำของเพื่อนชายตรงหน้าต้องเพิ่มอีกเมื่อตอนนี้จากร่างที่ตัวเองคร่อมเขาอยู่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้เขากลับคร่อมเธอซะงั้น มือที่โอบรัดเอวฉันได้คลายออกแล้วมาขึงขนามกับร่างกายฉันแทนพูดง่ายๆคือฉันกับเค้าสลับหน้าที่กัน

   โป๊ก!

“โอ้ย! นี่แกเล่นฝาดกระทะเลยหรอเจ็บนะเว้ย ” เขาร้องโอดครวนมือกุมจุดที่ถูกตีไว้

“ช่วยไม่ได้แกอยากรามปามเองนะ มันก็ต้องเจออย่างนี้แหละ ”  มือเธอประสานกันเป็นเกลียวในท่ากอดอก ฉีกยิ้ม  และ เลิกคิ้ม ในท่ากวน teen

“ชิส์! ก็แค่ล้อเล่นเองหน่า” เขาพูดออกมาอย่างสบอารมณ์

“ฉันรู้หน่า ถ้าแกทำจริงๆนะ” ตาของทั้งสองฝ่ายประสานกันโดยอัตโนมัติ

    ฮึ้ย  ย!

  ทั้งสองแสดงสีน่าขนลุกออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“เออยังไงก็ชั่ง แกเริ่มก่อนนะ” เขาเถียงหัวชนฝา

“ก็แกไม่ยอมตื่นอะ วิธีเก่าๆที่ใช่ปลุกแกมันน่าเบื่อแล้วเค้าเลยอยากลองใช้วิธีใหม่ ^o^ ” ฉันยิ้มหวาน ตาหยี อ้อนสุดฤทธิ์ นี่แหละอาวุธลับสุดยอดของฉันถ้าใครเห็นเป็นต้องสยบ ใช่เลยนี่แหละมารยาหญิงไทย  ^0^ โฮะๆๆๆๆ

“.........”  ไมนิ่งอย่างนี้หละ  ตอบบ้างดิ เค้ากลัวนะ (* ^ *)

 บรรยากาศเริ่มปกคลุมด้วยความเงียบไม่มีเสียงของฝ่ายใดพูดขึ้นมาเลย  ทราสน์จ้องตาฉันไม่ไหวติง สงสัยสิ่งที่พวกสาวๆทั้งหลายพูดกอกหูฉันอยู่ทุกวันว่าทราสน์ออกจะเพอร์เฟคทุกอย่าง ดวงตาของเค้าถ้าได้มองใครแล้วจะเหมือนแม่เหล็กที่จะดึงดูดไม่ให้ใครสามารถละสายตาไปจากเขาได้แล้วจะหลอมละลายอยู่ตรงนั้น มันถ้าจะจริงแหะแต่อันตรงหลอมละลายไม่น่าใช่สำหรับฉัน โฮะๆ ๆ บรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้น ฉันจึงต้องเป็นคนกู้สถานณ์การณ์เริ่มพูดขึ้นไม่งั้นบรรยากาศมันจะแย่ไปมากกว่านี้  แต่ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากพูดก็ต้องหยุกชะงักทุกการกระทำอีกเช่นเคยตัวฉันนะตอนนี้ได้แต่แข็งทื่ออยากจะเบื่อนหน้าหนี้แต่เหมือนถูกมนต์สะกดครอบงำ ทราสน์เลื่อนใบหน้าขาวเนียนของเขามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเค้า 

  พรึบ!

“O๐O”

 น่าที่ขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆของเค้าอยู่ดีๆก็ตกมาซุกอยู่ที่หมอนที่ฉันหนุนอยู่อย่างรวดเร็วแก้มของเราสองคนแนบชิดติดกัน  ฉันรู้สึกจากห้องที่เย็นเพราะเปิดแอร์ตอนนี้กลับร้อนเหมือนอยู่กลางทะเลทราย ความรู้สึกร้อนตรงแก้มอย่างบอกไม่ถูกความรู้สึกที่มันแปลกๆที่บอกว่ามันไม่ใช่รวมทั้งความตกใจที่เกิดขึ้น จริงๆฉันควรจะชินนะแต่ไม่รู้ทำไมอาจจะเป็นเพราะเราคิดว่าเราสองคนเป็นเพียงเพื่อนที่สนิทกันที่สุดมีเพียงเด็กสาวแสนซนกับเด็กหนุ่มที่ขี้เก๊กที่เกิดมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วเราสองคนได้เติบโตขึ้นตามกาลเวลา แต่ทั้งสองฝ่ายไม่เคยคิดเช่นนั้นพวกเขาสองคนยังคงมองกันเป็นเด็กเช่นเคย  และความรู้สึกที่พวกเขามีให้กันก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง  มันไม่ใช่ความรู้สึกของหนุ่มสาวที่มีให้กันแต่มันเป็นเพียงความผูกพันของเพื่อน และมิตรภาพที่ตัดกันไม่ขาด  กล่าวได้ว่าถ้าทั้งสองบุคคลนี้ได้แยกจากกันก็เหมือนสิ่งที่สำคัญในชีวิตได้ขาดหายไป  ... 

ปรี๊ดดดด   ปรี๊ดดดด!!

เสียงเป่านกหวีดจากหญิงสาวร่างบางที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนในคอนเซปต์สีดำ ผมเผ่าสไลด์ตรงสลวย ปล่อยหน้าม้าปัดข้าง หน้าตาสวยใส ที่กำลังยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าเตียงของอีกบุคคลหนึ่งซึ่งเธอคุ้นเคยกับสถานการณ์นี้เป็นอย่างดี หน้าของเธอตอนนี้ยุ่ยเหมือนยายแกอายุ 60 กับสถานการณ์ที่หน้าเดือดดาล

“เฮ้ย! ไอ้ทรานส์แกจะนอนเอาโล่หรอวะ ตื่นได้แล้วเร็ว วว ว ววววว” เธอยกโทรโข่งอุปกรณ์เตรียมมาพร้อมจะออกรบได้ทุกเวลาขึ้นร้องใส่ชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียงอันแสนนุ่ม  กรี๊ดด ด ไม่ไหวแล้วนะทำไมมันตื่นยากเยี่ยงนี้  เคาะกระทะ  แดนซ์เพลงลิง  กลิ้งบนเตียง ก็แล้วนะมันไม่มีปฏิกิริยาตอบเลยอ่า~

“ไม่ตื่นใช่มั๊ยได้  ... ” หลังจากที่เธอพูดประโยคเมื่อครู่จบก็ไม่รีรอที่จะกระโดดขึ้นเตียงคร่อมร่างชายหนุ่ม มันเป็นภาพที่ว่าถ้าใครเข้ามาเห็นต้องคิดว่าเธอกำลังจะลักหลับหนุ่มรูปงามเป็นแน่

“ถ้าไม่ตื่นฉันจูบแกแล้วนะ (>3<)” ฉันพูดทำปากจู๋ค่อยๆเลื่อนหน้าลงมา

“……”  ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

“ฉันจูบจริงๆนะ (*3*)”

“……”

“เค้าจูบเตงจริงๆนะ  (=3=)” เสียงเธอเริ่มอ่อย เหมือนเด็กน้อย

“……”

“จูบจริงๆนะ -*-// ” หน้าเธอเลื่อนลงมาเรื่อยๆ มือทั้งสองข้างที่เธอยันไว้ขนามข้างของร่างชายหนุ่มในท่าวิดพื้นตอนนี้สั้นระริกๆ

“.. ถ้ากล้าก็ลองดูดิ ^-^” เสียงที่ดังขึ้นกระชากสติเธอให้หยุดชะงักทุกการกระทำ แล้วหันมามองหน้าหนุ่มน้อยขี้เศราที่ตอนนี้มือเขาได้สวาปามโอบรัดเอวเธอให้แนบชิดติดตัวเหมือนจะรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกัน

“ *O*  Oh  My  God!!  Eventually ” เธอพูดทั้งที่ปากยังหวอจากที่ตกใจกับการกระทำของเพื่อนชายตรงหน้าต้องเพิ่มอีกเมื่อตอนนี้จากร่างที่ตัวเองคร่อมเขาอยู่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้เขากลับคร่อมเธอซะงั้นมือที่โอบรัดเอวฉันได้คลายออกแล้วมาขึงขนามกับร่างกายฉันแทนพูดง่ายๆคือฉันกับเค้าสลับหน้าที่กัน

   โป๊ก!

“โอ้ย! นี่แกเล่นฝาดกระทะเลยหรอเจ็บนะเว้ย ” เขาร้องโอดครวนมือกุมจุดที่ถูกตีไว้

“ช่วยไม่ได้แกอยากรามปามเองนะ มันก็ต้องเจออย่างนี้แหละ ”  มือเธอประสานกันเป็นเกลียวในท่ากอดอก ฉีกยิ้ม  และ เลิกคิ้ม ในท่ากวน teen

“ชิส์! ก็แค่ล้อเล่นเองหน่า” เขาพูดออกมาอย่างสบอารมณ์

“ฉันรู้หน่า ถ้าแกทำจริงๆนะ” ตาของทั้งสองฝ่ายประสานกันโดยอัตโนมัติ

    ฮึ้ย  ย!

  ทั้งสองแสดงสีน่าขนลุกออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“เออยังไงก็ชั่ง แกเริ่มก่อนนะ” เขาเถียงหัวชนฝา

“ก็แกไม่ยอมตื่นอะ วิธีเก่าๆที่ใช่ปลุกแกมันน่าเบื่อแล้วเค้าเลยอยากลองใช้วิธีใหม่ ^o^ ” ฉันยิ้มหวาน ตาหยี อ้อนสุดฤทธิ์ นี่แหละอาวุธลับสุดยอดของฉันถ้าใครเห็นเป็นต้องสยบ ใช่เลยนี่แหละมารยาหญิงไทย  ^0^ โฮะๆๆๆๆ

“.........”  ไมนิ่งอย่างนี้หละ  ตอบบ้างดิเค้ากลัวนะ (* ^ *)

 บรรยากาศเริ่มปกคลุมด้วยความเงียบไม่มีเสียงของฝ่ายใดพูดขึ้นมาเลย  ทราสน์จ้องตาฉันไม่ไหวติง สงสัยสิ่งที่พวกสาวๆทั้งหลายพูดกอกหูฉันอยู่ทุกวันว่าทราสน์ออกจะเพอร์เฟคทุกอย่าง ดวงตาของเค้าถ้าได้มองใครแล้วจะเหมือนแม่เหล็กที่จะดึงดูดไม่ให้ใครสามารถละสายตาไปจากเขาได้แล้วจะหลอมละลายอยู่ตรงนั้น มันถ้าจะจริงแหะแต่อันตรงหลอมละลายไม่น่าใช่สำหรับฉัน โฮะๆ ๆ บรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้น ฉันจึงต้องเป็นคนกู้สถานณ์การณ์เริ่มพูดขึ้นไม่งั้นบรรยากาศมันจะแย่ไปมากกว่านี้  แต่ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากพูดก็ต้องหยุกชะงักทุกการกระทำอีกเช่นเคยตัวฉันนะตอนนี้ได้แต่แข็งทื่ออยากจะเบื่อนหน้าหนี้แต่เหมือนถูกมนต์สะกดครอบงำ ทราสน์เลื่อนใบหน้าขาวเนียนของเขามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเค้า 

  พรึบ!

“O๐O”

 น่าที่ขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆของเค้าอยู่ดีๆก็ตกมาซุกอยู่ที่หมอนที่ฉันหนุนอยู่อย่างรวดเร็วแก้มของเราสองคนแนบชิดติดกัน  ฉันรู้สึกจากห้องที่เย็นเพราะเปิดแอร์ตอนนี้กลับร้อนเหมือนอยู่กลางทะเลทราย ความรู้สึกร้อนตรงแก้มอย่างบอกไม่ถูกความรู้สึกที่มันแปลกๆที่บอกว่ามันไม่ใช่รวมทั้งความตกใจที่เกิดขึ้น จริงๆฉันควรจะชินนะแต่ไม่รู้ทำไมอาจจะเป็นเพราะเราคิดว่าเราสองคนเป็นเพียงเพื่อนที่สนิทกันที่สุดมีเพียงเด็กสาวแสนซนกับเด็กหนุ่มที่ขี้เก๊กที่เกิดมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วเราสองคนได้เติบโตขึ้นตามกาลเวลา แต่ทั้งสองฝ่ายไม่เคยคิดเช่นนั้นพวกเขาสองคนยังคงมองกันเป็นเด็กเช่นเคย  และความรู้สึกที่พวกเขามีให้กันก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง  มันไม่ใช่ความรู้สึกของหนุ่มสาวที่มีให้กันแต่มันเป็นเพียงความผูกพันของเพื่อน และมิตรภาพที่ตัดกันไม่ขาด  กล่าวได้ว่าถ้าทั้งสองบุคคลนี้ได้แยกจากกันก็เหมือนสิ่งที่สำคัญในชีวิตได้ขาดหายไป  ...